 Najpopularniejsze odmiany drzewek owocowych
----- Najpopularniejsze gatunki drzew ziarkowych -----
Wśród drzew owocowych z grupy drzew ziarkowych w polskich ogrodach można spotkać przede wszystkim dwa gatunki – jabłoń i gruszę.
Jabłoń
W grupie ziarkowców najpopularniejszym i najpowszechniejszym gatunkiem w naszym kraju jest jabłoń (Malus domestica). Jabłonie bardzo dobrze czują się w naszym klimacie, ponadto sprzyjają im również gleby piaszczysto-gliniaste, których jest u nas dużo. Zdecydowanie dominują w nasadzeniach towarowych – Polska jest w czołówce krajów eksportujących najwięcej jabłek. Sadzone są również chętnie w przydomowych ogrodach. Te drzewa owocowe wykształcają dość płytki system korzeniowy, przez co należy pamiętać o pielęgnacji gleby pod nimi.
Poniżej kilka najpopularniejszych i atrakcyjnych odmian jabłoni, które warto mieć:
- Malinowa Oberlandzka – to stara odmiana od jakiegoś czasu coraz bardziej popularna i poszukiwana, ze względu na niespotykany u innych odmian malinowo-truskawkowy aromat. Dojrzewa z końcem września. Jabłka tej odmiany można jeść na surowo lub przetwarzać m.in. na soki. Jest dość odporna na mrozy i mało podatna na infekcje.
- Oliwka Żółta in. Papierówka lub Inflancka – to również stara jabłonka, która corocznie znajduje się w czołówce najchętniej kupowanych jabłoni i to nie bez powodu. Dla wielu osób to smak dzieciństwa. Jest to jedna z wcześniejszych, letnich odmian, która bardzo szybko wchodzi w owocowanie. Jabłka osiągają dojrzałość w połowie VII. Oliwka Żółta będzie dobra dla osób lubiących kwaskowate jabłka. Nadaje się do szybkiego spożycia. Papierówkę można uprawiać ekologicznie, jest mało podatna na infekcje i wysoce odporna na mrozy.
- Kosztela – to kolejna pozycja z kategorii smaki dzieciństwa. Jednak jej jabłka są już twarde i słodkie. Nie sprawia większych problemów związanych z chemiczną ochroną. Bardzo dobrze radzi sobie również z mrozami. Jabłka można zbierać w połowie września i jeść od razu na surowo lub po krótkim przeleżeniu. Nie są jednak wskazane na przetwory.
- Antonówka Zwykła – to bardzo stara, jesienna, rosyjska jabłonka. Udaje się na trudnych i niesprzyjających stanowiskach. Te zielono-żółte i aromatyczne jabłka można przerabiać na wiele sposobów m.in. na soki, dżemy, marmolady lub mus.
- Ananas Berżenicki – jest letnim bardzo wytrzymałym na mrozy i mało podatnym na infekcje drzewem. Jabłka o kruchym i winno-słodkim miąższu nie nadają się do przechowywania, ale do bezpośredniej konsumpcji oraz robienia przetworów lub soków. Sprawdzi się w ekologicznej uprawie. Jedna z nielicznych samopylnych jabłoni, niewymagających zapylacza w pobliżu.
- Bolero – jest jabłkiem kolumnowym, dla osób posiadających małe ogródki, tarasy lub balkony. Może być wsadzone do gruntu lub donicy. Na zimę donicę należy zabezpieczyć, owijając polarem lub innym materiałem. Jest to jesienne jabłko o soczystym, słodko-kwaśnym miąższu i zielono-żółtej skórce.
Grusza
Drugim najchętniej sadzonym gatunkiem drzewek owocowych w grupie ziarniaków jest grusza (Pyrus). Mimo iż pochodzi z tej samej rodziny drzew owocowych co jabłoń, ma jednak dużo większe od niej wymagania, szczególnie co do gruntu i miejsca. Grusze preferują bowiem miejsca ciepłe i słoneczne oraz ziemię głęboką, żyzną, ciepłą oraz umiarkowanie wilgotną.
