| |
|
 |
|
 |
 "Nie ma wartości równej wartości czasu" - poznaj historię najbardziej ekskluzywnych manufaktur zegarmistrzowskich |
| |
|
|
 |
Czas Czasomierze to nie tylko urządzenia odmierzające czas, to również dzieła sztuki, które odwołują się do Naszych gustów a przez to tworząc trendy w modzie. Zatracają formę czysto użytkową, wkraczając w świat prestiżu, pewnego symbolu.
|
|
|
|
|
 |
|
Strona producenta :
www.ppp.com |
|
|
|
| Dokonując zakupu, dokonujesz właściwego wyboru |
| Grupa Media Informacyjne - Sklep GMI |
|
|
|
 |
|
 |
|
|
|
| Nasi partnerzy |
|
| |
|
| Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
| 000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
| Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
| 000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
| Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
| 000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
| Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
| 000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
| Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
| 000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
| Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
| 000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
| Lp. |
Osobistości |
A
Abeler, Georg
Georg Abeler urodził się 14 września, jako syn Heinricha Abelera. W 1932 zdał z powodzeniem egzamin mistrzowski z rzemiosła złotniczego i otworzył 5 marca 1933 roku w Wuppertal – Elberfeld, w domu swojego dziadka, Carla Fränken swoje własne przedsiębiorstwo. W czasie bombardowania w roku 1943 piękny budynek, w którym mieścił się warsztat został prawie całkowicie zniszczony, ale jeszcze w tym samym roku Georg Abeler zaczął odbudowę. W 1944 roku dostał się do niewoli, jego żona musiała prowadzić przedsiębiorstwo sama od marca tego roku do 1946. W 1951 roku Georg Abeler kupił udziały firmy, którą jego dziadek Carl Fränken zostawił w spadku swojemu synowi Willemu Fränken. Zmarł 10 czerwca 1981 roku.
Abeler, Heinrich
Heinrich Abeler urodził sie 14 marca 1871 roku. W 1898 roku, jako mistrz zegarmistrzostwa i jubilerstwa założył własną firmę w Münster/Westfalen. Ożenił się 21 listopada 1899 roku z najstarszą córką Carla Fränken. Z tego małżeństwa urodził się w 1906 roku syn Georg. Heinrich Abeler zmarł 21 czerwca 1948 roku.
Abeler, Jürgen
Jürgen Abeler urodził się w 1933 roku. Pochodzi z rodziny zegarmistrzów i złotników, z której w ciągu sześciu pokoleń do dziś wyszło 26 zegarmistrzów i złotników. Mieszka w Wuppertal i jest zegarmistrzem i autorem kilku książek specjalistycznych. Utrzymuje specjalistyczny sklep zegarowy i jest kierownikiem muzeum zegarów w Wuppertalu.
Achenbach, Hermann
Niemiecki zegarmistrz Hermann Achenbach urodził się w 1730 roku w Kaan – Marienborn i mieszkał w Neuwied. Ukończył nauki zegarmistrzowskie u innego zegarmistrza w Neuwied, Christiana Kinzing. Pozostało po nim kilka dużych, stojących zegarów i zegarów z podpórką. Zmarł 18 maja1792 roku.
Adams, John C.
John C. Adams był amerykańskim producentem zegarów i założył razem z Raymondem w 1864 roku w Elgin/Illinois fabrykę, produkującą zegary, pod nazwą "The National Watch Co" W roku 1867 uczestniczył też w zakładaniu Cornell Watch Company. W 1869 roku Adams założył w Springfield/ Illinois Watch Company. Również brał udział w zakładaniu firm Adams & Perry Watch Co. (1874) i Independent Watch Company )1880).
Adelsberger, Udo
Prof. dr Udo Adelsberger urodził się w Königsberg (Prusy) 7 czerwca 1902 roku. Studiował matematykę, chemię i fizykę na Albertinie w Königsbergu i zdał egzamin państwowy. Od 1930 roku razem z Adolfem Scheibe opracowywali zegary kwarcowe – PTR. Po dłuższym okresie prób, w styczniu 1932 roku udało się uzyskać pracę ciągła kwarcowego zegara „Quarzuhr I” (QI), a w lutym pojawił się następny zegar o podobnej budowie Q II. Adelsberger zmarł 6 stycznia 1992 roku w Neckargemünd.
Aegler, Jean
Szwajcarski zegarmistrz Jean Aegler urodził się 25 stycznia 1850 roku w Krattingen. W 1878 założył razem ze swoją żoną manufakturę zegarków. Manufaktura znajdowała się od roku 1881 w Biel i specjalizowała się w małych damskich zegarkach z wychwytem kotwicowym. Od ok. 1910 roku produkowano również wysokiej jakości mechanizmy do ręcznych zegarków, których głównym odbiorcą był Wilsdorf. Przedsiębiorstwo od roku 1914 nosiło nazwę „Aegler SA, Rolex Watch Company". Później Aegler został członkiem Alpina SA. Zmarł 2 sierpnia 1891 roku w Biel.
Agassiz, Auguste
Szwajcarski zegarmistrz Auguste Agassiz urodził się 15 kwietnia 1809 roku w Môtier(Gem. Haut-Vully) jako syn pastora gminy Louisa Benjamina Rodolphe i Rose, z domu Mayor. Po ukończeniu nauki bankowości w Mayor-Fornachon w Neuenburgu zaczął od roku 1832 zajmować się handlem zegarkami w Saint-Imier. W 1833 roku był współzałożycielem przedsiębiorstwa produkcji zegarów użytkowych. Eksportował zegary do USA. Jego partnerem i dystrybutorem w Nowym Jorku był jego kuzyn Auguste Mayor. Od roku 1845 do 1847 Agassiz był burmistrzem Saint-Imier. Później ze względów zdrowotnych wycofał się wyjeżdżając do Lozanny i przekazał kierowanie przedsiębiorstwem w roku 1854 François Secretan i jego siostrzeńcowi Ernestowi Francillon, który w 1867 roku wybudował fabrykę Longines. Jego syn, Georges Agassiz założył w 1876 roku w Genewie szwajcarską manufakturę zegarków Agassiz Watch Co.
Agassiz, Georges
Szwajcarski producent zegarków i syn Auguste Agassiz i Amerykanki Cécile Eugénie Eilshemius urodził się 31 stycznia 1846 roku w Sain-Imier. I skończył studia przyrodnicze w Lozannie. Był członkiem zrzeszenia Belles-Lettres. Po badaniach naukowych w USA u swojego wuja Louisa Agassiz pracował od 1870 roku w Saint-Imier u Francillon i Longines i założył własną fabrykę zegarów Agassiz Watch Co. Firma produkowała pierwszej klasy zegarki kieszonkowe. Po fuzji z genewską firmą Touchon Agassiz specjalizował się w opracowywaniu i produkcji wyjątkowo płaskich mechanizmów.
Airy, Sir George Biddell
Angielski astronom i fizyk Sir George Biddell Airy urodził się 27 lipca 1801 roku w Alnwick. Airy był znakomitym matematykiem (1826 -1835 był profesorem astronomii i filozofii eksperymentalnej w Cambridge) i zajmował się między innymi zegarmistrzostwem precyzyjnym. Wynalazł drobną regulację balansu kompensacyjnego, którą później określa się jako "Airy's bar". Airy badał i analizował też zakłócenia systemów oscylacyjnych mechanizmów . Od 1835 do 1881 roku był dyrektorem obserwatorium astronomicznego w Greenwich. Od 1871 do 173 roku był przewodniczącym Royal Society. Zmarł 2 stycznia 1892 roku w Greenwich.
Alembert, Jean Le Rond d'
Francuski filozof, fizyk i matematyk Jean Lerond d'Alembert był razem z pisarzem Denisem Diderotem wydawcą encyklopedii "Encyclopedie ou dictionnaire rai¬sonné des sciences", która pojawiła się po raz pierwszy w 1751 roku i której autorem obszernego wstępu był d’Alambert. W tym dziele opisane zostały dokładnie między innymi różne narzędzia rzemiosła zegarmistrzowskiego.
Al Gazari, Ibn ar-Razzaz
Arabski inżynier Ibn ar-Razzaz al Gazari budował w 1181 roku w arabskim Anit zegary wodne. Napisał dla władcy lokalnej dynastii Artugidów książkę o produkcji techniczno – mechanicznych dzieł sztuki. To dzieł, ukończone w 1202 roku, opisuje na dokładnie 550 stronach za pomocą 150 rysunków produkcję około 50 pożytecznych i interesujących urządzeń, jak na przykład pompy tłokowe, zamki bezpieczeństwa i automaty muzyczne.
Amant, Louis
Francuski zegarmistrz Louis Amant pochodzi z Paryża. W 1725 roku mianowany został majstrem. W 1741 roku opracował wychwyt nożycowy do dużych zegarów, który później wziął nazwę od jego nazwiska. Jego wynalazek został ulepszony w 1751 roku przez J. A. Lepaute (1708-1789) i został powszechnie zastosowany w zegarach ściennych i z podpórką.
Andersen, Svend Współczesny zegarmistrz Svend Andersen urodził się w 1942 roku w Danii. Ze swoim dyplomem Duńskiej Szkoły
Zegarmistrzowskiej wyjechał w 1963 roku do Szwajcarii, żeby zobaczyć, jak produkuje się najlepsze na świecie zegarki. Najpierw pracował dla firmy Gübelin w Lucernie, a później przeszedł do Gübelin w Genewie, gdzie ze względu na swoje dobre umiejętności językowe pracował w obsłudze sklepu.
Pierwszy „butelkowy zegar" (zegar w butelce) powstał w 1969 roku i pokazany był na "Montres et Bijoux". Ten niezwykły zegar wzbudził sensację i przyniósł mu sławę „zegarmistrza rzeczy niemożliwych". Jak donoszono w międzynarodowej prasie, nigdy wcześniej nie widziano podobnego zegara.
Firma Patek Philippe zwróciła uwagę przez ten zegar na Andersena i zaangażowała go w roku 1969 do swojego "Atelier de Complications". Andersen pozostał tam 9 lat i pracował nad skomplikowanymi zegarkami o najwyższych wymaganiach. W 1979 roku Svend Andersen, bogaty w doświadczenie, zdecydował się na krok w kierunku usamodzielnienia się i otworzył własny warsztat zegarowy.
W roku 1985 zakłada z Vincentem Calabresem w Genewie Academie Horlogere des Createurs Independants (AHCI), akademię niezależnych kreatorów zegarków, której przewodniczy przez 17 lat.
W 1989 roku powstał jego pierwszy zegarek, pokazujący czas na całym świecie - "Communication", jako kolejny z serii specjalnej "Communication 24", z której nr 1 nosi książę duński Henryk. Innym szczególnym zegarkiem jest najmniejszy na świecie zegarek z kalendarzem, który zapisany został w 1989 roku do Księgi Rekordów Guinessa.
Kolejną kreacją Andersena jest powstały w 1992 roku jubileuszowy zegarek, wskazujący czas na całym świecie "Christophorus Columbus". Chodzi tu o numerowaną serię 500 sztuk w kopertach ze złota żółtego, białego, różowego i w platynie.
W m1993 roku pojawił się zegarek z kalendarzem "Perpetuel 2000" w Art-Deco-Look. Nie ma tu podanych na tarczy dni, tygodni ani miesięcy, jedynie widnieje data w dużym okienku. Jest to współcześnie jedyny wieczny, dobrze czytelny kalendarz na rynku. Na odwrotnej stronie zegarka znajduje się wskaźnik miesięcy, którym kalendarz można dokładnie nastawić.
W 1994 roku Andersen pracował znowu nad swoją wielką namiętnością, zegarkiem, pokazującym czas na całym świecie. Powstała seria 24 sztuk zegarków "Mundus". Jest to najbardziej płaski zegarek, pokazujący czas na całym świecie; ma tylko 4,2 mm grubości w obudowie platynowej, wodoszczelny, z dwoma szafirowymi szkłami.
W tym samym roku Andersen stworzył we współpracy z Alainem Silbersteinem zegarek ręczny z kalendarzem żydowskim „Hebraika". Jest to premiera światowa zegarka wyjątkowego pod względem mechanicznym i technicznym.
Oczywiście na rok 2000 musiało powstać też coś wyjątkowego, mianowicie "Perpetuel Impératrice", zegarek damski w złotej obudowie, o średnicy 32 mm - najmniejszy zegarek ręczny z wiecznym kalendarzem, jaki kiedykolwiek powstał. Odpowiednio do systemu "Perpetuel 2000" , wszystkie mniej ważne dane znajdują się na odwrocie zegarka, tak że tarcza pozostaje niezmieniona i dobrze czytelna. Rezultatem szeroko zakrojonych badań jest zegarek "Jour et Nuit" , który wychodzi jako "Grande Jour et Nuit" i jest opatrzony na tarczy sygnaturą ANDERSEN GENEVE.
W 2002 roku Andersen zaprezentował na targach w Bazylei zegarek "Orbita Lunae" z całkowicie odmiennym wskaźnikiem faz księżyca. Andersen jest też pierwszym zegarmistrzem, który zbudował rzeczywiście wieczny kalendarz - z kółkiem zębatym, które obraca się tylko raz co 400 lat.
Andervalt, Pasquale
Budował w połowie XIX wieku w Trieście tzw. zegary wodorowe; wrzucano przy tym granulowany cynk do rozcieńczonego kwasu solnego, z którego wydzielał się wodór i wypychał do góry tłok, naciągając przy tym ciężarek mechanizmu zegara
Andriessen, Bernard
Holenderski zegarmistrz Bernard Andriessen urodził się 16 kwietnia 1915 roku jako syn Cornelisa Adrriessena. Zdobył wykształcenie (1935 -1936) w Niemieckiej Szkole Zegarmistrzostwa w Glashütte. Za swoje nieprzeciętne wyniki otrzymał świadectwo Moritza Grossmanna. Tak jak jego ojciec, Andriessen był członkiem zarządu w szkole zawodowej w Schoonhoven i egzaminatorem na różnych formach kształcenia zegarmistrzowskiego. Zmarł 19 września 1987 roku.
Andriessen, Cornelis
Holenderski zegarmistrz Cornelis Andriessen urodził się 20 kwietnia 1886 roku. Był członkiem zarządu zrzeszeń zegarmistrzowskich w szkole zawodowej w Schoonhoven. Oprócz tego był egzaminatorem na egzaminach wstępnych różnych instytucji kształcących w zawodzie zegarmistrzowskim. Przez długi okres czasu Cornelius Andriessen był członkiem zarządu w Alpina Union Horlogère w Holandii. Zmarł w czerwcu 1982 roku.
Arlaud, Anthoine
Szwajcarski zegarmistrz francuskiego pochodzenia Anthoine Arlaud urodził się w 1590 roku w Maringues en Auvergne we Francji. Uchodzi za założyciela dynastii zegarmistrzów, sięgającej początków XIX wieku. Ten francuski Hugenot uciekł do Genewy w roku 1617. Jest autorem znanych genewskich zegarów krzyżowych i wysokiej jakości kieszonkowych zegarków astronomicznych. Jego trzej synowie (Jean, Abraham i Etienne) zdobyli również wykształcenie w rzemiośle zegarmistrzowskim. Syn Jean był jednym z pierwszych szwajcarskich zegarmistrzów, którzy ok. roku 1660 produkowali specjalne zegarki kieszonkowe na rynek turecki.
Do jego uczniów należeli między innymi: Isaac Defino i François Dentand (1617), Isaac Vullieme i Hugues Bourgaud (1618), Pierre Borgaud (1621), Anthoine Dagoneau (1626), Abraham Dufour (1629), Trester Lagisse (1631), Aymé Le damoiselle (1634) i Daniel Dornieu (Dorien) (1641).
Arnold, John
Angielski wytwórca chronometrów John Arnold urodził się w 1736 roku w Bodmin. Najpierw zdobył zawód ślusarza, zanim ukończył naukę zawodu zegarmistrzowskiego u swojego ojca. Swoje zegarmistrzowskie umiejętności doskonalił w czasie wieloletniego pobytu w Holandii. W 1756 roku powrócił do Anglii. Około 1760 roku założył własny warsztat w Londynie. Oprócz londyńskiego warsztatu prowadził również manufakturę chronometrów morskich w Chigwell.
Na zlecenie króla Grzegorza III wyprodukował mały zegarek z repetycją w pierścionku, składający się ze 120 własnoręcznie wykonanych części. Ten zegarek był pierwszym, który posiadał cylinder, wykonany w rubinie.
Około roku 1768 zaczął opracowywać precyzyjne czasomierze. Do tego skonstruował najpierw różne balanse kompensacyjne, które nazwał zależnie od zewnętrznej formy:
-Podwójny balans OZ
-Podwójny balans S
-Podwójny balans T
- Balans YZ
-Balans Z
Jego pierwsze znane chronometry kieszonkowe pochodzą z roku 1773. John Arnold skonstruował ważne elementy składowe do precyzyjnych chronometrów:
- 1771 wychwyt z kotwicą obrotową
- 1775 patent na bimetaliczny balans kompensacyjny ze sprężyną śrubową
- 1776 patent na krzywki skrajne sprężyny śrubowej
- 1782 patent na wychwyt sprężynowy
W 1769 roku urodził się jego syn John Roger Arnold. John Arnold umarł w roku 1799.
Arzberger, Friedrich
Wiedeński profesor Friedrich Arzberger urodził się 14 listopada 1833 roku. Wynalazł wychwyt grawitacyjny, który zbudował u Karla Urbana w Wiedniu. Zmarł 3 sierpnia 1905 roku.
Assmann, Ernst
Glashucki zegarmistrz był najstarszym synem Paula Assmanna z pierwszego małżeństwa. Uczył się w Niemieckiej Szkole Zegarmistrzostwa w Glashütte i wyprodukował mikrometr, model wychwytu kotwicowego, zegarek kieszonkowy z wychwytem cylindrycznym, męski zegarek kieszonkowy z wychwytem kotwicowym oraz chronometr morski.
Z przyjaźni z Frederickiem Guenem wyrosła wymiana doświadczeń i późniejsza współpraca firmy J. Assmann Glashütte z firmą D. Gruen & Son. W późniejszym czasie przystał na zaproszenie rodziny Gruen do Ameryki, gdzie był pracownikiem firmy Gruen.
Assmann, Fritz J.
Glashucki zegarmistrz, syn Paula Assmanna z drugiego małżeństwa założył w 1926 roku przy pomocy Waltera Thedena firmę J. Assmann GmbH, co nastąpiło po upadku fabryki zegarków Edmund Hermann AG i związaną z tym upadłością firmy J. Assmann.
Assmann, Julius
Glashucki producent zegarków urodził się 2 października 1827 roku w Szczecinie i tam zdobył wykształcenie w zawodzie zegarmistrzowskim. Dalszą wiedzę zdobywał u berlińskich wytwórców chronometrów, zanim podjął pracę od roku 1850 w firmie A.Lange w Dreźnie. W 1852 roku otwiera własną manufakturę zegarków w Glashütte.
31 lipca 1853 roku ożenił się z siostrą Adolfa Schneidera. Z tego małżeństwa z Emilie Auguste Schneider urodził się syn Paul Assmann. Po śmierci żony ożenił się ponownie. Zmarł 15 sierpnia 1886 roku.
Assmann, Paul
Glashucki zegarmistrz i syn Juliusa Assmanna z drugiego małżeństwa z Emilie Auguste Schneider uczęszczał do szkoły zegarmistrzowskiej w Le Locle i kilka lat pracował w Szwajcarii. W 1877 roku dołączył do firmy ojca jako współwłaściciel, po jego śmierci prowadził firmę samodzielnie. Pod jego kierownictwem od roku 1893 zaczęto produkcję mechanizmów zegarków kieszonkowych dla firmy D. Gruen $ Son.
W latach 1885 - 1898 był członkiem rady nadzorczej Niemieckiej Szkoły Zegarmistrzostwa w Glashütte. Z jego pierwszego małżeństwa urodził się syn Ernst. Dzieci Max, Fritz , Hans i Boris pochodzą z drugiego małżeństwa.
Atwood, Seth G.
Amerykański przemysłowiec Atwood, wybitny znawca zegarków, zaczął w 1967 roku gromadzić swoją wielką kolekcję. Kolekcja miała w zamiarze obejmować całą historię czasomierzy. Każdy z nabytych zegarów odgrywać miał w przeszłości ważną rolę w historii. W 1970 roku Atwood zaczął udostępniać swoją kolekcję muzeum (Time Museum) w Rockford/Illinois. W międzyczasie miejsce w muzeum znalazło ponad 4000 pojedynczych eksponatów i muzeum to stało się jednym z największych prywatnych muzeów zegarów na świecie. Gdy Atwood przeszedł na emeryturę, żadne z jego dzieci nie chciało tego muzeum przejąć. Zaoferowano je za cenę 35 milionów Museum of Sience and Industry w Chicago, ale była to suma, na którą chicagowskie muzeum nie było stać. W rezultacie w roku 2004 cała kolekcja sprzedana została na aukcji Sothebys.
Aubert, Léon-Ernest
Rodzina szwajcarskich zegarmistrzów zalicza się do 10 najsłynniejszych rodzin ze szwajcarskiej Valleé de Joux. Léon-Ernest Aubert(1845-1920) z Derrière-la-Côte był specjalistą w dziedzinie budowania skomplikowanych mechanizmów astronomicznych i uczestniczył w opracowywaniu większości skomplikowanych zegarków kieszonkowych na przełomie wieków. Około 1839 roku bracia Aubert założyli w Derriére-la-Côte manufakturę prostych i skomplikowanych surowych mechanizmów, z której pochodziła większość mechanizmów do słynnego „kalibru Jürgensena" stworzonego przez Julesa Jürgensena.
Auch, Jacob
Południowo - niemiecki zegarmistrz Jacob Auch urodził się 22 lutego 1765 roku w Echterdingen, zdobył wykształcenie czeladnicze u Philippa Matthäusa Hahna w Echtrdingen i pracował w warsztacie w Kornwestheim. W 1787 roku otworzył własną pracownię w Vaichingen. Od 1798 roku pracował jako nadworny zegarmistrz książęcy w Weimarze. Od 1821 roku razem z synem prowadzili swój warsztat. Oprócz zegarów i urządzeń dla weimarskiego obserwatorium astronomicznego (teleskopy, maszyny do liczenia, precyzyjne zegary wahadłowe i astronomiczne zegarki kieszonkowe) wyprodukowali zegary ścienne, stołowe, zegary podróżne z wahadłem i przede wszystkim kieszonkowe zegarki astronomiczne i kilka dobrych chronometrów kieszonkowych. Auch zmarł 20 marca 1842 roku w Weimarze.
Audemars, Jules-Louis
Szwajcarski zegarmistrz Jules-Louis Audemars urodził się 28 marca 1851 roku w Le Brassus (gmina. Le Chenit). Zegarmistrzowskie wykształcenie zdobył u ojca w Vallée de Joux. W 1875 roku razem ze swoim przyjacielem Edward-Auguste Piguetem urządził na podwórzu ojca warsztat do budowania skomplikowanych mechanizmów zegarowych i założył z nim w 1881 roku firmę Audemars Piguet & Cie., Manufacture d'Horlogerie, z której wykształciła się później znana luksusowa marka Audemars Piguet. Jules-Louis Audemars zmarł 15 października1918 roku w Le Brassus.
Audemars, Louis-Benjamin
Szwajcarski zegarmistrz i producent zegarów Louis-Benjamin Audemars urodził się 24 maja 1782 roku w Le Brassus (gmina. Le Chenit) jako syn szlifierza kamieni szlachetnych Pierre Henri Audemarsa. Wykształcenie zdobył u swojego późniejszego szwagra Philippe Merlana, którego zakład przejął w roku 1811. Zainspirowany wynalazkami Abraham-Louis Bregueta, stał sie też jednym z pionierów zegarmistrzostwa w Vallée de Joux. Na początku Audemars produkował surowe mechanizmy i mechanizmy skomplikowane, później całe, najczęściej skomplikowane zegary doskonałej jakości. Zmarł 21 maja 1833 roku w Le Brassus. Po jego śmierci manufaktura przestała istnieć, jednak po 15 latach została otwarta przez jego ośmiu synów. W roku 1885 przedsiębiorstwo podzielono na trzy części: "Louis Audemars", "François Audemars Fils" i "Audemars Frères".
B
Bachofen, Hans Felix
Szwajcarski zegarmistrz Hans Felix Bachofen urodził sie 31 sierpnia 1639 roku. Należał do wielkiej rodziny zegarmistrzów, która przez kilka generacji między 1660 a 1788 rokiem zaopatrywała nie tylko Zurych w zegary wieżowe, ale też duże części całej Szwajcarii, produkując przy tym liczne zegary ścienne i z podpórką. Ponadto rodzina ta modernizowała już istniejące zegary wieżowe, przebudowując dźwignie na wahadła.
Przede wszystkim znane są jego żelazne zegary ścienne z ciężarkami, zegary komorowe, jak również kilka zegarów wieżowych. W 1675 roku przebudował zegar wieżowy w St. Peter, zbudowany przez Hansa Luterera w 1538 roku, na zegar z wahadłem. Podobnych zmian dokonał w 1689 roku na pochodzącym z roku 1581 zegarze wieżowym w Oberdorff. Felix Bachofen zmarł 3 stycznia 1708 roku.
Bain, Alexander
Szkocki zegarmistrz i wynalazca Alexander Bain urodził się w październiku 1811 roku w Watten, Caithness. 10 października 1840 roku otrzymał wraz z Johnem Barwise patent angielski na zegar elektryczny (wahadło napędzane elektromagnetycznie). Nie udało mu się uruchomić produkcji tych zegarów, tak że na rynek wyszło tylko kilka jego czasomierzy. Bain zmarł 2 stycznia 1877 roku w Kirkintilloch, Glasgow.
Baldewein, Eberhard
Niemiecki zegarmistrz Eberhard Baldewein urodził się około 1539 roku. Pracował jako krawiec i architekt, zanim został nadwornym zegarmistrzem landgrafa Wilhelma IV heskiego. Według jego szkiców budował zegary i przyrządy razem z augsburskim zegarmistrzem Hansem Bucherem i wytwórcą obudów Hermannem Diepelem z Gießen. Na zlecenie księcia elektora Augusta I saksońskiego w latach 1563 – 1567 zbudował zegar planetarny, który dziś jest ozdobą salonu matematyczno – fizycznego w Dreźnie. Ponadto stworzył dla swojego heskiego władcy w 1575 roku globus nieba, napędzany zegarowym mechanizmem, kwadrant azymutowy jako najstarsze przyrząd metalowy tego rodzaju na świecie oraz sferę armilarną z odtworzeniem ruchów słońca i księżyca.
Barbezat-Baillot, Charles-Ami
Szwajcarski zegarmistrz Charles-Ami Barbezat-Baillot urodził się 6 marca 1847 roku jako syn Charlesa Heriego Barbezatacw Bayards (Neuchâtel). Wykształcenie zegarmistrzowskie zdobył u Henriego Victora Jeana Guye'a. Henri Guye-Houriet wcześnie zauważył talent młodego Barbezata, co spowodowało, że uczynił go później współwłaścicielem swojego domu handlowego i potem w roku 1867 przemianował na "Guye & Barbezat". Ta nazwa firmy pozostała również po śmierci Henriego Guye w roku 1877, gdy Charles Barbezat dalej prowadził firmę.
Chales-Ami Barbezat uznawany był za innowatorskiego wytwórcę repetycji. Również inni producenci zegarków wykorzystywali jego mechanizmy ( "Audemars & Frères" und "Invicta"). Na wystawie w Paryżu w 1889 roku Charles Barbezat otrzymał złoty medal za wysoką jakość swoich mechanizmów. W 1896 roku otrzymał następny złoty medal na Narodowej Wystawie w Genewie.
Barlow, Edward
Zegarmistrz angielski Edward Barlow urodził się w 1636 roku. Był ordynowanym księdzem kościoła anglikańskiego. Przypisuje się mu wynalezienie specjalnego mechanizmu bijącego z repetycją. Przy zgłoszeniu patentu, o którego przyznaniu decydował osobiście król, uległ jednak zegarmistrzowi Danielowi Quare. Mechanizm Barlowa potrzebował dwóch przycisków jako wyzwalaczy, jeden na godziny, drugi na kwadranse, Natomiast mechanizm Quarego mógł być wyzwalany za pomocą jednego przycisku. Wspólnie z Thomasem Tompionem i Williamem Houghtonem opracowali prototyp wychwytu przecinkowego. Za ten wychwyt przyznano patent. Barlow zmarł w 1716 roku.
Baron, Eberhard
Glashucki mechanik precyzyjny i inżynier Eberhard Baron urodził się 21 kwietnia 1937 roku w Wangern, w powiecie Breslau (Wrocław) jako syn nauczyciela szkoły powszechnej Ericha Barona. W pierwszym roku po drugiej wojnie światowej losy zaprowadziły rodzinę Baronów najpierw do obozu przesiedleńców w miejscowości Pirna w Saksonii, a później do Glashütte. Tam ukończył szkołę zawodową o kierunku mechaniki precyzyjnej i pracował jako mechanik precyzyjny do roku 1957 w państwowym zakładzie produkcji zegarów w Glashütte(GUB).
Później zdobył tytuł inżyniera specjalności techniki mechanizmów precyzyjnych w Szkole Inżynierskiej Techniki Mechanizmów Precyzyjnych Glashütte/Sa, następnie studiował zaocznie na Karl-Marx-Universität w Lipsku i odbył studia wieczorowe, zdobywając tytuł inżyniera dyplomowanego budowy maszyn na Wyższej Szkole Technicznej w Karl-Marx-Stadt.. W sierpniu 1960 roku pracował w państwowym zakładzie VEB Archimedes, fabryce maszyn do liczenia w Glashütte.
Bartnik, Stanisław
Stanisław Bartnik, ( franciszkanin z Niepokolanowa, brat Bernard), urodził się 11 marca 1918 koło Częstochowy, zmarł 14 marca 2002 roku w Niepokalanowie. W 1963 roku uzyskał dyplom mistrza w zawodzie zegarmistrzowskim. Był współautorem monumentalnego, dwunastotomowego dzieła pt. "Zegarmistrzostwo" i autorem dwutomowego podręcznika zegarmistrzostwa dla zasadniczych szkół zawodowych, napisanego w 1976. roku. Napisał też kilkanaście publikacji w prasie technicznej i fachowej, wygłosił wiele prelekcji i odczytów poświęconych zegarmistrzostwu. Uczestniczył w konferencjach naukowo-technicznych w Polsce i zagranicą, m.in. brał udział w 1979 roku w Międzynarodowym Kongresie Chronometrycznym w Genewie. Współpracował z instytucjami związanymi z techniką zegarową w Łodzi i w Toruniu oraz z ośrodkami naukowo-badawczymi, m.in. z Przemysłowym Instytutem Automatyki i Pomiarów w Warszawie, Instytutem Konstrukcji Przyrządów Precyzyjnych i Optycznych Politechniki Warszawskiej. Miał kontakty również z ośrodkami zagranicznymi, w tym z Instytutem Techniki Zegarowej Uniwersytetu Technicznego w Stuttgarcie. Był honorowym członkiem warszawskiego Cechu Złotników, Zegarmistrzów, Optyków, Grawerów i Brązowników.
