 Smak kolor wybór
Do grupy warzyw kapustnych należą takie gatunki jak: kapusta głowiasta (biała, czerwona, włoska), kapusta brukselska, brokuł, jarmuż, kalafior, kalarepa i kapusta pekińska. Uprawiamy je z rozsady (z wyjątkiem kapusty pekińskiej). Rośliny te najlepiej rosną na glebach próchniczych, dostatecznie wilgotnych, w pierwszym roku po oborniku. Pamiętać należy o ich nawożeniu i podlewaniu, zwłaszcza w okresie zawiązywania głów. Muszą mieć dużą przestrzeń oraz dostateczną ilość światła. Prawie wszystkie są raczej odporne na niskie temperatury. Najbardziej popularnym przedstawicielem rodziny kapustnych jest kapusta biała. Spożywamy ją na świeżo jak i w formie kiszonek. Zawiera ona liczne, cenne mikroelementy, m.in. sole potasu, wapnia, magnezu, aminokwasy, niezbędne do życia enzymy, węglowodany, karotenoidy oraz wyjątkowo zróżnicowany zestaw witamin. Zaleca się ją przy schorzeniach wątroby, stawów, przewodu pokarmowego. Sok wykorzystuje się w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy oraz miażdżycy tętnic. Kiszona kapusta pomaga w przypadku przypadłości sercowo-naczyniowych, surowa wspomaga leczenie żółtaczki, zaparć, reguluje pracę jelit. Można ją stosować zewnętrznie na źle gojące się rany i oparzenia. W naszej codziennej diecie powinniśmy więcej uwagi poświęcić kapustom: włoskiej i czerwonej. Kapusta włoska jest łatwiejsza w uprawie niż biała. Posiada mniejsze wymagania glebowe, lepiej znosi suszę i mrozy. Jest za to bogatsza w białko, witaminy (np. witaminy A ma 40 razy więcej niż kapusta biała), wapń i fosfor. Ma to szczególne znaczenie w walce z osteoporozą i przy złamaniach kości. Kapustę włoską możemy spożywać podaną z wody i polaną masłem. Tak przyrządzona smakuje jak szparagi. Kapusta czerwona wyróżnia się dużą zawartością witaminy C, ma jej więcej niż cytryna. Dzięki temu, wyraźnie możemy podnieść odporność organizmu na przeziębienia i infekcje. Obiegowa opinia, że kapusty są cięż-kostrawne, nie ma pokrycia w rzeczywistości. Bierze się ona stąd, że często do kapust dodajemy tłuszcze i mięso. Samo warzywo np. duszone jest lekkostrawne. Spożywanie kapusty chroni przed rakiem przewodu pokarmowego i układu oddechowego. Kapusta brukselska cieszy się mniejszą popularnością niż na to zasługuje. Możemy ją z powodzeniem uprawiać na działce. Posiada ona najwięcej białka z wszystkich kapustnych. Jest bogata w żelazo, fosfor, magnez, siarkę i potas, prowitaminę A, a także witaminę B i C. Brukselka, podobnie jak kalafior, brokuł i jarmuż zawiera sulforafan - związek, który zabija raka w zarodku. Najczęściej podajemy ją po ugotowaniu, ale stanowi ona również wyśmienity dodatek do surówek. Kolejnym cennym warzywem z rodziny kapustnych jest kalafior. Oprócz, wspomnianego już sulforafanu, posiada witaminy BI, B2, PP, magnez, fosfor. Jest zasadotwór-czy, a więc zalecany dla cierpiących na nadkwasotę. Substancje zawarte w kalafiorze zapobiegają nowotworom piersi, kobiety powinny go częściej jadać. W krajach zachodnich modne są surówki z kalafiora, zachowujące wszystkie jego walory odżywcze. Jarmuż to wyjątkowo wartościowe warzywo. Zawiera więcej wapnia niż mleko! Ponadto dostarcza nam karoten, witaminy E i K, leczącą nerwy B6, siarkę, magnez i potas. Jarmuż należy podawać dzieciom i osobom mającym kłopoty z włosami. Powinni go jeść palacze, gdyż chroni przed nowotworem płuc. Dodatkową zaletą tej rośliny jest mała ilość azotanów. Jarmuż można uprawiać na warzywniku, albo jako ozdobę, wśród kwiatów. W odróżnieniu od innych kapustnych, nie ma wymagań glebowych, udaje się nawet początkującym ogrodnikom. Kapusta pekińska, ostatnio bardzo modna, w pełni zasługuje na zainteresowanie. Jej wartość odżywcza polega głównie na zawartości łatwo przyswajalnego białka, soli mineralnych i witamin.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
