"Nie ma wartości równej wartości czasu" - poznaj historię najbardziej ekskluzywnych manufaktur zegarmistrzowskich
Czas Czasomierze to nie tylko urządzenia odmierzające czas, to również dzieła sztuki, które odwołują się do Naszych gustów a przez to tworząc trendy w modzie. Zatracają formę czysto użytkową, wkraczając w świat prestiżu, pewnego symbolu.
Dzisiaj nie da się jednoznacznie powiedzieć , kto pierwszy wynalazł
zegar. W każdym razie pewne jest, że zegar wynaleziono tysiące lat temu.
Czasy prehistoryczne
Obserwując na niebie gwiazdy, słońce i księżyc człowiek próbuje lepiej określić pory roku i tym samym cykle pogodowe.
5 tysiąclecie przed naszą erą
Podstawą pojęcia czasu przez człowieka była astronomia albo nauka o
ciałach niebieskich. Egipscy uczeni zaczęli pracować nad stworzeniem
kalendarza.
3 tysiąclecie przed naszą erą
Za pomocą zegara słonecznego dzień został prawdopodobnie
podzielony na kilka jednostek i w ten sposób umożliwiło to umawianie się
o jakimś konkretnym punkcie czasowym.
3761 lat przed naszą erą
7 października zaczyna się liczenie kalendarza żydowskiego
3114 lat przed naszą erą
Majowie liczyli czas w dniach od początku swojej rachuby czasu,
swojego 4 Ahau 8 Cumku, co według naszej rachuby czasu odpowiada 11
sierpnia 3114 przed Chrystusem. Do niespodziewanego stwierdzenia doszedł
Cotterell, gdy porównał kalendarz Majów z rytmem aktywności słońca.
Poprzeplatane kompleksowo w sobie kalendarze Majów zgadzają się od
tysięcy lat z również poprzeplatanymi cyklami występowania plam na
słońcu. Rachuba czasu była jednym z istotnych elementów nauki Majów. Za
pomocą obserwatoriów kapłani obliczali obieg gwiazd na nieboskłonie, aby
znaleźć najbardziej odpowiedni moment dla siewów. Wiele budynków było
dostosowanych do wykonywania obserwacji astronomicznych. Rok słoneczny,
wyliczony przez Majów zgadza się z naszymi dzisiejszymi wynikami badań,
aż do trzech cyfr po przecinku.
2850 lat przed naszą erą
W czasie wykopalisk w Troi, w najstarszej warstwie znaleziony został
kalendarz słoneczno – księżycowy, wyżłobiony w pokrywie urny
2100 lat przed naszą erą
Krążek z Nebry, przedstawiający niebo, jest metalową
płytką, pochodzącą z czasów brązu, ozdobiona złotymi aplikacjami, które
prawdopodobnie przedstawiają zjawiska astronomiczne i symbole o tematyce
religijnej. Uznawana jest za najstarszy na świecie wizerunek nieba.
Powstanie jej datuje się na 2100 – 1700 rok przed naszą erą.
2000 lat przed naszą erą
W Babilonii jest stosowany sześćdziesiątkowy system liczbowy z bazową
liczbą 60, z którego rozwinął się później dwunastkowy układ podziału
godziny. Sumerowie używają kalendarza księżycowego.
1400 lat przed naszą erą
W Egipcie używa się oprócz zegarów słonecznych również
mniej dokładnych zegarów wodnych. Te drugie miały jednakże tę zaletę, że
były niezależne od światła słonecznego. To ograniczenie jest możliwym
wytłumaczeniem sformułowania „czas upłynął”.
1200 lat przed naszą erą
Babilończycy dzielą orbitę słoneczną na znaki zodiaku.
776 lat przed naszą erą
Grecy zaczynają 8 czerwca liczenie lat kalendarzowych według odbywających się co cztery lata olimpiad.
730 lat przed naszą erą
Król Judy AHAS każe wybudować obelisk, służący jako zegar słoneczny
700 lat przed naszą erą
Asyryjczycy używają kalendarza księżycowego.
Ok. 600 lat przed naszą erą
Król HISKIA posiada refrakcyjny zegar słoneczny.
585 lat przed naszą erą
Tales z Miletu prawdopodobnie jako pierwszy człowiek potrafił przewidzieć zaciemnienie słońca.
546 lat przed naszą erą
Uczeń Talesa Anaximander buduje najprawdopodobniej najstarszy zegar słoneczny w Grecji
Prawdopodobnie najstarszy rzymski zegar słoneczny, stojący przed
świątynią Kwiryniusza, był według przekazów zdobyczą z pierwszej wojny
punickiej i z powodu zmiany miejsca pokazywał niepoprawnie czas przez
sto lat, zanim to zauważono.
263 lata przed naszą erą
W Rzymie zostaje wzniesiony przez Pairisa Cursora pierwszy publiczny zegar słoneczny
238 lat przed naszą erą
Egipcjanie wprowadzają rok słoneczny z 365 ¼ dniami bez zmiany.