Bassermann-Jordan, Ernst Ferdinand Otto von
Niemiecki historyk sztuki i pisarz Ernst Ferdinand Otto von Bassermann-Jordan urodził się17 lipca1876 roku. Uważany jest za prekursora naukowych badań zegarowych w Niemczech. Dr prof. Bassermann-Jordan wydał wiele ważnych publikacji. Swoją znaczącą kolekcję zegarków przekazał Bawarskiemu Muzeum Narodowemu. Zmarł 9 października 1932 roku.
Baufre, Pierre de
Angielski szlifierz kamieni szlachetnych Baufre działał w Londynie. Razem z Nicolasem Fatio de Duillier otrzymał w 1704 roku angielski patent na wyłączne wykonywanie łożysk z kamieni szlachetnych do zegarów. Około 1705 roku udało się Pierre de Baufre wykonać cylinder zegarka z wychwytem z diamentu. Później wyprodukował też wychwyt spoczynkowy, w którym na wałku balansu znajdowały się dwie nasadzone palety.
Baume, Louis-Victor
Szwajcarski producent zegarków, syn Louisa-Josepha Baumea i Agnès Baume, z domu. Froidevaux, urodził się 25 sierpnia 1817 roku w Les Bois. Razem ze swoim bratem Pierre-Joseph-Célestin Baume założył w roku 1834 fabrykę zegarków „Baume Frères", która przestawiła się w 1840 roku na produkcję zegarków z wychwytem cylindrycznym. W 1848 roku Baume otworzył filię fabryki w Londynie. W 1909 roku przedsiębiorstwo przeniosło się do La Chaux-de-Fonds, w 1918 do Genewy, gdzie pod kierownictwem Williama Baume nastąpiło połączenie z genewskim zegarmistrzem Paulem Mercierem. Od 1921 roku nazwa firmy brzmi "Baume & Mercier, fabrication Genève". Baume zmarł 8 września 1887 roku w Bernie.
Baume, Pierre-Joseph-Célestin
Szwajcarski producent zegarków Pierre-Joseph-Célestin Baume założył wspólnie ze swoim bratem Louisem Victorem Baume w 1834 roku fabrykę zegarków „Baume Frères“, która od 1840 roku produkowała zegarki z wychwytem cylindrycznym. W 1848 roku otworzył filię fabryki w Londynie. . W 1909 roku przedsiębiorstwo przeniosło się do La Chaux-de-Fonds, w 1918 do Genewy, gdzie pod kierownictwem Williama Baume nastąpiło połączenie z genewskim zegarmistrzem Paulem Mercierem. Od 1921 roku nazwa firmy brzmi "Baume & Mercier, fabrication Genève".
Bautte, Jean-Francois
Szwajcarski producent i handlarz zegarków Jean-Francois Bautte urodził się w 1772 roku i wcześnie został sierotą. Zaczynał jako posłaniec u producenta obudów do zegarków Moulinié, gdzie nauczył sie rzemiosła budowania obudów i wkrótce stał sie wspólnikiem Moulinié. Zdobył wykształcenie jako zegarmistrzi złotnik. Od 1791 roku jako 19-latek kreuje już swoje pierwsze zegarki. Od 1793 roku Moulinié i Bautte handlowali też całymi zegarkami, mechanizmy najczęściej dokupywano, podczas gdy obudowy pochodziły z własnej produkcji. Po wojnach napoleońskich z małej fabryki powstała manufaktura, która jednoczyła wszystkie rzemiosła, związane w owym czasie z zegarmistrzostwem pod jednym dachem. Jako wybitny biznesmen Bautte handlował z wszystkimi królewskimi dworami w Europie i stał się wkrótce jednym z najbardziej znanych zegarmistrzów swoich czasów. Jean-Francois Bautte zmarł w 1837 roku. Po jego śmierci manufakturę przejęli Jacques Bautte i Jean Samuel Rossel. Firma Bautte została przejęta w roku 1906 przez manufakturę Girard-Perregaux.
Beaumarchais, Pierre Augustin Caron de
Francuski zegarmistrz Pierre Augustin Caron de Beaumarchais urodził się 24 stycznia 1732 roku jako syn mistrza zegarmistrzostwa André-Charles Carona w Paryżu. Między innymi wyprodukował zegarek bez naciągu kluczem, który był nakręcany przez pokręcanie lunetą. Pierre Augustin Caron de Beaumarchais zmarł 19 maja 1799 roku w Paryżu.
Becker, Gustav
Niemiecki zegarmistrz Becker urodził się 2 maja 1819 roku w Oels (Śląsk) i zdobył tam wykształcenie jako zegarmistrz zegarów dużych, zanim pracował jako czeladnik we Frankfurcie /Main, La Chaux-de-Fonds, Dreźnie, Monachium, Berlinie i Wiedniu (u Philippa Happachera)
1 kwietnia 1847 roku otworzył najpierw we Freiburgu (dzisiaj Świebodzice w Polsce) sklep z zegarami. 2 maja 1850 roku zalegalizował swoją firmę produkcji dużych zegarów jako firma Gustav Becker, chociaż jego zegary oglądać już można było na wystawie przemysłowej w 1852 roku we Wrocławiu. W 1854 roku otrzymał od administracji poczty zlecenie na dostarczenie wielu zegarów z wahadłem jako zegarów biurowych. Przez to szybko wzrosła produkcja. W 1873 roku na wystawie światowej w Wiedniu pokazał już 75-tysięczny zegar wahadłowy, a w 1875 roku 100-tysięczny. 15 maja 1885 roku wyprodukowano 750-tysieczny zegar, a w 1892 roku milionowy. Po jego śmierci, 14 września 1885 roku w Karlsbad, kierowanie firmą przejął syn Paul Albert Becker.
Benoit, Achille Hubert
Francuski zegarmistrz Achille Hubert Benoit urodził się 23 marca 1804 roku w Wersalu. Był synem zegarmistrza Pierre Benoit z Wersalu. Benoit pracował od roku 1835 jako dyrektor królewskiej fabryki zegarów Versailles. W 1849 roku zaproponowano mu kierowanie nowo założoną szkołą zegarmistrzowską w Cluses. Pod jego kierownictwem powstało w niej wiele nowych kalibrów i mechanizmów chronometrowych. Około 1860 roku opracował skomplikowany wychwyt do tourbillonu. Achille Hubert Benoit zmarł w 1895 roku.
Benson, James William
Angielski zegarmistrz Benson pochodzi z angielskiej rodziny zegarmistrzów, posiadających własną firmę od 1749 roku. James William działał od ok. 1857 do 1887 roku i określał siebie jako zegarmistrza księcia Walii. W tym czasie paleta produktów tej znanej firmy obejmowała zegarki kieszonkowe wszystkich rodzajów i komplikacji, chronometry kieszonkowe i morskie z mechanizmami m.in. Victora Kullberga, Mercera i Usher & Cole, zegary duże i wieżowe. Przykładem tego może być zegar na ratuszu w Portsmouth. Później firmę prowadzili Arthur H. i Alfred Benson. Dzisiaj firma Benson jest częścią grupy Asprey.
Berthoud, Ferdinand
Szwajcarski zegarmistrz Ferdinand Berthoud urodził sie 19 marca 1727 roku w Plancemont koło Neuchâtel (Szwajcaria). W 1745 roku pojechał do Paryża, gdzie współpracował przede wszystkim z Julianem Le Royem. Od roku 1756 specjalizował się w budowaniu zegarów precyzyjnych i opracował około roku 1771 wychwyt chronometrowy z kotwicą obrotową i naciągiem sprężynowym. Prawdopodobnie pracował też u niego Abraham Louis Breguet. Ferdinand Berthoud był nadwornym dostawcą króla Ludwika XV i jego wnuka i następcy Ludwika XVI. W 1763 roku i w 1766 roku wysłano go do Londynu, by odkrył tajemnice H4 Harrisona. Główną jego zasługą jest skonstruowanie francuskiego chronometru morskiego. W 1770 roku mianowano go "Horloger mécanicien du Roi et de la Marine" (zegarmistrz króla i marynarki wojennej). Po jego śmierci interesy przejął jego siostrzeniec Louis Berthoud. Ferdynand Berthoud zmarł 20 czerwca 1807 roku w Groslay koło Paryża.
Bessel, Friedrich Wilhelm
Niemiecki astronom Friedrich Wilhelm Bessel urodził sie 22 czerwca 1784 roku w Minden w Westfalii. W 1810 roku został mianowany profesorem astronomii w Królewcu i dyrektorem urządzanego właśnie obserwatorium astronomicznego, które gotowe było w 1812 roku. Był autorem wielu prac i prowadził obszerne badania. Napisał rozprawy o długości prostego wahadła sekundowego, o najlepszym zawieszeniu wahadła itd. Sporządził katalog gwiazd z 3000 gwiazdami, który był gotowy w 1818 roku. Ponadto prowadził obszerne badania dotyczące pozycji i ruchu własnego licznych gwiazd stałych. Bessel zmarł 17 marca 1846 roku w Królewcu (Prusy Wschodnie - obecnie Kaliningrad, Rosja).
Bethge, Richard
Richard Bethge urodził się 7 marca 1905 roku w Krüssau. W 1919 roku rozpoczął swoje zegarmistrzowskie wykształcenie jako praktykant w jednym z magdeburskich zakładów zegarmistrzowskich. Egzamin czeladniczy zdał w marcu 1923 roku. W następnych latach pogłębiał swoją zegarmistrzowską wiedzę i umiejętności. W !926 roku opuścił swoje rodzinne strony, by dalej doskonalić swoje umiejętności, najpierw w firmie Bidlingmaier w Schwäbisch Gmünd, a w następnych latach w firmie Wilhelm Beutter w Pforzheim. Ze względu na swoją wiedzę i umiejętności, juz jako młody człowiek był odpowiedzialny za wykształcenie wszystkich praktykantów i kontrolę całej produkcji w firmie Wilhelm Beutter.
Brawurowo zdał swój egzamin mistrzowski w 1939 roku przed Badeńską Izbą Rzemieślniczą. Jego wyróżniające się techniczne i zegarmistrzowskie umiejętności uchroniły go przed wysłaniem na front, a wyjątkowa wiedza w dziedzinie zegarów lotniczych miały znaczenie dla wojny i były zakwalifikowane jako tajne. Został zobowiązany do wymyślenia takiego nowego, specjalnego zegara lotniczego. Richard Bethge rozwiązał ten problem, z którym nie poradziło sobie wielu specjalistów, używając skonstruowanej w swoim zakładzie specjalnej spirali Bregueta. Za to osiągnięcie nadano mu Krzyż Zasługi.
Po wojnie dzięki wybitnym zdolnościom i wiedzy udało mu się szybko odbudować soje przedsiębiorstwo. W czasach cudu gospodarczego rozbudował swoją firmę z siedmiu do stu pracowników. Pomagali mu w tym jego synowie Joachim, Hans, Rolf, Heinz i Wolfgang Bethge.
Jednak to nie wystarczało Richardowi Bethge. Bardzo zaangażował się też w sprawy miasta Pforzheim. Przez 23 lat był starszym cechu Pforzheimskiego Cechu Zegarmistrzowskiego, a przez cech i zrzeszenia krajowe wstawiał się za tym, by w obrębie Szkoły Rzemiosła powstała również szkoła zegarmistrzowska. Jego zasługi jako współzałożyciela Szkoły Zegarmistrzowskiej w Pforzheim są ogólnie znane i cenione.
Do samej śmierci w roku 1980 Richard Bethge był codziennie w swoim przedsiębiorstwie, by opracowywać nowe zegarki i realizować nowe pomysły. Firma Zegary i Tarcze Richard Bethge GmbH jest prowadzona dalej według jego założeń przez synów Heinza i Wolfganga, trzecie pokolenie też już od lat pracuje w jego przedsiębiorstwie.
Bidlingmaier, Josef
Niemiecki producent zegarków Josef Bidlingmaier urodził się 25 grudnia 1870 roku w Straßdorf koło Schwäbisch Gmünd. Nauczył się zawodu złotnika i w 1900 roku założył fabrykę zegarków Bifora w Schwäbisch-Gmünd. Od 1960 roku Bindlingmaier był honorowym obywatelem miasta Schwäbisch-Gmünd. Do późnych lat życia kierował losami swojej fabryki zegarków. Ku jego czci nazwano jedną z ulic miasta. Otrzymał też Wielki Federalny Krzyż Zasługi. Zmarł w 1967 roku.
Bill, Max
Szwajcarski artysta Max Bill urodził się w Winterthur (Szwajcaria) 22 grudnia 1908 roku i ukończył naukę w 1924 roku w zawodzie złotnika. W 1925 roku zaczęły się pierwsze kontakty z Le Corbusier. W Bauhaus Dessau Bill studiował od roku 1927 jako uczeń Waltera Gropiusa, zanim przeprowadził się do Zurychu. Max Bill był współzałożycielem szkoły wyższej w Ulm. Od 1957 do 1962 roku Bill projektował dla firmy Junghans zegary ścienne, stołowe i zegarki ręczne o prostych, ponadczasowych wzorach stylu Bauhaus. Od 1961 roku architektem naczelnym miasta Lozanna, w 1967 roku był profesorem w Hamburgu. Zmarł 9 grudnia 1994 roku.
Biver, Jean-Claude
Szwajcarski producent zegarków Jean-Claude Biver, urodzony 20 września 1949 roku w Luksemburgu, był menadżerem w firmie Omega. Razem z Jacques Piruetem reaktywowali w 1983 roku markę Blancpain i wytwarzali pod tą nazwą mechaniczne zegarki luksusowe. Biver przyczynił się w znacznym stopniu swoją odwagą do odrodzenia „pogrzebanego” już ręcznego zegarka mechanicznego.
Po tym, jak grupa Swatch pod kierownictwem Nicolasa G. Hayeka kupiła w 1992 roku firmę Blancpain. Biler pozostał w niej jeszcze do roku 2003 jako dyrektor. Jako członek zarządu w 2004 roku spotkał Carlo Crocco, szefa MDM Hublot i ustalił z nim, że dojdzie do kierownictwa firmy Hublot. Nowo stworzonym modelem zegarka Big Bang, który był konsekwentnym przykładem koncepcji „fuzji”, wzbudził ponownie duże zainteresowanie w świecie zegarków.
Blancpain, Jehan-Jacques
Blancpain, który na swoje utrzymanie zarabiał jako rolnik, założył w 1735 roku w Villeret, w Dolinie Erguel, firmę Blancpain. Najpierw wytwarzał części do zegarków kieszonkowych, później kompletne, surowe mechanizmy i wreszcie w drugiej połowie XVIII wieku produkował całe zegarki, które znajdowały już kupców w całej Europie. W 1863 roku mały zakład produkcyjny stał się za mały, potrzebny był nowy budynek fabryczny, który zbudował ówczesny właściciel firmy Jules -Emile Blancpain, też w Villeret.
Blümlein, Günter
Günter Blümlein urodził sie 21 marca 1943 roku w Norymberdze, Swoją zegarmistrzowską karierę rozpoczął w firmie Junghans . W1981 roku przeszedł do IWC do Schaffhausen. 7 grudnia 1990 roku założył razem Walterem Lange firmę Lange Uren GmbH w Glashütte / Saksonia i w ten sposób pomógł odrodzić się marce A. Lange & Sine po zjednoczeniu Niemiec. Günter Blümlein zmarł w Schaffhausen 1 października 2001 roku.
Bob, Michael
Niemiecki zegarmistrz i producent zegarków Michael Bob prowadził w Triberg warsztat zegarmistrzowski. Główny trzon produkcji stanowiły miniaturowe zegary wahadłowe o najwyższej jakości. We wrześniu 1880 roku firma musiała ogłosić upadłość, w grudniu tego samego roku budynki i działka zakupione zostały przez sąsiadów, braci Fortwängler. Większość narzędzi i półfabrykatów wykorzystał August Schatz w swojej założonej w 1881 roku fabryce zegarków Wintermantel & Co.
Boley, Gustav
Gustav Boley założył znaną fabrykę maszyn i narzędzi zegarmistrzowskich. Żył od 20 czerwca 1835 do 2 lutego 1891 roku.
Bovet, Edouard
Angielski producent i handlarz zegarków Edouard Bovet prowadził razem z bratem w Londynie fabrykę zegarków. W 1822 roku przenieśli ją do Fleurier i wyspecjalizowali się w handlu z Chinami. Takie same interesy prowadziły też inne firmy z Fleurier: Juvet, Charles-Henri Vaucher (od 1830 do 1840), Claude & César Vaucher (od 1800 do 1866) i Vaucher Frères.
Brandt, Louis
Louis Brandt urodził sie w 1825 roku W 1848 otworzył w La Chaux-de-Fonds "Comptoir d´établissage", z którego powstała później marka Omega. Ojciec Louisa-Paula i Cesara Brandtów. Zmarł w 1879 roku.
Breguet, Abraham-Louis
Szwajcarski zegarmistrz Abraham -Louis Breguet urodził sie 10 stycznia 1747 roku w szwajcarskim Neueburgu (fr. Neuchâtel), który należał wtedy do Królestwa Pruskiego. Bregeut uważany jest powszechnie za najważniejszego zegarmistrza w historii mierzenia czasu. Naukę ukończył u swojego ojczyma Josepha Tatteta w Neuenburgu i od ok. 1763 roku w Wersalu. Później pracował w Paryżu, prawdopodobnie u Ferdynanda Bertouda i Jeana Antoine Lépine, zanim otworzył tam ok. roku 1775 swój warsztat. Najpierw główna praca polegała na wykańczaniu surowych mechanizmów innych producentów, ale zaraz tez zajął się produkcją zegarków kieszonkowych z własnym, wzorowanym na Lépine kalibrem mechanizmu.
W 1784 roku zostaje przyjęty do cechu zegarmistrzowskiego jako mistrz, a w1785 roku zostaje nadwornym dostawcą króla Ludwika XVI. Po rozpoczęciu rewolucji Breguet uciekł w 1793 roku z Francji z powrotem do Neuenburga. Podczas pobytu w Londynie spotkał się z wytwórcą chronometrów Johnem Arnoldem, kontakt ten przerodził się później w przyjaźń. W 1795 roku wrócił do Paryża. W 1808 roku do firmy przystąpił jako partner syn Louis, który prowadził ją dalej po śmieci ojca. Od tego czasu firma nosiła nazwę „Breguet et fils".
Obok wielu wysokiej jakości i bardzo skomplikowanych zegarków kieszonkowych, Breguetowi zawdzięcza się wiele ważnych wynalazków, jak na przykład poprawienie naciągu automatycznego (1780), wolny wychwyt „échappement naturel", „Parachute"- zabezpieczenie przeciwwstrząsowe wałka balansu (1790), cylindryczny wychwyt rubinowy, tourbillon (1801) oraz nazwana jego nazwiskiem „spirala Bregueta" (1795). Breguet zbudował dla siostry Napoleona I i królowej Neapolu Caroline Murat, zegarek, który mógł być noszony na przegubie ręki, czym w ten sposób stworzył przypuszczalnie pierwszy zegarek ręczny na świecie. Zegarek ten zamówiony został w 1810 roku, w 1811 opłacony, a w 1812 roku dostarczony - wyjątkowo cienki, podłużny zegarek z repetycją, wyposażony dodatkowo w termometr. Później Caroline zakupiła u Bregueta następnych dwanaście zegarków (z tego osiem z repetycją) i umożliwiła mu w ten sposób ekonomiczny rozwój.
Abraham -Louis Breguet zmarł 17 września 1823 roku, dzień później został pochowany na cmentarzu Pére Lachaise. Duch jego żyje jednak w zegarkach najwyższej jakości, produkowanych w manufakturze Breguet Montres SA. Wygląd tych zegarków wskazuje ciągle jeszcze na powołujące się na Bregueta podstawowe cechy: klasyczna, często giloszowana tarcza z rzymskimi cyframi, wskazówki i obudowa z litego złota. Nie można przy tym zapomnieć o najwyższej jakości, którą prezentują również dzisiaj produkowane modele, należące do klasy najdroższych zegarków.
Breitling, Gaston
Szwajcarski producent zegarków Gaston Breitling przejął w 1914 roku firmę Breitling SA od swojego ojca Leona Breitlinga. Po śmierci Gastona Breitlinga firmę odziedziczył jego siostrzeniec Willy Breitling. Gaston Breitling zmarł w 1927 roku.
Breitling, Léon
Der schweizer Uhrenhersteller Léon Breitling wurde 1860 geboren. Er gründete 1884 in Saint-Imier (Schweiz) die Uhrenfabrik Breitling. Léon Breitling verstarb 1914.
Bronnikow, Ignatz
Bronnikov wytwarzał razem ze swoim synem liczne zegarki kieszonkowe, które były zbudowane całkowicie z drewna. Obudowa była z reguły z drewna brzozowego, koła zębate z drewna palmowego, sprężyna z bambusa, a tarcza i wskazówki z wiciokrzewu. Waga całego zegarka włącznie z obudową wynosi 8 -10 gramów.
Brücher, Johann Justus
Około roku 1800 Johann Justus Brücher założył w Hilchenbach zakład zegarmistrzowski, który działał przez trzy pokolenia. Johann Justus Brücher urodził sie w 1776 roku w Hilchenbach i zmarł tam w 1842 roku. Był zegarmistrzem i równocześnie prowadził gospodę. Zostało po nim kilka zegarów w północnej części Siegerland.
Bulova, Joseph
Amerykański producent zegarków Joseph Bulova, czeski emigrant, założył w 1875 roku sklep z zegarkami w Nowym Jorku. W1885 roku nastąpiło założenie fabryki w szwajcarskim mieście Biel. Syn Bulony, Arde przejął później prowadzenie przedsiębiorstwa Bulona i znacznie je powiększył.
Bürgi, Jost
Genialny zegarmistrz, mechanik i matematyk, jeden z najważniejszych zegarmistrzów XVI i XVII wieku. Urodził się w 1552 roku w Lichtenstein. Jako następca Baldeweina został nadwornym zegarmistrzem landgrafa Wilhelma IV heskiego. Był wynalazcą logarytmów i dziesiętnego systemu liczbowego. Jost Bürgi wytwarzał w Kassel zegary o0bserwatoryjne o do tych czas nie osiągalnej dokładności. Aby stworzyć równomierniej działający napęd, wynalazł remontoir (systemy międzytrybowe, nakręcane w krótkich przedziałach czasu), za pomocą którego jego eksperymentalny zegar osiągnął czas chodu, trwający trzy miesiące. W celu poprawy dokładności chodu wynalazł system wychwytowy, nazwany przez jego odkrywcę prof. Bertele z Wiednia, uderzeniem krzyżowym. Bürgi był prawdopodobnie pierwszym zegarmistrzem, który zamontował na kilku swoich zegarach wskazówki sekundowe. Równocześnie polepszył w dużym stopniu obróbkę części składowych mechanizmu zegarowego i wprowadził w nim wymyślne uproszczenie.
Bürk, Johannes
Niemiecki zegarmistrz Johannes Bürk urodził sie 3 lipca 1819 roku. Był pisarzem rady miejskiej w Schwenningen i podlegała mu służba strażnicza. Do nadzorowania miejskiej straży nocnej służyły bardzo niedoskonałe urządzenia. Bürk wpadł na pomysł stworzenia kieszonkowego zegarka ze specjalną papierową taśmą, która byłaby znaczona za pomocą różnorakich kluczy. W ten sposób można było odczytać, kiedy i gdzie nastąpiło zaznaczenie. Wynalezienie przenośnego zegarka kontrolnego dla nocnej straży miejskiej dało początek w 1855 roku Wirtemberskiej Fabryce Zegarków w Schwenningen /Badenia-Wirtembergia.
Jego syn Richard Bürk rozszerzył program firmy o urządzenia kontrolne czasu pracy, brat Jakob sprzedawał zegarki od roku 1865 do USA. Johannes Bürk zmarł 29 listopada 1872 roku.
C
Cajetanus, Hieronymus
Wybitny matematyk i zegarmistrz, o świeckim nazwisku David Rutschmann, pochodził ze Szwarcwaldu i żył w latach 1726 - 1796 w Wiedniu jako brat zakonny. Cajetanus skonstruował przekładnię obiegową, którą często stosowano oraz opracowywał zasady.
Calame, Ariste
Szwajcarski producent zegarków i syn Jakoba Calame założył w Le Locle w 1882 roku firmę, produkującą zegarki. Po roku 1900 fabryka ta wprowadziła markę Zodiak.
Calame, Arnold
Szwajcarski zegarmistrz Arnold Calame urodził sie 12 stycznia 1855 roku w Sain-Imier jako syn Louisa Julesa Calami. Ożenił się z Elisabeth Mühle. W latach 1892 - 1894 był wiceprzewodniczącym, w latach 1894 - 1896 przewodniczącym Szwajcarskiego Zrzeszenia Zegarmistrzów (UAV/FOH). Od roku 1897 do 1909 był pierwszym urzędowym sekretarzem Szwajcarskiego Zrzeszenia Związków Zawodowych (SGB). Zmarł 4 stycznia 1919 roku w Zurychu.
Capt, Henri Daniel
Urodzony w Le Chénit im Valleée de Joux prowadził w Genewie w latach 1802 - 1811 razem z Isaakiem Danielem Piruetem firmę "Piquet & Capt", specjalizującą się produkcji automatów muzycznych i eleganckich kieszonkowych zegarków z repetycją. W założonym własnym warsztacie pod własnym nazwiskiem skoncentrował się Capt na wytwornych zegarkach kieszonkowych i chronometrach. Warsztat przejął po nim jego syn. Doskonałe, bardzo starannie wykończone zegarki Henriego Capta osiągają dzisiaj bardzo wysokie ceny.
Cartier, Louis-Francois
Louis Francois Cartier otworzył w 1847 roku w Paryżu atelier z biżuterią. Już po krótkim czasie do jego klienteli zaliczały się znane osobistości, jak cesarzowa Eugènie, którą zaopatrywał w biżuterię. Produkował też biżuterię według wzorów włoskiego renesansu i motywów egipskich. W 1874 roku partnerem i pracownikiem w przedsiębiorstwie został jego syn Alfred. Jego syn Louis Carter spopularyzował firmę, gdy skonstruował w 1904 roku zegarek ręczny, który nazwał nazwiskiem swojego przyjaciela pioniera lotów powietrznych, Alberto Santos-Dumont Santos. Od 1911 roku zegarek można było nabyć również w handlu detalicznym.
Chopard, Louis Ulysse
Szwajcarski zegarmistrz Louis Ulysse Chopard urodził się 4 maja 1836 roku w Sonvillier. Założył w 1860 roku w Sonvilier firmę zegarową, która produkowała najwyższej jakości, precyzyjne zegarki kieszonkowe i zaopatrywała w nie szwajcarskie koleje. Od 1912 roku objeździł Polskę, Węgry i kraje bałtyckie aż do Rosji, gdzie prezentował swoje zegarki na dworze cara Rosji Mikołaja II. Jego syn, Paul André Chopard przejął później firmę i w roku 1963 sprzedał Karlowi Scheufele.
Congreve, William
Był drugim synem generała dywizji Williama Congreve. Studiował prawo, ale później skierował się w stronę dziennikarstwa. W 1808 roku otrzymał patent na zegar z biegiem kulowym, który służy najczęściej jako wychwyt i regulator chodu. Jednym z wariantów takiego zegara jest Congreve, który posiada tylko jędną kulę. Powoduje ona na końcu swojego biegu odchylenie się w drugą stronę powierzchni bieżni i zaczyna swój bieg w przeciwną stronę.
D
De Gruyter, Ferdinand Arnold Ludwig
Holenderski kupiec Ferdinand Arnold Ludwig de Gruyter mieszkał w Amsterdamie na rogu Keizersgracht 455/ Leidsestraat (do roku 1908) i zajmował sie handlem artykułów sportowych, podróżniczych i gospodarstwa domowego. W 1883 roku nabył patent nr 2437, wystawiony 16 września 1877 roku przez Cesarski Urząd Patentowy w Berlinie na nazwisko Lorenz Jehlin na zegarki z wahadłem torsyjnym. Po tym jak zlecił produkcję tych zegarów fabryce zegarów Wintermantel & Co., był też przez 10 lat cichym współudziałowcem tej firmy.
Denissow, Wladimir Andreewitsch
Wladimir Andreewitsch Denissow zaczął swoją karierę w Drugiej Moskiewskiej Fabryce Zegarów. Później pracował w biurze konstrukcyjnym mechanizmów zegarowych (SKB UW). Następnie był naczelnym konstruktorem Pierwszej Fabryki Zegarków Polot. Uczestniczył przy opracowywaniu mechanizmu chronografowego kaliber 3133 i projektował pierwszy radziecki zegarek kwarcowy.
Dennison, Aaron Lufkin
Amerykański zegarmistrz Aaron Lufkin Dennison urodził sie 6 marca 1812 roku w Freeport, Maine. Uznawany jest za „ojca zegarmistrzostwa amerykańskiego”. Zdobył trzyletnie wykształcenie u Jamesa Cary’ego. W 1883 roku udał się jako zegarmistrz do Bostonu. Zaczął zajmować się niedokładnościami przy produkcji i konstruowaniu zegarków produkowanych ręcznie. Około roku 1840 opracował tak zwany Dennison standard Gauge.
W 1849 roku Dennison zaczął razem z Edwardem Howardem budowę fabryki zegarów do produkcji tanich zegarków wysokiej jakości. W roku 1850 wprowadził jako pierwszy system wymienny (the American System of Watch Manufacturing) przy produkcji zegarków. W 1854 roku zbudowano nową fabrykę nad Charles River w Waltham, w stanie Massachusetts. Firma stała się później znaną Waltham Watch Company. Ostatnie lata wojego życia Dennison spędził w Europie i pracował w Szwajcarii i w Anglii. Aaron Lufkin Dennison zmarł 9 stycznie 1895 roku w Birmingham, w Anglii.
Dent, Edward John
Angielski wytwórca zegarków i chronometrów urodził się w 1790 roku. Od 1830 roku zawiązał się partnerski układ między Dentem a Johnem Rogerem Arnoldem. W 1840 roku Edward John Arnold usamodzielnił się, zakładając własną firmę. Napisał wiele fachowych rozpraw i prowadził badania w dziedzinie wpływów magnetycznych (szklany balans). Dent produkował chronometry kieszonkowe i morskie, skomplikowane zegarki kieszonkowe na bazie szwajcarskich surowych mechanizmów, zegary precyzyjne z wahadłem i zegary wieżowe. Zegary wieżowe londyńskiego New Exchange i Westminsterpalast wyprodukował razem z Edmundem Beckettem Dennisonem. Dent otrzymał wiele patentów. Zmarł w roku 1853.
