Budowa gitary
główka -spełnia niewątpliwie ważną funkcję estetyczną i dekoracyjną. Oprócz mniej lub bardziej wymyślnego kształtu to właśnie na niej dumnie wypisana jest nazwa firmy, która wyprodukowała Twoją gitarę. Poza tym to tutaj zamocowane są stroiki.
stroiki – zwane również kluczykami, małe elementy mechaniczne, które składają się patrząc od góry z kołeczka i dziurki, zapewniających trzymanie strun. Z boku natomiast można dostrzec pokrętełko, obracające wcześniej wspomnianym kołeczkiem, co z kolei powoduje naciąganie lub luzowanie struny, a to sprawia, że ma ona wyższy lub niższy dźwięk lub w przypadkach ekstremalnych powoduje jej przeciągnięcie i zerwanie, co kończy się wizytą w sklepie muzycznym.
gryf – – na nim zamocowane są progi oraz zamieszczone pomocnicze kropki lub wzorki, najczęściej z masy perłowej, które ułatwiają orientowanie się w odnajdowaniu określonego progu.
progi – metalowe sztabki nabite na gryf, określają miejsca wydobywania dźwięków z gitary, każdy kolejny próg oznacza dźwięk wyższy od poprzedniego o pół tonu (lub półton). Progi numerujemy kolejno idąc od główki w stronę pudła rezonansowego, im dalej tym znajdują się one coraz bliżej siebie.
pudło rezonansowe – element wzmacniający, bez niego dźwięki wydobywane z gitary zostałyby łatwo zagłuszone przez przelatującego komara. W chwili szarpnięcia struny wierzch pudła wchodzi w drgania a dzięki temu, że ma dużą powierzchnię, muzyka jest głośna, tym głośniejsza im większy rozmiar pudła.
Skutkiem ubocznym istnienia pudła jest okazyjne obijanie go podczas transportu gitary przez niewprawnych gitarzystów. Efektem tego zdarzenia jest chwilowy strach ‚o Jezu moja gitara’, wynikający głównie z wydobycia się całkiem donośnego dźwięku, który jednak bierze się tylko z tego, że pudło rezonansowe tak go wzmacnia, a instrumentowi nic się wielkiego nie dzieje.
Wielu gitarzystom służy również do przyklejania różnego rodzaju naklejek, głównie serduszek WOŚP, jak również zbierania autografów przypadkowo spotkanych wirtuozów gitarowych.
otwór rezonansowy – to właśnie tędy najczęściej dostaje się do środka dźwięk, który następnie jest wzmacniany. Trochę rzadziej wpada tam również piórko (zwane inaczej kostą), wypuszczone z ręki muzyka, co powoduje konieczność wykonywania niezwykle śmiesznych i nerwowych ruchów gitarą w celu skłonienia go do wypadnięcia.
Tędy również gitarzyści zaglądają do środka gitary aby przyjrzeć się naklejce firmowej, przez otwór widoczna jest również końcówka metalowego pręta, który umieszczony jest wewnątrz gryfu a służy do jego naciągania, czego początkujący zdecydowanie robić nie powinien.
mostek – przyklejony jest do czoła pudła, na nim znajduje się poprzeczka, która stanowi punkt podparcia dla strun oraz małe kołeczki, które unieruchamiają końcówki strun. Poprzeczka najczęściej ułożona jest pod kątem a w niektórych gitarach podpórka pod każdą ze strun jest nieco inna.
struny – są źródłem dźwięku. Ich szarpanie powoduje niezwykle miłe doznania słuchowe i uśmiech na twarzy osoby trzymającej gitarę, nierzadko również osób znajdujących się w pobliżu.
Strun jest najczęściej sześć, trzy najgrubsze zwane są basowymi, a kolejne trzy cieńsze wiolinowymi.
 |
| Gitara akustyczna i elektro-akustyczna. |
 |
| Gitara basowa. |
 |
| Gitara elektryczna. |
 |
| Gitara klasyczna. |
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
