Żółw czerwonolicy
Jest to podgatunek żółwia ozdobnego (Trachemys scripta) z podrzędu żółwi skrytoszyjnych z rodziny żółwi błotnych.
Występowanie: Ameryka Północna i Ameryka Środkowa, po północny zachód Ameryki Południowej. W Polsce pojawia się na skutek wypuszczania na wolność przez osoby, które trzymały go w domowych terrariach, a ze względu na zdolności aklimatyzacyjne postrzegany jest jako inwazyjny gatunek obcy, który może stanowić konkurencję dla rodzimego żółwia błotnego.
Wygląd zewnętrzny: Karapaks owalny i spłaszczony z nieznaczną stępką barwy oliwkowo-zielonej do prawie czarnej u niektórych starszych samców. U młodych osobników pancerz i skóra ma kolor od żółto-zielonego do ciemnozielonego. Po bokach zielonej głowy występują rozszerzające się do tyłu czerwone paski, a poniżej paski jasnożółte. Palce stóp łączy błona pływna. Samce są zazwyczaj mniejsze od samic i mają dłuższe i grubsze ogony oraz dłuższe pazury.
Rozmiary: długość karapaksu do 12,5 – 28,9 cm.
Biotop: większe zbiorniki ze stojącą wodą.
Żywienie: w diecie młodych osobników przeważa pokarm zwierzęcy. Wraz z wiekiem 90% osobników staje się roślinożercami. Uzupełnieniem ich diety są wodne owady, ślimaki, kijanki, raki oraz ryby. Pokarm muszą połykać w wodzie, gdyż z powodu braku mięśnia poruszającego językiem nie potrafią go przesuwać.
Zachowanie: zimuje w mule na dnie zbiorników wodnych. Gdy wygrzewa się w słońcu, przyjmuje charakterystyczną pozycję rozkładając szeroko odnóża przednie, a tylne do tyłu z odwróconymi podeszwami do góry.
Rozmnażanie: gody odbywa wczesną wiosną. Samica składa od maja do lipca do dołka w ziemi zwilżonego moczem 4-23 jaja dwa lub trzy razy w sezonie. Młode wylęgają się po 2 do 2,5 miesiącach, między lipcem a wrześniem i mierzą ok. 2,5 cm. Jeżeli wylęg nastąpi późną jesienią, młode mogą przezimować w gnieździe i wyjść z niego dopiero na wiosnę.
Ciekawostki: zwierzę to jest obiektem intensywnych badań biologów ze względu na mechanizm regulacji płci potomstwa w zależności od temperatury wylęgu jaj. Na razie nie rozpracowano kompletnej kaskady genów odpowiedzialnych za ten proces, obecnie określono poziomy RNA kilku genów związanych z różnicowaniem płci i rozwojem gonad.
Warunki utrzymania w terrarium :
– Dieta
W hodowli domowej należy zapewnić żółwiowi warunki jak najbardziej przybliżone do naturalnych. Dlatego w skład diety powinny wchodzić pokarmy przybliżone do takich, jakie zwierzę mogłoby znaleźć na wolności. Podstawę diety powinny stanowić żywe ryby, ślimaki, larwy zwierząt wodnych, skorupiaki oraz wszelkie rośliny wodne. Urozmaiceniem diety mogą być dżdżownice, niewielkie owady, rośliny łąkowe takie jak np. mniszek lekarski. Żółwiom nie należy podawać mięsa ssaków i ptaków, jak również owoców i warzyw. Jest to pokarm nienaturalny i po dłuższym podawaniu ma bardzo niekorzystny wpływ na gada.
Akwarium dla żółwia powinno być jak największe. Minimalne wymiary to: długość 5x – długość karapaksu żółwia, szerokość – 3x długość karapaksu żółwia, wysokość – jak największa, ważne, żeby poziom wody w akwarium wynosił minimum 1,5 długości karapaksu żółwia. Akwarium powinno być wyposażone w wydajny system filtracyjny, gdyż żółwie bardzo szybko zanieczyszczają wodę. Żółw powinien też mieć wyspę, na którą może wyjść i się wygrzewać. Nad wyspą powinna być umieszczona żarówka grzewcza (nie może być umieszczona zbyt nisko, by żółw nie doznał poparzeń) oraz świetlówka UVB, zastępująca naturalne promienie słoneczne. W miarę możliwości należy zapewniać żółwiowi częste kąpiele słoneczne z możliwością ukrycia się w cieniu, by żółw nie doznał udaru. Najlepiej urządzić wybieg zewnętrzny z oczkiem wodnym, odpowiednio ogrodzony, aby żółw nie mógł uciec, a także osłonięty od wiatru, ponieważ żółw może się przeziębić.
Rozpoznanie płci: u młodych żółwi płeć jest nierozpoznawalna, długość pazurów czy ogona może być myląca. Dopiero z wiekiem cechy płciowe stają się wyraźnie widoczne. Przyjmuje się, że płeć można rozpoznać u 2-3 letnich żółwi.
U samców tego gatunku dość charakterystyczne są długie pazury. Chodzi dokładnie o trzy środkowe pazury przednich łap, które są kilkukrotnie dłuższe od pozostałych dwóch pazurów.
Drugą widoczną różnicą pomiędzy samcem i samicą jest ogon. Ogon samicy równomiernie zwęża się do tyłu, jest prosty i smukły Otwór kloaczny jest umiejscowiony w połowie długości ogona lub bliżej ciała żółwia. U samców ogon jest trochę dłuższy, gruby, a dopiero na końcu się zwęża. Otwór kloaczny znajduje się dalej od ciała, wyraźnie za połową długości ogona. Za kloaką ogon wyraźnie się zwęża.
Ochrona: żółwie czerwonolice były masowo sprowadzane na teren Unii Europejskiej, a następnie sprzedawane w sklepach zoologicznych jako tzw. “żywe zabawki”. Bardzo często zdarzało się jednak tak, że żółwie te zostawały po prostu wyrzucane przez nieodpowiedzialnych hodowców. Bardzo szybko zadomawiają się w obcym środowisku i przez co stanowią zagrożenie dla rodzimych gatunków flory i fauny. Rozporządzenie Rady UE nr 338/97/EC[3] z dnia 9 grudnia 1996 r. wymienia ten gatunek żółwi w załączniku B, oznacza to, że na przewóz żółwi tego gatunku przez granicę Unii Europejskiej wymagane jest zezwolenie Ministra Środowiska. W Polsce na podstawie ustawy o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880)[4] posiadanie tego gatunku żółwia wymaga rejestracji w Wydziale Ochrony Środowiska miejscowego starostwa powiatowego, w ciągu 14 dni od daty jego nabycia. Podczas rejestracji należy udowodnić legalne pochodzenie żółwia, przez przedstawienie dowodu zakupu żółwia lub zaświadczenia lekarza weterynarii, że zwierzę zostało urodzone w hodowli.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE 7 ADAM NAWARA |
