 Charakterystyka diamentów
Diamenty to najlepsi przyjaciele kobiet – tak kiedyś śpiewała słynna Marilyn Monroe. Prawdę tę znano jednak znacznie wcześniej niż zawarta ona została w słowach piosenki. Od zawsze diamenty były nie tylko kojarzone z pięknem były także odzwierciedleniem bogactwa, a niejednokrotnie miernikiem uczuć jakimi darzył mężczyzna swą wybrankę. Co sprawia, że diamenty są przez nas tak cenione i pożądane?
Odpowiedz skryta jest w niezwykłych właściwościach tego kamienia. Diament stanowi najpiękniejszą formę krystaliczną węgla. Żaden inny kamień szlachetny nie dorównuje mu twardością. Proces powstawania diamentów rozpoczął się miliony lat temu, głęboko pod powierzchnią skorupy ziemskiej. W ciągu tych milionów lat przetrwały one ciągle zmieniające się warunki, oparły się wpływom wody, gorąca oraz zimna i w niezmienionej formie cieszą nas dziś swym nieskazitelnym blaskiem.
Z głębin diamenty wydostają się na powierzchnię Ziemi za pośrednictwem szczególnego rodzaju magmy, w postaci gwałtownej erupcji wulkanicznej. W ten sposób powstają tak zwane skały diamentowe. Niejednokrotnie skały te pod wpływem czynników atmosferycznych ulegają zniszczeniu. Wówczas diamenty przenoszone są za pośrednictwemgłównie rzek z miejsca erupcji nawet o setki kilometrów.
Wyróżnia się dwa typy złóż diamentów. Złoża pierwotne występują w miejscach gdzie magma wraz z diamentami przebiła się na powierzchnię i utworzyła skałę diamentową. Złoża wtórne to miejsca, w które diamenty zostały przeniesione przez siły natury. Jedno z największych złóż pierwotnych znajduje się w RPA w południowej Afryce. Duże pokłady tego cennego surowca występują także w Tanzanii, Botswanie, Angoli, Rosji, Australii i Kanadzie. Ze złóż wtórnych szczególnie wyróżnia się wybrzeże Namibii.
Zdecydowana większość diamentów wydobywanych na świecie trafia do belgijskiego portu – Antwerpii. Tam swoją siedzibę mają największe niezależne instytuty gemmologiczne na świecie, w związku z czym Antwerpia uznawana jest za światową stolicą diamentów. Duże ośrodku handlu diamentami znajdują się też w Nowy Jork-u, Tel Awiw-ie i Mumbi. Stamtąd kamienie przekazywane są do głównych ośrodków obróbki w Indiach, Izraelu, Belgii, Tajlandii, Chinach i USA
Po oszlifowaniu każdy kamień poddawany jest specjalistycznej ocenie według obowiązujących na całym świecie kryteriów: Masa (Carat Weight), Czystość (Clarity), Barwa (Colour), Szlif (Cut) – kryteria te powszechnie określa się jako zasadę 4C. Dokonywana w oparciu o tę zasadę wycena decyduje o wartości rynkowej danego kamienia.
KSZTAŁT DIAMENTÓW - SZLIF
Szlif jest elementem niezwykle istotnym. Od niego zależy czy diament zachwyci pełnym blaskiem. Błędy w proporcjach podstawowych cech geometrycznych diamentu, w symetrii i polerowaniu sprawiają, że jego wyjątkowe właściwości fizyczne nie są w pełni wykorzystane i ujawnione. W ostatniej fazie produkcji brylantu proporcje szlifu poddaje się ocenie według skali: bardzo dobre, dobre, średnie i słabe. Wyłącznie właściwe oszlifowanie diamentu umożliwia promieniom świetlnym całkowite wewnętrzne odbicie i rozszczepienie. Dodatkowe odbicie promieni od zewnętrznych powierzchni kamienia sprawia, że diament „żyje", że ma wspaniały blask – doskonałą brylancję, gdyż tak profesjonalnie nazywa się to zjawisko.
