ICRC
Międzynarodowy Czerwony Krzyż i Czerwony Półksiężyc - największa i najbardziej poważana na świecie grupa pozarządowych organizacji humanitarnych, składająca się z Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża (ang. International Committee of the Red Cross - ICRC), Międzynarodowej Federacji Krajowych Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca (ang. International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies - IFRCS) oraz narodowych stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, których w 2009 roku było 186 (m.in. istniejący od 1919 roku Polski Czerwony Krzyż). Razem tworzą one Ruch Międzynarodowego Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca.
ICRC został założony w lutym 1863 roku przez szwajcarskiego biznesmena Jeana Henri Dunanta, świadka krwawej bitwy francusko-austriackiej pod Solferino w 1859 roku, późniejszego laureata pierwszej pokojowej Nagrody Nobla w 1901 roku. Pierwotnie miał nazwę Międzynarodowy Komitet Pomocy Rannym; obecną nazwę ICRC otrzymał w 1876 roku po przyjęciu jako znaku rozpoznawczego białego krzyża na czerwonym tle, tj. odwrotnych barw sztandaru Szwajcarii. Od 1929 roku alternatywnymi symbolami są czerwony półksiężyc (używany w krajach muzułmańskich) oraz czerwony lew i słońce (używany w Iranie do 1980 roku).
Działalność Ruchu wynika z postanowień konwencji genewskich, z których pierwszą przyjęto w 1864 roku, i polega przede wszystkim na niesieniu pomocy ofiarom konfliktów zbrojnych i roztaczaniu nad nimi opieki, czym zajmują się narodowe stowarzyszenia. ICRC prowadzi ewidencję jeńców, osób internowanych i zaginionych, zajmuje się też poszukiwaniami zaginionych i wymianą jeńców, bierze udział w przygotowywaniu konwencji z zakresu prawa humanitarnego, może z upoważnienia stron walczących występować w roli mediatora. Od 1919 roku posiada własny organ prasowy "Revue Internationale de la Croix Rouge." Członkami ICRC są wyłącznie obywatele Szwajcarii.
Istniejąca od 1919 roku IFRCS (do 1983 roku pod nazwą Liga Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża, do 1991 roku Liga Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca) zrzesza narodowe stowarzyszenia i koordynuje ich działania humanitarne, organizuje międzynarodowe akcje pomocy ofiarom klęsk żywiołowych oraz promuje pokój na świecie. Od 1919 roku wydaje pismo "Le Monde a la Croix Rouge."
Najwyższym organem uchwałodawczym całego Ruchu jest zwoływana raz na 4 lata Międzynarodowa Konferencja Czerwonego Krzyża, w której uczestniczą przedstawiciele ICRC, IFRCS, narodowych stowarzyszeń a także państw, które ratyfikowały konwencje genewskie z 1949 roku. W ICRC najwyższym organem jest Zgromadzenie, złożone z 15-25 osobowości narodowości szwajcarskiej, które sprawuje nadzór nad działalnością ICRC, formułuje cele i politykę, zatwierdza budżet. Na arenie międzynarodowej ICRC jest reprezentowany przez Prezydenta. Siedziba ICRC i IFRCS znajduje się w Genewie. ICRC otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla w 1917 roku i 1944 roku w uznaniu zasług podczas obu wojen światowych, ICRC i IFRCS otrzymały ją wspólnie w 1963 roku w stulecie Ruchu Czerwonego Krzyża za całokształt działalności.
Strona internetowa: http://www.icrc.org/
Strona internetowa: http://www.ifrc.org/ |