2 stulecie przed naszą erą
Golibroda Ktesibios – uczeń Archimedesa – zastosował jako pierwszy
prawa hydrauliki i mechaniki na zegarach. Wybudował zegar wodny z tarczą
i wskazówkami, poprawiając w znaczący sposób dokładność mierzenia
czasu.
130 lat przed naszą erą
Hipparchos stwierdza w Grecji różnicę w długości dni
słonecznych, mierzonych od południa do południa. W ten sposób w oparciu
o teorię deferentu, zapoczątkowuje swoim odkryciem sferyczną
trygonometrię.
50 lat przed naszą erą
W Atenach wybudowana zostaje przez Andronikosa z Kyrrhos „wieża
wiatrów” z kilkoma zegarami słonecznymi po stronie zewnętrznej i z
zegarem wodnym we wnętrz.
55 rok naszej ery
Juliusz Cezar zauważa podczas swego pobytu w Brytanii, że brytyjskie letnie noce są krótsze niż włoskie.
Ok. 500 rok naszej ery
Na rynku miasta w Gazie wybudowany zostaje „Zegar Herkulesa“, monumentalny zegar wodny z cogodzinnym wybijaniem godziny.
507 rok naszej ery
Boethius sporządza na zlecenie Teoderiksa Wielkiego kunsztowne zegary
- słoneczny i wodny, które mają być przekazane królowi Burgundów
Gunibaldowi.
750 rok naszej ery
W literaturze po raz pierwszy pojawia się wzmianka o zegarach piaskowych.
od 900 roku naszej ery
Oprócz zegarów słonecznego i wodnego używano w Europie też zegara
świecowego. Świece o określonym kształcie i wielkości spalały się w
określonym i znanym czasie. Tego rodzaju świece były nie tylko
niezależne od światła dziennego, ale też były proste w użyciu. Czasami
mnisi używali świec z zatopionymi w nich kulkami. Podczas spalania kulki
uwalniały się i spadały go metalowego pojemnika we wcześniej
określonych odstępach czasu. Dźwiękowy sygnał mógł na przykład oznaczać
upłynięcie pełnej godziny. Obok świec używano również lamp olejowych,
spalających się powoli lontów lub – tak było w Chinach – kadzidełek.
Ok. 1000 rok naszej ery
Podobno mnich Gerbert z Aurillac z Francji – późniejszy
papież Sylwester II – miał wpaść na pomysł zbudowania zegara z napędem
kółkowym.
1066 rok naszej ery
Su Sung, chiński mnich i uczony, napisał „ nowy projekt
mechanicznej sfery armilarnej i globusa nieba”. Za tym krył się
monumentalny astronomiczny zegar „waga niebiańska”, która oprócz swojej
wielkości i kunsztowności urzekała jeszcze jedną cechą: na kole
napędowym posiadała wychwyt, który na Zachodzie znany był dopiero za 200
lat. Su Sung opisał swoją konstrukcję w roku 1090 w swojej książce –
manuskrypcie przechowywanym w Pekińskiei Bibliotece Narodowej. W tym
samym roku wystawił dla stolicy cesarstwa Sun – Khai Sung, przy bramie
wschodniej miasta, astronomiczny zegar wodny.
1168 rok naszej ery
W Damaszku powstaje słynny zegar wodny przy bramie wschodniej miasta.
1170 rok naszej ery
W Kolonii stwierdzono istnienie rzemiosła „urluge” (zegarmistrz od zegarów wodnych)
1203 rok naszej ery
Hali publikuje dzieło o budowie i remontowaniu zegarów wodnych.
1220 rok naszej ery
W Kolonii istnieje zaułek zegarmistrzów od zegarów wodnych i drobnych kowali (Urlugingasse).
1232 rok naszej ery
Cesarz Fryderyk II otrzymuje w prezencie od sułtana z Bagdadu wielki astronomiczny zegar wodny.
1240 rok naszej ery
Villard de Honnecourt opisuje przedmiot, który później zostaje zinterpretowany jako wychwyt mechanicznego urządzenia
1252 rok naszej ery
Alfons X każe swoim uczonym sporządzić tablice planet.
1269 rok naszej ery
Po raz pierwszy wymieniona zostaje nazwa „zegarmistrz” (na rachunku za piwo dla klasztoru Beaulieu).
1270 rok naszej ery
Humbertus de Romanis, wizytator zakonu Dominikanów, wymienia w swojej
krytyce coraz większą złożoność mechanizmów zegarów, które uważa za
zbędne. W miejsce kosztownych i wystawnych mechanizmów zaleca proste i
niezawodne.