Descombes, Numa-Emile
Szwajcarski handlarz i producent zegarków Descombes założył w 1894 roku w Le Locle razem z Ulysse Georges Perretem firmę handlującą zegarami. Bardzo wcześnie wyspecjalizowali się w zegarkach ręcznych i produkowali je pod markowa nazwą „Universal Genève SA".
Ditesheim, Achille
Szwajcarski zegarmistrz Achille Ditesheim urodził sie w 1862 roku jako syn Samuela i Therese Ditesheim. Rodzina Ditesheim pochodziła z alzackiej miejscowości Hegenheim i w 1876 roku wyprowadziła się do La Chaux-de- Fonds. Achilles Ditesheim ukończył szkołę zegarmistrzowską w La Chaux-de-Fonds i założył tam w 1881 roku warsztat wytwórczy zegarków kieszonkowych. W 1905 roku zarejestrowano firmę pod nazwą „Movado". Achilles miał 5 braci, którzy wyuczyli się zawodu zegarmistrzowskiego lub jubilerskiego. Wymienić wystarczy tu Leopolda i Isidore Ditesheim. Achilles Ditesheim zmarł w roku 1944.
Ditisheim, Maurice
Szwajcarski zegarmistrz i producent zegarków urodził sie w 1831 roku. W roku 1858 założył w La Chaux-de-Fonds atelier zegarowe, które szybko przekształciło się w manufakturę Maurice Ditisheim i w roku 1894 produkowało pierwsze zegarki pod nazwą marki Vulcain. W 1900 roku manufaktura zabezpieczyła sobie prawa do wyłącznego używania nazwy Vulcain dla swoich zegarków. Ditisheim uważany jest za jednego z pierwszych mecenasów MHS, międzynarodowego muzeum zegarowego w La Chaux-de-Fonds. Marice Ditisheim zmarł w roku 1899.
Ditisheim, Paul
Szwajcarski wytwórca zegarków i chronometrów urodził sie 28 października 1868 roku w La Chaux-de-Fonds jako syn Gasparda Ditisheim. Był jednym z najwybitniejszych szwajcarskich wytwórców zegarków i chronometrów, prowadził badania i publikował je, przeważnie na tematy związane z precyzyjnym mierzeniem czasu.
Jego rodzina osiedliła się w 1834 roku w kantonie Neuenburg i otrzymała w roku 1873 obywatelstwo. Paul Ditisheim zdobył wykształcenie w szkole zegarmistrzowskiej w La Chaux-de-Fonds, później pracował w Ponts-de-Martel, Berlinie, Paryżu i u Rotherhama w Coventry. W roku 1892 otworzył w La Chaux-de-Fonds fabrykę zegarków. Swoje zegarki prezentował na wielu wystawach i odnosił sukcesy w budowaniu chronometrów kieszonkowych, przeważnie z wychwytem kotwicowym. Opracował miedzy innymi chronometr morski z wymiennym systemem wychwytowym. Jego sprawdzone chronometry (chronometr morski, kieszonkowy, zegary nawigacyjne) zdobywały liczne pierwsze nagrody w konkursach przy obserwatorium astronomicznym w Neuchatel, w Anglii i w próbnych szeregach US Navy. Razem z Charlem Eduardem Guillaume pracował nad stworzeniem i wypróbowaniem niezależnych od temperatury stopów metali.
W 1924 roku zrezygnował ze swojej firmy, chociaż ta pod innym kierownictwem była dalej prowadzona. Od tego czasu pracował jako partner Paula Wooga w Paryżu nad wynalezieniem nowych, ulepszonych smarów do zegarowych. Paul Ditisheim przyczynił się do przełomu w zegarmistrzostwie w dziedzinie smarów zegarowych. W roku 1940 musiał uciekać przed nazistami do Nicei i do Szwajcarii wrócił w roku 1944. Zmarł 7 lutego 1945 roku w Genewie.
Dubey, Georges
Szwajcarski producent zegarków i nauczyciel specjalista od skomplikowanych mechanizmów w technikum w La Chaux-de-Fonds założył w 1946 roku razem z René Schaldenbrandem firmę Dubey & Schaldenbrand. Firma ta dała do opatentowania w roku 1946 wariant zegarka mono -ratrapantę z podwójną wskazówką, w której wskazówka doskakująca i chronometrowa były ze sobą sprzężone sprężyną spiralną (Fly-Back),.
Dubois, Frédéric-William
Szwajcarski wytwórca chronometrów Dubois zbudował pierwszy astronomiczny zegar z wahadłem dla obserwatorium w Neuchatel i skonstruował w roku 1866 wspólnie z Matthiasem Hippem elektryczny chronograf rejestrujący z chronometrem morskim. W tym samym roku Dubois otrzymał pierwszą nagrodę od obserwatorium w Neuchatel za chronometr morski. Wyprodukował również wiele innych precyzyjnych zegarów wahadłowych i chronometrów. Jednym z jego uczniów był Ulysse Cardin.
Dubois, Philippe
Szwajcarski producent zegarków i syn Moise Du Bois przyłączył się razem ze swoją siostrą Isabeau do firmy ojca, handlującej zegarami. W 1764 roku przejął kierownictwo firmy i rozpoczął produkcję zegarków kieszonkowych i wahadłowych zegarów stołowych. W roku1785 do firmy przyłączyli się jego trzej synowie. Ten moment uważany jest oficjalnie za otwarcie firmy, która nazywała się od tego czasu „Ph. Du Bois & Fils". Jeszcze dzisiaj siedZibba firmy mieści sie w tym samym budynku w Le Locle. Produkowane są w niej przeważnie ekskluzywne, skomplikowane zegarki ręczne, najczęściej z mechanicznymi werkami ETA.
Ducommun, Georges
Der schweizer Uhrmacher Georges Ducommun wurde 1868 geboren. Er gründete 1889 in Le Locle Die Schweizer Uhrenfirma Doxa. Georges Ducommun verstarb 1936.
Dueber, John C.
Amerykański producent zegarków John C. Duerer z Koblencji założył w 1864 roku fabrykę, produkującą obudowy do zegarków kieszonkowych: Dueber Watch Case Company. W 1886 roku wkupuje się do firmy Hampden i w ten sposób powstaje firma Hampden-Dueber Watch Company w Springfield (stan Massachusetts).
Duillier, Nicolas Fatio de
Genewski fizyk, matematyk i astronom, przyjaciel Isaaca Newtona urodził się w 1664 roku w Bazylei. Kilka lat spędził w Londynie i w wieku 24 lat był już członkiem Royal Society. Około roku 1700 wynalazł ułożyskowanie czopów w kamieniach szlachetnych, aby w ten sposób zredukować do minimum tarcie. Razem z Pierre de Baufre otrzymał w roku 1704 angielski patent na wyłączną produkcję łożysk zegarowych z kamieni szlachetnych. Zmarł w 1753 roku w Madersfield (Anglia).
Dürrstein, Johannes
Handlarz zegarków Johannes Dürrstein urodził się we Frankfurcie nad Menem i zdobył wykształcenie handlowe w hurtowni Ludwig & Fries. Założył ze swoim bratem Friedrichem Dürrsteinem w roku 1874 hurtownię zegarów Dürrstein & Comp. Dresden. Firma Dürrstein & Comp. Dresden zdobyła sobie wyłączność sprzedaży produktów firmy A. Lange & Söhne na całym obszarze Rzeszy. Dürrstein namówiłFerdinanda Adolpha Lange do wprowadzenia produkcji drugiej, tańszej jakości zegarków kieszonkowych. W 1879 roku mógł już zaoferować klientom pierwsze zegarki firmy A. Lange & Söhne o jakości DUF.
W 1893 roku Dürrstein założył Glashucką Fabrykę Zegarów UNION, by mieć w ofercie zegarki sprawdzonej glashuckiej jakości, jednak za wyraźnie niższą cenę. Tak więc na początku rezygnuje konsekwentnie ze stosowania złotej obudowy. Obok solidnych zegarków użytku codziennego powstały również bardzo skomplikowane zegarki precyzyjne, udowadniające nieprzeciętne, zegarmistrzowskie kompetencje. Dürrstein zmarł 7 maja 1901 roku w Dreźnie.
E
Earnshaw, Thomas
Angielski zegarmistrz Thomas Earnshaw urodził sie 4 lutego 1749 roku w Ashton-under-Lyne (Anglia). W 1763 roku ukończył naukę w zawodzie zegarmistrza. W roku 1785 roku wybudował własną manufakturę w Londynie. Earnshaw produkował chronometry morskie i kieszonkowe oraz zegarki kieszonkowe. Opracował wychwyt chronometrowy ze sprężyną, który przez następne 150 lat był powszechnie stosowany. Solidne zegary Earnshawa szybko znalazły powszechne zastosowanie w żegludze. Za swoje zasługi staraniem królewskiego astronoma Nevila Maskelyne otrzymał 3000 funtów. Od 1822 roku manufakturę prowadził syn Earnshawa, jednak już nie produkując chronometrów. Thomas Earnshaw zmarł 1 marca 1829 roku w Londynie.
Ellicott, John d. J.
Angielski zegarmistrz i wynalazca, syn Johna Ellicotta Starszego ( zmarł w 1733 roku) zaczął pracę w ojcowskim warsztacie w 1728 roku. W 1753 roku opracował wariant wahadła kompensacyjnego, ulepszył wychwyt cylindryczny i centralną sekundę w zegarkach kieszonkowych. Ellicott wyprodukował wiele zegarów stołowych i był zegarmistrzem króla Grzegorza III. Jego syn Edward prowadził warsztat dalej.
Eppner, Eduard
Niemiecki producent zegarków Eduard Eppner urodził sie 12 lipca 1812 roku w Halle / Saale. Razem ze swoim bratem Albertem, od 1828 roku, ukończył szkolenie zegarmistrzowskie u najstarszego z trzech braci - Wilhelma w La Chaux-de-Fonds. Wilhelm Eppner prowadził tam w owym czasie produkcję zegarów wieżowych i kontrolnych pod nazwą Eppner & Co. W 1835 roku Eduard Neper usamodzielnił się, zakładając w Halle swoją firmę. W 1852 roku założył w śląskim mieście Lähn (dzisiaj - Wleń w Polsce) z finansową pomocą pruskich władz fabrykę zegarków kieszonkowych.
W roku 1869 firma przeniesiona została do Silberberg (dzisiaj - Srebrna Góra w Polsce) i zakres produkcji został też poszerzony. Współwłaścicielem firmy został też Albert Eppner. W produkcji maszynowej wytwarzane były zegarki kieszonkowe o czterech poziomach jakości. Do produkcyjnej palety należały też Zegary wahadłowe, wieżowe i kontrolne. Firma w Srebrnej Górze istniała aż do roku 1945. Kieszonkowe zegarki firmy Eppner ze swoimi nieporównywalnymi kalibrami zaliczają się dzisiaj do najbardziej poszukiwanych okazów kolekcjonerskich. Eduard Eppner zmarł 2 lipca 1887 roku.
F
Fasoldt, Charles
Zegarmistrz amerykański pochodzenia niemieckiego Charles Fasoldt urodził sie 13 lutego 1818 roku w pobliżu Drezna, jako syn zegarmistrza. W zawirowaniach Rewolucji Marcowej w roku 1848 został skazany na śmierć, ale uniknął wykonania wyroku, uciekając do Ameryki. Pierwszym jego schronieniem był dom brata w stanie Nowy Jork. Tam powstała pierwsza mała kolekcja zegarków kieszonkowych.
Po przeprowadzce do Albany (Nowy Jork) zaczyna się historia jego manufaktury. Fasoldt produkuje duże zegary, zegarki kieszonkowe i techniczne przyrządy precyzyjne. W czasie rozkwitu jego przedsiębiorstwa zatrudnia 50 pracowników. Opracowuje nazwany jego nazwiskiem wychwyt Fasoldta - wychwyt chronometrowy, na który otrzymał patent 1 lutego 1859 roku (US-patent, nr. 22791) i który później został udoskonalony, tak że wychwyt obyć się mógł bez oleju, ponieważ ulepszona konstrukcja redukowała tarcie do minimum. Następnym amerykańskim patentem, który otrzymał, był patent nr 42175, nabyty 5 kwietnia 1864 roku na precyzyjną regulację sprężyny spiralnej. Charles Fasoldt zmarł w 1898 roku
Favre, Antoine
Szwajcarski zegarmistrz Antoine Favre urodził sie w 1734 roku. Mieszkał w Genewie i wynalazł w roku 1796 stalowy grzebień do zegarów z pozytywką. Przy tym wynalazku kierował się spostrzeżeniami zrobionymi na grze kurantów zegara. Odwołał się do systemu walca ze swoimi kołkami, zastępując dzwonki, wcześniej odpowiednio uformowanymi metalowymi językami. Favre zmarł w 1820 roku.
Favre, James
Szwajcarski producent zegarków i siostrzeniec Georgesa Favre-Jacota, James Faure sprzedawał zegarki do Ameryki Północnej, Ameryki Południowej, do Rosji, Indii. Chin i Japonii. W 1911 roku Georges Favre-Jacot powrócił i przekazał kierowanie firmą swojemu bratankowi Jamesowi Favre. Ten założył w 1923 roku następną firmę we francuskim Besançon i w 1926 jeszcze jedną filię w Nowym Jorku. Po pierwszej wojnie światowej Zenith rozpoczął opracowywanie i produkcję zegarków ręcznych, między innymi z budzikiem i chronografem. Do chronografów stosowano mechanizmy Valjoux, Excelsior Park, a od roku 1960 firmy Martel, którą Zenith wykupił.
W 1969 roku pojawił się pierwszy automatyczny chronograf ręczny, „El Primero", skonstruowany we współpracy z firmą Movado. W 1971 roku Zenith razem z Movado przejęty został przez amerykańskiego producenta komputerów Zenith Radio Corp. W 1978 roku markę Zenith wykupiła szwajcarska grupa przedsiębiorstw Dixi. Dzisiaj Zenith produkuje przede wszystkim mechaniczne zegarki ręczne o najwyższej jakości.
Favre-Jacot, Georges
Szwajcarski producent zegarków Favre-Jacot założył w roku 1865 w Le Locle „Fabrique des Billodes". Najpierw produkował precyzyjne zegarki kieszonkowe, sygnowane jego nazwiskiem. Około roku 1900 paleta produktów została poszerzona. Produkowano chronometry pokładowe, zegary stołowe, wahadłowe zegary precyzyjne i później chronometry morskie. Od roku 1903 firma Faure-Jacot brała regularnie udział w konkursach organizowanych przez obserwatorium astronomiczne w Neuchatel, wystawiając z powodzeniem zegary stołowe i chronometry pokładowe. Wraz z przekształceniem firmy w roku 1911 w spółkę akcyjną powstała marka Zenith. W tym samym roku Favre-Jacot wycofał się z prowadzenia firmy i przekazał je swojemu bratankowi Jamesowi Favre. Wprawdzie pomieszczenia starej manufaktury zostały zastąpione przez nowoczesny budynek, ale pamiątkowa tablica, umieszczona przy wejściu przypomina o Georgu Favre-Jacot, który na własne życzenie został tu pochowany.
Förster, Bernhard
Niemiecki producent zegarków Bernhard Förster założył w Pforzheim w 1907 roku warsztat produkcji biżuterii. Pracował również jako prokurent, zanim przejął firmę Häfner i usamodzielnił się, produkując podkładki sprężyste. Od roku 1934 produkowano tam również surowe mechanizmy do zegarków ręcznych.
Frodsham, Charles
Charles Frodsham (1810 - 1871) był jednym z najsłynniejszych angielskich wytwórców chronometrów. Produkował wyjątkowej jakości chronometry i zegarki. W 1868 roku odkrył możliwość pobierania sygnałów od chronometrów za pomocą kontaktu elektrycznego. Zajmował się też pisaniem tekstów specjalistycznych. Firma, która istnieje do dzisiaj, założona została przez Williama Fodshama i jego syna o tym samym imieniu, jeszcze w 1790 roku.
Fromanteeel, Ahasuerus
Słynny zegarmistrz holenderskiego pochodzenia. Gdy usłyszał o wynalezieniu wahadła przez Christiana Huygena, wysłał swego syna Johna w 1657 roku do Den Haag do warsztatu Salomona Costera, aby nauczył się wytwarzania zegarów wahadłowych. Od roku 1658 Fromanteel produkował już razem z synem liczne zegary stołowe i duże zegary stojące z wahadłem. John Fromanteel wyjechał razem z bratem Ahasuerusem II w roku 1681 do Amsterdamu, gdzie w 1690 roku zmarł. Córka Ahasuerusa II wyszła za mąż w 1694 roku za pochodzącego z Anglii Johna Clarke i prawdopodobnie wtedy założona została renomowana firma Fromanteel & Clarke, przez którą wyprodukowane liczne zegary zachowały się w niektórych muzeach i kolekcjach.
Fronmiller, Hans d. J.
Najwybitniejsza rodzina zegarmistrzów XVI i XVII wieku, której najważniejszym przedstawicielem był Hans Fronmiller młodszy (1564 - 1605). Był zięciem Hansa Schlottheima i tak jak on, wytwórcą zegarów i różnych innych urządzeń mechanicznych. Jego najbardziej znanym dziełem jest znajdujący się w Kunsthistorisches Muzeum w Wiedniu „Neptun na żółwiu".
G
Garnier, Paul Jean
Wybitny zegarmistrz i właściciel różnych patentów, również na systemy wychwytowe i inne urządzenia zegarowe. Jego firma, która dalej była prowadzona przez jego syna i jego następców, działa jeszcze dzisiaj, została założona w 1825 roku. Syn Garniera, Paul zapisał w testamencie w 1916 roku swoją wspaniała kolekcję zegarków, składającą się z 60 obiektów, muzeum Louvre, z jednym warunkiem, żeby eksponaty te wystawić w jednym, wyjątkowym pomieszczeniu.
Gérald Charles Genta
Szwajcarski projektant zegarków Gérald Charles Genta urodził się 1 maja 1931 roku w Genewie. . Zdobył wykształcenie jako projektant biżuterii i ukończył je w roku 1951 ze szwajcarskim dyplomem. W 1972 roku zapisał się do historii zegarmistrzostwa zaprojektowanym dla Audemara Pigueta zegarkiem ze stali szlachetnej o nazwie Royal Oak. W roku 1976 Patek Philippe zaprezentował stworzony przez Genta'ę luksusowy, sportowy zegarek Nautilus.
W roku 1994 zaprojektował „Grande Sonnerie" najbardziej skomplikowany zegarek ręczny na świecie (cena - ok. milion dolarów). Już w 1969 roku Gérald Charles Genta założył swoją własną markę zegarka Gérald Genta. Ponieważ czuł się bardziej artystą i chciał poświęcić czas malarstwu sprzedał swoją markę w 1998 roku azjatyckiemu koncernowi, który wkrótce ją odsprzedał grupie Bulgari. W roku 2001 na nowo założył własną markę Gérald Charles i zaczął znów wprowadzać własne zegarki na rynek.
Gerwig, Robert
Dyrektor Szkoły Zegarmistrzowskiej Furtwangen Robert Gerwig urodził się 2 maja 1820 roku w Karlsruhe. Uczęszczał do wielkoksiążecej szkoły politechnicznej (dzisiaj Uniwersytet Karlsruhe) i zdał z wyróżnieniem inżynierski egzamin państwowy z Budownictwa. W 1850 roku założył w Furtwangen pierwszą w Niemczech szkołę zegarmistrzowską. W roku 1852 zaczął tworzyć w szkole kolekcję zegarów i w ten sposób dał początek dzisiejszemu Niemieckiemu Muzeum Zegarów. Kierował szkołą do roku 1857, zmarł 6 grudnia 1885 roku w Karlsruhe.
Girard, Constantin Othenin
Szwajcarski producent zegarków Constantin Othenin Girard urodził się w 1825 roku. W 1852 roku założył w La Chaux- deFonds firmę Girard & Cie. W roku 1856 ożenił się z siostrą wytwórcy chronometrów Henri Perregaux, Marie Perregaux i jeszcze w tym samym roku razem ze szwagrem założył w La Chaux-de-Fonds manufakturę o nazwie Girard-Perregaux. Od 1865 roku produkował zegarki kieszonkowe z mechanizmem trzymostkowym i tourbillon. Urządzenia obiegowe wychwytu do tych legendarnych zegarków pochodziły z własnej produkcji, ale po części też z firm Auguste Grether, Albert Pellaton-Favre i Ernest Guinand. Od 1880 roku na zlecenie od cesarza Wilhelma I produkował zegarki ręczne dla niemieckich oficerów marynarki (wyprodukował dwa tysiące sztuk). W 1889 roku słynny tourbillon z trzema złotymi mostkami, którego opracowywanie trwało kilka lat, otrzymał na wystawie światowej w Paryżu złoty medal. Ten zegarek, z powodu swojej nieosiągalności, nie został w roku 1901 dopuszczony do konkursu. Constantin Othenin Girard zmarł w 1903 roku. Syn Constantina Girarda, Constant Girard-Gallet, przejął po śmierci ojca prowadzenie firmy
Girard, Josef
Szwajcarski producent zegarków i mechanizmów Girard urodził się 7 lutego 1803 roku w Grenchen (Szwajcaria). W latach 1820 -1824 studiował medycynę we Freiburgu i Wiedniu. W latach 1830 -1835 był urzędnikiem w Grenchen i przywódcą liberalnego ruchu w parlamencie gminy Balsthal (1830). W latach 1831 - 1834 i 1835 - 1865 był deputowanym parlamentu kantonu Solothurn. 7 stycznia 1851 roku radni miasta Grenchen, na wniosek dr Jozefa Girarda, podjęli decyzję o rozbudowie w mieście przemysłu produkcji zegarków. W 1852 roku dr Josef Girard założył ze swoim bratem Eusebem fabrykę produkcji mechanizmów zegarowych „Bracia Girard" (Freres Girard Ebauches). W 1856 roku firma została zlikwidowana. 7 listopada 1856 roku Josef Girard i nauczyciel Urs Schild założyli fabrykę produkcji mechanizmów zegarowych o nazwie „Dr. Girard i Schild Ebauches." W 1866 roku Girard wycofał się z prowadzenia przedsiębiorstwa. Był przyjacielem wielu liberalnych uciekinierów, między innymi: Giuseppe Mazzini, Karl Mathy oraz Gustav Freitag.
Gläser, August
Glashucki producent wskazówek jako czeladnik założył w 1848 roku w Glashütte rodzinny zakład produkcji wskazówek zegarowych. Dodatkowo prowadzono wykonywano polerowanie stalowych części. Gläser między innymi zaopatrywał w swoje najwyższej jakości wskazówki firmę Lange. Sekundniki i wyszukane złote wskazówki o kształcie "Ludwika XV" należały do produktów firmy o najwyższej jakości. Gdy August Gläser wyjechał z Glashütte, firmę przejął jego syn Paul Gläser, podczas gdy drugi syn Richard założył własną fabrykę zegarków kieszonkowych.
Gregson, Jean Pierre
Francuski zegarmistrz pochodzenia angielskiego, Jean-Pierre Gregson został w roku 1776 zegarmistrzem nadwornym w Paryżu. Należał do pierwszych zegarmistrzów, którzy zastosowali kaliber mostkowy Lépine'a. W swoich zegarkach kieszonkowych stosował często wychwyt cylindryczny. W roku 1790 wrócił do Londynu. Zachował tu również system numeryczny i sposób budowy swoich zegarków. W latach 1800 a 1815 Gregson używał często sygnatury "Gregson & Jefferson, London". Produkował też zegarki kieszonkowe z wychwytem chronometrowym.
Grosjean, Arnold
Szwajcarski producent zegarków Arnold Grosjean urodził się 9 czerwca 1834 roku w La Chaux-de-Fonds jako syn cieśli i przedsiębiorcy. Zdobył wykształcenie handlowe w La Chaux-de-Fonds, później, w roku 1857 założył razem ze swoim bratem fabrykę zegarków Grosjean & Cie. Do roku 1888 firmą zarządzali obaj bracia. Od 1868 do 1892 roku Arnold Grosjean był deputowanym parlamentu kantonu Neuenburg, a w 1890 roku jego przewodniczącym. Zmarł 22 marca 1898 roku w La Chaux-de-Fonds.
Großmann, Karl Moritz
Glashucki zegarmistrz Karl Moritz Großmann urodził się 27 marca 1826 roku w Dreźnie jako syn pracownika poczty. Najpierw chodził do szkoły powszechnej, później do szkoły prywatnej. Po ukończeniu szkoły otrzymał dwuletnie stypendium do Królewskiej Szkoły Politechnicznej. W wieku lat piętnastu rozpoczął 5-letnią naukę u niemieckiego wytwórcy zegarków i chronometrów Gutkaes'a. W 1846 roku został zatrudniony w firmie Jansen & Grille, mieszczącej się w Altonie koło Hamburga.
W roku 1848 wrócił do Glashütte i pracował 7 miesięcy w firmie Lange. W 1849 roku wybuchło w Dreźnie Powstanie Majowe i Großmann został powołany do wojska (1850). Po wyjściu z wojska pracował w La Chaux-de-Fonds, po czym znów został powołany w tym samym roku do wojska. Służbę zakończył w 1852 roku. Pracował potem przez rok w Londynie i następnie podróżował po wielu krajach.
W roku 1854 Großmann założył swoją fabrykę zegarków, którą zarządzał do samej śmierci. W 1865 roku przekazał British Horological Institute w Londynie studium z atlasem pod tytułem „Swobodny chód wychwytu w zegarkach", a w roku 1869 przekazał Izbie Handlowej w Genewie jako artykuł na konkurs, studium pod tytułem „ O konstrukcji, prostego, ale mechanicznie doskonałego zegarka" Karl Moritz Großmann zmarł 23 stycznia 1885 roku w Lipsku. 1 maja 1885 roku Związek Zegarmistrzów Niemieckich powołał do życia fundację im. Großmanna.
Grossmann, Julius
Niemiecki zegarmistrz Julius Grossmann urodził sie 28 lipca 1829 roku w Eberswalde. Kształcił się u producenta stołowych zegarów wahadłowych w swojej rodzinnej miejscowości i później samodzielnie doskonalił własną wiedzę. Na początku pracował w Berlinie, w 1851 roku pojechał do Londynu, później pracował w Neuenburgu (Neuchatel). W latach 1868 - 1902 kierował szkołą zegarmistrzowską w Le Locle i wykładał tam regulację. Jego syn Hermann Grossmann był również zegarmistrzem i nauczycielem szkoły zegarmistrzowskiej w Neuchatel. Julius Grossmann zmarł 27 lutego 1907 roku.
Gruen, Dietrich
Amerykański zegarmistrz i producent zegarków Dietrich Guen urodził się w 1847 roku w Niemczech. Po zdobyciu zawodu pojechał na trzy lata do Szwajcarii i potem w roku 1867 wyjechał na stałe do USA. 12 czerwca złożył wniosek o patent na ulepszony tryb bezpieczeństwa koła minutowego, który otrzymał 22 grudnia 1874 roku. Razem z W.J. Savage założył w 1876 roku firmę Columbus Watch Company w Columbus/Ohio. W 1893 roku Gruen odłączył się od firmy Columbus i razem z najstarszym synem Frederickiem otworzył w roku 1894 firmę D. Gruen & Son. Jego drugi syn George J. Gruen przyłączył się w 1897 roku do firmy i od tego czasu firma nosiła nazwę D. Gruen & Sons. Dietrich Gruen zmarł w 1911 roku.
Gugenmus, Michał
Gugenmus Michał, jego syn Franciszek i wnuk Antoni - sławni zegarmistrze warszawscy; Michał przeprowadził oddzielenie cechu zegarmistrzowskiego od ślusarskiego w roku 1752; Franciszek (1740-1820) był nadwornym zegarmistrzem króla Stanisława Augusta; Antoni (1777-1850) wykonał w 1820 roku zegar wieżowy w pałacu Kazimierzowskim.
Guillaume, Charles Edouard
Francusko - szwajcarski fizyk Charles Edouard Guillaume urodził się 15 lutego 1861 roku w Fleurier, w kantonie Neuenburg. Jego dziadek uciekł z politycznych powodów z Francji do Londynu. Tam otworzył sklep zegarowy, który później prowadzili jego trzej synowie, między nimi też ojciec Charlesa Edouarda Guillome'a. Edouard osiedlił się później w Szwajcarii.
W 1883 roku zdobył doktorat na uniwersytecie w Zurychu (praca doktorska u Heinricha Friedricha Webera). Od roku 1883 pracował w Bureau international des poids et mesures w Sèvres, najpierw jako asystent, od 1889 roku jako adiunkt, a od 1901 roku jako wicedyrektor i w latach 1915 - 1936 jako dyrektor. W 1920 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki „ w uznaniu zasług na polu precyzyjnego mierzenia czasu w fizyce" i za swoje odkrycie właściwości tzw. stopu elinwaru z roku 1896. Charles Edouard Guillaume zmarł 13 czerwca 1938 w Sèvres.
Gutkaes, Johann Christian Friedrich
Drezdeński zegarmistrz nadworny, wytwórca zegarków, założyciel fabryki zegarków Gutkaes und Mecanicus, syn Johanna Christiana Gutkaesa, tajnego kancelisty księcia elektora z Drezna, urodził się 16 czerwca 1785 roku. Studiował matematykę i astronomię. Nauczył się rzemiosła zegarmistrzowskiego i ożenił się 21 września 1815 roku z córką królewsko - saksońskiego nadwornego zegarmistrza, Schumanna.
6 października 1815 roku Gutkaes otrzymał tytuł mistrza i założył w Dreźnie fabrykę zegarów artystycznych. W jego warsztacie powstała niezwykła konstrukcja zegara, zainstalowanego w proscenium nad sceną, Semperascenium nad sceną otwrtkła konstrukcja zegara, zainstalowanego w proscenium nad sceną otwrttej w 1841 roku Semper Oper otwartej w 1841 roku Opery Sempera w Dreźnie. Pracował jako mechanik w Salonie matematyczno - fizycznym w Dreźnie. Gutkaes był mistrzem Ferdynanda Adolpha Lange, zanim ten pojechał do Paryża, by doskonalić swoją wiedzę i umiejętności u Josepha Thaddausa Winnerla. W 1841 roku Lange wrócił do Drezna i po ślubie z córką Gutkaesa, Antonią, stał się współwłaścicielem jego firmy, która od tego momentu nazywała się Gutkaes & Lange. Johann Christian Friedrich Gutkaes zmarł 8 sierpnia 1845 roku
H
Habrecht, Isaac
Szwajcarski zegarmistrz niemieckiego pochodzenia Isaac Habrecht urodził się 23 lutego 1544 roku w Schaffhausen. Ukończył nauki u swojego ojca Joachima Habrechta i razem z Bratem Josiasem wyjechał w roku 1571 do Strassburga. Izaak i Josias należeli do sławnej południowoniemieckiej rodziny zegarmistrzów, zamieszkałej w XVI i XVII wieku w Ratyzbonie, Strassburgu i Schaffhausen. Razem ze swoim bratem wykonał w latach 1571 - 1574 słynny zegar na katedrze w Strassburgu. Również zegar na ratuszu w Heilbronn i w Ulm są ich dziełem.