Oto kilka najbardziej polecanych odmian grusz:
- Faworytka zwana również Klapsą – to najcenniejsza letnia grusza, bardzo powszechna i doskonale znana od dawna. Rośnie silnie i tworzy niesymetryczną koronę z przewieszającymi się gałęziami. Trzeba być cierpliwym, aby doczekać się pierwszych owoców, ponieważ Klapsa średnio wcześnie rozpoczyna owocowanie. Kwiaty dobrze znoszą wiosenne przymrozki. Gruszki soczyste, aromatyczne i bardzo smaczne można jeść na surowo lub robić z nich kompoty, dżemy, susz. Do przechowania (ok. 10 tyg.) w chłodniach muszą być zerwane przed całkowitą dojrzałością.
- Konferencja – rodzi gruszki o zielono-złotej i ordzawionej skórce oraz delikatnym, słodkim, soczystym i bardzo smacznym miąższu. Zbierać je można na przełomie wrzesień/październik, nie opadają przed zbiorem. Ma dość małe wymagania, może być sadzona również na terenach podgórskich, gdyż dobrze znosi mrozy. Nie lubi gleb ciężkich i podmokłych – wtedy częściej choruje. Poza tym jest mało podatna na infekcje. Jest obcopylna i sama jest dobrym zapylaczem dla innych grusz.
- Duo grusza Red Faworytka i Konferencja – to ciekawostka szczególnie dla ogrodników lubiących nowości i coś nietypowego bowiem na jednym pniu zaszczepiono dwie odmiany gruszy. Również dla osób chcących zaoszczędzić trochę miejsca jest to dobra alternatywa. Czerwony sport znanej Klapsy, czyli Red Faworytka w połączeniu z Konferencją to dwie czołowe odmiany w jednym miejscu.
- Bonkreta Williamsa – to grusza polecana zarówno do sadów towarowych, jak i do przydomowych ogrodów. Początkowo rośnie silnie, a gdy już zacznie owocować, spowalnia. Jak na gruszę Bonkreta zaczyna wcześnie owocować, bo już w 3-4 roku po posadzeniu. Wysoko oceniane są przetwory uzyskane z tej odmiany. Miąższ soczysty, masłowy, aromatyczny i bardzo smaczny zadowoli również podniebienia w bezpośredniej konsumpcji. Gotowość do zbioru gruszki uzyskują z początkiem IX. Zjadane mogą być po kilku–kilkunastu dniach. Kwiaty nie powinny przemarzać na wiosnę.
- Komisówka – to stara francuska grusza o owocach uważanych za jedne z najsmaczniejszych. Dojrzewa na początku października. Gruszki są bardzo soczyste, aromatyczne, słodko-kwaskowe i niezwykle smaczne. Przechowywane mogą być do grudnia, a nawet dłużej. Drzewo jest dość odporne na mrozy i średnio wrażliwe na infekcje. Preferuje stanowiska ciepłe i osłonięte oraz ziemią żyzną i umiarkowanie wilgotną.
----- Najpopularniejsze gatunki pestkowców -----
W kolejnej już grupie pestkowców swój prym wiodą czereśnie, śliwy, wiśnie, brzoskwinie i morele. Ta grupa gatunków drzew owocowych zdecydowanie bardziej potrzebuje nawożenia niż odmiany ziarnkowe.
Czereśnia
To grupa drzewek owocowych najchętniej sadzona w przydomowych ogrodach ze względu na słodki smak owoców, które lubią szczególnie dzieci. Czereśnie najlepiej sadzić w cieplejszych rejonach kraju, z uwagi na niedostateczną odporność mrozową, a przy tym na odpowiednim stanowisku. Dobrym miejscem są wszelkie łagodne wzniesienia terenu lub stoki, najlepiej od południowej strony.
Polecane odmiany to:
- Kordia – jest w czołówce najchętniej kupowanych czereśni. I nie bez powodu, gdyż jej owocki cechuje wyborny słodki smak i atrakcyjny wygląd. Są one dość wielkie o sercowatym kształcie oraz karminowo-czerwonym kolorze. Nie są podatne na pękanie w deszczowe lato. Gotowe do zbioru są pod koniec lipca. Kordia zaczyna owocować wcześnie. Jest dość wrażliwa na niskie temperatury (drzewo i pąki), ale za to mało podatna na infekcje chorobowe. Lubi stanowiska słoneczne i osłonięte od wiatrów.
