Czas Czasomierze to nie tylko urządzenia odmierzające czas, to również dzieła sztuki, które odwołują się do Naszych gustów a przez to  tworząc trendy w modzie.  Zatracają formę czysto użytkową, wkraczając w świat prestiżu, pewnego symbolu.

Kształcenie do zawodu zegarmistrza  jest punktem wyjściowym do elastycznej orientacji zawodowej w różnych dziedzinach - wytwarzania zegarków, biżuterii i rozmaitych urządzeń. Kształcenie to jest zorientowane przyszłościowo i na podstawie szerokiej gamy możliwości może być bazą do dalszego zawodowego kształcenia w wielu innych zawodach, w których mile widziane są rzemieślniczo – techniczne zdolności i kreatywność. W ostatnich latach zegarmistrzowie są poszukiwani i mają bardzo dobre szanse zawodowe, szczególnie ze względu na ostatnio rosnące zapotrzebowanie na zegarki mechaniczne.

Dzisiejszy obszar działania zegarmistrza jest pochodną z jednej strony technicznej różnorodności zegarków i zastosowanych do ich budowy materiałów, a z drugiej strony dodatkowych zadań, które wynikają z rozporządzeń o nowym profilu zawodu rzemiosła zegarmistrzowskiego. Zarówno konieczne ciągłe dopasowywanie umiejętności i wiedzy do technologicznego rozwoju, jak i dodatkowo dochodzące zadania, jak restaurowanie historycznych zegarów i zegarków oraz prace serwisowe w branży jubilerskiej, wymagają wysokiego poziomu wiedzy technicznej i szczególnej elastyczności, potrzebnej przy ciągłych zmianach zadań.

Zegarmistrz wykonuje swoja pracę w pozycji siedzącej przy specjalnie do precyzyjnej pracy skonstruowanym warsztacie. Pulpit warsztatu jest zaopatrzony z przodu w dwie specjalne podpórki na przedramiona. W ten sposób uzyskane odciążenie rąk umożliwia pewniejsze operowanie małymi narzędziami i dokładniejsze wykonywanie pracy. Pod ręką znajdują się potrzebne narzędzia, jak lupa, pincety, oliwiarka, odpylacz, stojak z narzędziami i zestaw małych śrubokrętów. Narzędzia rzadziej używane są również w zasięgu i zależnie od zastosowania uporządkowane w dwóch rzędach szuflad po lewej i po prawej stronie warsztatu. W każdej przyzwoicie urządzonej pracowni zegarmistrzowskiej znajdą się również maszyny ogólnego użycia, jak tokarka, maszyna do czyszczenia małych mechanizmów, urządzenie ultradźwiękowe do czyszczenia zegarów i zegarków, obudowy zegarków i biżuteria, elektroniczny komparator chodu (urządzenie regulujące i sprawdzające), kwarcowy stoper do sprawdzania i strojenia zegarków kwarcowych, urządzenie do kontroli wodoszczelności i wiele innych urządzeń kontrolujących i mierzących, wskazujących wartości elektryczne.

Przy pracach takich jak demontaż, montaż i naprawianie mechanizmów zegarków i ich części zegarmistrz rzadko ma możliwość korzystania z konstrukcyjnych planów, rysunków czy innych tego typu pomocy. Wyłącznie jego doświadczenie i wyćwiczona zdolność myślenia pomagają mu szybko wychwycić konstrukcyjne zależności, jak również logikę mechanicznych i elektronicznych urządzeń. Te zdolności są nieodzownym warunkiem do zauważenia usterek w zegarowych mechanizmach i całych elektronicznych podzespołach. Sukces jego pracy często jest związany z tym, jak dalece jest on w stanie skojarzyć przyczynę ze skutkiem w przypadku mechanicznych i elektrycznych zakłóceń. Stopień trudności szukania usterki i wykonania różnych prac wiąże się bezpośrednio z wielkością naprawianego obiektu. Zegarki, których najmniejszych części nie można sprawdzić gołym okiem, trzeba naprawiać z lupą. Do chwytania drobnych części zegarmistrz używa pincety. Lampa bezpośrednio oświetlająca pulpit warsztatu wykrywać musi nawet najmniejsze ślady kurzu.

W odróżnieniu do prac renowacyjnych, zegarmistrz potrzebuje odpowiednich rysunków i szkiców do wykonania wałków, kółek, dźwigni, płytek i innych części mechanizmów. Te musi zegarmistrz wykonać sam. Potrzebne do tego formy i wymiary sporządza na podstawie części, które trzeba wymienić lub wylicza je sam z danych wymiarów mechanizmu.