Jego syn, Abraham Habrecht (1578 - 1636) przejął warsztat ojcowski. Jego drugi syn, Isaac Habrecht (1589 - 1633) został lekarzem i filozofem, który zajmował się matematyka i rzemiosłem zegarmistrzowskim. Isaac Habrecht zmarł 11 listopada 1620 roku.
Hahn, Philipp Matthäus
Niemiecki zegarmistrz i pastor Philipp Matheus Hahn urodził się 25 listopada 1739 roku. Po ukończeniu szkoły studiował teologię, pracował jako nauczyciel domowy i wikary. Od roku 1764 był pastorem w Onstmettingen.
Interesował się astronomią i wytwarzał zegary o charakterze astronomicznym, stając się jednym z najlepszych zegarmistrzów. Był przede wszystkim samoukiem. Pierwsze zegary wykonywał wspólnie ze swoim przyjacielem z młodości, nauczycielem Philipsem Gottfriedem Schadtem. Hahn wybudował swój pierwszy astronomiczny zegar w roku 1768. W 1770 roku objął stanowisko pastora w Kornwestheim i urządził tam warsztat. Tam ok. roku 1774 konstruował maszyny do liczenia. Ostatnią taką maszynę dokończył jego szwagier - Johann Christoph Schuster w 1790 roku. W 1781 roku przyjął stanowisko pastora w Echterdingen. Hahn produkował między innymi zegarki kieszonkowe z wychwytem cylindrycznym, zegary słoneczne, barometry i wagi hydrostatyczne. Zegar słoneczny na miejskim kościele w Balingen jest jego dziełem, w Echterdingen skonstruował zegar mechaniczny kościoła, który dzisiaj stoi w tamtejszym muzeum, chroniony szklaną obudową. Jeden z zegarów wahadłowych, wykonanych przez Hahna znajdował się w germańskim muzeum w Norymberdze. Hahn w małym stopniu brał udział w rzemieślniczym wykonywaniu przez siebie zaprojektowanych zegarów. Tym zajmowali się jego pracownicy, do których należeli kolejno jego dwaj bracia i pięciu synów. Philips Matthaus Hahn zmarł 2 maja 1790 roku w Leinfelden-Echterdingen.
Haller, Thomas
Niemiecki producent zegarków Thomas Haller urodził się w 1854 roku. Mieszkał w Schwenningen. 1 kwietnia 1900 roku z firm Gebrüder Junghans i Thomas Haller powstała firma Gebrüder Junghans AG. Jego syn Thomas Ernst Haller był również producentem zegarków. Thomas Haller zmarł w 1917 roku.
Hanhart, Johann Adolf
W roku `1882 Johann Adolf Hahnhart założył zakład zegarmistrzowski w Diessenhofen w Szwajcarii. Już w 1904 roku Hahnhart przeprowadził się ze swoim zakładem do Schwenningen w Szwarcwaldzie. W 1920 roku do firmy wszedł jego najmłodszy syn Wilhelm Julius Hahnhart. Adolf Hahnhart zmarł w 1932 roku.
Hanhart, Wilhelm Julius
Niemiecki producent zegarków Wilhelm Julius Hahnhart urodził się 31 października 1902 roku. Był synem Johanna Adolfa Hahnharta. W roku 1920 Hahnhart przystąpił do firmy swego ojca. Już w roku 1924 przedstawił swój mechaniczny stoper. Wilhelm Julius Hahnhart zmarł 22 października 1986 roku.
Happacher, Philipp
Wiedeński zegarmistrz Philipp Happacher należał do wiedeńskiej rodziny zegarmistrzów. Jego ojcem był zegarmistrz Bartholomäus Happacher. Philipp Happacher został mianowany mistrzem zegarmistrzostwa w Wiedniu w roku 1818. Oprócz precyzyjnych zegarów wahadłowych produkował też zegarki kieszonkowe i wahadłowe zegary stołowe. Ciekawostką jest, że u Happachera pracował przez pewien czas Gustav Becker, zbierając u wybitnego mistrza doświadczenie w doskonałym wykonywaniu zegarów wahadłowych. Nawet późniejsze, masowo i przemysłowo produkowane przez Beckera zegary, przypominają nie bez przyczyny drobne dzieła wiedeńskiego mistrza. Happacher zmarł 1 października 1843 roku.
Harder, Johann Anton
Niemiecki zegarmistrz Johann Anton Harder urodził się 16 września 1811 roku w St. Petersburg. Pochodził z niemieckiej rodziny, która wyprowadziła się za czasów Katarzyny II do Tallina, której członkowie byli później kupcami, lekarzami i uczonymi w St. Petersburgu. Na życzenie swojego meklemburskiego teścia podjął się pracy w rolnictwie. Po wojnie niemiecko - francuskiej 1870/71 Anton Harder wielokrotnie wyjeżdżał do Francji. W czasie jednej z podróży wpadł na pomysł wynalezienia wahadła skrętnego. Wróciwszy do swojego majątku ziemskiego Ransen koło Steinau nad Odrą (dzisiaj - Ścinawa w Polsce) zaczął próbować zrealizować swój pomysł. W jednym ze skrzydeł swojego domu urządził warsztat zegarmistrzowski. Przy realizacji wynalazku pomagał mu wykształcony zegarmistrz. Etapem wstępnym do 400- dniowego zegara było między innymi minutowe wahadło skrętne z 12-godzinnym biegiem.
Swój wynalazek zmienionego zawieszenia sprężyny płytkowej Harder zgłosił do urzędu patentowego razem z zegarmistrzem Lorenzem Jehlinem w roku 1877. Patent pod nr 2437 udzielony został 16 września 1877 roku przez Cesarski Urząd Patentowy w Berlinie.
Anton Harder zlecił firmie A. Willmann & Co. we Freiburgu / (Śląsk) produkcję zegarów według jego wzoru. Wyprodukowano 300 zegarów rocznych (z wahadłem skrętnym) z wychwytem wrzecionowym, a później z wychwytem Grahama i cylindrycznym. Ponieważ mnożyły się reklamacje, a firma Willmann & Co. nie była w stanie usunąć usterek związanych ze słabnącą siłą sprężyny, wrażliwością na wstrząsy, brakiem wyrównania temperatury i problemami z regulacją, odmówiono w 1881 roku dalszej produkcji tych zegarów. Produkcję przejął Gustav Becker, ale i jego firma nie potrafiła poradzić sobie z usterkami. Ostatecznie obie firmy zrezygnowały z produkcji wadliwego zegara. Pod koniec roku 1881 wzór zegara przekazano nowo powstałej fabryce zegarów Wintermantel & Co. Już 17 marca 1882 roku fabryka wypuściła pierwszych 12 poprawnie działających zegarów z wahadłem skrętnym, wtedy jeszcze bez kolumny, szkła i podstawy. W roku 1883 Harder sprzedał ten patent firmie de Gruyter w Amsterdamie. Johann Anton Harder zmarł 23 czerwca 1888 roku w Steinau (Ścinawa).
Harrison, John
Angielski zegarmistrz i wynalazca John Harrison urodził się 24 marca 1693 roku w Foulby koło Wakefield, Yorkshire jako syn cieśli. Sam nauczył się rzemiosła zegarmistrzowskiego.
W roku 1714 parlament angielski wyznaczył wysoką nagrodę w wysokości 20.000 funtów szterlingów, dla tego, kto wynajdzie odpowiedni przyrząd mierniczy, za pomocą którego można będzie wyznaczyć długość geograficzną, ponieważ ciągle jeszcze dużym problemem było mierzenie czasu i określanie pozycji na morzu. Za pomocą przyrządów optycznych już dawno można było wyliczyć czas miejscowy, mierząc odległość od słońca lub od gwiazd. Jednakże na podstawie samego czasu miejscowego nie umiano jeszcze określić położenia statku. Wprawdzie na podstawie wysokości słońca w południe dało się określić stopień szerokości, ale już stopień długości geograficznej pozostawał nie określony. W celu administrowania pieniędzmi, przeznaczonymi na nagrodę i do oceny wręczonych pomysłów, utworzono komisję „Board of Longitude".
Pierwszy chronometr morski Harrisona, H 1 gotowy był w 1735 roku, miał wysokość 84 cm i ważył 33 kilogramy. W tym modelu różnice temperatury był kompensowane przez bimetal, a ruchy statku były niwelowane przez dwa identyczne wahadła, połączone ze sobą sprężyną. Kontrolny rejs do Lizbony i z powrotem wykazał dużo większą dokładność, niż była potrzebna do uzyskania nagrody. Jednakże czas trwania rejsu nie odpowiadał warunkom konkursu. Kolejne wybudowane modele chronometrów, H2 i H3 nie zostały jednak przetestowane na statku. Dopiero chronometr H4, znacznie mniejszy od wcześniejszych (13 cm średnica) został rozpatrzony przez komisję, która jednak i tym razem nie chciała dać Harrisonowi nagrody. Swój następny chronometr H5 Harrison musiał zbudować bez wcześniejszych planów, Przy pomocy syna Williama udało mu się skonstruować dużo lepszy egzemplarz. Dopiero po tym, jak król Grzegorz III osobiście przetestował chronometr i wstawił się za Harrisonem u komisji, mógł on otrzymać swoją zasłużoną nagrodę i zdobyć uznanie komisji Board of Longitude. John Harrisom zmarł 24 marca 1176 roku w Londynie.
Hartich, Johann Wolffgang
Niemiecki zegarmistrz Johann Wolfgang Hartich urodził się około 1678 roku. W 1712 roku w Augsburgu został mistrzem zegarmistrzostwa. Jego mistrzowska praca, zegar wieżowy z astronomicznymi wskaźnikami, zbudowany w stylu renesansowym, znajduje się obecnie w posiadaniu muzeum zegarów w La Chaux-de-Fonds. Johann Wolfgang Hartich zmarł 17 maja 1772 roku.
Harwood, John
Angielski zegarmistrz John Harwood już jako żołnierz w czasie pierwszej wojny światowej poznał niedoskonałości zegarków ręcznych. Z tych doświadczeń rozwinęła się wizja nowego, jak najbardziej niezawodnego zegarka ręcznego, bez bocznego otworu w obudowie na wałek pokrętła, który okazywał się być najsłabszym miejscem ówczesnych zegarków ręcznych. Swoją całą uwagę skupił Harwood na opracowanie innego rodzaju, automatycznego naciągu, który cały znajdowałby się we wnętrzu zegarka. Przypadek nasunął mu decydujący pomysł. Dzieci na huśtawce przybliżyły go do rozwiązania problemu „samo nakręcającego się mechanizmu", który w międzyczasie stał się już legendą. Tak powstał zegarek Harwood Perpetual, pokazany po raz pierwszy na targach w Bazylei w 1926 roku. Na ten automatyczny zegarek ręczny, 1 września 1924 roku przyznany został Harwoodowi patent nr 106583, przez" Federalne biuro własności intelektualnej Szwajcarii w Bernie".
W tym samym roku Harwood zaczął kooperację z fabryką mechanizmów zegarowych A.Schild SA i producentem zegarków Fortis. W 1929 roku podjęto seryjną produkcję zegarków :Harwood". Również Blancpain lansował w roku 1926 na rynku francuskim model zegarka ręcznego o nazwie „Harwood", wyprodukowanego na bazie tego samego patentu. Te zegarki nie miały pokrętła naciągowego, ustawianie pozycji wskazówek i ewentualne dodatkowe nakręcanie dokonywane było przez pokręcanie lunety (ramki) zegarka. W latach czterdziestych z powodzeniem wrócono do tej koncepcji. Również drugi automatyczny system naciągowy „Autorist" jest następstwem konstrukcji Harwooda. Tradycję zegarków Harwooda kontynuuje tymczasem marka, nazwana jego imieniem Harwood Watch Co., znajdująca się w posiadaniu właścicieli firmy Fortis.
Hasler, Abel Frédéric
Rolnik i zegarmistrz Abel Frederic Hasler produkował małe serie. Dwaj z jego braci założyli fabrykę zegarków w Genewie, inny brat założył fabrykę w Biel. Sześciu jego synów nauczyło się rzemiosła zegarmistrzowskiego. Jego syn Paul Haller (1833 - 1977) zakłada w roku 1917 firmę "Terminages d'Horlogerie" jako zakład montażowy dla znanych wytwórców zegarków. David Haller (1897 -1951) - syn Abela Frederica. Staje się współwłaścicielem firmy wojego brata, nazwa firmy zostaje zmieniona na „:reres"ółwłaścicielem firmy wojego brata, nazwa firmy zostaje zmieniona na :Hasler Biel. Watch Co.wałbyłosci on dziej ulepszonyHasler Freres"
Hatot, Léon
Francuski zegarmistrz i jubiler Hatot urodził sie 22 kwietnia 1883 roku w Châtillon-sur-Seine. W latach 1895 - 1898 uczył się w szkole zegarmistrzowskiej „Ecole d'horlogerie" i następnie w„Ecole des Beaux- Arts" w Besançon i stał się tam w 1905 roku samodzielnym rzemieślnikiem, najpierw jako grawer kopert zegarkowych. W 1911 roku przejął w Paryżu firmę Brédillard. Od 1923 roku produkował napędzane baterią małe zegary wahadłowe pod marką „ATO". W 1925 roku na wystawie„Exposition internationale des arts decoratifs" zdobył Grand Prix za program produkcji zegarów elektrycznych. W 1929 roku opracował formę automatycznego naciągu zegarków automatycznych, w której nakręcanie zegarka polegało na przetaczaniu się mechanizmu zegarka w obudowie. W roku 1930 Hatot otrzymał na tę konstrukcję patent. Ten wynalazek został wyróżniony medalem „Medaille d'honneur" towarzystwa „Société d'encouragement pour l'industrie nationale". Blancpain zabezpieczył sobie na bazie kontraktu z firmą Leon Hatot SA, Paris wyłączne prawo na produkcję tych zegarków z naciągiem automatycznym, jak też prawa dystrybucji we Francji i Belgii. System wynaleziony przez Hatota nie przetrwał jednak próby czasu. Hatot eksperymentował też w latach dwudziestych z naciągiem automatycznym do zegarków kieszonkowych. W 1926 roku przekazał kierowanie firmą swojemu zięciowi Eduardowi Dietschowi. Zmarł 11 września 1953 roku.
Hattori, Kintaro
Japoński zegarmistrz Kintaro Hattori , który 1 września 1877 roku otworzył w swoim domu w pobliżu miejscowości Ginza zakład naprawy zegarków, stworzył podwaliny dla nowoczesnego japońskiego przemysłu produkcji zegarków.
W 1881 roku jako 22-letni mężczyzna otworzył firmę K.Hattori - zakład naprawy i sprzedaży zegarków używanych. W 1892 roku kupił zamkniętą fabrykę szkła i założył Seikosha. Zaczął od produkcji zegarów ściennych, a później asortyment rozszerzył o zegarki kieszonkowe, budziki i zegarki ręczne. Dzięki pasji i woli innowacji udało się mu w przeciągu niewielu lat rozbudować pierwsze warsztaty produkcyjne do wielkości samowystarczalnej fabryki, opracowywać i produkować nie tylko części i komponenty do zegarów, ale też i własne maszyny i urządzenia do produkcji tych zegarów. Ponieważ interes kwitł i rozwijał się ponad możliwości pomieszczeń, Hattori otworzył nowy zakład w dzielnicy Ginza. W 1923 roku K.Hattori miał 60 lat, gdy ciężkie trzęsienie ziemi zniszczyło zarząd główny w Ginza i fabrykę Seikosha. Kintaro Zainwestował wszystkie swoje osobiste zapasy finansowe w przedsiębiorstwo i odbudował firmę. Po niewielu miesiącach produkowano znów zegary. Wspomnieć należy wielki gest Hattoriego, który oddał klientom 1500 nowych zegarków, którzy jeszcze przed trzęsieniem ziemi swoje zegarki zdeponowali w firmie w celu konserwacji. Tym gestem szefa firma zdobyła sobie olbrzymie zaufanie. Legendarne też było zamiłowanie Kintaro Hattori do jakości. Hattori przywiązywał wielką wagę do tego, żeby również wzór odpowiadał wyjątkowym jakościowym wymogom techniki. Do dzisiaj nic się w tym względzie nie zmieniło.
Kintaro Hattori zmarł w 1934 roku w wieku 75 lat. Od tego czasu bogate w tradycję przedsiębiorstwo SEIKO znajduje się w posiadaniu rodziny i prowadzone jest przez prawnuka założyciela firmy. Do koncernu SEIKO należą tymczasem też marki: Pulsar, Lorus i Orient. Seiko jest tym sposobem największym producentem zegarków na świecie.
Hauser, Eduard
Niemiecki zegarmistrz Eduard Hauser urodził się 21 sierpnia 1825 roku w Oberrottweil. W 1840 roku rozpoczął naukę zawodu w fabryce Ignaza Schöpperle i nauczył się wytwarzania mechanicznych pozytywek. Po ukończeniu nauki na kilka lat wyjechał do Szwajcarii i do Francji, by nauczyć się produkowania precyzyjnych mechanizmów zegarowych. Gdy wrócił do Niemiec, założył w 1846 roku wraz z synem swojego wcześniejszego mistrza Ignazem Schöpperle firmę Schöpperle & Hauser. Ich celem była produkcja precyzyjnych części zegarowych dla domowych szwarcwaldzkich wytwórców zegarów. Zamiar jednak się nie udał z powodu nieprzychylnego stosunku do nich tych wytwórców. Obaj młodzi przedsiębiorcy popadli w finansowe tarapaty. Dofinansowanie otrzymali od towarzystwa handlowego Faller, Tritscheler & Cie, które zainwestowało w przedsiębiorstwo dużą sumę pieniędzy i przejęło do 1867 roku prowadzenie księgowości. Z zakładu Schöpperle i Hauser 31 sierpnia 1851 roku wyszła produkcja zegarów frimy Lenzkirch. Hauser otrzymał w 1858 roku Medal Zasługi, a w1891 roku wielki książę Badenii nadał mu Order Lwa. Eduard Hauser zmarł 22 lipca 1900 roku.
Hauser, Gottlieb
Szwajcarski zegarmistrz Gottlieb Hauser pracował w Winterthur. W 1883 roku założył Szwajcarską Korporację Zegarmistrzów (Corporation d'Horlogers Suisse).
Hayek, Nicolas G.
Szwajcarski przedsiębiorca Nicolas Hayek urodził się 19 lutego 1928 roku w Bejrucie, jako syn Amerykanina i Libanki . Uważany jest za odnowiciela szwajcarskiego przemysłu produkcji zegarków. W Bejrucie Hayek uczęszczał do szkoły francuskiej. Następnie studiował we Francji fizykę, chemię i matematykę.
Od 1949 roku Hayek mieszka w Szwajcarii, tu ożenił się w 1951 roku z Marianne Metzger i w 1964 roku otrzymał obywatelstwo szwajcarskie. W 1980 roku banki wierzyciele zleciły Nicolasowi Hayekowi restrukturyzację grupy SSIH.
Nicolas Hayek jest współzałożycielem, przewodniczącym i delegatem rady zarządu grupy Swatch Group, która powstała z ASUAG i SSIH. Przez dokupowanie następnych producentów zegarków i producentów surowych mechanizmów, grupa Swatch wzmocniła się jeszcze bardziej. Niesłusznie uchodzi za ojca grupy Swatch, ponieważ dwaj młodzi inżynierowie, Elmar Mock i Jacques Müller naszkicowali w maju 1980 roku ówczesnemu szefowi Ernstowi Thomke plany, dotyczące przyszłości grupy Swatch i w ten sposób zmienili na trwałe przemysł produkcji zegarków. W roku 2004 Hayek został honorowym mieszkańcem miasta Biel.
Helwig. Alfred
Sławny niemiecki wytwórca eleganckich zegarków, autor specjalistycznych tekstów, wynalazca „latającego tourbillonu" Alfred Helwig urodził się 5 lipca 1886 roku w Goldbach (Dolne Łużyce). Od 1900 roku brał lekcje zegarmistrzostwa u mistrza zegarmistrzostwa Dunkela w Sorau, potem uczył się w latach 1904 -1905 w Niemieckiej Szkole Zegarmistrzostwa Glashütte. Po ukończeniu szkoły pracował w Hof u Georga Brauna. W 1906 roku został zatrudniony w Glashuckiej Fabryce Zegarów Precyzyjnych A.G., od 1908 roku pracował przy produkcji mechanizmów chronometrowych w Hamburgu. W roku 1909 powrócił do Glashütte i pracował w Fabryce Zegarów Precyzyjnych A.G do roku 1911.
W roku 1911 otworzył w Glashütte swój warsztat chronometrii. Od 1 kwietnia 1913 do 1944 roku pracował jako nauczyciel zawodu w Niemieckiej Szkole Zegarmistrzostwa w Glashütte. W 1922 roku zdał swój egzamin mistrzowski a jego pracą dyplomową był latający pięciominutowy tourbillon z wychwytem kotwicowym, W 1923 roku mianowany został na nauczyciela szkoły średniej i otrzymał tytuł nauczyciela mianowanego rzemiosła. W październiku 1954 roku zakończył swoją działalność w Niemieckiej Szkole Zegarmistrzostwa Glashütte.
Helwig specjalizował się w regulacji precyzyjnej i w tourbillonach. W latach 20-tych opracował latający tourbillon, który pod jego kierownictwem wykonywali też niektórzy jego uczniowie, przyszli mistrzowie zawodu zegarmistrzowskiego. Helwig wydał wspólnie z dr Giebelem książkę „Precyzyjne nastawianie zegarów" (książka opublikowana została dopiero w roku 1950, ponieważ w czasie drugiej wojny światowej objęta była ścisłą tajemnicą). Alfred Helwig zmarł 18 maja 1974 roku.
Uhonorowaniem działalności Alfreda Helwiga było wyprodukowanie przez firmę Glashütte Original w szeregu „Meisterwerke modeli zegarków": Alfred Helwig Tourbillon i Alfred Hellwig Tourbillon 2 w limitowanych nakładach, w wysokim sektorze cenowym; charakteryzowały się one również jednostronnie umiejscowionym, „latającym tourbillonem".
Henggeller, Johann Michael
Niemiecki zegarmistrz Johann Michael Henggeller mieszkał w Monachium i wyprodukował w 1801 roku, według pomysłu hrabiego Rumforda , zegar kontrolny, zbudowany na zlecenie dyrektora policji monachijskiej. Dzięki temu zegarowi można było kontrolować służbowe patrole policji. Około roku 1813 pracował w La Chaux-de-Fonds.
Henlein, Peter
Peter Henlein jest jednym z pierwszych niemieckich zegarmistrzów, którego nazwisko pojawia się w dokumentach. Działał w XVI wieku w Norymberdze, ówczesnym centrum zegarmistrzostwa. Pierwszym przenośnym zegarem, skonstruowanym przez Petera Henleina był zegar w kształcie puszki (nie jajka) z wychwytem wrzecionowym z balansem łyżkowym i świńską szczeciną w miejscu późniejszej sprężyny spiralnej. Mechanizm zegara i koła zębate zrobione były z żelaza. Henlein uważany jest za wynalazcę Stackfreed'u, urządzenia kompensującego napęd sprężyny, który też przyspieszył znacznie budowę zegarów przenośnych (później kieszonkowych). Produkcja zegarów napędzanych sprężyną rozpowszechniła się szczególnie w rzemiośle norymberskim. Henlein nie był z pewnością największym niemieckim zegarmistrzem, jednak jego nazwisko jest powszechnie znane. Łączy się je najczęściej z wytwarzaniem tzw. „norymberskich jaj" (przenośnych zegarków w kształcie jaja). Pojęcie to jest jednak mylne, ponieważ zegarków o takich cechach po prostu nie ma.
Herbstreith, Jacob
Niemiecki zegarmistrz Jacob Herbstreith urodził się 23 lipca 1763 roku. Mieszkał w Eisenbach /Baden - Württemberg. Uważany jest za wynalazcę (ok. 1790 roku) tzw. „zegara Jockele" - zegara szwarcwaldzkiego, który potrzebował tylko jednego ciężarka. Jacob Herbstreith zmarł 5 maja 1845 roku.
Hessen, André
Francuski zegarmistrz Andre Hessen urodził się w Szwecji i pracował od drugiej połowy XVIII wieku w Paryżu. W 1775 roku został mistrzem zegarmistrzowskiego rzemiosła i stał się nadwornym zegarmistrzem „monsieur" ( tak nazywano brata francuskiego króla). Essen produkował bogato zdobione zegarki kieszonkowe. Opracował kaliber do płaskich zegarków kieszonkowych. W roku 1785 opublikował rozprawę o zegarmistrzostwie. Po Rewolucji Francuskiej powrócił w 1790 roku do Sztokholmu.
Hettich, Hugo
Hugo Hettwich mieszkał w Bodman - Ludwigshafen nad Jeziorem Bodeńskim. 14 stycznia 1966 roku złożył wniosek o patent na zegarek elektryczny z samosterującym, okresowym, elektromagnetycznym napędem ze sprzężeniem zwrotnym. 27 grudnia 1968 roku patent nr 267417 wydany został przez Austriacki Urząd Patentowy. Początkiem okresu trwania patentu był dzień 15 marca 1968 roku.
Hetzel, Max
Szwajcarski zegarmistrz Max Hetzel urodził się 1921 roku w Bazylei. Od 1951 roku pracował w firmie Bulona. 19 czerwca 1953 roku zadziałał pierwszy prototyp mechanizmu jego zegarka kamertonowego. W 1954 roku wyprodukowano pierwszy taki zegarek. 16 października 1960 roku pierwsze modele tego zegarka pojawiły się na rynku. Ich nazwa „Accutron" składała się z dwóch słów: accuracy ( ang. dokładność) i electronic. Najtańsza wersja tego zegarka kosztowała w tym czasie 175 dolarów USA.
Heuer, Edouard
Edouard Heuer urodził się jako syn szewca w 1840 roku w Brügg, w kantonie Bern, w Szwajcarii. W roku 1860 założył manufakturę zegarową Heuer w Saint-Imier, w Jurze Szwajcarskiej. W roku1864 przeniósł się z firmą do Biel. Już w roku 1876 założył filię firmy w Londynie.
Heuer jako pierwszy zegarmistrz zdobył się na seryjną produkcję chronografów. Jego postanowieniem było produkowanie chronografów w prostszy sposób i tym samym uczynienie ich tańszymi. Główną uwagę zwrócił na uproszczenie dotychczasowego sprzęgła mechanizmu chronografu. Składał się on z wielu komponentów, których wyprodukowanie, obróbka i montaż stanowiły duże koszty. Opracowany przez niego wirnik stał się nie mniej skutecznym modułem chronografu. Na ten wynalazek władze paryskiego "Bureau de la Propriété Industrielle" udzieliły mu patentu w dniu 3 maja 1887 roku. Ta opracowana przez Heuera zasada ma do dzisiaj zastosowanie, na przykład w znanym kalibrze automatycznym Valjoux 7750. Od roku 1880 Edouard Heter, jako pierwszy zegarmistrz, produkował seryjnie chronografy. Zmarł 30 kwietnia 1892 roku.
1 stycznia 1964 roku doszło do fuzji manufaktury Heuer i Leonidas Watch Factory, Saint-Imier, w wyniku czego powstała firma Heuer - Leonidas. W roku 1985 następuje połączenie z grupą Techniques d'Avant Garde TAG i w ten sposób powstała nazwa firmy TAG Heuer.
Heuer, Jack W.
Szwajcarski producent zegarków i prawnuk założyciela firmy Heuer, Edouarda Heuera. Decydował o losach zegarowego przedsiębiorstwa od lat 60-tych i był odpowiedzialny za opracowanie legendarnych klasyków zegarków sportowych, takich jak na przykład model Carrera. 26 czerwca 1982 roku z powodu kryzysu wywołanego przez zegarki kwarcowe, Jack W. Heter był zmuszony sprzedać rodzinne przedsiębiorstwo.
W roku 2001 Jack W. Heuer mianowany został honorowym przewodniczącym marki TAG Heuer i otrzymał ponadto stanowisko doradcy. Za całokształt swojej działalności otrzymał 2 lutego 2007 roku od JIC JIC (Jewelry Information Center) wyróżnienie "Gem Award". Dzisiaj mieszka w Bernie (Szwajcaria) i aktywnie wspiera w dalszym ciągu firmę w jej aktualnych projektach.
Hipp, Matthäus
Niemiecki zegarmistrz Matthäus Hipp urodził się 25 października 1813 roku w Blaubeuren / Baden-Württemberg. W 1834 roku zaprojektował w St. Gallen elektryczne wahadło do zegarów, ale zbudował je dopiero w roku 1842. Od roku 1840 przebywał w Reutlingen, od 1852 w Neuchatel pracował jako szef szwajcarskiego zakładu telegraficznego. W 1860 roku założył w Neuenburgu małą fabrykę urządzeń elektrycznych. W 1862roku skonstruował nazwaną jego nazwiskiem „tarczę przestawną Hippa", automatyczny, wizualny sygnał kolejowy, produkowany tylko dla Szwajcarii. Ponadto Hipp produkował elektryczne zegary kontrolne dla nocnej straży miejskiej. Razem z Frederikiem-Williamem Dubois opracował w roku 1866 elektryczny, rejestrujący chronograf z chronometrem morskim. Zmarł 3 maja 1893 roku w Zurychu-Flundern.
Hofer, Gerd
Gerd Hofer urodził się razem ze swoim bratewm bliźniakiem w Stuttgarcie, 19 sierpnia 1940 roku, jako najstarszy syn Hildegardy Hofer, z domu Kraemer i Gerda Hofera. Jako młodzi mężczyźni, obaj bliźniacy jako wykształceni złotnik i handlowiec, weszli do rodzinnego, bogatego w tradycję przedsiębiorstwa „Juwelier Kraemer" w Saarbrucken.Po ukończeniu dodatkowego wykształcenia na Akademii Rysunku w Hanau, Gerd Hofer pracował najpierw jako pracownik handlowy w firmie René Kern. W 1965 roku zaczął pracę w renomowanej firmie zegarowej Milus. Do 1978 roku pracował jako przedstawiciel handlowy, w latach 1997 -1998 Gerd Hofer przejął agencję firmy Milus na całe Niemcy, Austrię i Holandię. W tym samym czasie przejął też dodatkowo przedstawicielstwa firm Kelek i Revue-Thommen i tym sposobem nazwisko jego stało się ostatecznie znane w przemyśle produkcji zegarków.
W roku 1993 razem z żoną Gittą nabył prawa do marki NIVREL. Gerd Hofer był też do samej śmierci, razem z synem szefem rodzinnego przedsiębiorstwa Fritz Kraemer Gmbh & Co KG, tradycyjnego sklepu złotniczo - jubilerskiego w Saarbrücken.