Najczęściej wybór formy szlifu stanowi kompromis pomiędzy potrzebą zachowania jak największej masy kamienia a chęcią uwidocznienia ukrytego w nim piękna. Diamenty mogą mieć rozmaite szlify finezyjne jak i klasyczny szlif okrągły, czyli brylant.
szlify diamentów
Często nazwa „brylant” stosowana jest jako synonim dla „diamentu”, co nie jest zgodne z rzeczywistością, gdyż brylant jest jedynie określoną formą diamentu. Tak więc każdy brylant jest diamentem, lecz nie każdy diament jest brylantem. Stosowanie terminu „brylant” w zastępstwie „diamentu” daje jednak obraz wielkiej popularności tego szlifu. Sama budowa brylantu jest skomplikowana, a osiągnięcie jej w idealnych proporcjach wymaga od szlifierza ogromnych umiejętności i precyzji. Brylant składa się z określonej liczby powierzchni tzw. fasetek, przylegających do siebie pod odpowiednimi kątami. Na ogół diament o szlifie brylantowym okrągłym posiada 57 fasetek.
MASA
Masę kamieni szlachetnych, a więc również diamentów, wyznacza się w karatach metrycznych. Międzynarodowym skrótem jednostki karat jest przyjęte oznaczenie „ct". Jeden karat to 0,2 grama. Ponieważ karat dzieli się na 100 punktów, brylant np. 10 punktowy ma masę 0,10 karata, oznaczaną najczęściej 0,10 ct. Masa diamentu podawana jest w karatach z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku i jest jednym z głównych determinantów wartości kamienia.
Sam termin „karat” pochodzi z języka greckiego, od nazwy rośliny Ceratonia siliqua , której nasiona po wysuszeniu miały niemal jednakowy ciężar, który wynosił około 0,2 g. Na Bliskim Wschodzie nasiona tej rośliny były używane jako jednostka masy.
Największym znalezionym dotychczas na świecie diamentem jest Cullinan, który ważył 3106 ct (ponad 620 gram) i miał wielkość dużej pięści. Został on odkryty w 1905 roku w kopalni Premier w RPA. Nazwa pochodzi od nazwiska dyrektora angielskiej spółki diamentowej Thomasa Cullinana, który był właścicielem kopalni. Ostatecznie w 1908 roku po procesach obróbki otrzymano z tego diamentu 9 dużych kamieni (w tym największy na świecie bezbarwny oszlifowany diament – Cullinan I noszący nazwę Wielka Gwiazda Afryki –ważący ponad 530 karatów) i 96 mniejszych. Obecnie największe Cullinany należą do brytyjskiej rodziny królewskiej.
CZYSTOŚĆ
Czystość jest jedną z najważniejszych cech wpływających zarówno na cenę, jak i na piękno diamentu. Krystalicznie czyste brylanty występują w przyrodzie niezmiernie rzadko. Zdecydowana ich większość zawiera mikroskopijne inkluzje zwane również wrostkami. Są to elementy innych minerałów lub niewielkie pęknięcia w strukturze diamentu. Inkluzje mogą powodować zaburzenia w strukturze diamentu co skutkuje niewłaściwym rozchodzeniem się promieni świetlnych wnikających do wnętrza kamienia czyli obniżeniem brylancji.
Badanie klasy czystości kamienia odbywa się przy jego wielokrotnym powiększeniu, na podstawie znamion wewnętrznych i zewnętrznych. Im mniej inkluzji, tym brylant czystszy i cenniejszy. Z powodu ogromnej różnorodności inkluzji w diamentach niemożliwe jest ustalenie ścisłej definicji dla poszczególnych klas czystości, dlatego przy każdym stopniu czystości istnieją pewne granice tolerancji. Ogólnie można przyjąć, że diamenty o czystości P1, P2 lub P3 mają znamiona dostrzegalne przez doświadczonego fachowca bez użycia lupy, natomiast diamenty o czystości SI, VS lub VVS mają znamiona dostrzegalne dopiero przy użyciu specjalistycznej lupy o powiększeniu dziesięciokrotnym. Najwyższa klasa czystości określona literami IF lub FL oznacza, że diament jest krystalicznie czysty.
BARWA
Czyste diamenty są bezbarwne, te jednak występują niezmiernie rzadko. Im brylant jest bielszy, tym cenniejszy. Zdecydowana większość wydobywanych kamieni jest zabarwiona najczęściej w odcieniach żółci lub brązu. Diamenty o barwach typowych, tzn. od bezbarwnych po różne odcienie barwy żółtej klasyfikuje się za pośrednictwem obowiązującej na całym świecie literowej skali między D a Z, gdzie litera D oznacza najczystszą biel +.
Prócz standardowego koloru diamenty mogą również przybierać barwy fantazyjne. Występują na przykład diamenty o barwie niebieskiej, różowej, zielonej. Diamenty te występują jednak niezmiernie rzadko, dlatego ich cena zawsze jest bardzo wysoka.
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