Z powodu wielkiej różnorodności prac, wykonywanych przy naprawach lub wytwarzaniu części, praca zespołowa w tym zawodzie jest rzadkością i jest możliwa i sensowna jedynie przy natłoku większej ilości jednolitych zleceń. Z reguły praca zegarmistrza jest jednak typową pracą indywidualną.

Głównym zajęciem zegarmistrza jest niezmiennie renowacja i naprawa mechanizmów zegarów i zegarków oraz ich wyposażenia dodatkowego i akcesoriów. Zanim mechanizm zegarka zostanie rozebrany, musi być zbadany pod względem możliwych usterek i dysfunkcji, ażeby ich usunięcie mogło nastąpić w odpowiedniej kolejności. Po znalezieniu usterki w mechanizmie zbadać należy też obudowę i inne części zegarka, aby określić ich stan. Niekiedy właśnie to daje wskazówki co do przyczyn złego działania mechanizmu zegarka. Po skończeniu tych oględzin mechanizm zegarka jest wyjmowany z obudowy. Teraz według określonego systemu sprawdza się pod względem ewentualnych awarii pojedyncze podzespoły mechanizmu. Pomijając kilka wyjątków mechanizm zegarka składa się z sześciu takich podzespołów: napęd, mechanizm przekładniowy, wychwyt, system oscylacyjny, naciąg i mechanizm wskazówkowy. Po kontroli wzrokowej następuje demontaż całego urządzenia, w czasie którego wymienia się wadliwe elementy. Jeśli naprawianym obiektem jest starszy zegarek, to odpowiednie części zamienne muszą być dorobione ręcznie. Po usunięciu usterek i wymienieniu zepsutych części zegarka, czyści się mechanizm i cały zegarek. Przy montowaniu zegarka łożyska i miejsca tarcia, zależnie od zaabsorbowania materiału i jego konstrukcji, smarowane są odpowiednim smarem. Następnie mechanizm zegarka jest nastawiany i regulowany. Do kontroli końcowej mechanizmu zegarka zegarmistrz ma do dyspozycji odpowiednie urządzenie elektroniczne, które go dokładnie informuje o stanie wyregulowania zegarka w różnym położeniu. Kontrola końcowa zegarka kwarcowego przebiega podobnie, tyle że nie mówi się tu o regulowaniu, lecz o zestrajaniu, i że ta kontrola przeprowadzana jest za pomocą kwarcowego stopera.

Szczególną uwagę powinno się poświęcić obudowie zegarka. Często chodzi tu o cenne dzieła sztuki biżuteryjnej ze szlachetnego metalu ze scalonymi lub nasadzonymi złotymi elementami. Jest tu wymagana szczególna ostrożność i staranność, bo przeoczenie jakichś nadłamanych lub przetartych elementów może doprowadzić do utraty całego zegarka. Równocześnie musi być sprawdzony stan osadzenia i zużycia diamentów, pereł lub innych elementów ozdobnych obudowy zegarka. Usunięcie ewentualnych usterek lub odnowienie poszczególnych elementów paska lub części obudowy, mocowań kamieni itd. następuje według reguł lutowania twardego i odpowiedniej galwanicznej i mechanicznej obróbki powierzchni. Do tego celu znajdują się w pracowni zegarmistrzowskiej konieczne  urządzenia. W pracowniach rzemiosła zegarmistrzowskiego w tym samym stopniu poddaje się konserwacji i renowacji zegarki i duże zegary. W większych pracowniach zatrudnia się zegarmistrzów zależnie od ich uzdolnień i umiejętności jako specjalistów od zegarków lub zegarów.

Zegarmistrz musi się nastawiać w coraz większym stopniu w swojej pracy na nowe technologie, w których są stosowane nowe metody pracy. W przypadku zegarków częściowo lub całkowicie elektronicznych prace renowacyjne w tradycyjnym pojęciu są już niemożliwe. Tak więc praca serwisowa zegarmistrza przy tego typu zegarkach ogranicza się przede wszystkim do ujawnienia wszystkich przyczyn awarii. Elektroniczne mierniki i przyrządy kontrolne pomagają mu sprawdzić skomplikowane procesy w zegarkach elektronicznych i znaleźć usterkę. Jeśli jakaś część okaże się jako niesprawna, zostaje z reguły wymieniana. Elementy lutowane zostają w tym celu za pomocą lutownicy poluzowane i wymienione.