Hofmeier, Johannes
Szwarcwaldzki zegarmistrz Johannes Hofmeier urodził się w 18o2 roku. Swoje zegarki sprzedawał razem z bratem Martinem w Londynie na ulicy Oxfordstreet. W tym celu aż trzynaście razy wędrował pieszo nad kanał La Manche, by przewieziono go na drugi brzeg. Później przejął firmę spedycyjną wysyłki zegarów stołowych i stojących do Anglii. Około roku 1850 Hofmeier połączył się z fabryką zegarów w Winterhalde i od tego momentu firma jego nosiła nazwę „M. Winterhalder & Hofmeier". W 1908 roku firma została przekształcona w spółkę z o.o. W 1933 roku firma musiała zamknąć swoją działalność z powodu światowego kryzysu. Johannes Hofmeier zmarł w roku 1876.
Hohnsbein, Wilhelm
Glashucki wytwórca kopert do zegarków był pracownikiem firmy Lange & Sine, gdzie zapoznał się z produkcją tych kopert. Kształcony był jako następca Ernsta Wolfa do pracy przy maszynie giloszującej. Później założył swój zakład giloszowania. Od roku 1927 firma jego działała pod nazwą „Wilhelm Hohnsbein & Sohn oHG"
Hohwü, Andreas
Holenderski wytwórca chronometrów Andreas Hohwü urodził się 18 lipca 1803 roku w Gravenstein (dzisiaj Grästen) jako syn zegarmistrza Thomasa Hohwü. Zegarmistrzowskie wykształcenie zdobył u ojca, zanim pojechał do Kesselsa w Altonie. Od roku 1834 do 1839 pracował w Paryżu u Bregueta. Od 1840 roku pracował w Amsterdamie jako wytwórca chronometrów i w roku 1869 został obywatelem holenderskim. Znanych jest 28 zegarów astronomicznych, których autorem jest Hohwü. Do produkowanych morskich chronometrów używał najczęściej mechanizmów angielskich. Ścienny zegar wahadłowy, którego wykonawcą był Hohwü, znajdował się do roku 1990 w posiadaniu obserwatorium astronomicznego Centralnego Instytutu Astrofizyki w Poczdamie - Babelsbergu, jednak został w nocy z 18 na 19 lipca 1990 roku skradziony. Andreas Hohwü zmarł 28 września 1885 roku w Amsterdamie.
Huygens, Christiaan
Holenderski astronom, matematyk i fizyk Christian Huygens (1629 - 1695) z Den Haag wynalazł w roku 1656, niezależnie od Galileusza, wahadło po raz drugi i publikując to, uczynił ten fakt powszechnie znanym. Jego wahadło nie było sztywno sprzężone z wrzecionem. W ten sposób zaczyna się epoka dokładnego mierzenia czasu. Huygens ma niepodważalne zasługi dla świata we wprowadzeniu tego rodzaju zegarów i tym samym dokładności ich chodu. Dokładność chodu, osiągnięta przez wprowadzenie wahadła doprowadziła do regularnego przymocowywania wskazówki minutowej. Huygens wyjechał w 1666 roku do Paryża, gdzie w 1673 roku wydał książkę "Horologium oscillatorium". W roku 1674 wynalazł sprężynę spiralną i wbudował ją w zegarku kieszonkowym.
Zegarmistrzostwo zawdzięcza Huygensowi jeszcze wiele innych impulsów. Kombinacja balans - spirala jest do dzisiaj elementem regulującym we wszystkich mechanicznych, noszonych zegarkach. Wynaleziony przez niego naciąg sznurowy nosi nazwę od jego nazwiska. Huygens starał się szczególnie o opracowanie dokładnie chodzących zegarów morskich. Muzeum Przyrodnicze w Leiden posiada jego kilka urzeczywistnionych pomysłów w tej dziedzinie. Aż do momentu rozpowszechnienia się zegarów kwarcowych przed 30 laty, wahadło i balans Huygensa były praktycznie podstawą niezawodności w każdym czasomierzu.
I
Ickler, Karl
Karl Ickler założył w 1924 roku w Pforzheim zakład produkcji kopert do zegarków. Wcześniej pracował jako kierownik produkcji w zagranicznym przedsiębiorstwie. W 1947 roku jego obaj synowie Heine i Kurt Ickler odbudowali zniszczony w czasie wojny zakład produkcji obudów do zegarków.
Ilbery, William
Bardzo renomowany zegarmistrz i handlarz zegarkami z Londynu, który w latach 1780 - 1839 specjalizował się w eleganckich, skomplikowanych, przeważnie bardzo drogich zegarkach kieszonkowych, wykonanych w złocie i kamieniach szlachetnych, zdobionych dekoracyjnym malarstwem emaliowym. Jego specjalnością były zegarki na rynek chiński. Również duży udział miał w tzw. „chińskich zegarkach", prostych zegarkach kieszonkowych, z mostkowym kalibrem typu Lepine, bogato zdobionych i grawerowanych, produkowanych po społu z firmami Bovete i Juvet w szwajcarskim Fleurier. Wiele jego zegarków pochodzi ze Szwajcarii.
J
Jaeger, Edmond
Partner Jacques-David LeCoultre, wnuka Charles Antoine LeCoultre, który otworzył mu drogę na rynek zegarków luksusowych I po latach przyjaźni stał się od roku 1937 wspólnikiem manufaktury o dwóch członach nazwy: Jaeger-LeCoultre.
Jamin, Cornelis Denis Joseph
Joseph Jamin mieszkał w Rotterdamie. 6 marca 1920 roku złożył wniosek o patent szwajcarski na elektromechaniczny mechanizm chodu do chronometru. 16 listopada 1920 roku otrzymał od Szwajcarskiego Urzędu Własności Intelektualnej patent nr 87220.
Japy, Frédéric
Frédéric Japy urodził się w Beaucourt, w Jurze Francuskiej 22 maja 1749 roku. Po ukończeniu szkoły w Beaucourt i później w Montbeliard zaczął się w roku 1768, w Le Locle kształcić w zawodzie zegarmistrzowskim. Od roku 1770 pracował u Jean- Jacques Jeanneret-Grisa w Le Locle, genialnego mechanika i wynalazcy. Te doświadczenia stanowiły później podstawę dla jego pionierskiej pracy w dziedzinie mechanicznej produkcji zegarków, która pojawiła się we wszystkich krajach dopiero jedno pokolenie później. W 1773 roku ożenił się z Suzanne- Catherine Amstoutz i otworzył w Montbéliard warsztat mechanicznego wytwarzania mechanizmów zegarowych. Warsztat ten przeniósł w 1777 roku do Beaucourt i po dwóch latach przy produkcji surowych mechanizmów zatrudniał tam ok. 50 pracowników.
W 1799 roku Japy zgłosił do urzędu patentowego obrabiarkę. W 1795 roku firma produkowała już około 40.000 surowych mechanizmów, w 1801 roku produkcja osiągnęła już około 100.000 sztuk. W roku 1806 Japy wziął do kierownictwa firmy swoich trzech synów i pod ich kierownictwem wybudował następne fabryki. W owym czasie firma Japy stała się przedsiębiorstwem, działającym na międzynarodowym rynku. 4 stycznia 1812 roku zmarł założyciel firmy. Aby zminimalizować ryzyko na rynku zegarowym, rozszerzono paletę produkowanych artykułów. Od 1850 roku wytwarzane mechanizmy zegarowe sygnowano „JAPY FRERES & C´".
Do połowy XX wieku produkowano między innymi pompy, urządzenia rolnicze, silniki i maszyny do pisania. Dzisiaj firma już nie istnieje.
Jaquet-Droz, Pierre
Szwajcarski zegarmistrz i wynalazca mechanicznych automatów, Pierre Jaquet-Droz urodził się 28 lipca 1721 roku w La Chaux-de-Fonds, a zmarł 28 listopada, w roku 1790 w Biel. Był genialnym wytwórcą zegarów, stołowych zegarów wahadłowych i tak zwanych "Automatons", mechanicznie animowanych figur, które na przykład pisały słowa na kartce papieru. Te legendarne automaty stały się sławne na całym świecie i omal nie doprowadziły wynalazcy na stos z powodu rzekomych czarów. Marka zegarowa, należąca do grupy Swatch Jaquet Droz posiada nazwę, wziętą od nazwiska tego zegarmistrza.
Jauch, Ernst
Ernst Jauch pracował najpierw w Wirtemberskiej Fabryce Zegarów, potem założył razem z inżynierem Heinrichem Schmidem w roku 1912 firmę Jauch & Schmid, która pod nazwą marki „Jundes" produkowała techniczne napędy i zegary kontrolne dla straży miejskich.
JeanRichard, Daniel
Szwajcarski zegarmistrz zapoczątkował w szwajcarskim kantonie Neuenburg w 1705 roku rozwój przemysłu zegarowego, jako jednej z najważniejszych gałęzi przemysłu kraju. Dla uczczenia jego pamięci wystawiono mu w Le Locle pomnik. Dzisiejsza marka zegarowa Daniel JeanRichar , znajdująca się w posiadaniu firmy Girard-Perregaux, nosi jego nazwisko.
Jensen, Jens Lauritz
Słynny glashucki wytwórca chronometrów z Danii Jens Lauritz Jansen urodził się 25 sierpnia 1865 roku w Horn / Dania. Osiadł około 1890 roku w Glashütte i produkował doskonałe chronometry kieszonkowe na bazie surowych mechanizmów produkowanych przez Paula Stübnera. Jego chronometry brały udział w testach organizowanych przez Niemieckie Obserwatorium w Hamburgu (1897 - 1914) i otrzymały wiele wyróżnień.
Po śmierci Friedolina Stübnera w roku 1912, Jensen został jego następcą w firmie A. Lange & Söhne i pracował tam do roku 1920 jako naczelny specjalista od regulacji. Tuz przed inflacją Jansen wrócił do Danii.
Johann, Albert
Albert Johann urodził się 5 kwietnia 1822 roku w Halver (Westfalia). Wiele lat mieszkał w La Chaux de Fonds. Jego chronometry kieszonkowe i morskie otrzymały na wystawie w Londynie w 1862 roku pierwszą nagrodę. Jednym z ciekawszych jego wynalazków jest skonstruowany przez niego zegar, napędzany wysokim ciśnieniem. Poza tym jest autorem „Powszechnego podręcznika sztuki zegarmistrzowskiej", który wyszedł w 1879 roku w Aarau (Szwajcaria). Albert Johann zmarł 16 czerwca 1882 roku w Aarau.
Jones, Florentine Ariosto
Florentine Ariosto Jones urodził się 15 lutego 1841 roku w Rumney (New Hampshire, USA) jako syn Salomona Jonesa (szewca) i Susan Prescott Jones z Kingston (Rhode Island). Jones zdobył zegarmistrzowskie wykształcenie, prawdopodobnie pod wpływem swoich wujków, którzy również byli zegarmistrzami. W latach 1861 - 1864 brał udział w Wojnie Secesyjnej. Później pracował w firmie Howard Watch w Roxbury (Massachusetts), w latach 1867 - 1868 pracował w manufakturze zegarowej Georga P. Reeda w Bostonie. W 1868 roku założył z pomocą swojego rodaka Charlesa Louisa Kiddera firmę IWC - International Watch Co. Schaffhausen, zakładając, że będzie produkował do USA zegarki w kraju o taniej sile roboczej. Po upadku firmy IWC w roku 1875 Jones wrócił do USA. Od roku 1876 do ok. 1883 pracował jako handlarz w Nowym Jorku. Następnie zajmował się produkcją rur parowych (American Steam Appliance Co., Sudbury koło Bostonu) i konstruował mechanizmy zegarowe do przyrządów rejestrujących. Zmarł 18 października 1916 roku w Bostonie.
Junghans, Erhard
Niemiecki producent zegarków urodził sie 1 stycznia 1823 roku w Zell am Hammersbach. Najpierw produkował słomiane kapelusze, później razem ze swoim szwagrem Jakobem Zellerem - Toblerem założył 15 kwietnia 1861 roku w Schramberg, firmę „Junghans und Tobler". Erhard Junghans zmarł 9 września 1870 roku w Schramberg.
Jürgensen, Urban
Urban Jürgensen, syn nadwornego zegarmistrza Jürgena Jürgensena w Kopenhadze, urodził się 5 sierpnia 1776 roku w Kopenhadze. Po zdobyciu wykształcenia u swojego ojca, pojechał do Szwajcarii, do Le Locle, gdzie pracował u Jacques-Frédéric Hourieta. Z Le Locle pojechał do Paryża. Tam pracował najpierw u Ferdynanda Berthouda a później u Abrahama Louisa Bregueta. Potem wyjechał do Londynu, by doskonalić swą wiedzę na temat budowy chronometrów morskich. Opracował specjalny wychwyt chronometrowy z dwoma kołami wychwytowymi.
Książkę Urbana Jürgensena „Zasady dokładnego mierzenia czasu" duński rząd wydał na swój koszt. Z Londynu pojechał do Szwajcarii, gdzie ożenił się z jedną z córek Jacques-Frédéric Hourieta. 27 lipca urodził się jego najstarszy syn Jules. Wróciwszy do Kopenhagi założył z Etienne Magnin spółkę produkcji chronometrów morskich. Wkrótce Magnin wyjechał do St. Petersburga.
Z powodu bardzo wysokiej jakości produkowanych morskich chronometrów, Jürgensen został mianowany przez króla Danii zegarmistrzem nadwornym. Jürgensen był pierwszym zegarmistrzem, który cylindry kółek wytwarzał ze stali. Zmarł 14 maja 1830 roku.
Juvet, Louis Paul
Amerykański zegarmistrz Juvet wychował się w Szwajcarii i w roku 1864 wyjechał do USA. W Glen Falls otworzył sklep z biżuterią i artykułami srebrnymi, zegarkami i zegarami i specjalizował się produkcji i zakładaniu szkieł zegarowych. Sklep tenprowadził do ok. roku 1925. Jouvet stał się znany przede wszystkim z powodu swoich zegarów globusowych, pokazujących czas w danych miejscowościach na świecie. Te zegary produkował od 1878 do 1886 roku w Canajoharie /Nowy Jork. Średnica takich zegarów wynosiła 12, 18 lub 30 cali.
K
Kessels, Heinrich Johann
Heinrich Johann Kessels urodził sie 15 maja 1781 roku w Maastricht. Pochodził z holenderskiej rodziny artystów. Po zdobyciu wykształcenia jako kowal, rozpoczął w 1807 roku naukę zawodu zegarmistrzowskiego w Altonie (koło Hamburga - wtedy miasto duńskie) i po jej ukończeniu, doskonalił swoje umiejętności u Bregueta w Paryżu. Później Kessels wyjechał do Londynu, gdzie pracował u braci Muston. Z Londynu wrócił w 1821 roku i założył własną firmę w Altonie. Poświęcił się budowaniu chronometrów i astronomicznych zegarów wahadłowych. W obserwatorium astronomicznym w Altonie pracował wtedy astronom Heinrich Christian Schuhmacher (1780 -1850), w którym Kessels znalazł wsparcie. Za osiągnięcia w dziedzinie zegarmistrzostwa uhonorowano go członkostwem Królewskiego Towarzystwa Nauk w Sztokholmie.
Z chronometrami Kesselsa pływały statki "Mentor" (1823) i "Prinzeß Louise" (1827), należące do Pruskiego Towarzystwa Handlu Morskiego. Również Alexander von Humboldt posiadał chronometr Kesselsa, który otrzymał w prezencie od duńskiego króla Frederika VI, po rozmowie z dyrektorem duńskiego obserwatorium astronomicznego w Altonie, Heinrichem Christianem Schuhmacherem. JohannKessels zmarł 15 lipca 1849 roku na cholerę w Calverham koło Brystolu. Astronomiczny zegar Kessela nr 1448 znajduje się dzisiaj w posiadaniu obserwatorium astronomicznego w Kremsmünster.
Kienzle, Jakob
Jakob Kienzle urodził się 12 kwietnia 1859 roku w Schwenningen. Był szwagrem Karla Johannesa Schlenkera i razem z nim produkował seryjnie budziki i mechanizmy do zegarów z wahadłem, opatrując je sygnaturą „Schlenker & Kienzle". Po rezygnacji ze współpracy Karla Johannesa Schlenkera w roku 1898, Jakob Kienzle stał się jedynym właścicielem firmy i nazwał ją w 1919 roku „Kienzle Fabryka Zegarów KG" W 1922 roku nastąpiło przekształcenie firmy w spółkę akcyjną. Jakob Kienzle zmarł 25 lutego 1935 roku.
Klingenberg, Hans Ulrich
Technik i handlowiec branży zegarowej Hans Ulrich Klingenberg urodził się w 1929 roku. Założył w roku 1966 w Biel firmę Vacuum Chronometer AG do produkcji i dystrybucji chronometrów próżniowych. Specjalną obudowę do tego chronometru skonstruował po rozległych pracach wstępnych w roku 1959. Jest to pierwsza i jedyna obudowa próżniowa do zegarków ręcznych. Zegarek ten posiadał automatyczny kaliber ETA 2836. W 1967 roku Klingenberg zarejestrował nazwę marki „Century" w Szwajcarii i kilku innych krajach, a w 1975 roku nabywa prawa na całym świecie do używania znaku markowego „Century" i kładzie tym samym kamień węgielny pod firmę Century Time AG. Konsekwentnie pracuje dalej nad konstruowaniem i nad ulepszeniem tego zegarka. Poszukuje przy tym materiałów, które się nie zużywają i na których nie powstaną żadne zadrapania. Po wielu eksperymentach zwraca się ku kamieniom szlachetnym i znajduje wreszcie to, czego szukał wśród korundów. W 1977 roku łączy po raz pierwszy przezroczyste szafiry z nieprzezroczystym szafirem, aby potem w ten sposób powstałą surową obudowę zegarka dopracować za pomocą diamentowych kamieni do szlifowania. Ten niezwykły wynalazek jest opatentowany w szesnastu krajach i był bazą dla kolekcji „The Sapphire Collection by Century".
Knauss, Friedrich
Friedrich von Knaus urodził się 7 kwietnia 1724 roku w Stuttgarcie. Od 1739 roku był na dworze wielkoksiążęcym w Darmstadt i w roku 1749 mianowany został mechanikiem nadwornym. Oprócz zegarków wytwarzał też mechaniczne aparaty do pisania i maszyny górnicze. W 10 rocznicę wstąpienia na tron Marii Teresy, arcyksiężnej Austrii, królowej Węgier i Czech (1740), Knauss wraz ze swoim bratem Ludwigiem Johannem, stworzył słynny cesarski zegar. W 1778 roku został powołany w Wiedniu do wojska jako kapitan artylerii. Zmarł 14 września 1789 roku w Wiedniu.
Kochański, Adam Adamandy
Adam Kochański urodził się w 1631 roku i zmarł w roku1700. Polski uczony, matematyk i fizyk, jezuita, wykładowca w latach 1657-1660 w Moguncji i w roku 1667 we Florencji. Był bibliotekarzem i nadwornym matematykiem króla Jana III Sobieskiego. Napisał pierwszy ogólny wykład teorii zegara w języku łacińskim, wydany w roku 1664. Opracował wiele projektów zastosowania wahadła do zegara oraz wiele ulepszeń mechanizmu zegarowego. W roku 1659 opracował nowy, nieznany jeszcze regulator do zegara, tzw. wahacz magnetyczny, podobny do balansu bez włosa. W roku 1672 zastosował włos w kształcie spirali do balansu zamiast szczecinek. W roku 1687 wynalazł sprężynową zawieszkę wahadła zamiast nitki. Razem z Heweliuszem skonstruował zegar słoneczny na frontonie pałacu wilanowskiego.
Kratky, Anton
Anton Kratky 26 kwietnia 1934 roku zgłosił do opatentowania wychwyt chronometrowy. W tego rodzaju wychwycie chodziło o wychwyt chronometrowy z wibrującym i jednocześnie krążącym balansem, w którym napęd balansu i uruchomienie kotwicy obrotowej w celu wywołania stopnia chodu, odbywa się za pomocą sprężyny balansu. Od Austriackiego Urzędu Patentowego Kratky otrzymał 25 lipca 1936 roku patent nr 146676. Jako początek trwania patentu ustalono dzień 15 marca 1936 roku.
Kudoke, Stefan
Stefan Kudoke urodził się 18 września 1878 roku we Frankfurcie nad Odrą. W latach 1995 - 1998 zdobył zegarmistrzowskie wykształcenie czeladnicze u jubilera i mistrza zegarmistrzostwa Hoffmanna we Frankfurcie nad Odrą i w Glashütte w Saksonii. Od lipca 2001 roku jest mistrzem rzemiosła zegarmistrzowskiego. W sierpniu 2002 roku Stefan Kudoke rozpoczął studia ekonomiczne w Wyższej Szkole Zawodowej Lausitz w Senftenberg i w Institute of Technology in Letterkenny w Irlandii na kierunku marketing i wzornictwo. Studia zakończył pracą dyplomową na temat: „Analiza rynku i konkurencji luksusowych zegarków mechanicznych, ze szczególnym uwzględnieniem modelu Five Forces Portera". Swoje zawodowe doświadczenia zbierał w atelier komplikacji w firmie Glashütte Original i w Nowym Jorku w firmach Breguet, Blancpain i Omega.
Od marca 2004 Stefan Kudoke pracuje jako samodzielny mistrz zegarmistrzostwa. Rok później założył markę zegarową KUDOKE, która skupia się na produkcji indywidualnych zegarków luksusowych.
Külling, Ruedi
Ruedi Külling urodził sie 4 lutego 1935 roku w Zurychu. W latach 1951 - 1956 studiował grafikę w Szkole Rzemiosła Artystycznego w Zurychu. Po ukończeni tej szkoły pracował do roku 1962 jako grafik - projektant i dyrektor artystyczny w Mediolanie, Londynie i Chicago. Od roku 1963 Külling był dyrektorem agencji reklamowej Advico w Gockhausen, w 1965 roku został członkiem zarządu, a w 1976 współwłaścicielem tej agencji. W 1994 roku sprzedał swoje udziały tej agencji i skoncentrował się na realizacji swoich życiowych marzeń - projektowania zegarków. Pierwszym jego pomysłem było przeniesienie szwajcarskiego zegaru dworcowego do formatu zegarka ręcznego. Odniesiony sukces zachęcił go do samodzielnego projektowania i opracowywania zegarków. 25 stycznia 1996 roku założył razem z Hanspeterem Hanschickiem firmę Xemex Swiss Watch.
Kurtz, Ernst Dr. jur.
Na zlecenie centrali żyrowej Saksonii dr Ernst Kurtz miał zbudować z masy upadłościwej Niemieckiej Fabryki Zegarów Precyzyjnych Glashütte e.G.m.b.H nową, wydajną fabrykę zegarów. Produkcję należało przestawić z zegarków kieszonkowych na zegarki ręczne. Pod jego kierownictwem powstały dwa siostrzane przedsiębiorstwa UROFA i UFAG, którymi zarządzał do roku 1945.
7 maja 1945 roku, dzień przed bombardowaniem Ernst Kurtz opuścił Glashütte. Udało mu się w Memmelsdorf ponownie odbudować fabrykę zegarków. Pierwszym zleceniem nowo założonej fabryki Kurtz było wyremontowanie uratowanych resztek zapasów kalibru 59 i dostarczenie ich armii USA. Od roku 1951 firma Kurtz produkowała w Ganderkesee koło Bremy własne zegarki z sygnaturą "Kurtz Glashütter Tradition".
W 1955 roku dr Kurtz założył do spółki ze swoim byłym pracownikiem z Glashütte, Wernerem Polanem, dział dystrybucyjny „Tutima Uhren" do prowadzenia sprzedaży swoich zegarków "Kurtz Glashütter Tradition". W 1956 roku Pohlan przejął tę firmę Kurtza i dał jej nazwę „Nurofa - Norddeutsche Uhrenrohwerke-Fabrik ". Prowadzenie sprzedaży przejął Dieter Delecate, dotychczasowy pracownik dr Kurtza w Ganderkersee. W 1959 roku dr Kurtz przejął znów kierownictwo fabryki mechanizmów surowych i dał jej nazwę, wcześniej założonej firmy UROFA, która już nie istniała w Glashütte. Po rozwiązaniu produkcji mechanizmów, Delecate kontynuował produkcję zegarków, dokupując surowe mechanizmy, nadawszy firmie nazwę Tutima - Uhrenfabrik GmbH. Jego produkty otrzymały znów nazwę pochodzenia glashuckiego, mianowicie Tutima.
L
Landenberger, Paul
Paul Landberger najpierw pracował od 1869 roku jako handlowiec. Potem jako prokurent w firmie Junghans i Cobler. Po odejściu z firmy założył razem z Philipsem Langiem fabrykę zegarków Ladenberger i Lang.
Lang, Marco
Jako potomek rodu zegarmistrzów w piątym pokoleniu Marco Lang mógł przyglądać się pracy ojca od wczesnego dzieciństwa. Ojciec był do roku 1990 naczelnym konserwatorem w salonie matematyczno - fizycznym w Dreźnie, jednej z najważniejszych kolekcji zegarów i mechanizmów precyzyjnych.
Zanim Marco Lang ukończył trzyletnie wykształcenie w Glashütte jako mechanik precyzyjny, nauczył się najpierw podstaw obróbki metalu. Po zjednoczeniu Niemiec pracował jako czeladnik, ale wkrótce zaczął też zbierać doświadczenia w północnych Niemczech u zegarmistrza i eksperta zegarowego Fleßnera. W tym czasie zajmował się on przede wszystkim produkcją eleganckich, precyzyjnych zegarów z wahadłem.
Po pouczających siedmiu latach Marco Lang wrócił do Drezna z dyplomem mistrza zegarmistrzostwa, gdzie jako projektant zegarków i konserwator założył swoją własną firmę. Mając za sobą wieloletnią rodzinną tradycję zegarmistrzowską, wypracował sobie szybko u niemieckich miłośników zegarków dobrą reputację. W 2001 roku założył razem z Mirko Heyne markę zegarową Lang & Heyne. Po trzyletnim kandydowaniu Marco Lang został w 2005 roku członkiem AHCI, międzynarodowego stowarzyszenia samodzielnych, aktywnych twórczo, projektantów zegarków.
Lange, Ferdinand Adolph
Ferdinand Adolph Lange urodził się 18 lutego 1815 roku w Dreźnie. Od 1830 roku uczył się u znanego zegarmistrza nadwornego i wytwórcy zegarków, o nazwisku Johann Christian Friedrich Gutkaes. Szybko nauczył się samodzielnie wykonywać nawet skomplikowane prace. W swoim wolnym czasie uczęszczał do szkoły politechnicznej i chodził na lekcje języka angielskiego i francuskiego. Znajomość języka francuskiego przydała mu się, gdy po skończeniu nauki zawodu pojechał na polecenie Gutkaesa do Paryża i pracował u słynnego wytwórcy chronometrów Josepha Thaddäusa Winnerla. Dwa lata później Winnerl chciał go dożywotnio zatrudnić jako szefa zakładu. Jednak Lange odmówił. Po czterech latach pobytu w Paryżu przebywał w Anglii, Szwajcarii, by w roku 1841 znowu wrócić do firmy Gutkaes.
W 1842 roku Lange ożenił się z córką swojego nauczyciela, Antonią Gutkaes i stał się współwłaścicielem firmy swojego teścia. W grudniu 1845 roku A.Lange założył w Glashütte z pomocą pożyczki od królewsko - saksońskiego rządu firmę, która później stała się sławna jako A. Lange & Söhne / Glashütte i. Sa. I tym samym stworzyła podwaliny dla całego późniejszego przemysłu zegarowego w Glashütte. Lange kierował przez 14 lat jako burmistrz losami miasta. Z małżeństwa z Antonią Gutkaes urodziło się 4 synów(Richard, Emil, Adolf i Otto) i 3 córki (Marie, Emma, i Antonie). Ferdynand Adolph Lange zmarł 3 grudnia 1875 roku.
LeCoultre, Charles Antoine
Charles-Antoine LeCoultre urodził się 16 kwietnia 1803 roku w rodzinie Hugenotów, która przybyła do Vallée de Joux w połowie XVI wieku. Od swojego ojca nauczył się zawodu kowala, produkującego noże, w którego warsztacie zapoznał się ze sposobem uszlachetniania stali do produkcji zegarków.
Rzemiosła zegarmistrzowskiego LeCoultre nauczył się sam. W roku 1833, wspólnie z bratem François Ulysse LeCoultre, założył fabrykę zegarków LeCoultre & Co. w Le Rentier w Vallée de Joux, z której później powstała słynna manufaktura produkująca zegarki - Jaeger-LeCoultre. Na samym początku zaczęto produkować koła zębate i tryby, potem produkowano już całe mechanizmy. LeCoultre opracowywał zarówno maszyny przemysłowe, jak i precyzyjne przyrządy. Charles-Antoine LeCoultre zmarł 26 kwietnia 1881 roku.
LeCoultre, François Ulysse
François Ulysse LeCoultre urodził się 16 grudnia 1813 roku w rodzinie Hugenotów, która przybyła do Vallée de Joux w połowie XVI wieku. W roku 1833, wspólnie z bratem Charles-Antoine LeCoultre, założył fabrykę zegarków LeCoultre & Co. w Le Rentier w Vallée de Joux, z której później powstała słynna manufaktura produkująca zegarki - Jaeger-LeCoultre. Na samym początku zaczęto produkować koła zębate i tryby, potem produkowano już całe mechanizmy. LeCoultre opracowywał zarówno maszyny przemysłowe, jak i precyzyjne przyrządy. François Ulysse LeCoultre zmarł 13 września 1895 roku.
Lépine, Jean Antoine
Francuski zegarmistrz Jean Antoine Lépine urodził się 18 listopada 1720 roku w Challex. Po zdobyciu zawodu zegarmistrzowskiego wyjechał w 1744 roku do Paryża i tam pracował w warsztacie André Charles Carona. Około roku 1750 wynalazł wychwyt przecinkowy. W 1756 roku ożenił się z córką Carona i stał się jego wspólnikiem. W roku 1762 zdał egzamin mistrzowski i pod rządami Ludwika XV mianowany został w 1766 roku zegarmistrzem nadwornym. Ten tytuł zachował również pod rządami Ludwika XVI i Napoleona. W 1769 roku Caron w wieku 72 lat wycofał się z firmy i Lépine przejął ją całą. W 1770 roku wynalazł kaliber, nazwany później jego nazwiskiem: otwarty zegarek kieszonkowy (w przeciwieństwie do niego - zobacz: Savonnette). Do owego czasu mechanizmy zegarowe wyposażone były w całą płytkę zegarową, ale Lépine zrewolucjonizował mechanizm zegarka kieszonkowego za pomocą niespotykanej dotychczas konstrukcji: budową mostkową.
Około 1780 roku otworzył swoją pracownię w kolonii zegarmistrzowskiej, otwartej przez Voltaire. Później kierował też tą „zegarową fabryką". Lepine ulepszył konstrukcję bębna sprężyny i w ten sposób umożliwił budowanie bardzo płaskich zegarków. Jean Antoine Lépine zmarł w 1814 roku w Paryżu.
