 Taniec współczesny
Taniec współczesny jest kombinacją różnych form tanecznych i teatralnych oraz pantomimy. Na integralność tego tańca mają wpływ taniec klasyczny, modern dance, jazz, taniec nowoczesny i towarzyski.
Podstawą tańca współczesnego jest balet, z którego zostały zapożyczone takie pozycje jak m.in. podstawowe ustawienia rąk i stóp, flex, point, plie, grand plie, battement tendu, eleve itp. Natomiast charakterystyczne dla tańca współczesnego jest bazowanie na ciężarze, grawitacji, oddechu, impulsach, wydłużaniu, dynamice, contraction & release, partnerowaniach, wzajemnych przenoszeniach się tancerzy, swingach. Za prekursorkę tej dziedziny ruchowej uznano Marthę Graham, która skupiła taniec wokół zdarzeń pojawiających się w człowieku i towarzyszących mu przy tym odczuciach.
Przełamanie standardu tańca klasycznego widoczne jest w emocjonalności tańca współczesnego, który za swoją podstawę bierze możliwości ruchowe tancerza, bez stwarzania nienaturalnych warunków cielesnych. Ciało jest przekaźnikiem pewnej informacji, którą tancerz chce przekazać widzowi, a ruch jest środkiem tego przekazu. W swojej siłowej naturze skupia się w dużej mierze nie na kształcie, formie czy czystej estetyce ruchu, ale na jego autentyczności, która ma za zadanie dochodzenie do ryzykownych zawieszeń, skoków, przenoszeń. Ryzyko związane jest właśnie z balansowaniem ciężaru ciała, szybkością ruchu, obrotów, częstą zmianą kierunków.
Ważnym elementem tańca współczesnego jest pokonywanie jak największej przestrzeni w ruchu. Tancerz wypełnia przestrzeń całym sobą, wykorzystując wszystkie kierunki, zmiany frontu, gdzie każdy ruch prowadzi go przed siebie. Świadomość ciała, swoich możliwości energetycznych, kreacji i abstrakcyjnego myślenia wpływają na wartość artystyczną tańca. W pokonywaniu przestrzeni i prawidłowym wykonaniu konkretnych form tanecznych pomaga nieograniczona wyobraźnia, wewnętrzne oko, które kształtuje osobowość tancerza.
Specyfiką tańca współczesnego jest działanie w parterze, czyli adaptowanie parkietu. Na tej płaszczyźnie odbywają się swingi z pozycji leżenia, partnerowania, wyskoki, przeskoki, zawieszenia i wszelkie możliwości przenoszenia ciężaru ciała.
Z tańcem współczesnym związana jest swoista filozofia ruchu, którą każdy ruchmistrz określa według swojej intuicji, koncepcji. Towarzyszy temu pewien rodzaj duchowości, wrażliwości, emocjonalności i otwartości na to, co się pojawia w ciele. Taniec współczesny wymaga świadomości, uważności, cierpliwości oraz chęci przekraczania swoich granic cielesnych, umysłowych, poznawczych. Ruch stwarza jedyny i niepowtarzalny moment, w którym człowiek spotyka się sam ze sobą, ciało wchodzi w relację ze stanem emocjonalnym i psychicznym, z przekonaniami, wyobrażeniami, abstrakcją i z wyrażeniem samego siebie w sposób pozbawiony pełnej werbalizacji.
Ważne postaci:
Martha Graham, Isadora Duncan, Roth St. Denis, Doris Humphrey, Wacław Niżyński, J. G. Noverre, Steve
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