Oprócz swoich specyficznych zawodowych umiejętności i wiedzy, zegarmistrz posiada solidną wiedzę o obróbce materiałów. Obejmuje ona niemal wszystkie metody obróbki stali i innych metali. Zegarmistrz umie posłużyć się zarówno pilnikiem, jak również wytoczyć na tokarce najmniejsze wałki i czopy, które niekiedy nie są grubsze od ludzkiego włosa. Potrafi, wytwarzając części zamienne, obrabiać stal i każdy rodzaj metali miękkich, tworzywa sztuczne i inne materiały. Połączenia metalu tworzone są za pomocą śrubowania, kołkowania, nitowania, klejenia, lutowania miękkiego i twardego. Do tych prac i wszystkich innych metod obróbki materiałów bezwiórowej i skrawaniem zegarmistrz potrzebuje małych pilników i pilników do polerowania, wielu rodzajów imadeł i frezarek, wierteł, dłut, pogłębiaczy, wiertarek i tokarek. Do tego dochodzą przyrządy miernicze i kontrolne, które stosuje się i w innych zawodach techniki konstrukcji precyzyjnych.

Jako mikromechanik, zegarmistrz poszukiwany jest w prawie wszystkich zawodach techniki konstrukcji precyzyjnych. Jego wiedza i umiejętności w dziedzinie mechaniki precyzyjnej, elektrotechniki i elektroniki dają mu możliwość pracy tam, gdzie wytwarza się, konserwuje i naprawia mechaniczne, elektryczne lub elektroniczne urządzenia licznikowe lub rejestrujące (gospodarka wodna, gazowa, elektryczna, itp.).

Przez to, że przemysł zegarowy został w dużym stopniu zautomatyzowany, zegarmistrz awansował do pozycji specjalisty-fachowca. Głównymi jego czynnościami są kontrola wstępna opracowywanych części zegarków, kontrola końcowa gotowych zegarków, naprawa wadliwych czasomierzy, organizacja pracy dla swoich przyuczonych pracowników i wdrożenie do pracy pomocników. Zgodnie z umiejętnościami specjalizuje się jednak z reguły w pracy przy wytwarzaniu zegarów i zegarków. Bowiem również producenci mechanizmów, tarcz zegarowych i obudowy potrzebują zegarmistrzów do prac konstrukcyjnych i kontroli jakościowej.

W handlu częściami zamiennymi do zegarków zatrudnia się wykształconych zegarmistrzów, gdzie spełniają wiodącą rolę. Ze względu na swoje wykształcenie dysponują oni potrzebną wiedzą, aby móc określić konkretne części zamienne pod względem funkcji i marki. W przypadku zakładów handlujących częściami zamiennymi chodzi o przedsiębiorstwa handlu hurtowego branży zegarowej i jubilerskiej, które obok części zamiennych prowadzą jeszcze oddziały maszyn, narzędzi, zegarków i biżuterii. Taki zegarmistrz –specjalista ma zatem wiele możliwości poza własnym zakresem czynności przejąć specjalne zadania na tym, czy innym oddziale. Wyjątkowo ciekawą dziedziną może być praca na oddziale narzędzi i maszyn.

Bardzo rzadko spotkać można zegarmistrzowskie warsztaty jako całkowicie samodzielne zakłady rzemieślnicze. Z reguły są one integralną częścią specjalistycznych sklepów z zegarkami, biżuterią i techniką mierzenia czasu. Tutaj ma swoje utrzymanie około 80% wszystkich niesamodzielnych zegarmistrzów. Typowe zawodowe obszary pracy w handlu, rzemiośle i przemyśle gwarantują ambitnemu zegarmistrzowi wysoką zawodową mobilność i lokalną niezależność. Jego szanse tak samo wysoko ocenić można w przedsiębiorstwach mikromechaniki jak i w zakładach prądu słabego i techniki konserwacyjnej.

W średnich i większych sklepach specjalistycznych tok pracy przy naprawach w warsztacie zegarmistrzowskim jest często zakłócany przez fakt, że obok prac naprawczych dochodzą jeszcze dodatkowo takie zajęcia jak sporządzanie kosztorysów, kalkulacje cen i z tym związane doradztwo klienteli. Zakłady z dużą ilością napraw omijają ten problem w ten sposób, że zatrudniają elastycznych i towarzyskich zegarmistrzów tylko jako doradców w kontakcie z klientami. Przejmują oni wszystkie prace wstępne związane z każdym zamówieniem.