Lossier, Louis
Louis Lossier urodził się 24 marca 1847 roku w Genewie i był wybitnym zegarmistrzem. Już w roku 1866, mając 19 lat, pracował jako konstruktor w firmie Siemens & Halsie w Berlinie. W roku 1872 wrócił do Szwajcarii i pracował u M.Hippa w Neuenburg. Później działał w Genewie w laboratorium złotych stopów. Poprzez kontakt z genewskimi zegarmistrzami nauczył się rzemiosła zegarmistrzowskiego.
W 1886 roku został dyrektorem szkoły zegarmistrzowskiej w Besançon i napisał znane i nagradzane dzieło ,,Traité de reglage''. („O regulacji zegarków kieszonkowych"). W końcu roku 1892 dostał udaru mózgu i musiał ustąpić ze stanowiska dyrektora. Zmarł 18 lutego 1893 roku.
Lössl, Friedrich Ritter von
Niemiecki wynalazca Friedrich Ritter von Lössl urodził się w 1817 roku w Weiler w Allgäu. Po studiach na uniwersytecie i Wyższej Szkole Politechnicznej w Monachium został inżynierem w wieku 24 lat. Jego głównym polem zainteresowania była budowa dróg kolejowych i mostów.
W 1880 roku przedstawił opinii publicznej skonstruowany przez siebie zegar, którego źródłem energii były wahania ciśnienia i temperatury powietrza. Na ten wynalazek otrzymał patent od Cesarskiego Urzędu Patentowego 28 października 1880 roku. Zbudowano ok. 14 sztuk takich zegarów. Wystawiano je między innymi w Paryżu, Hamburgu, Wiedniu, Linz i Marburgu. Jedyny, zachowany do dzisiaj egzemplarz znajduje się w Bad Ausee i ma dziś elektryczny. Lössl podarował ten zegar gminie Bad Ausee w roku 1897. Najbardziej znanym dzisiaj zegarkiem, który wykorzystuje jego wynalazek, jest model „Atmos" marki Jaeger-LeCoultre.
M
Marfels, Carl
Wydawca Carl Merfels urodzil się w 1854 roku w Eberstadt w Hesji. Przyjaciel Strassera od roku 1899 do 1917 był członkiem rady nadzorczej Niemieckiej Szkoły Zegarmistrzostwa w Glashütte. Wydawał kilka czasopism poświęconych zegarmistrzostwu („Niemiecka Gazeta Zegarmistrzowska"). Jego wydawnictwo znajdowało się w Berlinie, na ulicy Jägerstrasse 73. Marfels był członkiem honorowym Saxonii i członkiem Stowarzyszenia Chronometrii. Zmarł 11 października 1929 roku w Neckarsgmünd.
Moser, Heinrich
Heinrich Moser urodził się 12 grudnia 1805 roku jako 12 dziecko miejskiego zegarmistrza z Schaffhausen Erharda Mosera (1760 -1829). Również jego dziadek Johann Moser (1730 -1820) piastował ten sam urząd. Heinrich Moser ukończył trzy i pół letnią naukę zawodu u swojego ojca i od roku 1824 uczył się zegarmistrzostwa w La Chaux-de-Fonds i Le Locle.
Na początku października 1827 roku wyjeżdża do Rosji, by zaistnieć na tamtejszym rynku zegarowym. Późnym latem 1828 roku otwiera własny sklep przy słynnym Prospekcie Newskim w St. Petersburgu pod firmową nazwą H.Moser &Cie. W 1829 roku otworzył w Le Locle fabrykę zegarów pod nazwą Henri Moser Au Locle, by produkować zegarki na rynek rosyjski. Jako kierownika zakładu zatrudnił swego wcześniejszego towarzysza podróży Droza. W październiku 1830 roku ożenił się z córką zmarłego wcześniej nadwornego mechanika Franza Mayu. W 1832 roku nastąpiło otwarcie sklepu w Moskwie i następnych w Kijowie, Irbicie i Nowogorodzie. Także w Paryżu i Nowym Jorku kupić można było zegarki Mosera. W latach 1839 - 1842 rodzina Moserów mieszkała Le Locle. 13 maja 1844 roku urodził mu się jedyny syn, Georg Heinrich.
W roku 1848 Moser wraca z Rosji. W roku 1854 zbudowano fabrykę obudów do zegarków która dała impuls do budowy w latach 50-tych tamy na Renie. Budowa Tamy Mosera trwała od 1863 do 1864 roku. 9 kwietnia 1864 roku uroczyście oddano do użytku tamę z turbinownią. Od 1860 roku przerabiano też mechanizmy zegarowe firm L. Audemars, Le Coultre, Robert & Courvoisier, Lipmann i później Longines, Nardin i IWC. W 1868 roku Moser wspiera też amerykańskiego zegarmistrza Florentine Ariosto Jones, który w kraju z tanią siłą roboczą - Szwajcarii, produkował zegarki i części do zegarków dla przedsiębiorstw w Nowym Jorku, a później założył w Schaffhausen firmę IWC. Moser zmarł 23 października 1874 roku w Schaffhausen. Po jego śmierci jego druga żona Fanny prowadziła całe imperium dalej. W 1878 roku sprzedała przedsiębiorstwo - zakłady rosyjskie Johannesowi Winterthalerowi a szwajcarską fabrykę Paulowi Giradowi, z warunkiem, żeby firma na zawsze zachowała nazwę H. Moser & Co.
Po 1918 roku zakłady rosyjskie zostały wywłaszczone. Zakład szwajcarski od roku 1955 produkował zegarki ręczne i w roku 1979 stał się częścią grupy Dixi-Mechanique- Group. W roku 2002 założono firmę Moser Schaffhausen AG, która zgłosiła markę H.Moser & Cie.
Mudge, Thomas
Thomas Mudge urodził się we wrześniu 1715 roku w Exceter jako syn pastora Zahariah Mudge. Od wczesnych lat dzieciństwa interesował się zegarkami. Jego ojciec odkrył ten talent i skierował go w wieku 14 lat na naukę zegarmistrzostwa u Georga Grahama. Po śmierci Grahama Mudge przejął jego firmę w Londynie na ulicy Fleet Street 148. od 1738 roku Mudge był członkiem Clockmakers Company. W 1755 roku partnerem Mudge został William Dutton. W 1759 roku wynalazł swobodny chód kotwicowy, a w 1765 roku został członkiem Board of Longitude. W 1771 roku Mudge przeniósł się do Plymouth i całą firmę przekazał Duttonowi. Od tego czasu zajmował się wyłącznie pracą nad chronometrem. Swój pierwszy chronometr z wychwytem o stałej mocy i dwiema włączanymi po sobie, sprężynami naciągowymi, przedstawił w roku 1774.
Mudge starał się cały czas o ulepszenie dokładności chodu swoich zegarków i był przekonany o tym, że tajemnica dokładności chodu tkwi przede wszystkim w równomierności energii napędowej. Zgodnie z zaleceniami Hubera, między sprężyną naciągową a wychwytem, umiejscowił dodatkową sprężynę, która dokręcała w krótkich odstępach czasu zegarek i tym samym przenosiła stały moment obrotu. Tego typu wychwyt nazywany jest wychwytem o stałej mocy, chociaż nie jest to prawdziwy wychwyt, a tylko urządzenie naprężające. Po angielsku mechanizm ten nazywa się „constant force escapement" lub też "remontoire", po francusku "remontoir d'égalité"., po niemiecku „Nachspannwerk". Mudge zmarł w listopadzie 1794 roku.
Mühle, Albert Robert
Glashucki przemysłowiec Robert Mühle nauczył się rzemiosła u Moritza Grossmanna, zanim w roku 1869 założył w Glashütte firmę Robert Mühle & Sohn, i przyjął jako wspólnika, swojego syna Maxa Mühle. Później jego młodsi synowie, Otto Paul i Alfred stali się również współwłaścicielami firmy. Produkcja firmy koncentrowała się głównie na precyzyjnych urządzeniach i przyrządach pomiarowych.
Mühle, Hans
Glashucki inżynier, syn Paula Mühle, założył w roku 1946, rok po wywłaszczeniu firmy Robert Mühle & Sohn, ponownie firmę w Glashütte, pod nazwą Hans Mühle Glashütte. Firma specjalizowała się w produkcji mechanizmów napędowych i wychwytowych jak i różnych przyrządów pomiarowych. Dzisiaj rodzinną tradycję kontynuuje jego syn, Hans Jürgen Mühle.
Mühle, Hans-Jürgen
Producent zegarków w Glashütte, syn Hansa Mühle, zdobył wykształcenie mechanika precyzyjnego w szkole zawodowej w Glashütte. Później pracował jako kierownik sprzedaży w glashuckich zakładach zegarowych. 1 marca 1994 roku dyplomowany inżynier Hans-Jürgen Mühle przejął jako jedyny właściciel, rodzinny zakład, wywłaszczony w 1980 roku i dzisiaj funkcjonuje pod tradycyjną nazwą Mühle-Glashütte.
Muller, Antoine
Szwajcarski przemysłowiec, producent zegarków Antoine Muller założył w 1897 roku w Biel z Alcide Vaucher firmę „Muller & Vaucher", której nazwę zmieniono w roku 1898 na „Recta SA.
Müller, Clemens Guido
Drezdeński handlowiec Müller założył z innym drezdeńskim handlowcem Karlem Nierbauerem, w Glashütte firmę Nomos-Uhr-Gesellschaft, Guido Müller & Co, Glashütte i/S. Sprzedawane tam były zegarki, które w całości produkowano w Szwajcarii. Dobry marketing przyniósł szybko firmie Nomos pozytywne efekty. Jednak glashucka firma A.Lange & Söhne wniosła pozew sądowy przeciwko firmie Nomos, zakończony ugodą. Firma Nomos mogła jeszcze sprzedać już istniejące i sygnowane zegarki, ale w przyszłości zobowiązana została do zarzucenia w reklamie i w sygnaturze wszelkich znaków, wskazujących na Glashütte. Po tym fakcie firma Nomos zakończyła całkowicie swoją produkcję.
Müller, Hugo
Znany glashucki zegarmistrz Hugo Müller urodził się 9 czerwca 1863 roku. Po ukończeniu szkoły w Pirnie kształcił się w latach 1884 - 1886 w Niemieckiej Szkole Zegarmistrzostwa Glashütte, gdzie duży wpływ wywarł na niego L.Strasser. Od roku 1888 był specjalistą od regulacji w firmie A. Lange & Söhne, a od roku 1894 prowadził własny warsztat regulacji przy firmie A. Lange & Söhne, gdzie kształcił praktykantów zawodu zegarmistrzowskiego.
W 1918 roku został technicznym dyrektorem nowo założonej Fabryki Zegarów Precyzyjnych e.G.m.b.H. w Glashütte. Po ogłoszeniu upadłości fabryki w roku 1926, wycofał się z biznesu. W latach 1909 - 1919 był członkiem rady nadzorczej Niemieckiej Szkoły Zegarmistrzostwa Glashütte.
Müllerowi przypisywane są wyjątkowe zasługi przy wprowadzeniu 12-godzinnej, zamiast 24-godzinnej obserwacji chodu w celu wykrycia nierównowagi dynamicznej. Jest on wynalazcą nazwanego jego nazwiskiem „wychwytu Müllera", konstrukcji, która znalazła zastosowanie w wielu produktach Fabryki Zegarów Precyzyjnych e.G.m.b.H. Również w firma Patek Philippe zastosowała tę samą zasadę w swoim wychwycie „Moustache". Müller wieloletni przewodniczący Uranii, zmarł 2 grudnia 1943 roku.
N
Nardin, Ulysse
Szwajcarski zegarmistrz Ulysse Nardin urodził się w 1823 roku jako syn zegarmistrza o nazwisku Nardin, Léonard Frédéric. Założył w 1846 roku w szwajcarskiej miejscowości Le Locle fabrykę zegarków. Ulysse Cardin zmarł w 1876 roku.
Nataf, Thierry
Szwajcarska manufaktura produkcji zegarków ZENITH INTERNATIONAL SA należy od listopada 1999 roku do grupy Watch & Jewelry Gruppe, koncernu Louisa Vuitton Moët Hennessy. Od chwili, gdy Thierry Nataf stanął na czele firmy ZENITH, postanowił przywrócić dawną świetność firmy („sprowadzić ZENITH znów do zenitu"). Cała kolekcja i cały kosmos marki zostały przemyślane i tworzą dzisiaj doskonałą symbiozę tradycji i nowoczesności, techniki i emocji. Przy całej swojej odwadze, Thierry Nataf zachowuje też szacunek dla wartości, wyznawanych przez założycieli. „ZENITH awansował dzisiaj do rangi manufaktury zegarków luksusowych, przez to, że odkrył na nowo swoją przeszłość i wrócił do swojej dumy i z wizją przyszłości kształtuje swoją teraźniejszość."
Thierry Nataf został 11 czerwca 2001 roku dyrektorem generalnym, a 1 stycznia 2002 roku został mianowany prezydentem szwajcarskiej manufaktury zegarków ZENITH INTERNATIONAL SA. Głównym celem jest dla niego odnowienie palety produktów. Opiera się przy tym na pierwotnych kalibrach, opracowanych przez manufakturę: El Primero i Elite: „ W centrum uwagi moich starań znajduje się zegarek: autentyczny, piękny i wyważony w sobie."
Thierry Nataf studiował na różnych francuskich i amerykańskich uniwersytetach oraz kształcił się w Corporate Management.. Był członkiem dyrekcji przedsiębiorstw z zakresu elektroniki i artykułów luksusowych, w USA, w Europie i innych krajach. Zanim przyszedł do ZENITH INTERNATIONAL SA, pracował na stanowisku „Vice President International" w VEUVE CLICQUOT PONSARDIN (grupa LVMH).
Nicole, Adolphe
Zegarmistrz z Vallée de Joux założył około 1837 roku w Genewie razem z Henrim Captem firmę „Nicole & Capt". W 1840 roku osiadł w Londynie i założył tam filię firmy, która produkowała najwyższej jakości, skomplikowane surowe mechanizmy do zegarków jak i kompletne zegarki. Do tego stosowano, wyprodukowane w genewskiej firmie- matce, części.
Około roku 1845 Nicole opatentował nowego rodzaju naciąg koronkowy bez klucza z jednoczesnym ustawianiem wskazówek, którego zastosowanie w zegarkach kieszonkowych bardzo podniosło stopień popularności firmy. Opracował też warianty do zegarków ze ślimakiem i łańcuchem i jeszcze inny wariant, do zazębionego bębna sprężyny. W 1862 roku otrzymał angielski patent na mechanizm chronografowi z zerowym ustawieniem wstecznym. Ten wynalazek jednak zaliczyć trzeba na konto pracownika Nicole'a, Henri Féréol Pigueta.
Po śmierci Julesa Capta w roku 1876 do firmy przystąpił jako udziałowiec, wcześniejszy pracownik, Sophus Emil Nielsen i od tego momentu firma nosiła nazwę „Nicole Nielsen & Co." Firma stała się znana z powodu bardzo wysokiej jakości produkowanych mechanizmów do tourbillonów, które wysyłano do innych firm, jak na przykład do firmy Charles Frodsham, produkującej zegarki podróżne. W 1870 Nicole otrzymał patent na wychwyt o stałej mocy. Po śmierci Nicole'a Nielsen sprzedał firmę w 1888 roku.
Norton, Eardley
Eardley Norton urodził się w 1740 roku i mieszkał w Londynie. Od roku 1762 był członkiem Clockmakers Company i prowadził warsztat na ulicy 49 St. John St. Clerdenwell. Wytwarzał przeważnie zegary stołowe, chronometry morskie i zegarki kieszonkowe, od jakości zwykłej do najwyższej. W 1771 roku otrzymał patent angielski. Wyprodukował dla króla Grzegorza III królewską kolekcję zegarów, której ozdobą był zegar astronomiczny z czterema tarczami. Za tę kolekcję otrzymał Norton olbrzymią wtedy sumę - 1042 funty szterlingi. Inną, godną uwagi pracą Nortona, był zegar z pozytywką, zrobiony dla rosyjskiej carycy Katarzyny. Eardley Norton zmarł w 1794 roku.
Po jego śmierci manufakturę przejęła firma "Gravell & Tolkien" i prowadziła ją do roku 1820, od 1820 roku przejęła ją firma "William Gravell & Son", a od 1850 roku manufaktura była w posiadaniu firmy „Robert Rolfe".
O
Oechslin, Ludwig
Ludwig Oechslin urodził się 10 lutego 1952 roku w Gabicce Mare, we Włoszech. Jest konstruktorem zegarków i kierownikiem Międzynarodowego Muzeum Zegarowego (musée international d'horlogerie) w La Chaux-de-Fonds. Oechslin studiował na uniwersytecie w Bazylei nauki starożytne, w 1983 roku zrobił doktorat. Równolegle do swoich studiów zdobył w 1984 roku wykształcenie zegarmistrzowskie jako konserwator. W 1993 roku zdał egzamin mistrzowski , dający tytuł dyplomowanego zegarmistrza szwajcarskiego. W roku 1995 zrobił habilitację.
Organizował i opiekował się różnymi wystawami (n.p. Philip Matthäus Hahn 1984-1990 w Stuttgarcie).
Ohlsen, Jens
Jens Oechslin żył w latach 1872 - 1945 w Kopenhadze. Jest twórcą technicznie najbardziej skomplikowanego i najpiękniejszego zegarka świata. Zegarek ten wystawiony jest w kopenhaskim ratuszu.
P
Palmtag, Jakob
Niemiecki producent zegarków założył w 1875 roku w Schwenningen firmę zegarową Jakob Palmtag KG i na początku produkował narzędzia zegarmistrzowskie, później, między innymi zegary kontrolujące obecność. W roku 1970 firma ogłosiła upadłość.
Patek de Prawdzic, Antoni Norbert
Antoni Norbert Patek, hrabia Prawdzic urodził się 14 czerwca 1812 w Piaskach Luterskich, zmarł 1 marca 1877 w Genewie. Pochodzący z Polski, szwajcarski producent zegarków. Jako polski kawalerzysta musiał uciekać z Polski w roku 1832. Najpierw był we Francji, później przyjechał do Genewy.1 maja 1839 roku założył tu ze swoim rodakiem, też emigrantem Franciszkiem Czapkiem, manufakturę zegarków Patek, Czapek & Co., pierwszą firmę na świecie, która produkowała masowo zegarki kieszonkowe, należące do najbardziej ekskluzywnych zegarków na świecie. W roku 1843 otrzymał prawa obywatelskie Genewy.
Pellaton, Albert
Albert Pellaton opracował system automatycznego naciągu zegarka, który zgłoszony został do patentu w 1946 roku, a udoskonalony w roku 1950. Naciąg nazwany został nazwiskiem wynalazcy (naciąg Pellatona).
Péquignet, Emile
Francuz Emile Péquignet założył we Francuskiej Jurze w roku 1973 markę zegarka, nazwaną jego nazwiskiem „Pequignet.".
Perregaux, Henri
Szwajcarski wytwórca zegarków i chronometrów, Henri Perregaux, urodził się w 1828 roku. Razem ze swoim szwagrem, Constantin Othenin Girad, założył w 1856 roku manufakturę zegarową Girard-Perregaux.. Zmarł w 1893 roku.
Perrelet, Abraham-Louis
Abraham-Louis Perrelet, wynalazca automatycznego naciągu w zegarkach kieszonkowych (1770), urodził się 9 stycznia 1729 roku w Le Locle. Jego ojciec, Daniel Perrelet, był rolnikiem i cieślą. Wyrabiał też precyzyjne narzędzia, które nadawały się do użycia w rzemiośle zegarmistrzowskim. W ten sposób również Abraham - Louis, pomagając ojcu w pracy, nauczył się produkcji zegarmistrzowskich przyrządów i postanowił zostać w przyszłości zegarmistrzem.
Abraham-Louis Perrelet wynalazł i opracował wiele sposobów na optymalizację czasomierzy. Był pierwszym w Le Locle, który produkował zegarki z wychwytem cylindrycznym i podwójnym oraz z wiecznym kalendarzem i wyrównaniem czasu. Stworzył mechanizm surowy (Ebauche) i udoskonalił przekładnię chodu, zębnik, koła zębate, wychwyt i mechanizm naciągowy. Wynalazł również mechanizm doskakującej wskazówki, na który jego wnuk, Louis-Frédéric Perrelet, w roku 1827 otrzymał patent.
Mimo młodego wieku stał się wkrótce powszechnie znany i pytano go o fachowe porady. Był jednym z najczęściej odwiedzanych mistrzów rzemiosła zegarmistrzowskiego swoich czasów. Całe swoje życie spędził w kręgu rodziny, ściśle związany ze sprawami rodzinnego miasta. Abraham-Louis Perrelet zmarł w 1826 roku w Le Locle, po 80 latach zajmowania się sztuką zegarmistrzowską. Dokładnie 170 lat później, w roku 1995, firma Perrelet SA wprowadziła na rynek automatyczny zegarek z podwójnym rotorem - „Perrelet Dipteros".
Perret, Ulysse Georges
Perret założył w roku 1894 wraz z Numa-Emile Descombes w Le Locle firmę zajmującą się handlem zegarkami. Wkrótce potem firma wyspecjalizowała się w zegarkach ręcznych i produkowała je pod markową nazwą„Universal Genève".
Perrot, Heinrich Immanuel
Heinrich Immanuel Perrot urodził się 24 grudnia 1864 roku. Jako pierwszy w Niemczech, skonstruował zegar wieżowy z elektro- automatycznym naciągiem ciężarków i z mechanizmem bijącym, wprawianym w ruch elektromotorycznie. Heinrich Immanuel Perrot zmarł 4 stycznia 1948 roku.
Perrot, Walter Immanuel
Walter Immanuel Perrot urodził się 30 sierpnia 1895 roku. Nauczył się rzemiosła mechanika w zakładzie swoich rodziców. Później uczył się w zegarmistrzowskiej szkole zawodowej w Schwenningen, gdzie zdał też egzamin mistrzowski. Po jego kierownictwem fabryka zegarów wieżowych Perrot produkowała zegary z elektromotorycznie napędzanym mechanizmem bijącym, który jednak znacznie różnił się już od tego, który Heinrich Immenuel Perrot opracował przed 60 laty. Pierwszy egzemplarz tych zegarów, budowanych z małymi zmianami przez 15 lat, przeznaczony był dla ewangelickiego kościoła w Leutenbach. Walter Immanuel Perrot zmarł 6 listopada 1978 roku.
Pfeifer, Heinz W.
Przedsiębiorca Heinz W.Pfefer i norymberski jubiler Alfred Wallner, kupili 1 listopada 1994 roku od spółki powierniczej glashuckie zakłady zegarowe (GUB), po tym jak nie udała się pierwsza próba prywatyzacji z francuską firmą France Ebauches. Od tego czasu marka nazywa się Glashütte Original. Pfeiferowi udało się z dawnego państwowego zakładu, nastawionego na masową i tanią produkcję, stworzyć ekskluzywną manufakturę najwyższej klasy, o której głośno z powodu cieszących się powodzeniem, luksusowych modeli zegarków.
Kontynuując tradycję tanich, ale jakościowo bardzo dobrych mechanicznych zegarków, Pfeifer reanimuje pochodzącą z Glashütte, renomowaną markę Union, która także wchodzi na rynek z nowym programem modeli. Po sprzedaniu obu marek grupie Swatch w 2000 roku, Pfeifer jest odpowiedzialny jako Executive Director za funkcjonowanie w Europie grupy Egana Golgpfeil- Gruppe. Tu wspiera przede wszystkim tworzenie z gruntu nowej kolekcji firmy Junghans.
Piguet, Edward-Auguste
Uhrmacher und Mitbegründer von Audemars Piguet.
Piguet , Jacques
Syn fabrykanta i producenta mechanizmów zegarowych Frederica Pigueta, Jacques Piguet i Jean-Claude Biver reaktywowali w roku 1983 markę Blancpain i produkowali pod tą nazwą luksusowe, mechaniczne zegarki ręczne. Od Frederica Pgueta pochodzi również mechanizm, który ma zastosowanie w zegarku damskim z centralnym wskaźnikiem sekundowym i wskaźnikiem daty. Zegarek ten ma wysokość tylko 3,2 mm i średnicę 21 mm.
Podwapiński, Aleksander
Aleksander Podwapiński, ( franciszkanin z Niepokalanowa, brat Wawrzyniec), urodził się 2 lutego 1903, w Bieszczadach, zmarł 18 czerwca 1983 roku. Jest autorem dwunastotomowego dzieła zaliczanego do klasyki literatury zegarmistrzowskiej. W 1939 roku brat Wawrzyniec przeszedł kilkumiesięczną praktykę zegarmistrzowską. W 1940 roku założył warsztat naprawy zegarków i nauczał zegarmistrzostwa. W latach 1949-1951 odbywał trzyletni korespondencyjny kurs zegarmistrzowski w British Horological Institute w Londynie. Zasłynął jako autor podręcznika dla zegarmistrzów. Utrzymywał ścisłe kontakty z osobami oraz instytucjami związanymi z techniką zegarową. Współpracował z fabrykami zegarów w Łodzi i w Toruniu, z ośrodkami naukowo-badawczymi, m.in. z Instytutem Konstrukcji Przyrządów Precyzyjnych i Optycznych Politechniki Warszawskiej. Utrzymywał kontakt z ośrodkami zagranicznymi, w tym z Instytutem Techniki Zegarowej Uniwersytetu Technicznego w Stuttgarcie. W 1974 roku brał udział w Międzynarodowym Kongresie Chronometrycznym w Stuttgarcie.
Pouzait, Jan Moîse
Jan Moîse Pouzait urodził się w 1743 roku i mieszkał w Genewie. W 1776 wynalazł niezależny od mechanizmu napędowego, mechanizm napędu Seconde morte, którą można było oddzielnie zatrzymywać i przedłożył swój pierwszy egzemplarz z odpowiednim opisem, genewskiemu towarzystwu Société des Arts de Genève. W tym samym czasie opracował zegarek kieszonkowy ze specjalnym wychwytem i balansem, który wykonywał tylko jedno wahnięcie na sekundę. W roku 1777 zaczął partnerską współpracę z braćmi Jean Antonie i Guillaume Godemar, która podobno trwała aż do jego śmierci. Około 1786 roku opracował wychwyt kotwicowy, a od roku 1788 pracował jako dyrektor szkoły zegarmistrzowskiej École d'Horlogerie w Genewie. Jan Moîse Pouzait zmarł w 1793 roku.
Prell, Walter
Walter Prell urodził się 3 listopada 1883 roku w Gera. Rzemiosła zegarmistrzowskiego nauczył się w czasie trzyletniego szkolenia u swojego ojca, a zaczął już od 15-tego roku życia. Po zdaniu egzaminu czeladniczego uczęszczał od 1 maja 1901 roku do 30 kwietnia 1902 roku do Niemieckiej Szkoły Zegarmistrzostwa Glashütte. Po ukończeniu szkoły w Glashütte udał się do Berlina do zegarmistrza nadwornego Jupitza, później do zegarmistrza nadwornego Johannesa Hartmanna na ulicy Friedrichstrasse. Za poradą Ludwiga Strassera, Prell wyjechał do Londynu, następnie do Dartford. Jeszcze podczas pobytu w Anglii otrzymał od Ferdynanda Denckera ofertę pracy w zakładach chronometrowych w Hamburgu. W roku 1907 Prell przyjął propozycję pracy. Tam poznał też swoją późniejszą żonę, z którą ożenił się w 1909 roku. Z tego małżeństwa pochodzi jego syn Reinhold. Gdy Ferdynand Dencker opuścił w 1908 roku hamburskie zakłady chronometrowe, z pracy w tych zakładach zrezygnował również Prell.
W roku 1916 Walter Prell otrzymał powołanie do wojska. Przeszedł szkolenie jako sanitariusz w lazarecie. Wkrótce potem zwolniono go z wojska skierowano do pracy w zakładach o większym znaczeniu wojennym: Prell pracował w firmie budowy maszyn Majhak Hamburg (obecnie firma ta należy do grupy SICK), która między innymi produkowała torpedy.
Po wojnie Prell wrócił do rodzinnego miasta Gera i razem z ojcem prowadził firmę ojca. Po śmierci Prell prowadził firmę jeszcze do ok. 1950 roku, zanim ze względu na swój wiek, sprzedał ją Karl- Heinzowi Bergowi. Walter Prell zmarł 2 listopada 1979 roku.
Q
Quare, Daniel
Londyński zegarmistrz Daniel Quare urodził się w 1647 roku w Somersetshire. Około roku 1680 wytwarzał zegarki kieszonkowe z kwadransową repetycją według własnego patentu. Z tego powodu popadł w spór o pierwszeństwo z Edwardem Barkowem. Jednak obronił się, ponieważ jego konstrukcja potrzebowała tylko jednego przycisku do repetycji, natomiast wariant Barlowa potrzebował dwóch przycisków do wywołania każdej repetycji z osobna - godzinnej i kwadransowej.
Quare ulepszył wskazówkę minutową, tak że przy ustawianiu czasu poruszała się razem ze wskazówką godzinną, a nie osobno, jak to było wcześniej. Produkował zegarki kieszonkowe z sześciogodzinnym podziałem tarczy. W roku 1671 Quare został przyjęty do Clockmakers Company a w 1708 roku został jej mistrzem. W roku 1718 jego partnerem został Stephen Horseman. Po śmierci Quare, 19 marca 1724 roku, Horseman kontynuował pracę przedsiębiorstwa pod dotychczasową nazwą (Quare and Horseman) aż do momentu zbankrutowania firmy w 1733 roku. Kilka zegarków wykonanych przez Daniela Quare należy dziś do królewskich zbiorów w Buckingham Palast i Hampton Palast.
R
Raabe, Johannes
Johannes Raabe urodził się 13 grudnia 1870 roku w Dreźnie. Pracował u glashuckiego wytwórcy chronometrów L.Jensena. Swój pierwszy chronometr przedłożył w 1916/1917 roku na egzamin w Niemieckim Instytucie Morskim w Hamburgu. Mechanizmy do budowy chronometrów sprowadzał od Paula Stübnera. Po roku 1931 Raabe produkował między innymi chronometry dla firmy A. Lange & Söhne. Johannes Raabe zmarł 3 lutego 1935 roku.
Raymond, Benjamin Wright
Benjamin Wright Raymond urodził się 15 czerwca 1801 roku. Wspólnie z J.C. Adamsem założył w 1864 roku w Elgin / Illinois zakład produkcji zegarków pod nazwą "The National Watch Co". Pierwsze zegarki zaczęto sprzedawać w 1867 roku. Pierwszy, w pełni samodzielnie opracowany mechanizm był zaopatrzony w pełną płytę i nazwany był nazwiskiem założyciela firmy Benjamin W. Raymond . Raymond był w latach 1839 - 1840 oraz 1842 -1843 burmistrzem Chicago (Mayor of the City of Chicago). Benjamin Wright Raymond zmarł 5 kwietnia 1883 roku I pochowany został na Graceland Cemetery.
