Wspaniałe zwiedzanie - odkrywamy najpiekniejsze zakątki świata
Park Narodowy Yellowstone (ang. Yellowstone National Park) – park narodowy w Stanach Zjednoczonych na terytorium stanów Wyoming, Montana i Idaho. Park narodowy Yellowstone jest najstarszym parkiem narodowym na świecie. Na jego terenie znajdują się słynne gejzery, gorące źródła, wulkany błotne, fumarole i wodospady.
Park usytuowany jest na rozległym wulkanicznym płaskowyżu, pod którym na głębokości 7–17 km (pomiar metodami sejsmicznymi[2]) znajduje się komora magmowa (dł. 72 km, szer. 30 km i głębokość 660 km[3]). Za pomocą diagnostyki magnetotellurycznej ustalono, że 300 km pod ziemią również znajdują się silnie stopione skały[2]. W przeszłości (przed ponad 2 mln lat, 1,3 mln lat i 640 tys. lat) dochodziło w tym miejscu do eksplozji superwulkanu, które powodowały rozległe zniszczenia. Park narodowy jest rozcięty głębokim wąwozem rzeki Yellowstone. Przez park przechodzi wododział kontynentalny Ameryki[4]. W 1978 Park Yellowstone został wpisany na listę światowego dziedzictwa kultury i przyrody UNESCO. Ustanowiono też rezerwat biosfery[5].
Mapa orientacyjna Parku Yellowstone i jego atrakcje turystyczne
Wizualizacja komory magmowej pod kalderą Yellowstone
Unoszące się nad parkiem chmury typu pirocumulus spowodowane pożarem
Erupcja gejzeru Castle w okresie zimowym
Mammoth Hot Springs
Wielki Kanion Yellowstone
Historia Parku
Teren Parku zamieszkany był przez rdzenną ludność od co najmniej 11 tys. lat, natomiast pierwszymi białymi byli członkowie ekspedycji Lewisa i Clarka w latach 1804–1806. Stwierdzili oni obecność Indian ze szczepów Nez Percé, Wrony i Szoszoni. Ze względu na unikatowość przyrodniczą i geologiczną Kongres Stanów Zjednoczonych za prezydentury Ulyssesa Granta utworzył Park Narodowy w dniu 1 marca 1872 roku[6]. Jednym z gorących orędowników powstania parku był amerykański geolog Ferdinand Hayden, którego nazwiskiem została później nazwana jedna z większych dolin. Początkowo park był chroniony przez regularny oddział wojska stacjonujący w Mammoth Hot Springs w północnej części parku, a od 1917 roku, czyli rok po utworzeniu instytucji parków narodowych ochroną i administracją zajęła się National Park Service.
Flora i fauna
Park wchodzi w skład większego ekosystemu uznawanego za ostatni duży i niemal nienaruszony ekosystem w klimacie umiarkowanym na półkuli północnej[7].
Flora
Na terenie parku występuje około 1100 gatunków roślin naczyniowych. 2/3 lasów w Yellowstone zajmują lasy iglaste. W lasach parku rośnie siedem gatunków drzew iglastych, spośród których najpowszechniejsza jest sosna wydmowa występująca na 80% powierzchni lasów iglastych. Na terenie parku występuje również 186 gatunków porostów, a także około 200 gatunków obcych. Skatalogowano również ponad 400 gatunków termofili, choć do tej pory zbadano zaledwie 1% obszarów hydrotermalnych[8].
Fauna
Park Narodowy Yellowstone jest powszechnie uznawany za najlepsze środowisko megafauny w kontynentalnej części USA. Żyje tam 67 gatunków ssaków, wliczając introdukowanego ponownie w 1995 roku wilka szarego[9], zagrożonego w Stanach Zjednoczonych rysia kanadyjskiego, oraz niedźwiedzia grizzly[8]. Innymi dużymi ssakami, których populacja jest znacząca, są bizon amerykański, baribal, wapiti, łoś, mulak, jeleń wirginijski, kozioł śnieżny, widłoróg, muflon kanadyjski i puma.
Yellowstone jest jedynym miejscem w kontynentalnej części Stanów Zjednoczonych, gdzie przetrwała populacja dzikich bizonów. W roku 1902 było ich już tylko około 50 sztuk. Z obawy przed wyginięciem i zubożeniem genetycznym stado uzupełniono o 21 zwierząt pochodzących z prywatnych stad. Razem stanowiły podstawę 50-letniego projektu odbudowy liczebności tego gatunku na Ranczu Buffalo w dolinie Lamar. Działania wspomagające, polegające na dokarmianiu, nawadnianiu pastwisk, spędach, odstrzale chorych zwierząt, kontroli drapieżców powoli doprowadziły do odbudowy stada. Od lat 20. XX wieku populacja zaczęła wzrastać i zwierzęta w 1936 roku zostały przeniesione do naturalnego środowiska w rejonie rzeki Firehole i doliny Hayden. W 1954 roku populacja liczyła 1477 sztuk. Po okresie spadku w latach 60. populacja wzrastała. Od 1996 liczebność stada trwale przekroczyła 3500 osobników.