1280 rok naszej ery
W angielskich klasztorach i katedrach pojawiają się pierwsze zegary
wagowo- dźwigniowe z mechanizmami kół zębatychi – Waagbalkenuhr (z
jedną wskazówką, wskazujące czas co kwadrans)
1284 rok naszej ery
Uruchomiony zostaje pierwszy mechaniczny zegar na wieży w katedrze w Exter (Anglia)
1292 rok naszej ery
W Sens wymieniony zostaje monumentalny zegar z mechanizmem kół zębatych
1336 rok naszej ery
W Mediolanie zainstalowany zostaje publiczny zegar, prawdopodobnie
zegar wieżowy, z funkcją wybijania godzin. Zegar dzielił dzień na
cztery części po 6 godzin
Taki zegar znany jest już we Florencji.
1337-39 rok naszej ery
Roger von Stroke buduje słynny zegar astronomiczny dla katedry w Norwich.
1344 rok naszej ery
Dla pałacu władz miasta w Padwie wybudowany zostaje zegar z 24-godzinnym mechanizmem bijącym
1345 rok naszej ery
Od tego roku godzina dzielona jest na 60 minut, a te na 60 sekund.
1348 rok naszej ery
Londyn otrzymuje pierwszy publiczny zegar z mechanizmem wybijającym godziny, zwany Big Tom.
1354 rok naszej ery
Katedra w Strassburgu otrzymuje swój pierwszy monumentalny astronomiczny zegar.
1368 rok naszej ery
W e Wrocławiu zamontowany zostaje zegar na wieży z 12-godzinnym
mechanizmem wybijającym godziny. Wkrótce takie zegary pojawią się też w
innych większych miastach Europy
1386 rok naszej ery
W katedrze w Salisburg (Anglia) zostaje wbudowany zegar z mechanizmem bijącym bez tarczy (chodzi do dzisiaj).
1404 rok
Mnich Lasar Serbin kieruje budową zegara na wieży na placu katedralnym w moskiewskim Kremlu.
1410 rok
W Montpellier, strażnik na wieży, nadużywający alkoholu zostaje
zwolniony z urzędu, a na jego miejsce zostaje zamontowany zegar z
mechanizmem wybijającym godziny. Jest to pierwszy udokumentowany
przypadek, kiedy to człowiek zostaje zastąpiony przez maszynę.
1427 rok
Heinrich Arnold wynalazł sprężynę zegarową.
1475 rok
Z zachowanego, niedawno odkrytego szkicownika ojca
Augustynów i zegarmistrza Paulusa Almanusa wynika, że już wtedy znane
były sprężynowe mechanizmy naciągowe i wychwyt wrzecionowy. Również
ślimak, napędzany najpierw struną, był już wtedy stosowany w zegarach ze
sprężyną, aby skompensować nierówny rozkład siły. Ten wynalazek
przypisywano przez wiele lat Jakobowi Zechowi z Pragi
Ok. 1511 rok
Ślusarz norymberski Peter Henlein buduje bardzo popularne
przenośne zegary. Sukces Henleina polegał na zmniejszeniu sprężyny
naciągowej. Przez sprężynowy hamulec osiągnął równomierne, zwolnione
rozkładanie siły napędu. Z tego powodu zegary Henleina chodziły aż do 40
godzin, zanim znów je trzeba było nakręcać. Być może posiadały kształt
puszki lub bębna i były wyposażone w godzinny mechanizm bijący. Według
innej teorii miały one kształt kuli.
Ok. 1530 roku
Ślimak jest teraz napędzany łańcuchem, a nie struną. Zastosowanie tej
zasady: ślimak/łańcuch spotkać będzie można później w precyzyjnych
chronometrach.
1540 rok
Ścienne zegary z ciężarkami stają się zegarami użytkowymi mieszczan i chłopów.
1544 rok
Założona zostaje Paryska Gildia Zegarmistrzów.
1555 rok.
W Genewie wyrabia się zegarki kieszonkowe z ruchomymi figurkami.
1573 n. Chr.
Wprowadzona zostaje wskazówka minutowa (najstarszy dowód w astronomicznym stołowym zegarze renesansowym) .
1575 rok
Przenośne zegary zaopatrywane są w urządzenie budzące.
1582. rok
Bullą papieską wprowadzony zostaje jako obowiązkowy kalendarz gregoriański ( na podstawie tablic planet ).
1583 rok
Włoski student i późniejszy astronom Galileo Galilei podczas
obserwacji kołysania żyrandola odkrywa izochronizm ruchu wahadłowego.
1587 rok
Zbudowany zostaje pierwszy zegar z współosiowym układem wskazówek. Na
początku długa wskazówka pokazuje godziny, minuty wskazywane są przez
wskazówkę krótką.
1595 rok
Christoph Margraf dostaje patent na zegar z zastosowaniem łożyska kulkowego.
1630 rok
W Londynie założona zostaje "Worshipful Company of Clockmakers".
