Wspaniałe zwiedzanie - odkrywamy najpiekniejsze zakątki świata
Góra Stołowa (afr. Tafelberg, ang. Table Mountain) – będąca symbolem Kapsztadu góra znajdująca się w północnej części łańcucha górskiego południowego krańca Przylądka Dobrej Nadziei (około 52 km długości i do 16 km szerokości)[1].
Charakterystyka
Góra Stołowa obejmuje obszar około 6500 ha (65 km²), z czego wierzchowina około 3 km². Najwyższym jej punktem jest kopiec kamieni usypany przez Thomasa Macleara w 1865 roku na potrzeby pomiarów triangulacyjnych. Znajduje się on na wysokości 1086 m nad poziomem morza. Po obu stronach góra ma charakterystyczne formacje: po wschodniej Diabli Szczyt (ang. Devil's Peak), a po zachodniej – Głowę Lwa (Lion’s Head). Wierzchołek Góry Stołowej często okrywają chmury.
Geologia
Górna część Góry Stołowej składa się z odpornego na erozję ordowickiego piaskowca kwarcowego. Poniżej piaskowca znajduje się warstwa łatwo wietrzejących łupków łyszczykowych. Podstawa składa się z silnie pofałdowanych prekambryjskich łupków Malmesbury[2][3].
Flora
Główną formacją roślinną występującą na Górze Stołowej jest fynbos charakterystyczny dla florystycznego państwa przylądkowego. Są to obszary chronione, wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Postępuje tam także rozprzestrzenianie się obcych gatunków, takich jak sosna nadmorska.
Fauna
Góralek przylądkowy na skałach Góry Stołowej
Najczęściej spotykanym zwierzęciem, zwłaszcza w okolicach górnej stacji kolejki linowej, gdzie bywa dokarmiany przez turystów, jest góralek przylądkowy. Żyją tam także jeżozwierze, mangusty, węże i żółwie. Ostatni lew w tym rejonie został zastrzelony około roku 1802. Lamparty żyły tam do lat 20. XX w., ale obecnie uważa się je za lokalnie wymarłe. Spotykano tam również karakale i żbiki.
Tary himalajskie, które uciekły z pobliskiego ogrodu zoologicznego, żyły przez jakiś czas w niedostępnych górskich rejonach, ale zostały wyeliminowane jako obcy gatunek, aby umożliwić reintrodukcję rodzimych koziołków skalnych.
Najczęściej spotykanym zwierzęciem, zwłaszcza w okolicach górnej stacji kolejki linowej, gdzie bywa dokarmiany przez turystów, jest góralek przylądkowy. Żyją tam także jeżozwierze, mangusty, węże i żółwie. Ostatni lew w tym rejonie został zastrzelony około roku 1802. Lamparty żyły tam do lat 20. XX w., ale obecnie uważa się je za lokalnie wymarłe. Spotykano tam również karakale i żbiki.
Tary himalajskie, które uciekły z pobliskiego ogrodu zoologicznego, żyły przez jakiś czas w niedostępnych górskich rejonach, ale zostały wyeliminowane jako obcy gatunek, aby umożliwić reintrodukcję rodzimych koziołków skalnych.
