 Savoir Vivre
Mowa ciała w biznesie, czyli jak się poruszać, żeby zdobyć zaufanie
Często w relacjach biznesowych zastanawiamy się nad tym, na co należy zwrócić uwagę, by zrobić na rozmówcy jak najlepsze wrażenie. Pierwsze sekundy są bardzo istotne, nie oznacza to jednak, że jedynie przez chwilę trzeba być ostrożnym. Tak szybko, jak można wyrobić u rozmówcy pozytywną opinię o sobie, można ją także zmienić. Jak na to wpływa nasza mowa ciała?
Mowa ciała
W świecie komunikacji funkcjonuje zasada 7-38-55, mówiąca o tymi, że 7% informacji dociera do rozmówcy dzięki wypowiadanym słowom, 38% trafia do niego dzięki odpowiedniej intonacji, natomiast za największą część - 55% - przekazu odpowiada mowa ciała. Warto więc pamiętać o tym, jak istotny, poza komunikacją werbalną, staje się przekaz, który wysyłamy w formie mowy ciała. To, co zobaczy nasz rozmówca może zupełnie zmienić znaczenie wypowiedzianych podczas naszej rozmowy słów.
Poniżej przedstawiamy listę tych części ludzkiego ciała, które warto kontrolować podczas spotkań biznesowych.
Postawa ciała prawdę Ci powie
To, czy inni postrzegają nas jako zwycięzców, czy przegranych, można wyczytać bezpośrednio z postawy naszego ciała. Poprzez sposób chodzenia, przygarbienie lub zadarcie głowy czasami zupełnie nieświadome wysyłamy jasny sygnał dla obserwujących nas osób.
Sylwetka zgarbiona, z pochylonymi ramionami i brodą opuszczoną to sygnał, że osoba, na którą patrzymy, nie wierzy we własne możliwości i pozbawiona jest siły przebicia.
Optymizm i pewność siebie zwiastują natomiast wyprostowane plecy, lekko uniesiona głowa oraz pewny krok. Natomiast przysłowiowo “zadarty nos” i odchylone w tył ramiona dają do zrozumienia, że nasz rozmówca uważa się za lepszego niż inni. Samo zwrócenie ciała w kierunku rozmówcy jest niemym potwierdzeniem zainteresowania treścią wypowiedzi, a skrzyżowanie rąk czy nóg to przejaw zamknięcia i sygnalizowanie obaw. Już kilka gestów może odkryć przed naszym rozmówcą wiele informacji o nas.
Sposób siedzenia zdradzi, kim jesteś
Sposób siadania jest na pozór nieistotny, jednak istnieją spore różnice w postrzeganiu osoby rozsiadającej się na fotelu i osoby skulonej i siadającej na jego brzegu.
Swobodne rozsiadanie się na fotelu z nogami wystawionymi przed siebie lub zakładanie nogi na nogę może być odbierane przez otoczenie jako zniewaga i całkowity braku szacunku. Z kolei chowanie się w fotelu, czy siadanie na brzegu ze skrzyżowanymi kończynami nie świadczy o tym, że nasz rozmówca jest pewien siebie i swojej wartości. Czy tak niepewny kontrahent będzie dobrym partnerem w biznesie?
Mowa ciała i dłonie
Jednym z najmocniejszych sygnałów, wysyłanych do otoczenia, są te, które generują ludzkie dłonie. Pierwszy kontakt z dłonią rozmówcy następuje podczas spotkania biznesowego już w chwili przywitania. Podanie ręki wiotkiej świadczy o słabości naszego rozmówcy. Natomiast objęcie jej dwoma rękami może zostać odebrane jako kwestionowanie szczerości intencji partnera. Najbezpieczniejszym i najbardziej prawidłowo odbieranym przez naszego rozmówcę gestem jest uścisk zdecydowany, lecz nie za mocny, bez wyczuwalnych potrząśnięć.
Gestem dobrze znanym już od wczesnego dzieciństwa jest wyciągnięty palec wskazujący, który bardzo jasno sygnalizuje nakaz. Dłonie trzymane wnętrzem do góry utożsamia się bardziej z prośbą niż nakazem. Natomiast skierowanie ich ku dołowi daje znak zwierzchnictwa. Agresję ukazuje dłoń ściśnięta w pięść, a znudzenie obrazuje ręką oparta na policzku z pionowo uniesionym palcem wskazującym oraz kciukiem podpierającym brodę. Często wykorzystywany przez polityków jest gest wieży (stykające się opuszki palców obu dłoni uniesione ku górze), mający na celu wysłanie sygnału zdecydowania.