1634 rok
Południk zerowy zostaje wyznaczony przez Francuzów (przebiega przez
kanaryjską wyspę Ferro – dopiero od roku 1844 przebiegać będzie przez
Greenwich)
1641 rok
Włoski astronom Galileo Galilei pracuje nad konstrukcją zegara z
wahadłem, wykonuje rysunki, ale nie realizuje ich w praktyce. Podobno
jego syn Vincenzo miał zbudować taki zegar, lecz w napadzie furii go
zniszczył.
1645 rok
Christiaan Huygens buduje pierwszy zegar z wahadłem. Według jednych
źródeł znane mu były dokonania Galileusza, inne źródła mówią o tym, że w
roku 1657 sam zgłosił ten patent.
1664 rok
Szwajcar Gruet wynajduje łańcuszek jako element przenoszący między
obudową sprężyny, ślimakiem a mechanizmem kół zębatych w zegarku
kieszonkowym.
1665 rok
Christiaan Huygens buduje pierwszy zegar z balansem i spiralą. Patentu francuskiego udzielono mu w roku 1675.
1674 rok
Pierwszy zegar z rzeczywiście przydatną sprężyną spiralną (spiralą) zostaje zbudowany przez Thuret’a na zlecenie Huygens’a.
1675 rok
Cykloida uznana jest za najbardziej odpowiednią formę zazębiania w
mechanizmach zegarów. Założone zostaje obserwatorium astronomiczne w
Greenwich (południk przebiegający przez tą miejscowość staje się od 1844
roku południkiem zerowym)
1680 rok
Anglik Clement konstruuje wychwyt hakowy. Oprócz tego zastępuje
dotychczas używane zawieszenie wahadła z nici zawieszeniem z cienkiej
stalowej sprężyny, która jest prekursorem dzisiejszej sprężyny wahadła.
Niemiecki zegarmistrz Becher sporządza po raz pierwszy barometr,
samoczynnie nakręcający się przez zmianę ciśnienia powietrza. W roku
1681 Daniel Jean Richard buduje w Neuenburger Jura zegarki kieszonkowe. Z
tego rozwinie się później szwajcarski przemysł produkcji zegarków.
Ok. 1685 roku
Wynaleziony zostaje zegar projekcyjny, Czas pokazywany jest przez
wirującą tarczę, wyświetlaną na ścianie. Wiszący na niej miecz służył
jako wskazówka ( opisane w roku 1685 przez Johanna Zahna w Podręczniku
Optycznym)
1686 rok.
Daniel Quare z Londynu wygrywa w sporze o patent (wynalezienie zegara z repetycją)
1687 rok.
Falcio proponuje jako łożyska przewiercone rubiny, które wkrótce znajdą zastosowanie u angielskich zegarmistrzów
1690 rok
Angielski zegarmistrz Thomas Tompion wynajduje
prekursorski wychwyt cylindryczny do zegarków kieszonkowych, który
później zostanie ulepszony przez Grahama. Patent na ten wynalazek wydany
zostaje w roku 1695 zegarmistrzom: Tompion, Houghton i Barlow.
1691 rok
Clement buduje pierwszy zegar z wychwytem kotwicowym.
1704 rok
Nicolas Fatio De Duiller i Pierre de Baufre (Londyn) wspólnie
otrzymują angielski patent na wyrób łożysk z kamieni szlachetnych do
zegarków. Pierre de Baufre produkuje cylinder zegara cylindrycznego z
wychwytem z diamentu. Wykonuje również wychwyt spoczynkowy, w którym na
wałku balansowym znajdują się dwie nasadzone palety
1714 rok
Jeremy Thacker używa jako pierwszy określenia
„chronometr“. Oprócz tego wynajduje blokadę, która zapobiega
zatrzymywaniu się zegara w trakcie nakręcania
Ok. 1720 roku
Angielski zegarmistrz George Graham konstruuje z wychwytu
hakowego wychwyt, nazwany później od jego nazwiska „wychwytem
Grahama“.
1724 rok
Dutertre, Paryż, konstruuje wychwyt dupleksowy.
1725 rok
Graham ulepsza wynaleziony przez Tompiona, wychwyt cylindryczny.
Od 1725 do 1727 roku.
Bracia John i James Harrison budują dwa zegary stojące, które
zaopatrzone są w wychwyt typu „Grashopper”. Inną nowością jest wahadło
kompensujące zmiany długości wraz z temperaturą (Rostpendel).
1726 rok
George Graham konstruuje wahadło zegarowe ze zbiornikiem buforowym z rtęcią (izochronizm) w celu kompensacji wpływu temperatury.
1730 rok
Anton Ketterer z Schönwald w Szwarcwaldzie buduje pierwszy zegar z kukułką.
Od 1730 do 1735 roku
Bracia John i James Harrison budują pierwszy, dokładnie chodzący zegar okrętowy.
