Wolski Wacław
(1865-1922)
rys. 9. Wacław Wolski
Urodził się w Brzeżanach w pobliżu Tarnopola 28 września 1865 roku. Wolski był specjalistą w zakresie wiertnictwa i organizatorem polskiego przemysłu naftowego.
W 1883 roku ukończył gimnazjum w Wiedniu, a w 1888 wydział budowy maszyn politechniki wiedeńskiej.
Po odbyciu służby w austro-węgierskiej marynarce wojennej w 1890 roku, rozpoczął pracę w polskim przemyśle naftowym. Najpierw pracował w przedsiębiorstwie Szymanowskiego, a następnie przeniósł się do Schodnicy, gdzie wspólnie z Kazimierzem Odrzywolskim od 1893 roku dokonał wielu bardzo udanych wierceń naftowych.
W tym samym czasie Wolski zajmował się również naukowo rozmaitymi zagadnieniami technicznymi, związanymi z metodami wiertniczymi i ze sprzętem wiertniczym. Opracowane przez niego ulepszenia, ułatwiły pracę przy wierceniu udarowym.
W 1896 roku, jako jeden z pierwszych w Europie przeprowadził próby wydobywania ropy naftowej przy pomocy sprężonego gazu ziemnego. Pracował także nad wykorzystaniem gazu ziemnego jako paliwa . Dokonywał także pierwszych prób skraplania gazów naftowych.
Po śmierci Szczepanowskiego i Odrzywolskiego w 1900 roku, musiał działać już na własną rękę. Założył przedsiębiorstwo naftowe z siedzibą we Lwowie.
W 1902 roku Wolski dokonał swego największego osiągnięcia technicznego, skonstruował tak zwany: wiertniczy taran hydrauliczny własnego pomysłu. Było to wówczas jedno z najciekawszych w skali światowej rozwiązań w dziedzinie hydraulicznego wiercenia szybkoudarowego.
Ponieważ wykorzystanie tego wynalazku w kraju napotkało poważne trudności, pierwsza jego praktyczna eksploatacja miała miejsce za granicą, w Westfalii i na Kaukazie. Wiercenie taranem Wolskiego dawało lepsze rezultaty od stosowanej wcześniej metody udarowej płuczkowej. Te sukcesy sprawiły, iż jedna z niemieckich firm, skłoniła się do kupienia od Wolskiego jego patentu na ten wynalazek.
Hydrauliczny taran Wolskiego zastosowano po raz pierwszy na terenie polskiego zagłębia naftowego w 1905 roku.
Wolski zajmował się również ekonomicznymi problemami przemysłu naftowego, bowiem nafciarstwo galicyjskiej trapiły, co jakiś czas powtarzające się, kryzysy. Wynikały one przede wszystkim z nadmiernych, niespodziewanych wydajności kopalń przy jednoczesnym braku możliwości magazynowania i przechowywania ropy naftowej. Ta nadprodukcja wywołała okresowe spadki cen ropy, które doprowadziły niektóre drobne przedsiębiorstwa do ruiny.
Wolski doszedł do wniosku, ze najlepiej będzie założyć organizację, która stowarzyszyłaby drobnych producentów do prowadzenia wspólnej polityki naftowej. Dzięki jego staraniom powstał w 1908 roku Krajowy Związek Producentów Ropy.
Wacław Wolski pozostawił około 30 publikacji zamieszczonych na łamach krajowych i zagranicznych czasopism fachowych.
Zmarł we Lwowie 27 lipca 1922 roku.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