- Burlat – jedna z wczesnych przedstawicielek tego gatunku, rodząca spore, bardzo ciemne (prawie czarne), słodkie i soczyste czereśnie. Czas zbiorów przypada na połowę czerwca. Czereśnia ta średnio dobrze znosi mrozy – zaleca się okrywanie na zimę młodych drzewek. Wymaga również chemicznej ochrony przed szkodnikami, aby owocki nie robaczywiały. Preferuje stanowiska słoneczne i osłonięte od wiatrów oraz ziemię piaszczysto-gliniastą, żyzną o pH obojętnym.
- Rivan – to jedna z wcześniejszych odmian czereśni, owocuje na początku czerwca. Owoce są średnie, sercowate, ciemnoczerwone/prawie czarne, soczyste i kwaskowo-słodkie. Odmianę tę można uprawiać na terenie całego kraju, gdyż jest dostatecznie odporna. Jest mało podatna na choroby w tym raka bakteryjnego. Wcześnie wchodzi w okres owocowania. Preferuje stanowiska słoneczne.
- Vega – to lipcowa czereśnia dla amatorów jasnych owoców. Jej czereśnie są całkiem spore oraz żółto-czerwone. Tworzy mocną koronę o wzniesionych gałęziach. W okres owocowania wchodzi wcześnie. Jest wytrzymała na niskie temperatury i średnio odporna na infekcje. Jest obcopylna, zatem potrzebuje drugiej odmiany w pobliżu, aby dobrze owocowała. Preferuje glebę żyzną i przepuszczalną, nie lubi ani zbyt ciężkiej, ani zbyt piaszczystej.
Śliwa
Śliwy oprócz walorów smakowych, posiadają wiele właściwości prozdrowotnych. Polecane są osobom starszym, ale również dzieci mogą po nie śmiało sięgać, ponieważ bardzo dobrze regulują perystaltykę jelit. Jest to gatunek, który dobrze czuje się w naszym krajowym klimacie – jest więc chętnie sadzony zarówno w sadach towarowych, jak i w przydomowych ogródkach.
Oto kilka cennych i popularnych odmian:
- Węgierka Zwykła – to chyba najbardziej popularna śliwka, którą wielu z nas kojarzy z ogródków u dziadków. Ma szerokie zastosowanie, ponieważ dobrze smakuje zerwana prosto z drzewa, jak również w postaci dżemów, powideł lub w cieście drożdżowym. Jej śliwy są średnie, o miąższu żółtym i słodkim. Dojrzewają od połowy IX do końca X i im dłużej wiszą na drzewie, tym są słodsze. Drzewko jest średnio odporne na mrozy i dość podatne na szarkę. Jest samopylna i może plonować bez obecności innych śliw w pobliżu.
- Renkloda Ulena – to okrągła, duża i żółta śliwka o słodkim miąższu nieco przylegającym do pestki. Doskonale smakuje zerwana prosto z drzewa – szczególnie, gdy jest w pełni dojrzała – oraz w postaci kompotu lub dżemu. Śliwy dojrzewają nierównomiernie, zatem zbiory należy rozłożyć na co najmniej dwa razy. Pierwsze śliwki gotowe są do zbioru zazwyczaj w połowie sierpnia, czasem na początku. Niestety ta pyszna śliwka jest niezbyt wytrzymała na mróz i należy ją sadzić w cieplejszych rejonach kraju. Na szarkę jest średnio wrażliwa. Jest samopylna- owocuje posadzona nawet w pojedynkę, jednak często co drugi rok. W okres owocowania wchodzi późno, na podkładce skarlonej nieco wcześniej.
- President – to bardzo duża, fioletowa śliwka o jasnożółtym, słodko-kwaśnym miąższu, która dojrzewa na przełomie września i października. Można ją jeść na surowo lub przetwarzać na dżemy, marmolady, kompoty, a także dodawać do ciast. Wchodzi w okres owocowania zwykle w 3-4 roku po posadzeniu. Preferuje ziemie żyzne, dobrze przepuszczalne i nie-podmokłe o odczynie obojętnym. Jest dostatecznie wytrzymała na mróz i mało podatna na infekcje chorobowe.