1741 rok
Louis Amant, Paryż, wynajduje na nowo wychwyt nożycowy do zegarów na
wieży. Był on co prawda już wcześniej wynaleziony przez Galileusza w
XVII wieku i zastosowany w zegarze na wieży w Palazzo Vecchio we
Florencji, ale z czasem zapomniano o nim.
1751 rok
J. A. Lepaute ulepsza wychwyt nożycowy i stosuje go powszechnie w
zegarach ściennych i w zegarach z podpórką. Francuz Le Plat buduje w
Paryżu zegar, który jest nakręcany przez zmiany ciśnienia powietrza.
1762 rok
Angielski zegarmistrz John Harrison przedstawia swój
bardzo precyzyjny chronometr okrętowy H4, który w kręgach fachowców
uchodzi do dzisiaj za najciekawszy czasomierz w dziejach ludzkości.
1764 rok
John Arnold sporządza dla króla Anglii pierwszy zegarek z cylindrem, wykonanym w rubinie, wbudowanym w sygnet.
Ok. 1765 roku
W Szwarcwaldzie zamiast dotychczas używanych powszechnie zegarów wagowo- dźwigniowch budowane są pierwsze zegary z wahadłem.
1769 rok
Angielski zegarmistrz i wytwórca chronometrów Thomas Mudge wynalazł wychwyt kotwicowy do małych zegarków.
Ok. 1770 roku
Abraham Louis Perrelet wynalazł automatyczny naciąg do małych
zegarków. Wyposaża też zegarek kieszonkowy w rotor i nawrotnik. Zasada,
którą zastosowano na nowo w roku 1942 w „Eternie”, i która znakomicie
sprawdziła się w zegarkach naręcznych.
1775 rok
John Arnold (po lewej) ze swoim synem I żoną. Przyznano mu patent na kompensacyjny balans bimetaliczny z cylindryczną spiralą.
1776 rok
John Arnold po raz pierwszy wbudowuje spiralę cylindryczną w
chronometrze. Francuz Pierre Le Roy buduje chronometr morski z wychwytem
chronometrowym. Nie jest jednak dowiedzione, że on sam go wynalazł.
1780 rok
Szwajcarskiemu astronomowi Mallet’owi udaje się po raz pierwszy
wyliczyć prawdziwy miejscowy czas słoneczny, co w roku 1780 ogłaszane
jest dzwonem z St. Pierre w Genewie
1782 rok
John Arnold otrzymuje patent na wychwyt chronometrowy ze sprężyną.
Wychwyt chronometrowy z kotwicą obrotową stosowany był przez niego już
wcześniej.
1783 rok
Abraham Louis Breguet wprowadza sprężynę dźwiękową w
zegarach powtarzalnych. Od tego roku wyposaża swoje zegary w
charakterystyczne wskazówki, nazwane od jego nazwiska
1790 rok
Abraham Louis Breguet wynalazł zabezpieczenie wstrząsoodporne.
1795 rok
Abraham Louis Breguet wynalzł nazwaną od jego nazwiska „spiralę
Bregueta”, która powoduje „równomierny oddech”. Dopiero wiele lat
później okaże się, że skomplikowana spirala jest właściwie zbędna.
Ok. 1795 roku
W najwyższych sferach społecznych nosi się okazjonalnie ozdobne
zegarki na bransolecie. W ten sposób wynaleziony zostaje zegarek
naręczny. Ten wynalazek jest przypisywany przy okazji Abrahamowi
Louisowi Breguet’owi, ponieważ w roku 1810 wysłał taki zegarek królowej
Neapolu.
1801 rok
Utalentowany zegarmistrz Abraham Louis Breguet wynalazł tourbillon i
zgłosił go 14.04.1801 roku do Urzędu Patentowego w Paryżu. Dzięki temu
urządzeniu można było wyeliminować wszystkie najważniejsze usterki
systemu oscylacyjnego. Cały ten system: balans, kotwica, koło wychwytowe
zostały zamontowane na jednej konstrukcji obrotowej, która obraca się
raz w ciągu minuty dookoła kola sekundowego. To skomplikowane
urządzenie, które automatycznie wyrównuje różnice położenia przenośnych
zegarów, jest uważane za jedno z najbardziej wyrafinowanych urządzeń i
stosowane jest tylko w wyjątkowo drogich zegarach.
1815 rok
Mechanik Karl Heinrich Klingert z Breslau (Wrocław) buduje pierwszy zegar elektryczny.
1820 rok
Abraham Louis Breguet kończy pracę nad swoim najbardziej
skomplikowanym dziełem – zegarkiem do noszenia. Zlecenie na to otrzymał
już w roku 1783. Zegarek o nazwie „Marie Antoinette“ zawiera w sobie
następujące mechanizmy:
mechanizm bijący, powtórzeniowo- minutowy
wieczny kalendarz
niezależnie zatrzymywana sekunda centralna
wskaźnik dat, faz księżyca, itp.
automatyczny naciąg
wskaźnik rezerwy chodu
termometr
Zegarek ten znajduje się dzisiaj w Mayer-Museum w Jerozolimie. Według
innych źródeł zegarek ten miał być gotowy dopiero w roku 1827, a więc 4
lata po śmierci Breguet’a.