Reutter, Jean-Léon
Jean-Léon Reutter, inżynier z Neuenburg, urodził się w 1899 roku. W roku 1928 skonstruował zegar stołowy Atmos, który czerpał energię nawet z najmniejszych wahań temperatury. Zegar ten jest jeszcze dzisiaj produkowany przez manufakturę Jaeger-LeCoultre. Jean-Léon Reutter zmarł w roku 1971.
Reymond, Auguste
Auguste Reymond założył w roku 1898 w Tramelan fabrykę zegarków 'A. Reymond SA'. W 1903 roku wybudowano nową fabrykę i nastawiono się na produkcję prostych zegarków z wychwytem kotwicowym i cylindrycznym o wielkości 5-22"'.
Od 1905 roku firma 'A. Reymond SA' prowadziła też własny oddział produkcji surowych mechanizmów, przyłączono do niej markę „Unitas" a w 1932 roku także dział produkcji mechanizmów „Rohwerkeabteilung Unitas der Ebauches SA". W latach 40-tych firma dołączyła do ASUAG, która pochłonięta została w 1980 roku przez koncern SMH.
Richter, Max
Max Richter urodził się 27 października 1866 roku. Zegarmistrzowskie wykształcenie zdobywał w Niemieckiej Szkole Zegarmistrzostwa Glashütte od 1 maja 1884 roku do 30 kwietnia 1895 roku i później osiadł w Berlinie. Od 1901 roku nauczał w Szkole Rzemiosła w Berlinie rysunku technicznego. W 1903 roku zdał swój egzamin mistrzowski i od 1904 roku nauczał obok rysunku technicznego również kalkulacji wielkości kół zębatych i trybów. Max Richter produkował głównie precyzyjne zegary wahadłowe najwyższej jakości. W mechanizmy zaopatrywał się w firmie Strasser & Rohde z Glashütte. Oprócz tego produkował chronometry morskie i inne przyrządy naukowe. Swoje precyzyjne zegary wahadłowe dostarczał niemieckim i zagranicznym obserwatoriom astronomicznym, na przykład w Sztokholmie i w Lizbonie. Dwa z czterech głównych zegarów w hamburskim Instytucie Morskim pochodzą od Richtera. Był członkiem zarządu Stowarzyszenia Berlińskich Zegarmistrzów, a później Niemieckiego Związku Zegarmistrzów. Max Richter zmarł 25 grudnia 1922 roku w Berlinie.
Riefler, Sigmund
Sigmunt Riefler urodził sie 9 sierpnia 1847 roku w Mariarein koło Nesselwang. Studiował w Monachium na Wyższej Szko0le Technicznej i na uniwersytecie. Od roku 1888 zajmował się zegarmistrzostwem precyzyjnym i w 1889 roku wyprodukował swój pierwszy precyzyjny zegar wahadłowy. W tym samym roku dał do opatentowania swobodny(wolny) wychwyt do zegarów wahadłowych. Wynalezione przez Rieflera precyzyjne wahadła, stosowane były również przez firmę Strasser & Rohde. W roku 1899 przystąpił do Zrzeszenia Chronometrii, założonego przez Förstera. Wraz z wynalezieniem przez Rieflera i produkcją specjalistycznych przyrządów kreślarskich (Riefler-Rundsystem-Zirkel) wziął początek w Nesselwang triumfalny pochód niemieckiego przemysłu przyrządów kreślarskich. Sigmunt Riefler zmarł 21 października 1912 roku w Monachium.
Ries, Simone
Szwajcarski producent zegarków Simone Ries urodził się jako syn Gaszona Riesa (1891- 1951). Razem z René Bannwartem, z którym łączyły go już wcześniej interesy, założył w 1955 roku w La Chaux-de-Fonds fabrykę zegarków CORUM.
Rieussec
Rieussec działał w Paryżu w latach 1804 - 1845. W 1821 roku Rieussec wynalazł pierwszy chronograf, który zgłosił jako patent w roku 1822. Tarcza tego chronometru obracała się, a umieszczony na niej rejestrator zapisywał atramentem mierzone czasy, jako mniejsze i większe kreski. Ten pierwszy, prawdziwy chronograf miał stojącą wskazówkę i obracającą się tarczę.
Rochat, Ami Napoléon
W roku 1815 Pierre Rochat, pochodzący z Le Brassus, przeprowadził się ze swoimi synami Ami Napoléon i Louis do Genewy. Specjalizowali się w wyrobie pozytywek i automatów ze śpiewem ptaków, które sygnowali „Pierre Rochat & fils". Później synowie usamodzielnili się i założyli własną firmę, sygnowaną „Rochat Frères".
Rochat należy do najsłynniejszych rodzin zegarmistrzowskich szwajcarskiej Vallée de Joux. W 1719 roku zbudowali w Le Brassus dom i zaczęli produkować oprócz prostych zegarowych mechanizmów z wychwytem wrzecionowym, również urządzenia repetycyjne i pozytywki, przeważnie dla firm mieszczących się w Genewie. Następcy braci Rochat połączyli się w 1820 roku z Louisem Reymondem, wybitnym uczniem Bregueta. Od 1923 roku produkują bardzo dobre surowe mechanizmy zegarowe z Seconde morte pod sygnaturą„Rochat, Reymond & Cie.". Rozszerzyli swój rynek handlu aż po Chiny. Jeszcze dzisiaj członkowie rodziny Rochat działają w branży zegarowej.
S
Santos-Dumont, Alberto
Alberto Santos Dumont urodził się 20 lipca 1873 roku w brazylijskim kraju Minas Gerais. 19 października 1901 roku zdobył nagrodę za pierwszy udany, okrężny lot sterowcem z paryskiego przedmieścia Saint -Cloud do wieży Eiffla w 30 minut. Podczas lotu sterowcem Santos -Dumont stwierdził, że trudno jest odczytywać godzinę z zegarka kieszonkowego w czasie kierowania lotem. Tak więc razem ze swoim przyjacielem Louisem Cartierem opracował w 1904 roku specjalny zegarek ręczny do użytku podczas lotów powietrznych. Carier wyprodukował ten zegarek dla Santosa -Dumont i w ten sposób stworzył jeden z pierwszych na świecie zegarków lotniczych, nazwany od nazwiska „Santos". Alberto Santos Daumont zmarł 23 lipca 1932 roku w Guarujá/ São Paulo.
Saunier, Claudius
Saunier zdobył wykształcenie w szkole zegarmistrzowskiej w Macôn i pracował później w Szwajcarii. W 1848 roku wrócił do Macôn i próbował na nowo otworzyć zamkniętą w międzyczasie szkołę zegarmistrzowską. W roku 1850 opracował styczny wychwyt podwójny do podróżnych zegarków, który zastosowany został przez Waterbury'ego również w zegarkach kieszonkowych. W roku 1854 wyjechał di Paryża i wydał czasopismo „Revue chronométrique". Saunier był autorem wielu pism na temat zegarmistrzostwa.
Sautter, Adam
J.-Adam Sautter urodził sie w 1820 roku i mieszkał w Heiden. W 1866 roku założył zakład produkcji zegarków kieszonkowych. 14 czerwca 1890 roku otrzymał patent nr 2423 Szwajcarskiego Urzędu Własności Intelektualnej na wychwyt cylindryczny ze swobodnym balansem. J-Adam Sauter zmarł 15 stycznia 1903=2 roku w Ravensburgu..
Sayller (Sayler, Sailer, Seyller), Johannes
Johannes Sayller urodził się 7 czerwca 1597 roku w Angelberg. W roku 1617 przyjechał do Ulm i został tu w 1648 roku starszym cechu. Swoje mistrzowskie dzieło, zegar z kulową bieżnią według wynalazku Christopha Markgrapha, zbudował w roku 1626. Przy następnych, podobnych zegarach, obchodził cesarski patent Margrafa. Sayller produkował też zegarki kieszonkowe i noszone na szyi, zegary stołowe i wieżyczkowe o doskonałej jakości. Kilka jego zegarów zachowało się do dzisiaj. Johannes Sayller zmarł 15 września 1668 roku.
Schaldenbrand, René
Schaldenbrand założył w roku 1946 razem z Georges Dubeyem w La Chaux-de-Fonds firmę Dubey & Schaldenbrand.
Schatz, August
August Schatz urodził się 25 czerwca 1854 roku w Engelwies koło Messkirch / Tübingen. Zawodu zegarmistrzowskiego nauczył się u zegarmistrza Erharda Semmlera w Tribergu w Schwarzwaldzie. Z powodu niemożności znalezienia miejsca pracy, razem z innymi zegarmistrzami: Gerson Wintermantel, Karl i German Kienzler, Joseph Schöpperle i Albert Fahrenbach, założył fabrykę zegarków Wintermantel & Co. August Schatz zmarł 7 lutego 1927 roku.
Schauer, Jörg
Jörg Schauer założył własną firmę w 1990 roku w wieku 22 lat. Na początku produkował unikatowe zegarki dla swoich zleceniodawców, przede wszystkim w złotych albo platynowych kopertach. W przeciągu 5 lat powstało 400 pierwszych zegarków, sprzedanych na całym świecie. W roku 1995 założył w Engelsbrand / Schwarcwald markę Jörg Schauer, z zamiarem wprowadzenia na rynek swojej własnej kolekcji zegarków. Znakiem markowym tej kolekcji jest 12-krotnie przykręcana luneta. Od 1996 roku do Jörga Schauera należy też zegarowa marka STOWA oraz marka mechanizmu Durowe.
Scheufele, Karl
Karl Scheufele urodził się w 1938 roku i pochodzi z Pforzheim. Jest wnuczkiem producenta zegarków ozdobnych. Dzisiaj Scheufele prowadzi trzy zakłady produkcyjne w Niemczech i w Szwajcarii, do tego 79 sklepów w 56 krajach. Karl Scheufele jest prezydentem szwajcarskiego holdingu Chopard Holding SA, jego dzieci, Karl-Friedrich (ur. 1958) i Caroline Scheufele (ur. 1961) są wiceprezydentami. W 1963 roku Karl Scheufele kupił genewską firmę zegarową Chopard, znajdującą się wtedy w trudnej sytuacji ekonomicznej.
Schild, Adolph
W roku 1896 Adolph Schild, brat Ursa Schilda, założył w Grenchen fabrykę mechanizmów zegarowych „A.Schild SA" (AS lub ASSA). Firma specjalizowała się w małych kalibrach, później w mechanizmach do zegarków ręcznych. Produkowano też budziki i zegary samochodowe. W 1926 roku Schild zaczął kooperację z brytyjskim zegarmistrzem Johnem Harwoodem. Wynikiem tego było wejście na rynek zegarków automatycznych ze skonstruowanym przez Harwooda kalibrem. W roku 1926 A.Schild połączył się z fabryką Fabrique d'Horlogerie de Fontainemelon (FHF) i z Ad. Michel SA, tworząc firmę Ebauches-AG.
Od 1931 roku były produkowane także mechanizmy do skonstruowanego przez Harwooda, systemu automatycznego „Autorist". W roku 1954 firma ASSA wprowadziła na rynek 11 ½ -liniowy kaliber budzika 1475 z dwoma bębnami sprężyny. Do roku 1970 wyprodukowano ponad 781.000 sztuk tego modelu. Budzik kalibru 1475 brzmiał ok. 10 sekund. W 1970 roku zrobiono z kalibru AS 1475 z klasycznymi 18.000 A/h kaliber AS 1930 z 21.600 A/h; z kalibru AS 1568 stworzono AS 1931. W 1973 roku wszedł na rynek budzik automatyczny „Brain-Matic" z kalibrem 5008. W roku 1974 produkcja została wstrzymana, ponieważ zegarki kwarcowe wypierały z rynku zegarki mechaniczne. W roku 1983 firma AS zniknęła całkowicie z rynku.
Schild, Anton
Anton Schild, który był też rolnikiem, założył około roku 1850 warsztat szkoleniowy dla zegarmistrzów. Warsztat ten rozrósł się do rozmiarów manufaktury, w której produkowano głównie mechanizmy. Synowie Schilda Adolph i Urs także pracowali w przemyśle zegarowym.
Schild, Urs
Urs Schild urodził się 31 sierpnia 1829 roku. W 1856 roku nauczyciel Urs Schild i lekarz Josef Girard zakładają w Grenchen fabrykę surowych mechanizmów zegarowych Dr. Girard i Schild Ebauches, później firma „Eterna". W roku 1866 Griard wycofał się z przedsiębiorstwa. Schild, jako jedyny właściciel, prowadził dalej, mimo wielkich finansowych trudności, maszynową produkcję i w końcu przekształci firmę w manufakturę. Od 1875 roku produkowano kompletne zegarki. Mechanizmy pochodziły najczęściej z fabryki mechanizmów ETA. Po śmierci Schilda w roku 1888 kierownictwo firmy przejęli jego brat, Adolph Schild, jego żona oraz synowie Max Schild i Theodor Schild. W latach 30-tych Eterna dołączyła do spółki holdingowej ASUAG. Firma należy do pionierów, produkujących zegarki ręczne z automatycznym naciągiem i w roku 1948 wprowadziła centralny rotor z miniaturowym łożyskiem tocznym (w zegarku „Eterna Matic"). Urs Schild zmarł 25 kwietnia 1888 roku.
Schlenker, Johannes
Zanim Schlenker założył w 1822 roku fabrykę zegarów w Schwenningen, sprzedawał jako domokrążca zegary szwarcwaldzkie, wyprodukowane metodą rzemieślniczą. W 1883 roku nastąpiło przejęcie firmy przez jego wnuka, Karla Johannesa Schlenkera i jego szwagra, Jakoba Kienzle, i z tym związany początek fabrycznej, seryjnej produkcji. Produkowano budziki i mechanizmy zegarów wahadłowych z sygnaturą „Schlenker & Kienzle". Johannes Schlenker zmarł w 1885 roku.
Schneider, Friedrich August Adolf
Adolf Schneider urodził się 13 września 1824 roku. Zegarmistrzowskiego rzemiosła nauczył się u Johanna Christiana Friedricha Gutkaesa w Dreźnie. Za jego wykształcenie odpowiadał jego późniejszy szwagier, Adolph Lange. Gdy Adolph Lange 7 grudnia 1845 roku otwarciem swojej firmy w Glashütte położył kamień węgielny pod glashucki przemysł zegarowy, Schneider był pierwszym kierownikiem zakładu w firmie Langego i pracował na tym stanowisku do roku 1848.
W 1851 , za poradą Langego, Schneider zakłada własną produkcję zegarków kieszonkowych. Produkował kieszonkowe zegarki z wychwytem kotwicowym o doskonałej glashuckiej jakości. Na eksport do Ameryki produkowano głównie mechanizmy z wysokoniklowego mosiądzu lub z niklu. Do zegarków eksportowych należały też mechanizmy o jakości ALS. Oficjalnym przedstawicielem firmy Schneider w Nowym Jorku była firma Max Freund & Co. W 1867 roku Schneider został burmistrzem Glashütte, jako następca Langego. Schneider zmarł 13 czerwca 1878 roku.
Schöpperle, Ignaz
Ignaz Schöpperle urodził się w 1810 roku jako syn producenta orchestrionów Ignaca Schöpperle. Razem z Eduardem Hauserem założył w 1846 roku firmę Schöpperle & Hauser. Ich celem była produkcja precyzyjnych części zegarowych dla domowych szwarcwaldzkich wytwórców zegarów. Zamiar jednak się nie udał z powodu nieprzychylnego stosunku do nich tych wytwórców. Obaj młodzi przedsiębiorcy popadli w finansowe tarapaty. Dofinansowanie otrzymali od towarzystwa handlowego Faller, Tritscheler & Cie, które zainwestowało w przedsiębiorstwo dużą sumę pieniędzy i przejęło do 1867 roku prowadzenie księgowości. Z zakładu Schöpperle i Hauser 31 sierpnia 1851 roku wyszła produkcja zegarów firmy Lenzkirch. Ignaz Schöpperle zmarł 5 lutego 1882 roku.
Schuster, Johann Christoph
Johann Christoph Schuster urodził się w 1759 roku w Wertheim. W roku 1780 ukończył naukę zawodu zegarmistrzowskiego u wirtemberskiego pastora i mechanika Philippa Matthäusa Hahna. U niego nauczył się również budowania maszyn do liczenia - w 1790 roku dokończył po śmierci Hahna ostatnią jego maszynę liczącą. Schuster ożenił się z siostrą Hahna. Od roku 1797 pracował jako nadworny mechanik i zegarmistrz w Ansach. W latach 1820 -1822 pracował nad udoskonaleniem maszyn liczących, Johann Christoph Schuster zmarł w 1823 roku w Ansach. Oprócz zegarków kieszonkowych, został zachowany po nim podwójny zegar globusowy z lat 1780/1785, który zbudował według planów Hahna..
Schweizer, Karl
Karl Schweizer na zlecenie króla Ludwika II bawarskiego produkował wierne kopie artystycznych zegarów francuskiego i angielskiego domu królewskiego. Schweizer zmarł 20 lutego 1895 roku w Monachium.
Seeberger, Hans-Jörg Hans-Jörg Seeberger urodził sie w 1943 roku w Hesji. W 1965 roku Zawędrował do Japoni i z tego miejsca założył swoje imperium EganaGoldpfeil. W Tokio pracował jako nauczyciel niemieckiego, jako model motocykli Hondy i jako okazyjny aktor. Gdy producent zegarków Dugena, którego azjatyckim szefem był Seeberger, od kilku lat znajdował się tuż przed bankructwem, Hans-Jörg Seeberger wyjechał na trzy lata do Darmstadt i restrukturyzował firmę. W roku 1993 kupił Egana, później Dugena. Na początku lat 90-tych Seeberger wystawił 60% firmy Egana na giełdzie w Hongkongu. W roku 1998 firma Egana przejęła producenta artykułów skórzanych, firmę Goldpfeil, w roku 2000 fabrykę zegarków Junghans. W roku 2005 kupił sieć sklepów obuwniczych Salamander. Hans-Jörg Seeberger zmarł na raka 19 października 2007 roku w wieku 64 lat w swoim domu na Majorce.
Seib, Andreas
Seib urodził się w węgierskiej miejscowości Ofen i pracował od roku 1789 w Würzburgu. Jako czeladnik pracował dwa lata w warsztacie Philippa Matthäusa Hahna. W roku 1792 został mistrzem zegarmistrzowskiego rzemiosła w Würzburgu. W latach 1797 -1800 był przysięgłym zegarmistrzowskiego cechu w Würzburgu. Po Seibie zachowały się dwa zegary stołowe. Jeden z tych zegarów jest w stylu Hahna, posiada astronomiczne dane i globus ziemi i nieba. Jego mistrzowskim dziełem był zegar napędzany ciężarkami z 13-miesięcznym chodem, astronomicznymi danymi i samo bijącym mechanizmem repetycyjnym. Ten zegar był dużo bardziej skomplikowany, niż oczekiwał tego cech. Dzisiaj jest w posiadaniu prywatnym.
Shortt, William Hamilton
Londyński wytwórca zegarów pracował w firmie London and South Western Railway Co. Zajmował się przeważnie problemami równomiernego przenoszenia siły w mechanizmie napędowym zegarów z ciężarkami. Od roku 1810 pracował razem z Frankiem Hope-Jonesem, produkującym precyzyjne zegary wahadłowe z naciągiem elektrycznym. Po wielu próbach udało się Shorttowi w roku 1921 skonstruowanie zegara z podwójnym wahadłem (master und slave). Pierwszy zegar tego rodzaju zegarów wystawiony został w obserwatorium w Edinburghu. W 1927 roku także National Physical Laboratory w Teddington otrzymało taki sam zegar, który w owym czasie uchodził za najbardziej dokładny, astronomiczny zegar wahadłowy na świecie, równorzędny z zegarami Rieflera. Dzięki zegarom Shortta można było po raz pierwszy ustalić odstępstwa w ruchu ziemi.
Sinn, Helmut
Helmut Sinn urodził się 3 września 1916 roku w Lotaryngii. Były pilot, nauczyciel lotnictwa i kierowca rajdowy założył w 1956 roku firmę Sinn Spezialuhren GmbH & Co. KG we Frankfurcie nad Menem, w której były produkowane przede wszystkim zegarki lotnicze. Nie osiągnąwszy jednak ekonomicznego sukcesu, sprzedał tę firmę we wrześniu 1994 roku byłemu pracownikowi firmy IWC, inżynierowi Lotharowi Schmidtowi. Później przejął w wieku 80 lat prawa do marki zegarowej Guinand i lansował marki Chronosport, Guinand oraz markę zegarka kieszonkowego Jubilar.
Sorg, Josef
Josef Sorg urodził się 14 maja 1807 roku. Pochodzi z Neustadt w Szwarcwaldzie. Sorg skonstruował około roku 1830 miniaturowy zegar ścienny w styli szwarcwaldzkim, którego kadłub miał wymiary 3x3 cm. Najczęściej zegar ten miał tylko mechanizm napędowy i napęd ciężarkowy. Zegary tego rodzaju nazywane są od nazwiska wynalazcy, „zegarami Sorga". Josef Sorg zmarł 27 listopada 1872 roku.
Speckhardt, Gustav
Gustav Speckhardt urodził się 7 czerwca 1852 roku w Schweinau koło Norymbergi. Po latach wędrówki został w 1874 roku mistrzem rzemiosła zegarmistrzowskiego w Norymberdze, a w 1893 roku zegarmistrzem nadwornym. Około roku 1893 zbudował wielki cenny zegar automatyczny. Ten zegar padł ofiarą pożaru, jednak Speckhardtowi udało się go zrekonstruować dzięki pomocy Junghansa. Również przetłumaczył i opracował słynną „Histoire de la mesure du Temps" autorstwa Claudiusa Sauniera z roku 1880. Gustav Speckhardt zmarł 10 czerwca 1919 roku.
Stadlin, Franz Ludwig
Franz Ludwig Stadlin urodził się 18 czerwca 1658 roku w Zug (Szwajcaria). Doskonalił swoją wiedzę i swoje umiejętności jako zegarmistrz u mistrzów w Dreźnie, Wiedniu, Pradze, Gdańsku, Królewcu i Lizbonie. W 1687 roku Stadlin przystąpił do zakonu Jezuitów w Brünn. Vatikan oddelegował go w roku 1707 do Pekinu na dwór cesarski. Cesarz Kangshi mianował go zegarmistrzem nadwornym. Stadlin sygnował swoje dzieła, jak wszystkie wyprodukowane przedmioty w czasie panowania Kangshi, cesarskim grawerunkiem„Kangxi Yu Zhi", stworzonym na rozkaz cesarza. Franz Ludwig Stadlin zmarł 14 kwietnia 1740 roku w Pekinie. Dzisiaj przypomina o nim kamień nagrobny na najstarszym chrześcijańskim cmentarzu, w zachodniej części chińskiej stolicy.
Steinheil, Carl August von
Carl August von Steinheil urodził się 12 października 1801 roku. Był pionierem w zastosowaniu elektryczności w praktycznych dziedzinach życia. Od 1832 roku pracował jako profesor matematyki na monachijskim uniwersytecie. W 1838 roku udało mu się jako pierwszemu opracowanie zegara z elektrycznym systemem regulującym. W 1839 roku otrzymał w Monachium patent na elektryczną regulację zegarów wtórnych przez zegar główny (mechaniczny). Carl August von Steinheil zmarł 14 września 1870 roku.
Storz, Walter
Storz założył w 1927 roku w Hornberg zakład produkujący zegarki kieszonkowe i ręczne pod markową nazwą Stowa. W 1935 roku przeniósł go do Pforzheim i tam wybudował nową fabrykę. Po wielkich stratach wojennych zaczął w 1945 roku w Rheinfelden produkować w nowym zakładzie. Tymczasem przedsiębiorstwo w Pforzheim zostało też odbudowane. Storz produkował zegary użytku codziennego, zegarki ozdobne i później także zegarki kwarcowe. W 1974 roku firma Stowa została partnerem „Pallas Deutsche Uhrencooperatoin".
Strasser, Ludwig
Ludwig Strasser urodził się 15 grudnia 1853 roku w Würzburgu. Naukę zawodu ukończył u Sebastiana Geista i pracował od 1871 do 1873 roku u Karla Moritza Grossmanna w Glashütte. Potem był przez krótki okres czasu w Lipsku w fabryce zegarów wieżowych B. Zachariä. W roku 1875 wrócił do Glashütte i założył z Gustavem Rhode firmę Mechanische Werkstätten Strasser & Rohde.
Od roku 1879 Strasser nauczał w Niemieckiej Szkole Zegarmistrzostwa Glashütte, a 1885 roku przejął kierownictwo tej szkoły jako dyrektor. W 1902 roku został mianowany profesorem i otrzymał Order Albrechta 1 klasy. W 1904 roku został członkiem honorowym Uranii. Trzy lata przed śmiercią ożenił się z Joanną Rose. Zmarł 12 sierpnia 1917 roku w Glashütte
Straumann, Reinhard
Reinhard Struamann uczył sie w latach 1908 - 1912 w Studium Techniki Zegarowej i Mechaniki Precyzyjnej przy Technikum w Le Locle. Później został dyrektorem technicznym fabryki zegarków Thommen w Waldenbergu. Straumann zbudował razem z Siemensem pierwszy komparator chodu, tzw. chronokomparator i opracował stop niklu i żelaza z dodatkiem berylu, który jest znany pod nazwą „Nivarox", dzięki któremu powstać mogła samo kompensująca się sprężyna spiralna.
T
Tardy (pseudonim od Lengellé, Henri-Ermelie-Jean-Baptiste)
Henri-Ermelie-Jean-Baptiste Lengellé przyjął w 1900 roku żeńskie imię swojej żony, Tardy. W 1901 roku założył rocznik „l'Annuaire des Fabricants d'Horlogerie-Bijouterie France ..." a w 1906 roku „Indicateur International de l'Horlogerie-Bijouterie ...". Jego syn Henri-Gustave-Eugène Lengellé (1901-1971) pracował od 1919 roku razem z nim w redakcji i w roku 1929 również przyjął imię swojej matki jako pseudonim. Henri-Ermelie-Jean-Baptiste Lengellé napisał wiele rozpraw o zegarmistrzostwie, na przykład znane dzieło„Pierre Le Roy et la Chronométrie", przy którym współpracowali również: Paul Ditisheim, Léopold Reverchon, Roger Lallier i C. Vivielle W 1938 roku Henri-Gustave-Eugène Lengellé na podstawie dzieła ojca zaczął pracę nad obszernym słownikiem„Dictionnaire des Horlogers Francais", którego pierwszy tom wyszedł w roku 1971.Całe dzieło zawiera ponad 23.000 biografii francuskich zegarmistrzów.
Tavan, Antoine
Tavan prawdopodobnie około roku 1769 przeprowadził się z Francji do Genewy. Tu produkował przeważnie zegarki kieszonkowe. Szczególnie intensywnie pracował nad wychwytami. Na zlecenie genewskiej firmy Melly Frères wykonał ok.1804 roku 12 modeli wychwytów, wśród nich kilka własnej konstrukcji. Po roku 1800 produkował seryjnie wychwyty kołeczkowe do zegarków kieszonkowych, które pierwotnie były opracowane przez Amanta do dużych zegarów. Około 1805 roku Tavan wynalazł wychwyt nożycowo - kołeczkowy do zegarków kieszonkowych. Również wiele ulepszeń w wolnym wychwycie kotwicowym, w wychwycie z kotwicą obrotową i wychwycie cylindrycznym pochodzi od niego. Także wynalezienie mechanizmu niezależnej, doskakującej sekundy centralnej jest przypisywane Tavanowi. Jego syn, Paul i jego wnuk Henri Auguste pracowali w Genewie również jako zegarmistrzowie.
ten Boom, Casper
Casper ten Boom urodził się 18 maja 1864 roku. Był przez 30 lat przewodniczącym zrzeszenia Alpina Union Horlogère w Holandii. W 1909 roku, rok po założeniu holenderskiej Alpiny, został członkiem tego zrzeszenia. Już od 1910 roku działał jako wiceprzewodniczący. W 1912 roku został wybrany na przewodniczącego i wykonywał tę funkcję do 1942 roku. Jego firma znajdowała się w Haarlemie, Barteljorisstraat 19. Casper przejął ten założony w 1839 roku rodzinny zakład od swego ojca Willema ten Booma. Później pracowała w tym zakładzie również jego córka Corrie ten Boom.
Mimo zaawansowanego wieku, głęboko wierzący protestant Casper i jego dzieci, podczas drugiej wojny światowej przechowywali w swoim domu i w firmie Żydów i bojowników ruchu oporu. Po pewnym czasie jednak zostali zdradzeni i zostali 24 lutego 1944 roku aresztowani i wywiezieni di więzienia w Den Haag. Stan zdrowia Caspera ten Booma pogorszył się do tego stopnia, że musiał być odwieziony do szpitala. Jednak w drodze do szpitala zmarł (8 marca 1944). Resztę rodziny wywieziono do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. Jedynie córka Corrie ten Boom wróciła żywa do domu. Casper ten Boom opublikował kilka artykułów i tekstów, między innymi w holenderskim czasopiśmie zegarmistrzowskim Christiana Huygensa.
Teubner, Ludwig
Ludwig Teubner urodził się 26 lutego 1825 roku. W 1854 roku zdał egzamin mistrzowski i został mianowany zegarmistrzem nadwornym. 9 stycznia 1854 roku otworzył swoją firmę w Dreźnie. Architekt Manfred Semper, odbudowując operę, dał byłemu pracownikowi Gutkaesa, Ludwigowi Teubnerowi zlecenie zbudowania nowego zegara cyfrowego według konstrukcji Gutkaesa. Zegar zainstalowano w Operze Sempera w roku 1879. Ludwig Teubner zmarł 18 października 1907 roku.
Thiout, Antoine
Thiot został mistrzem rzemiosła zegarmistrzowskiego w roku 1724 w Paryżu i w 1751 roku zegarmistrzem nadwornym księcia Orleanu. Produkował przeważnie duże zegary i opracował dla nich specjalny wychwyt, w którym koło wychwytu i regulator chodu ułożone były względem siebie pod kątem 90 stopni. Thout eksperymentował także z zegarami morskimi. W 1741 roku pojawiło się jego pismo, cenione przez specjalistów „Traité de l'horlogerie mécanique et pratique". Jego synowie Charles, Nicolas i Pierre-Nicolas byli również zegarmistrzami w Paryżu. Aby odróżnić się od nich, ojciec sygnował swoje dzieła napisem „Thiout l'ainé".
Thommen, Gédéon
Szwajcarski producent zegarków Thommen przejął w roku 1859 razem z zegarmistrzem Louisem Tschoppem fabrykę mechanizmów zegarowych „Société d'Horlogerie à Waldenbourg". Już w 1860 roku Thommen rozstał się z Tschoppem. W 1885 roku opatentował w Anglii zegar z wskaźnikiem cyfrowym. Po jego śmierci w 1890 roku firmę przejął jego syn Alfons Thommen.