Wszelkie zachowania związane z dłońmi trzymanymi przy twarzy, np. pocieranie nosa, zasłanianie ust, mogą zostać odebrane jako sugerujące nieszczerość.
Ramiona - prostuj się
Każdy przejaw otwartości kojarzy się z rozłożonymi ramionami. Sygnał, jaki wysyłany jest podczas tego zachowania, to bez wątpienia przejaw szczerości intencji, natomiast chowanie dłoni w kieszeniach lub zakładanie ich do tyłu może sugerować chęć ukrycia czegoś przed rozmówcą. Bardzo popularne jest krzyżowanie rąk, jednak zważywszy na to, że odbierany jest jako zamknięcie się na partnera, nie jest to dobry sposób na przełamanie barier.
Mimika - nastawienie wyrysowane na twarzy
Według popularnego powiedzenia każdy ma nastawienie wyrysowane na twarzy. Szczery i ciepły uśmiech to bardzo dobry początek rozmowy, dzięki niemu bowiem nasz rozmówca od razu odbierze nas jako osobę otwartą, szczerą i kontaktową. Zaciśnięcie warg i ściągniecie brwi ujawnić mogą nasze niezadowolenie i złość. Natomiast szeroko uchylone usta i podniesione brwi bez wapienia odebrane zostaną jako zdziwienie i zaskoczenie.
Mowa ciała a wzrok
Sposób patrzenia jest bardzo ważny i bez wątpienia ukazuje osobowość i nastawienie naszego rozmówcy. Patrzenie prosto w oczy sugeruje szczerość wypowiedzi, jednak zbyt długo utrzymywany kontakt wzrokowy może spowodować poczucie dyskomfortu podczas konwersacji. Stałe unikanie wzroku lub patrzenie w dal informuje o nierzetelności lub zakłopotaniu. Podobnie jak rozbiegany wzrok, który dowodzi lekceważącego podejścia naszego rozmówcy.
Bardzo istotne jest, by rozważnie dozować sygnały, wysyłane do otoczenia. Przesada niekoniecznie wzbudzi oczekiwany efekt. Nawet niepozorny dotyk w trakcie biznesowego spotkania może mieć negatywny wydźwięk. Oczywiście, kontrolowanie takich czynników jak mowa ciała może służyć jako metoda manipulacji, a kto opanował tę wiedzę, łatwiej zyskuje przewagę nad swoimi rozmówcami. Mówić bez użycia słów, tak aby nas w odpowiedni sposób odbierano, to nie lada sztuka.
Mowa ciała, Mowa twarzy
1. Gestykulacja
Gestykulujemy po to, by podkreślić wagę naszych słów, coś zaakcentować, pokazać kolejność, określić kształt lub rozmiar czegoś, wskazać jakiś obiekt lub osobę. Swobodna, otwarta, adekwatna do treści wypowiedzi gestykulacja podnosi atrakcyjność i skuteczność nadawcy. Gesty odzwierciedlają także stany emocjonalne – osoba pobudzona, niespokojna będzie wykonywać wiele chaotycznych ruchów ciała, a agresywna może zaciskać pięści czy wymachiwać rękoma.
2. Głowa
Kiwanie głową, potakiwanie – zgoda, uwaga, akceptacja, potwierdzenie uważnego słuchania.
Kręcenie głową – nie zgadzanie się, zaprzeczanie, zdziwienie.
Spuszczanie głowy – przygnębienie, smutek, zmęczenie.
3. Ramiona
Wzruszanie ramionami – lekceważenie, irytacja, brak zdecydowania.
Skulenie ramion do przodu – zamykanie się w sobie, wycofanie, przygnębienie.
Garbienie się – brak motywacji do kontaktu.
Wychylenie ramion do przodu „otwarte ramiona” – otwarcie się na kontakt, zainteresowanie.
4. Sposób chodzenia
Energiczny sposób chodzenia wyraża pewność siebie. Ktoś, kto chodzi sztywno lub niezdecydowanie, robi na innych całkiem odmienne wrażenie niż ten, który stąpa żwawo i bez wysiłku.