Ok. 1820 roku
W szwarcwaldzkich zegarach część drewnianych kół zębatych wymienia
się na tryby z odlewu mosiężnego. Wychwyt wrzecionowy z krótkim przednim
wahadłem wymienia się na wychwyt kotwicowy z długim wahadłem.
1820 rok
W Szwajcarii zaczyna się stosować kamienie łożyskowe, aby zmniejszyć tarcie łożysk i zapobiec nadmiernemu zużyciu.
Ok. 1830 roku
W zegarach szwarcwaldzkich stosuje się wyłącznie koła zębate z
mosiądzu, sznur zostaje zastąpiony łańcuchem, wprowadza się metalowy
dzwonek i sprężynę dźwiękową.
1839 rok
Optyk Carl August von Steinheil z Monachium produkuje
zegar, który przekazuje do sąsiednich mechanizmów impulsy elektryczne z
baterii elektrochemicznych i je w ten sposób utrzymuje w ruchu.
1840 rok
Sir Charles Wheatston (Paryż) publikuje memoriał o wynalezionym przez
siebie aparacie, dzięki któremu można sterować z centrali zegarami
położonymi w różnych miejscach
Ok. 1842 roku
Adrien Phillippe konstruuje pierwszy naciąg z pokrętłem do zegarków
kieszonkowych. Do tego czasu zegarki kieszonkowe nakręcane i nastawiane
były za pomocą odpowiedniego klucza.
1843 rok
Alexandrowi Bain’owi przyznano patent na wahadło napędzane
elektromagnetycznie. Uważany jest on za wynalazcę zegara z napędem
elektrycznym
1844 rok
W Szwarcwaldzie buduje się zegar roczny.
1845 rok
Ferdinand Adolph Lange rozpoczyna w Glashütte/ Saksonia produkcję słynnych później zegarków kieszonkowych (Glashütte).
1850 rok
W Furtwangen (Szwarcwald) założona zostaje pierwsza szkoła
zegarmistrzowska na obszarze niemieckojęzycznym. Następne szkoły tego
typu powstają później w: Schwenningen, Glashütte, Karlstein, Biel, La
Chaux-de-Fonds, Genf,Le Locle, Neuchätel.
1860 rok
Francuz Phillips rozwiązuje w sposób naukowy problem osiągnięcia izochronizmu.
1868 rok
Georges Frédéric Roskopf otwiera w La Chaux de Fonds fabrykę zegarów,
w której produkowane są wyjątkowo tanie zegarki kieszonkowe. Zegarki
Roskopfa posiadają kilka konstrukcyjnych uproszczeń, co w połączeniu z
racjonalnym, fabrycznym sposobem produkcji umożliwiło osiągnięcie
niskiej ceny. To z kolei przyczyniło się do tego, że zegarki
kieszonkowe zaczęły być noszone i w niższych warstwach społecznych.
Części cech konstrukcyjnych Roskopfa znaleźć będzie jeszcze można długo w
prostych zegarkach.
1870 rok
Paryski zegarmistrz Joseph Winnerl wynalazł mechanizm wtórnej wskazówki sekundowej stopera("Rattrapante").
1880 rok.
Średni czas słoneczny w Greenwich zostaje ustawowo czasem oficjalnym w Wielkiej Brytanii.
1822 rok
W Anglii wynaleziono stoper bez bieżącego wskaźnika czasu.
1889 rok
Powstaje pierwszy precyzyjny czasomierz Zygmunta Rieflera, zegar
wahadłowy, pracujący po części w próżni, o dokładności jednej dziesiątej
sekundy dziennie
1891 rok
W Ruhla (Turyngia) produkuje się proste użytkowe zegarki kieszonkowe.
1893 rok
W Niemczech ustawowo wprowadzony zostaje czas środkowoeuropejski.
1896 rok
W Delta, Michigan, produkuje się w Ingersoll Bros pierwsze tanie
zegarki (One Dollar Watches ), których sprzedaż wkrótce wynosić będzie
milion sztuk rocznie.
1901 rok
Zostaje przyznany patent na zegar wahadłowy z napędem
elektrodynamicznym. Zegar ten posiada wszystkie części, które dopiero za
około 30 lat znajdą zastosowanie: trwałe magnesy, zwojnice, kontakty i
baterie.
1902 rok
Udaje się wyprodukowanie z gliny syntetycznego kamienia szlachetnego
korundu w wariantach szafiru i rubinu. (W nowoczesnej technice produkcji
zegarków stosowane są jako niedrogie kamienie łożyskowe).
1905 rok
Modne stają się zegarki naręczne. W USA emituje się przez radio pierwsze sygnały czasu.