Tiede, Christian Friedrich
Christian Friedrich Tiede urodził się 22 sierpnia 1794 roku w Neu Bukow / Meklemburgia. Przy ojcu nauczył się zawodu ślusarza, jednak brak sił fizycznych zmusił go do wybrania innego zawodu. Tak więc wysłano go do Wismaru, aby tam nauczył się zawodu u zegarmistrza Oldenburga. Po zdobyciu wykształcenia zegarmistrzowskiego pracował pięć lat firmie Delolme w Braunschweigu, później w Lipsku i w Dreźnie u Gutkaesa, gdzie zaprzyjaźnił się Z Ferdynandem Adolphem Lange. W 1825 roku Thiede wynajął w Berlinie pokój i zaczął pracować we własnym warsztacie. Dużą część pierwszych zleceń stanowiły zegarki dla żołnierzy pobliskich koszar. Wolny czas wykorzystywał na budowanie nowych rzeczy. W tym czasie zbudował swój pierwszy chronometr kieszonkowy. W październiku 1828 roku Alexander von Humboldt zamówił u niego wykonanie chronometru dla berlińskiego obserwatorium astronomicznego. W 1838 roku mianowany został królewskim, astronomicznym zegarmistrzem nadwornym. W roku 1839 przeniósł swoją firmę na ulicę Jägerstrasse 20, gdzie pracował przez następne 52 lata. Od rządu otrzymał zlecenie na budowę 18 chronometrów morskich, co wymagało unowocześnienia zakładu i zaopatrzenia się w większą tokarkę. Na wystawie rzemiosła w Berlinie w roku 1844 Tiede był członkiem Jury. Później sam otrzymał złoty medal za swoje eksponaty. Obowiązkiem jego była też wtedy konserwacja trzech głównych zegarów, znajdujących się w akademii, na uniwersytecie i na poczcie.
W 1846 roku Tiede otrzymał za swoje zasługi Order Czerwonego Orła IV klasy. Tiede wyprodukował ok. 350 chronometrów morskich, przeważnie na bazie angielskich mechanizmów i wytworne zegary wahadłowe z wychwytem grawitacyjnym według pomysłu Taddaeusa Winerla z Paryża. Jego astronomiczne zegary wahadłowe znalazły zastosowanie na całym świecie. Zakład prowadzony został dalej przez jego najstarszego syna, Bernharda Theodora Friedricha Tiede. Swoją wiedzą wspierał też zegarmistrza z Glashütte, Carla Kohla. Christian Friedrich Tiede zmarł 12 października 1877 roku w Berlinie.
Tiffany, Charles Louis
Charles Louis Tiffany urodził się 15 lutego 1812 roku w Danielsonville (Connecticut). W roku 1837 założył w Nowym Jorku z Johnem B. Youngiem znane na całym świecie przedsiębiorstwo jubilerskie Tiffany & Co. Pierwszy sklep znajdował się na ulicy Broadway 259. Tiffany zmarł w 1902 roku w Nowym Jorku.
Tissot, Charles
W 1883 roku Charles Tissot, syn Charles-Emile Tissot, przejął kierownictwo firmy Tissot. W 1907 roku przekształcono ją w zakład seryjnej produkcji zegarków, którą rozpoczęto dopiero w 1920 roku. Około roku 1915 wyprodukowane zostały pierwsze zegarki ręczne, po tym jak do firmy wszedł jego syn, Paul Tissot. Od roku 1920 produkowano własne mechanizmy do zegarków kieszonkowych i ręcznych.
W 1929 roku Tissot połączył się z firmą Omega i utworzono holding SSIH (Société Suisse pour l'Industrie Horlogére SA). O ile w firmie Omega trzon produkcji stanowiły zegarki precyzyjne i luksusowe, to w w firmie Tissot były to przede wszystkim dobre zegarki użytkowe. Do zegarków Tissot stosowano też surowe mechanizmy zegarków ręcznych z firmy Ébauches. W 1957 roku wybudowana została w in La Chaux-de- Fonds nowa fabryka firmy Tissot. Dziś produkuje się w Tissot przeważnie zegarki ręczne z często ekstrawaganckimi obudowami.
Tissot, Charles-Emile
Syn Charles-Félicien Tissota, Charles-Emile, założył wspólnie z ojcem w 1853 roku zakład produkcji zegarków w Le Locle. Charles - Emile sprzedawał zegarki kieszonkowe firmy przede wszystkim w Rosji i w USA. W roku 1883 zarządzanie firmą przejął jego syn, Charles Tissot.
Tissot, Paul
Syn Charles Tissota wstąpił do firmy Tissot około roku 1915. W tym czasie zaczęto produkcję pierwszych zegarków ręcznych. Od roku 1920 produkowano własne mechanizmy do zegarków kieszonkowych i ręcznych i rozpoczęto seryjną produkcję zegarków.
W 1929 roku Tissot połączył się z firmą Omega i utworzono holding SSIH (Société Suisse pour l'Industrie Horlogére SA). O ile w firmie Omega trzon produkcji stanowiły zegarki precyzyjne i luksusowe, to w w firmie Tissot były to przede wszystkim dobre zegarki użytkowe. Do zegarków Tissot stosowano też surowe mechanizmy zegarków ręcznych z firmy Ébauches. W 1957 roku wybudowana została w in La Chaux-de- Fonds nowa fabryka firmy Tissot. Dziś produkuje się w Tissot przeważnie zegarki ręczne z często ekstrawaganckimi obudowami.
Tompion, Thomas
Thomas Tompion urodził się 25 lipca 1639 roku w Northill, Bedfordshire. W 1671 roku został członkiem Clockmakers Company, a w 1703 roku jego mistrzem. W 1674 roku założył własną firmę. W konkurencji z Huygensem pracował czasami wspólnie z Robertem Hookiem nad udoskonaleniem zegarów noszonych. W roku 1674 otrzymał zlecenie od obserwatorium astronomicznego w Greenwich na budowę dwóch precyzyjnych zegarów wahadłowych. Jako pierwszy w Anglii, Tompion budował od roku 1675 zegarki kieszonkowe z wynalezioną przez Huygensa, sprężyną balansu w formie spirali i opracował do tego regulację wsteczną. Uczestniczył też w konstruowaniu mechanizmu repetycyjnego przez Edwarda Barlowa. Inną zespołową konstrukcją zegarmistrzów: Tompion, Barlow i William Houghton jest pochodzący z roku 1695 specjalny wychwyt, który był prekursorem wychwytu cylindrycznego. Z tego samego roku pochodzi stojący zegar dla króla Williama III.W latach 1701 - 1708 pracował razem z Edwardem Bangerem, od 1711 roku z jego bratankiem Georgiem Grahamem, który przejął warsztat Topiona po jego śmierci. Tompion zmarł 20 listopada 1713 roku w Londynie.
Z warsztatu Tompiona wyszło około 6000 bardzo wysokiej jakości zegarków kieszonkowych i ok. 600 zegarów stojących. Swoją pracą Tompion nadał klasycznego charakteru angielskiemu, precyzyjnemu zegarkowi kieszonkowemu.
Torriano, Giovanni
Torriano, znany również pod imieniem Gianello, Juanelo, Juliano, włosko - hiszpański zegarmistrz, inżynier i matematyk żył w latach 1500 - 1585. Urodził się w Cremonie. W wieku 29 lat przeniósł się do Toledo, ówczesnej stolicy Hiszpanii. Jego pierwszym dziełem był zegar astronomiczny „Cristalino", skonstruowany na życzenie cesarza Karola V.
Trapp, Ludwig
Trapp pracował u swojego teścia, Gottfrieda Weichholdta. Gdy ten zmarł w 1892 roku, Trapp przejął jego firmę, która od tego czasu funkcjonowała pod nazwą Ludwig Trapp, Glashütte. Od 1908 roku produkował precyzyjne, sekundowe zegary wahadłowe ze stalowo- niklowym wahadłem kompensacyjnym i wychwytem napięcia sprężyny. Od 1895 roku był członkiem rady nadzorczej Niemieckiej Szkoły Zegarmistrzowskiej Glashütte.
U
Ulrich, Johann Gottlieb
Pochodzący z Niemiec Ulrich, mieszkał w Londynie i skonstruował wychwyt o stałej mocy. Chronometr morski, sygnowany przez Josepha Crouchera, z właśnie takim wychwytem zachował się do dzisiaj. Partnerska współpraca między Ulrichem a Croucherm przypada na lata 1828 - 1832. Ulrich opracował kilka różnych systemów kompensacyjnych dla balansu. W 1836 roku opatentował system balansowy z dwiema przeciwko sobie zwiniętymi sprężynami spiralnymi. Ulrich, jako ubogi człowiek, zmarł w 1875 roku w przytułku dla zegarmistrzów.
V
Vacheron, Abraham
Abraham Vacheron urodził się w 1760 roku. Syn Jean-Marca Vacherona przejął w wieku 25 lat ojcowski zakład. Rewolucja Francuska przeszkodziła w prowadzeniu interesów, tak więc Abraham Vacheron skazany był na borykanie się z wieloma problemami. Ożenił się i zgodnie z tradycją przyjął za swoim nazwiskiem nazwisko żony, czego skutkiem była też zmiana nazwy firmy na ‘Vacheron - Girod". Od roku 1810 firmę prowadził dalej jego syn Jacques Barthélemy. Abraham Vacheron zmarł w 1843 roku.
Vacheron, Jacques Barthélemy
Jacques Barthélemy Vacheron był wnukiem Jean-Marca Vacherona i przejął w roku 1810 kierownictwo w rodzinnym zakładzie. Jako pierwszy wyeksportował markę zegarową Vacheron do Francji i Włoch. Zmarł w roku 1864
Vacheron, Jean-Marc
Jean-Marc Vacheron urodził sie w roku 1731. W 1755 roku założył jako 24 letni mistrz zegarmistrzostwa w genewskiej dzielnicy Saint Gervais własne atelier. W roku 1785 jego syn Abraham przejął przedsiębiorstwo. Jean-Marc Vacheron zmarł w roku 1805.
Vaucher, Alcide
Alcide Vaucher i Antoine Muller założyli w 1897 roku w Biel firmę „Muller & Vaucher", której nazwa została zmieniona w 1898 roku na„Recta SA.
Vaucher, Alfred
Syn Alfreda Vouchera, po śmierci ojca (1840), prowadził wspólnie ze swoimi braćmi Edouardem i James-Henrim firmę Vaucher Frères, założoną przez ojca. Bracia specjalizowali się w handlu chińskimi zegarkami. W 1843 roku otworzyli agencję w kantonie, a później w Szanghaju. Z tych czasów znany (ok.1860) jest chronometr morski z sygnaturą „Vaucher Frères".
Voltaire, właściwie: Francois-Marie Arouet
Voltaire urodził sie 21 listopada 1694 roku w Paryżu. Był słynnym francuskim pisarzem i filozofem czasu oświecenia ale też genialnym biznesmenem, który zdobył wielki majątek. W 1770 roku założył manufakturę produkcji zegarków kieszonkowych. Zyskał bardzo na politycznych zamieszkach w Genewie, które zmusiły wielu zegarmistrzów do opuszczenia miasta. Voltaire przyjmował ich do siebie w Ferney i tworzył bazę dla manufaktury. Na stanowisku dyrektora fabryki zatrudnił Jeana Antoine Lépine'a. W 1773 roku zatrudnionych było ok. 600 rzemieślników. Trzy lata później było ich już około 1200. Po śmierci Voltaire'a 30 maja 1778 roku, manufaktura upadła.
W
Wagner, Carl Theodor
Wagner założył w 1852 roku w swojej rodzinnej miejscowości Usingen warsztat zegarowy. 1 lipca 1863 roku przeprowadził się ze swoim przedsiębiorstwem do Wiesbaden na ulicę Schiersteinerstraße 31-33 i rozbudował je do rozmiarów fabryki zegarów (C. Theod. Wagner Elektrotechn. Fabrik) , produkującej zegary elektryczne i instalacje zegarowe z zegarem głównym. W ofertowej palecie znajdowała się ponadto szeroka gama produkowanych artykułów (pozytywki, telegrafy domowe, domofony, baterie galwaniczne itp.) Zakłady Wagnera były od 1800 roku głównym dostawcą kolei Rzeszy. Do roku 1898 dostarczono już 4000 elektrycznych zegarów i w 24 miastach, na ponad 100 dworcach zainstalowano zegary główne z zegarami wtórnymi. Samo miasto Rotterdam zamówiło instalację z 800 zegarami wtórnymi. W Bombaju istniał system z 350 zegarami wtórnymi. Firma dostarczała urządzenia dworcowe do miast na całym świecie.
Głównym warunkiem nienagannego działania zegara głównego i zegarów wtórnych był system Grau'a - Wagnera, który założyciel firmy opracował wspólnie z mistrzem zegarmistrzostwa z Kassel, o nazwisku Grau, i w 1881 roku zgłosił jako patent. Polega on na zasadzie elektromagnetycznej: zegar główny dostarczał wszystkim z nim połączonym zegarom wtórnym, zmiennych impulsów prądu stałego. Zaletą tego była jednolita dokładność czasu w całym systemie.
Po kolei dołączali do zyskownego przedsiębiorstwa synowie Wagnera. W roku 1923 firma przekształcona została spółkę akcyjną. Po śmierci ostatniego z synów, Ernsta Wagnera, firma prowadzona była dalej jako zakład produkcyjny GmbH.
Wagner, Jean
Pochodzący z Niemiec Wagner, wyjechał w 1812 roku do Paryża i tam zdobył wykształcenie zegarmistrzowskie u swojego wuja, Bernarda Henri Wagnera, który od ok.1790 roku prowadził zakład produkcji zegarów i był zegarmistrzem nadwornym. Wagner wytwarzał zegary wieżowe i inne publiczne zegary. Zajmował się naukowymi aspektami zegarmistrzostwa i opatentował wiele wynalazków, między innymi swobodne wychwyty, wahadła kompensacyjne, konstrukcje zegarów wieżowych i wiele rodzajów karylionów. Był też autorem wielu ważnych pism o zegarmistrzostwie dużych zegarów. Jego warsztat był prowadzony dalej przez Amédée-Philippe Borrela (1818-1887)
Walsh, Arthur Paul
Londyński wytwórca chronometrów ukończył naukę zawodu u Thomasa Fredericka Coopera i nauczył się u niego budować precyzyjne zegarki kieszonkowe z chronometrowym wychwytem podwójnym. Opracował system nie dopuszczający do nadmiernego wahania balansu. Przypisuje mu się również wynalezienie sprężyny spiralnej „duo - in - uno". Walsh współpracował z Robertem Oliphantem.
Weber, Philipp
Pochodzący z Pforzheim Philipp Weber, założył w 1923 roku razem z technikiem zegarowym, Jakobem Aeschbachem warsztat naprawczy. W roku 1932 nabył udziały firmy z Glashütte, produkującej mechanizmy zegarowe, Uhren-Rohwerke-Fabrik AG. W 1941 roku był jedynym właścicielem firmy. Po wojnie i odbudowaniu w 1947 roku zakładu, prowadzł firmę pod nazwą „Arctos Uhrenfabrik Philipp Weber". Do swoich męskich zegarków ręcznych stosował mechanizm skonstruowany przez Zyska, kaliber 25 ze spiralą Bregueta i sekundą centralną (kaliber 251 z małą sekundą) o jakości firmy Tutima. Weber był aktywnym członkiem założycielem pforzheimskiego stowarzyszenia Uhren-Kooperation „Parat". Jako kolekcjoner zegarków zebrał w ciągu 12 lat zegarki ponad 200 zegarków kieszonkowych z lat 1550 - 1923. Od roku 1959 należał do towarzystwa miłośników starych zegarków ("Gesellschaft der Freunde alter Uhren" ) i był jego pierwszym przewodniczącym. Philipp weber zmarł 27 sierpnia 1962 rok
Welte, Emil
Emil Welte urodził się 20 kwietnia 1841 roku w Vöhrenbach w Szwarcwaldzie. Był pierwszym dzieckiem słynnego wytwórcy zegarów z pozytywką Michaela Welte. Emil Welte ukończył w Furtwangen Wielkoksiążęcą Badeńską Szkołę Zegarmistrzostwa. W wieku 21 lat otrzymał od wielkiego księcia Friedricha badeńskiego zlecenie reprezentowania przemysłu wytwórczego szwarcwaldzkich zegarów i zegarów z pozytywką na Londyńskiej wystawie światowej w roku 1861. Jako przedstawicielstwo ojcowskiej firmy w USA , założył firmę „M. Welte & Sons". Welte zmarł 25 października 1923 roku w Norwich (Connecticut)
Welte, Michael
Michael Welte urodził się 28 września 1807 roku w Vöhrenbach w Szwarcwaldzie. W 1824 roku rozpoczął pięcioletnią naukę jako wytwórca zegarów z pozytywką u Jukoba Blessinga w Unterkirnach koło Villingen. W 1832 roku założył swoją własną firmę w domu rodzinnym. Częściowo pracował wspólnie ze swoim młodszym o osiem lat bratem Valentinem (1799 - 1876), firma nazywała się do roku 1845 „Gebrüder Welte". Dużą część swoich artykułów eksportował do Rosji, Francji, Anglii i do USA. Jego najstarszy syn Emil nauczył się również zawodu zegarmistrzowskiego. Michael Welte zmarł 17 stycznia 1880 roku we Freiburgu w Breisgua.
Wempe, Gerhard Diederich Wilhelm
5 maja 1878 roku Gerhard Diederich Wilhelm Wempe założył w Elsfeth nad Weserą rodzinny zakład zegarmistrzowski. W 1894 roku nastąpiła przeprowadzka do Oldenburga a w 1907 roku do Hamburga. Gerhard Diederich Wilhelm Wempe zmarł 4 maja 1921 roku.
Po śmierci Grharda D. Wempe w 1921 roku, jego syn Herbert Wempe przejął zarządzanie przedsiębiorstwem i z dobrymi efektami prowadził dalej.
Wempe, Hellmut
Herbert Wempe, dyrektor wielkiego przedsiębiorstwa Kempe, musiał w roku 1945 oddać prowadzenie firmy na pięć lat spółce powierniczej. Gdy najstarszy syn, Herbert Jr. nie wrócił z wojny, pierwsze zadania spełniał trzynastoletni wówczas brat, Hellmut , który w roku 1951 całkowicie przejął zarządzanie firmą. Od tego czasu firma odnosiła sukcesy i stała się jednym z najbardziej renomowanych niemieckich przedsiębiorstw zegarowych. Dużym sukcesem było założenie szeregu filii firmy za granicą, między innymi w Paryżu, Londynie, Nowym Jorku). Helmut Kempe reanimował też produkcję zegarków w firmie Chronometerwerke GmbH, którą jego ojciec przejął w 1938 roku. Pod marką „Wempe" nie tylko funkcjonowały liczne sklepu, ale też kryła się całkowicie własnej produkcji linia zegarków. Ponadto Helmut Kempe zaangażował się też w Glashütte, gdzie w 2005 roku odremontował obserwatorium astronomiczne i w tym miejscu utworzył własny zakład oraz urządził niezależny punkt kontroli chronometrów.
Wempe, Herbert
Herbert Kempe przejął po śmierci swojego ojca, Gerharda D. Wempe w 1921 roku zarządzanie wielkim rodzinnym przedsiębiorstwem „Wempe" i z powodzeniem prowadził je dalej. W 1923 roku nabył w Hamburgu dom "Gülden Gerd", a w 1938 roku, założony przez Ferdynanda Denckera zakład, Chronometerwerke GmbH, który zmienił od tego czasu nazwę na "Gerhard D. Wempe Chronometerwerke"
Werner, Carl
Carl Werner urodził się w 1832 roku i pochodził z Dunningen koło Rottweil. Zdobył zawód czeladnika kowalstwa i ożenił się w 1861 roku z córką przedsiębiorcy Nocka, który prowadził w Villingen firmę pakowania zegarów i sklep z artykułami żelaznymi i kolonialnymi. Zaczęto również produkować zegary szwarcwaldzkie. W roku 1870 założona została fabryka zegarków, Carl Werner. Już po krótkim czasie miejsce produkcji przeniesiono do nowego budynku, który rozbudowywano o nowe przybudówki. Od 1884 roku urządzenia produkcyjne napędzane były maszyną parową. Również zegarki otrzymały nowy rodzaj naciągu i posiadały sprężynowe mechanizmy napędowe. W tym czasie firma zatrudniała ponad 40 pracowników. W roku 1887 zarejestrowano znak firmowy CW.
Carl Werner zmarł 15 kwietnia 1890 roku. Po jego śmierci obaj synowie, Carl i Hermann Werner przejęli zarządzanie techniczne i ekonomiczne firmy. Fabryka zegarków „Carl Werner" eksportowała swoje zegarki wszystkich rodzajów do USA, do Anglii i do Francji, gdzie znajdował się też zakład montażowy. W wielu krajach firma miała swoje przedstawicielstwa.
W lutym 1912 roku pożar strawił całkowicie magazyn firmy z zegarkami. Ponieważ wcześniejsze inwestycje finansowane były głównie kredytami, warunki spłat banków wierzycielskich zmusiły braci Werner do sprzedania firmy w roku 1913 firmie Kienzle.
Weule, Johann Friedrich
Johann Friedrich Weule urodził się 19 kwietnia 1811 roku w Altwallmoden, w powiecie Goslar. Nauczył się zegarmistrzowskiego zawodu i budowy dużych zegarów u swojego ojca, a w 1830 roku w Braunschweig zdobył wykształcenie zegarmistrza z umiejętnością budowania zegarków. W roku 1837 otworzył w miejscowości Boikenem warsztat produkcji zegarków. Po pożarze w roku 1847, który zniszczył warsztat i prawie całe miasto, Weule założył zakład produkcji zegarów wieżowych, należący do największych tego rodzaju zakładów w Niemczech. Prze ciągłe rozwijanie mechaniki naciągu z dniowego na tygodniowy i przez budowę pierwszych zegarów tego rodzaju w Niemczech dla kościoła w Buxtehude, Weule zdobył sobie sławę znakomitego, niezawodnego i nowatorskiego zegarmistrza. Świadczą o tym wyróżnienia przyznane na licznych wystawach w Moskwie, Brukseli czy Wiedniu.
Rodzina Weule interesowała się do tego społecznym i socjalnym rozwojem miasta. Weule założył między innymi męski klub gimnastyczny i w znacznym stopniu przyczynił się po pożarze w roku 1847 do założenia straży pożarnej w mieście. Johann Friedrich Weule zmarł 12 października 1897 roku Boikenem. Jego synowie Friedrich i Wilhelm oraz wnuk Friedrich prowadzili zakład podobnie jak sam założyciel, z zaangażowaniem i otwarciem na nowe rozwiązania. W roku 1953 firma ogłosiła upadłość.
Wibmer, Peter
Zegarmistrz Peter Wibmer mieszka w małej austriackiej miejscowości Bärnkopf i tam buduje mechaniczne, duże zegary. Produkuje głównie zegary szkieletowane. Wielkim wyzwaniem dla niego jest konstruowanie skomplikowanych wychwytów. Regulatorów chodu i włączników kalendarzy. Każdy ręcznie wyprodukowany zegar jest niepowtarzalnym dziełem, opatrzony nazwiskiem, rokiem budowy i bieżącym numerem. Oprócz produkowania nowych zegarów praca Wibmera polega też na naprawianiu starych mechanizmów, w czym zdobył sobie sławę w świecie specjalistów. Jest też dzięki swojej wielkiej wiedzy, znanym koneserem w dziedzinie starych zegarów. Od 1987 roku Peter Wibmer należy do Academie Horlogere Createurs Independants (AHCI).
Willard, Aaron
Aaron Willard urodził się 13 października 1757 roku w Grafton, Massachusetts. Bracia Willard (Benjamin, Simon i Aaron) zaliczają się do najbardziej znanych amerykańskich wytwórców dużych zegarów. Ok. roku 1800 prowadzili w Roxbury koło Bostonu produkcję wysokiej jakości zegarów w charakterystyczny, amerykański sposób, który powszechnie nazywany jest „szkołą z Roxbury" lub „Boston". Pod koniec XVIII wieku skonstruowali typ zegara „shelf- clock".
Willard, Benjamin
Benjamin Willard urodził się 19 marca 1743 roku w Grafton, Massachusetts. Zmarł w roku 1803 w Baltimore, Maryland. . Bracia Willard (Benjamin, Simon i Aaron) zaliczają się do najbardziej znanych amerykańskich wytwórców dużych zegarów. Ok. roku 1800 prowadzili w Roxbury koło Bostonu produkcję wysokiej jakości zegarów w charakterystyczny, amerykański sposób, który powszechnie nazywany jest „szkołą z Roxbury" lub „Boston". Pod koniec XVIII wieku skonstruowali typ zegara „shelf- clock". Benjamin Willard produkował w Grafton specjalny typ zegara stojącego, nazywanego też Grafton-Clock.
Willard, Simon
Simon Willard urodził się 3 kwietnia 1753 roku w Grafton, Massachusetts. Bracia Willard (Benjamin, Simon i Aaron) zaliczają się do najbardziej znanych amerykańskich wytwórców dużych zegarów. Ok. roku 1800 prowadzili w Roxbury koło Bostonu produkcję wysokiej jakości zegarów w charakterystyczny, amerykański sposób, który powszechnie nazywany jest „szkołą z Roxbury" lub „Boston". Pod koniec XVIII wieku skonstruowali typ zegara „shelf- clock". 25 listopada 1801 roku Simon Willard złożył wniosek o patent USA na typ zegara Banjo-Clock, który otrzymał 8 lutego 1802 roku. Później opracował tzw. Lighthouse-Clock. Simon Willard zmarł 30 sierpnia 1848 roku w Roxbury, Massachusetts.
Wilsdorf, Hans
Niemiecki biznesmen i założyciel firmy Rolex, Hans Wilsdorf urodził się 22 marca 1881 roku w Kulombach. W wieku lat 12 został całkowitym sierotą. Po ukończeniu wykształcenia handlowego opuścił Niemcy, aby pracować w Szwajcarii w La Chaux-de-Fonds w sklepie importowo - eksportowym. Trzy lata później udaje się do Londynu i zakłada wspólnie z wytwórcą kopert do zegarków hurtownię zegarków Wilsdorf & Davis. Davis przejął produkcję kopert a Wilsdorf nabywanie mechanizmów wysokiej jakości. Mechanizmy sprowadzał ze Szwajcarii, z Biel od tamtejszej firmy Aegler. W roku 1920 firma przenosi się do Genewy i przyjmuje nazwę Montres Rolex SA. Już w 1908 roku Hans Wilsdorf zastrzegł sobie prawa do znanej dziś na całym świecie marki zegarków „Rolex". Hans Wilsdorf zmarł 6 lipca 1960 roku w Genewie.
Winnerl, Joseph Thaddäus
Joseph Thaddäus Winnerl urodził się 25 stycznia 1799 roku w Mureg / Steiermark. Naukę zawodu zegarmistrzowskiego zdobył u Georga Fidela Schmidta w Graz. Następnie pracował u Kesselsa w Altonie, u Urbana Jürgensena w Kopenhadze i od 1829 roku w Paryżu, między innymi w firmie Breguet et fils. W 1831 roku zbudował pierwszy zegarek kieszonkowy z "seconde independante". W roku 1832 założył własną firmę w Paryżu i produkował chronometry morskie, precyzyjne zegarki kieszonkowe i precyzyjne zegary wahadłowe. W latach 1835 - 1840 u Winnerla pracował Ferdynand Adolph Lange. Około roku 1838 zaprezentował mechanizm ze wskazówką doskakującą z dwiema ułożonymi jedna nad drugą wskazówkami sekundowymi. Winnerl zajmował się również ulepszeniem wychwytu kotwicowego w dużych zegarach. Opracował kompensację wtórnego błędu w zegarach chronometrowych. Za swoje prace Winnerl otrzymał wiele odznaczeń, był od roku 1859 do 1870 deputowanym miasta Paryża i opublikował wiele artykułów. W 1870 roku zaprzestał pracy w warsztacie. Joseph Thaddäus Winnerl zmarł 27 stycznia 1896 roku w Paryżu.
Winterhalder, Thomas
Wnuk Nikolausa Winterhaldera założył w 1810 roku fabrykę zegarków „Winterhalder". W 1816 roku przeprowadził się ze swoimi synami Matthäusen, Karlem i Thomasem do Friedenweiler i założył tam warsztat zegarowy. W 1830 roku Matthäus Winterhalder przejął firmę ojca. Około roku 1850 dobrze prosperująca fabryka połączyła się z Johannesem Hofmeierem i od tego czasu prowadziła produkcję pod firmową nazwą „M. Winterhalder & Hofmeier".
Wright, Thomas
Wright był od roku 1770 członkiem stowarzyszenia Clockmakers Company. Produkował kieszonkowe zegarki i kieszonkowe chronometry. W 1783 roku otrzymał dwa patenty, jeden na bimetaliczną kompensację wahadła, drugi na ulepszoną wersję wychwytu chronometrowego ze sprężyną, której wynalazcą w roku 1780 był Thomas Earnshow. Swój drugi patent uzgodnił z Earnshowem, ponieważ ten nie posiadał pieniędzy na złożenie wniosku (wtedy ok. 100 funtów szterlingów). Wright był też zegarmistrzem nadwornym króla Grzegorza III.
Wyler, Paul
Paul Wyler założył w 1896 roku fabrykę zegarków, która nazwę wzięła od jego nazwiska Wyler. Otrzymał 7 patentów na różne innowacje w produkcji zegarków. Najbardziej znane chyba wynalazki to Wyler Dynawind i Wyler Incaflex. Nazwa marki Incaflex została zarejestrowana w roku 1948 jako amerykański znak towarowy firmy, ponieważ Paul Wyler mieszkał w tym czasie w Forest Hills, w stanie Nowy Jork. W roku 1948 otrzymał również patent USA ( United States Design Patent , numer 148.345) za kombinację korkociągu z otwieraczem do butelek, którą nazwał "The Castle Key".
Z
Zech, Jakob Zech , królewski zegarmistrz nadworny był odpowiedzialny za utrzymanie i konserwację zegara ratuszowego na starówce w Pradze. Wykonał najstarszy, do dzisiaj zachowany, datowany i sygnowany zegar z napędem sprężynowym. Ten okrągły, w kształcie bębna, zegar Zech wykonał roku 1525 dla polskiego króla Zygmunta I. Trzy inne, bardzo podobne zegary stołowe z Zell z lat 1525, 1527 i 1528 też się zachowały. W roku 1534 zbudował 5 zegarów (prawdopodobnie przeznaczonych do noszenia na szyi) dla cesarzowej i czeskiej królowej Anny, żony Ferdynanda I. Córka Zecha wyszła za mąż w 1548 roku za praskiego zegarmistrza Hansa Steinmeisela. |
|
|
|
|
 |
|
 |
|
|
|
|
|
| |
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
| News - News |
|
| News - News |
|
| News - News |
|
| |
|
| |
|
|
 |
|
|
|
|
 |
FACEBOOK |
 |
YOUTUBE |
 |
TWITTER |
 |
GOOGLE + |
 |
DRUKUJ |
 |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