W wielu zakładach zegarmistrz ma okazję obok wykonywania swego zawodu nabyć doświadczenia w sprzedaży zegarków i biżuterii. Tę możliwość powinno się szczególnie wtedy wykorzystać, jeśli ma się zamiar w przyszłości samemu założyć lub prowadzić sklep sprzedaży detalicznej zegarków i biżuterii. Żeby dobrze i skutecznie prowadzić sklep trzeba mieć zarówno doświadczenie w sprzedaży jak i wykazywać się konieczną znajomością towaroznawstwa. Przejście z zawodu zegarmistrza do zawodu sprzedawcy zegarków jest prawie zawsze możliwe. Zależnie od zainteresowania i zawodowych zamiarów zegarmistrz w końcu sam zadecyduje, czy chciałby całkowicie poświęcić się sprzedaży, czy tylko częściowo. Podstawowa wiedza o sprzedaży zegarków nabyta w zakładzie może być uzupełniona przez uczęszczanie do szkoły branżowej w Königstein/Ts.

Ze względów ekonomicznych i z powodu pokrewieństwa zawodu w mniejszych miejscowościach często się zdarza, że wykonywane są przez jedną osobę dwie funkcje: zegarmistrza i optyka. Do wykonywania obu tych zawodów należy jednak zdobyć konieczne świadectwa wykształcenia w tych zawodach, zanim podejmie się pracę w zakładzie, łącząc ze sobą te dwa zawody.

W obrębie zawodu najwyższym uzyskanym stopniem, regulowanym przepisami, jest tytuł mistrza. Po okresie kształcenia zakończonego egzaminem końcowym zegarmistrzmoże pracować kilka lat jako czeladnik/ pracownik wykwalifikowany na stanowisku niesamodzielnym. W czasie tego czasu ma okazję pogłębiać swoją wiedzę i umiejętności. Do przygotowania do egzaminu mistrzowskiego w rzemiośle zegarmistrzowskim służą kursy przygotowawcze w szkołach zegarmistrzowskich lub w ośrodkach kształcenia zawodowego. W przemyśle poszukuje się na stanowiska średniej technicznej kadry kierowniczej przede wszystkim techników z kierunku techniki konstrukcji precyzyjnej, którzy wcześniej uczyli się zawodu zegarmistrzowskiego.

Większe warsztaty w rzemiośle i przemyśle prowadzone są z reguły przez kierowników warsztatów. Do jego obowiązków należy między innymi zgodna z przepisami realizacja wszystkich przychodzących zleceń aż po kalkulację ceny sprzedaży. Jest odpowiedzialny za organizację pracy, sporządza kosztorysy i sprawuje funkcję pośrednika między warsztatem a punktem sprzedaży. Kontroluje i uzupełnia magazyn części zamiennych i jest odpowiedzialny za fachowe instruowanie uczniów- praktykantów. Koniecznym warunkiem do tego jest zdanie egzaminu mistrzowskiego.

Większe zakłady i sklepy filialne detalicznej sprzedaży zegarków i biżuterii zatrudniają mistrzów zawodu zegarmistrzowskiego z odpowiednim handlowym doświadczeniem na stanowisku dyrektora zakładu. Dyrektor zakładu musi być w stanie samodzielnie prowadzić zakład sprzedaży detalicznej z przyłączonym do niego warsztatem. Do tego potrzebne są odpowiednia znajomość towaroznawstwa w celu dokonywania zakupów i sprzedaży, jak również wiedza fachowa w dziedzinie reklamy, czy dekorowania okien wystawowych.

Czasomierze to nie tylko urządzenia odmierzające czas, to również dzieła sztuki, które odwołują się do Naszych gustów a przez to  tworząc trendy w modzie.  Zatracają formę czysto użytkową, wkraczając w świat prestiżu, pewnego symbolu.

Czasomierze to nie tylko urządzenia odmierzające czas, to również dzieła sztuki, które odwołują się do Naszych gustów a przez to  tworząc trendy w modzie.  Zatracają formę czysto użytkową, wkraczając w świat prestiżu, pewnego symbolu.

Czasomierze to nie tylko urządzenia odmierzające czas, to również dzieła sztuki, które odwołują się do Naszych gustów a przez to  tworząc trendy w modzie.  Zatracają formę czysto użytkową, wkraczając w świat prestiżu, pewnego symbolu.