1911 rok
1 maja z Wieży Eiffla w Paryżu nadawane są pierwsze sygnały czasu w
Europie z nadajnika, który wykonał Gustave Ferrie. Południk zerowy
zostaje ustalony ostatecznie na Greenwich.
1912 rok
ETERNA produkuje swój pierwszy budzik naręczny. Już w roku 1894
istniał rysunek konstrukcyjny takiego zegarka, wykonany przez Carla Otto
Majora.
1916 rok
W Niemczech wprowadza się czas letni.
1921 rok
Kryształy kwarcu stosuje się do stabilizacji drgań w oscylatorach. W
ten sposób zapoczątkowuje się produkcję zegarków kwarcowych. Radio
nadaje sygnał czasu ONOGO.
1922 rok
Czasopisma specjalistyczne donoszą o skonstruowaniu w Anglii naręcznego zegarka z naciągiem automatycznym.
1923 rok
W roku 1923 John Harwood zbudował pierwszy zegarek automatyczny na
rękę z bezwładnikiem wahadłowym. 1 września 1924 roku Szwajcarski
Instytut Własności Umysłowych w Bernie udzielił mu patentu nr 10 65 83.
Osiągnięcia w tej dziedzinie, jakie miał Abraham Louis Perrelet, który
już w XVIII wieku wynalazł zegar automatyczny z rotorem i nawrotnikiem,
nie były konstruktorowi znane. We współpracy z firmą Fortis zaczęto w
roku 1926 produkcję seryjną tych zegarków.
1924 rok.
W Szwajcarii zaczyna się produkcję zegarków naręcznych z naciągiem automatycznym.
1927 rok
ROLEX przedstawia absolutnie wodoszczelny zegarek naręczny „Oyster”.
1929 rok
W.A. Morrison odkrywa kryształ jako zamiennik wahadła – prowadzi to
do rozpoczęcia budowania pierwszych zegarów kwarcowych, których
dokładność w użytku codziennym jest nie do pobicia.
Ok.1928 roku
W Ameryce Północnej po raz pierwszy uruchamia się zegar kwarcowy.
1932 rok
ROLEX opatentowuje naciąg automatyczny z jednostronnie działającym rotorem.
1933 rok
Na szwajcarski rynek wchodzi skonstruowana przez Reinharda Straumanna
spirala NIVAROX (ze specjalnego stopu). Jest to poprawienie spirali
ELINVAR, znacznie lepsza niż długo używana spirala stalowa.
1934 rok
Od tego roku produkowane jest na rynek tworzywo sztuczne PMMA
(akryl), znane pod nazwą PLEXIGLAS. Jednym z pierwszych jego zastosowań
jest produkcja szkieł do zegarków. Szkła akrylowe zastępują
dotychczasowe szkła z triazetatu i celuloidu, które co prawda były też
odporne na stłuczenie, ale z czasem się kurczyły i żółkły.
1947 rok
POBJEDA, pierwsze radzieckie zegarki, produkowane są w Moskiewskiej
Fabryce Zegarków. Produkcja 15-kamieniowych, nie zabezpieczonych
wstrząsoodpornie zegarków, wyposażonych w spiralę Breugueta oddana
zostanie później fabryce zegarków SIM. W Szwajcarii wybudowany zostaje
przez LEMANIA prototyp chronografu automatycznego. Do produkcji seryjnej
jednak nie dochodzi.
1935 rok
W Niemczech wprowadzona zostaje automatyczna informacja telefoniczna o
czasie. Na skalę przemysłową zostaje produkowany komparator chodu.
1954 rok
Max Hetzel konstruuje naręczny, sterowany tranzystorowo, kamertonowy zegarek.
1955 rok
W Wielkiej Brytanii skonstruowany zostaje atomowy zegar cezowy, który zostanie w praktyce zastosowany od roku 1964.
1957 rok
HAMILTON (USA) rozpoczyna produkcję seryjną elektrycznego zegarka naręcznego
1958 rok
W zakładach radiowych Erfurt rozpoczyna się seryjna produkcja przemysłowych zegarów kwarcowych.
1960 rok
BULOVA (USA/ Szwajcaria) wprowadza na rynek kamertonowy zegarek ręczny
1967 rok
Skonstruowanie kwarcowych zegarków naręcznych w
Szwajcarii i Japonii. Jako oscylatora użyto płaskiego kwarcu, później w
kształcie kamertonu. Chodzi o kwarc czysto syntetycznej produkcji, o
częstotliwości 32.768 drgań na sekundę.
Jako wzorzec czasu uruchomiony zostaje zegar atomowy (Mainflingen
koło Frankfurtu/M), który podlega PTB Braunschweig, z nadajnikiem
sygnału czasowego DCF77 na fali długości 77 kHz z zasięgiem ok. 2000 km.