5. Mimika
Mimika obejmuje wszystkie rodzaje wyrazu twarzy, zarówno wyraźne, jak subtelne, które wytwarzamy manipulując mięśniami twarzy w czasie interakcji, włącznie z tak zwanym wyrazem „beznamiętnym”, kiedy to twarz pozostaje całkiem nieruchoma. Twarz jest ważnym obszarem dla komunikowania i może ukazywać reakcje emocjonalne oraz postawy wobec innych ludzi, jak i bieżące komentarze. Jedną z głównych funkcji mimiki jest komunikowanie stanów emocjonalnych i postaw, takich jak sympatia lub wrogość.
Do wyrażania uczuć używamy całej twarzy, choć najwięcej informacji przenoszą same brwi, oczy i usta.
Uniesienia kącików ust do góry - zadowolenie
Opuszczenie ich - niezadowolenie
Zaciśnięte usta - złość lub wrogość
Drżenie dolnej wargi lub jej zagryzanie - smutek, rozżalenie, zdenerwowanie
Otwarte usta - zaskoczenie, zdziwienie albo zmęczenie
Uśmiech - pozytywne uczucia i myśli
Człowiek zdenerwowany może kontrolować swoją twarz, ale jednocześnie może się przy tym pocić, zaciskać ręce lub mieć drżący głos. Wypieki, zarumienienie twarzy czy czerwone plamy na szyi są mimowolnym wyrazem dyskomfortu psychicznego, lęku, wstydu czy zakłopotania. Obserwując twarz, warto też zauważyć, czy brwi są uniesione, czy opuszczone; czy czoło jest pomarszczone, czy gładkie; czy podbródek ustawiony jest zdecydowanie, czy niepewnie; czy cera jest zaróżowiona, czy blada. Ostatecznie, możemy stwierdzić, że wyrazy mimiczne są, co prawda częściowo zamierzonymi sygnałami społecznymi, lecz odzwierciedlają również prawdziwe stany emocjonalne.
6. Oczy
Spojrzenie to sposób, w jaki posługujemy się oczami w trakcie konwersacji: w którą stronę patrzymy, jak często nawiązujemy kontakt wzrokowy z rozmówcą, częstotliwość spoglądania oraz warunki towarzyszące zmianom w spojrzeniu. Spoglądanie jest nadzwyczaj ważne w zachowaniach interpersonalnych człowieka. Działa jako sygnał niewerbalny pokazując, na przykład, ukierunkowanie uwagi patrzącego.
Bezpośredni kontakt wzrokowy to gotowość do wspólnej komunikacji i kontaktu - uwaga i zainteresowanie.
Patrzenie w bok, opuszczanie oczu, unikanie kontaktu wzrokowego może sygnalizować, że osoba czuje się zakłopotana bądź też kłamie.
Błądzenie wzrokiem po ścianie często jest oznaką lekceważenia lub braku zainteresowania.
Mrużenie oczu może być odebrane jako zastanawianie się, przypominanie sobie lub konstruowaniu nowych treści.
Uporczywe wpatrywanie się w drugą osobę, może zostać odebrane jako sygnał niechęci do rozmówcy, silną koncentrację na problemie, niepokój lub może sygnalizować groźbę.
7. Dystans
Odległość, jaką utrzymujesz podczas rozmowy, Twoja reakcja, kiedy drugi człowiek wchodzi na Twoje terytorium – wszystko to są ważne niewerbalne komunikaty.
Istnieją cztery strefy używane przez nas nieświadomie podczas kontaktu z innymi:
strefa intymna – od 0 do 45 cm
strefa osobista – od 45 do 120 cm
strefa społeczna ( dystans towarzyski ) – od 1,2 do 3,6 m
strefa publiczna ( dystans oficjalny ) – od 3,6 do 6 m
Istnieją dwa rodzaje komunikatów niewerbalnych:
- Ruchy ciała, takie jak wyraz twarzy, gesty i postawa;
- Zależności przestrzenne - na przykład dystans, jaki utrzymujesz pomiędzy sobą i innymi.
Podczas pierwszego kontaktu każdy postrzega i szereguje w mgnieniu oka wiele informacji, które składają się na całościowy obraz rozmówcy. Mówi się, że ktoś robi wrażenie, lecz ten jednorazowy obraz składa się w rzeczywistości z licznych, szybko po sobie następujących, częściowo wrażeń percepcyjnych. Spoglądając na daną osobę rejestruje się jej budowę ciała, postawę, mimikę, gestykulację. Wszystko to odbywa się niejako „jednocześnie”, ponieważ cały proces oceny przebiega bardzo szybko.
Najistotniejszy jest fakt, iż podstawowym elementem takiej oceny jest spójność treści przekazywanej werbalnie z sygnałami mowy ciała.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
