Karta Narodów Zjednoczonych
Karta Narodów Zjednoczonych (ang. Charter of the United Nations) - traktat stanowiący podstawę działania Organizacji Narodów Zjednoczonych, podpisany przez 50 państw 26 czerwca 1945 roku w San Francisco na zakończenie konferencji międzynarodowej. Polska, która podpisała ją później, uważana jest za 51. członka-założyciela ONZ. Karta weszła w życie 24 października 1945 roku (Dzień ONZ). Jest sporządzona w 5 językach: angielskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim.
Wśród celów ONZ wymienia w artykule 1:
1) utrzymywanie pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, w tym podejmowanie kolektywnych środków w celu likwidacji zagrożeń i aktów agresji oraz pokojowe rozwiązywanie sporów międzynarodowych,
2) rozwijanie przyjaznych stosunków między narodami na zasadach równouprawnienia i samostanowienia,
3) rozwiązywanie problemów międzynarodowych w drodze współpracy i popieranie praw człowieka i swobód obywatelskich,
4) pełnienie fukcji centrum harmonizacji działań państw służących osiąganiu powyższych celów.
Wśród zasad ONZ wymienia w artykule 2:
1) suwerenną równość wszystkich członków,
2) wypełnianie zobowiązań w dobrej wierze,
3) załatwianie sporów międzynarodowych środkami pokojowymi,
4) powstrzymanie się od użycia siły lub groźby jej użycia,
5) pomoc wszystkich członków w działalności ONZ,
6) zapewnianie by państwa nie będące członkami ONZ kierowały się jej zasadami,
7) nieingerencja w sprawy wewnętrzne państw członkowskich.
Karta NZ określa też szczegółowo funkcjonowanie organów ONZ: Zgromadzenia Ogólnego, Rady Bezpieczeństwa, Rady Gospodarczo-Społecznej, Rady Powierniczej oraz Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, którego statut jest integralną częścią Karty. Zmiany w Karcie NZ mogą być dokonywane w formie poprawek, wymagających większości 2/3 członków Zgromadzenia Ogólnego i akceptacji przez stałych członków Rady Bezpieczeństwa, lub w drodze generalnej rewizji decyzją specjalnej konferencji wszystkich członków ONZ. |