Nadajnik wysyła w regularnych odstępach czasu sygnały radiowe z
zakodowaną informacją czasową, która synchronizuje wszystkie osiągalne
radiowe zegary Europy. Od tego czasu jedna sekunda ma długość
9192631770 drgań atomu cezu.
1968 rok
Szwajcaria, ETA – wprowadzenie pierwszego męskiego automatycznego
zegarka naręcznego z datownikiem i nazwą dnia tygodnia, z możliwością
szybkiej korekty obu wskaźników.
1969 rok
Na rynek wchodzą chronografy naręczne z naciągiem automatycznym.
Pierwszy wyprodukowany jest przez ZENITH, wkrótce po tym wychodzi
chronograf modułowy szwajcarskiego konsorcjum firm (BREITLING, HEUER,
BÜREN i DUBOIS-DÉPRAZ) jak również pojawia się japoński automatyczny
chronograf firmy SEIKO.
1970 rok
Na targach „Basel 70“ różne firmy wystawiają kwarcowe zegarki ręczne.
1975 rok
ETA wprowadza na rynek najcieńszy przemysłowo wyprodukowany mechanizm
automatyczny z centralną sekundą, datownikiem i szybką korektą (kaliber
2892)
1977 rok.
Anglik George Daniels konstruuje wychwyt współosiowy o wyjątkowo
małym tarciu. Do tej chwili nikt nie interesuje się ulepszaniem
zegarków mechanicznych, dlatego nie dochodzi do produkcji seryjnej.
Daniels wbudowuje nowatorski wychwyt w swoich zegarkach, produkowanych w
bardzo małych seriach.
1978 rok
Zostaje przyznany patent firmie EBAUCHES S. A. na kwarcowy,
mechaniczny zegarek naręczny. Patent ten nie został jednak wykorzystany
do końca. Tradycyjny producent mechanizmów ADOLF SCHILD połączył się z
ETA. Produkcja we wszystkich zakładach AS, między innymi w zakładach
mechanizmów budzików, zostaje wstrzymana.
1979 rok
Wstrzymana zostaje produkcja szwajcarskich automatycznych chronografów modułowych.
1980 rok
W Szwajcarii pokazano najcieńszy zegarek kwarcowy świata, Delirium IV, o grubości 0,98 mm
1982 rok
W Szwajcarii podjęto produkcję najprostszych, nienaprawialnych,
modnych zegarków z plastiku (SWATCH). Stają się na rynku niesłychanym
sukcesem.
1986 rok
W firmie ZENITH podjęto produkcję automatycznych chronografów z roku 1969.
1989 rok
JUNGHANS wprowadza na rynek pierwszy zegarek ręczny, sterowany radiowo.
1992 rok
ETA wprowadza na rynek nowy, wyjątkowo płaski mechanizm automatyczny
(kaliber 2000, grubość 3,6 mm). Konstrukcja kosztuje ok. 5 milionów
franków szwajcarskich
1996 rok
ETA wprowadza nowy, automatyczny mechanizm chronografowy (2894-2) o grubości jedynie 6,1 mm
1997 rok
FORTIS wprowadza nowy mechanizm zegarka ręcznego, zbudowany w
systemie modułowym, jednoczący w sobie automatyczny naciąg, budzik i
chronograf.
1998 rok
SEIKO wystawia na targach "Basel 98" prototyp mechanicznego zegarka
kwarcowego. Nakręcany ręcznie naciąg posiada elektroniczny wychwyt i
wskaźnik rezerwy chodu.
1999 rok
OMEGA przedstawia na targach "Basel 99" pierwszy, produkowany
seryjnie zegarek mechaniczny z współosiowym wychwytem, wynalezionym
przez Danielsa w 1977 roku.
2001 rok
Na targach zegarków w Bazylei ULYSSE NARDIN przedstawia zegarek
ręczny, który oprócz innych wybitnych właściwości posiada wynaleziony
przez dr Ludwiga Oechslina wychwyt bez kotwicy. W „Dual Direct
-wychwycie” dwa kola zębate z czystego krzemu przenoszą na zmianę
energię na balans.
Czasomierze to nie tylko urządzenia odmierzające czas, to również dzieła sztuki, które odwołują się do Naszych gustów a przez to tworząc trendy w modzie. Zatracają formę czysto użytkową, wkraczając w świat prestiżu, pewnego symbolu.
Czasomierze to nie tylko urządzenia odmierzające czas, to również dzieła sztuki, które odwołują się do Naszych gustów a przez to tworząc trendy w modzie. Zatracają formę czysto użytkową, wkraczając w świat prestiżu, pewnego symbolu.
Czasomierze to nie tylko urządzenia odmierzające czas, to również dzieła sztuki, które odwołują się do Naszych gustów a przez to tworząc trendy w modzie. Zatracają formę czysto użytkową, wkraczając w świat prestiżu, pewnego symbolu.
"Nie ma wartości równej wartości czasu" - poznaj historię najbardziej ekskluzywnych manufaktur zegarmistrzowskich