- Opal – to wczesna śliwka, dojrzewająca z początkiem sierpnia, o słodko-kwaskowym i soczystym miąższu, dobrze odchodzącym od pestki. Przeznaczenie tych śliwek jest uniwersalne. Świetnie smakują w stanie surowym, można z nich robić również przetwory. Nie można ich zbyt długo przetrzymywać na drzewie, ponieważ mogą opadać. Śliwka ta ma średnią odporność mrozową – sadząc ją na terenach mniej sprzyjających należy młode drzewko zabezpieczyć na zimę. Nie sprawia jednak większych kłopotów, jeśli chodzi o ochronę chemiczną.
Wiśnia
Wiśnie to drzewa chętnie sadzone ze względu na owoce, z których można robić przetwory na zimę w postaci kompotów, soków, dżemów oraz nalewek. Są doskonałą opcją dla osób lubiących kwaskowaty smak. Te niepozorne owocki kryją w sobie wiele substancji hamujących działanie wolnych rodników – są naturalnymi przeciwutleniaczami. Innymi słowy, bardzo dobrze wpływają na pracę m.in. układu sercowo-naczyniowego.
Poniżej kilka wartościowych i popularnych odmian:
- Łutówka – to czołowa wiśnia sadów towarowych. Te wiśnie bardzo dobrze sprawdzają się przerobione, ale drzewo wymaga chemicznej ochrony. Polecana jest szczególnie na plantacje towarowe, rzadziej do przydomowych ogrodów. Koronę tworzy luźną i kulistą. Szybko po posadzeniu zaczyna owocować dużymi, ciemno-czerwonymi, soczystymi i średnio kwaśnymi wiśniami. Idealne na soki i nalewki. Zbiór przypada na koniec VII. Jest odporna na mrozy. Nie wymaga zapylaczy – jest samopylna.
- Pandy 103 – to ceniona wiśnia deserowa, której dużą zaletą oprócz wybitnego smaku jest wysoka odporność na niskie temperatury oraz infekcje. Gorzej w przypadku wiosennych przymrozków, ponieważ kwitnie wcześnie w okresie kwiecień/maj i istnieje ryzyko przemarzania pąków. Rośnie dość silnie, wykształcając luźną i jajowatą koronę. Gotowe do zbioru zazwyczaj w połowie VII wiśnie są duże lub bardzo duże, ciemnoczerwone, mięsiste i bardzo smaczne. Wysoko oceniane przez konsumentów za jakość i smak. Pierwszy rok owocowania przypada zazwyczaj na 3 rok po posadzeniu. Pandy 103 jest częściowo samopylna, zatem w celu zwiększenia plonów warto posadzić w jej pobliżu inną odmianę np.:Kelleris, Nefris lub Łutówka.
- Sabina – ta polska wiśnia z początku VII przeznaczona jest do sadów towarowych, jak i dla ogrodników amatorów. Nie jest problematyczna – dobrze znosi mrozy i choroby, w tym moniliozę oraz drobną plamistość. Rośnie silnie i wykształca kulistą koronę. Szybko zaczyna owocować, rodząc dużo średnich, kulistych, ciemnoczerwonych wiśni. Z tych soczystych i bardzo smacznych słodko-kwaskowych wiśni można robić dżemy, soki, nalewki lub zjadać na surowo. Jak większość wiśni jest samopylna.
- Kelleris – jest smaczną, wczesną wiśnią, której owoce można mrozić, przerabiać m.in. na soki lub zjadać bezpośrednio z krzaka. Rośnie słabo lub średnio silnie, zatem ze zbiorem w okresie około połowy VII nie powinno być problemu. W okres owocowania wchodzi wcześnie, obsypując drzewo obficie owocami. Dość dobrze radzi sobie z mrozami, nieco gorzej jest z chorobami, na które jest średnio podatna. Jest samopylna.
- Northstar – to jedna z wczesnych wiśni, dojrzewająca z początkiem VII. Idealna na przerób w postaci soków, kompotów, dżemów. Jest wytrzymała na niskie temperatury i odporna na infekcje, nie powinna sprawiać większych problemów. Owoce są średnie, kuliste słodko-kwaskowe, sok ciemnoczerwony. Na pierwsze zbiory nie trzeba długo czekać, ponieważ bardzo szybko wchodzi w owocowanie i jest ono obfite. Wykształca kulistą koronę i rośnie powoli. Jest samopylna.
Brzoskwinia
Brzoskwinie (Prunus persica) to bardzo lubiana przez konsumentów grupa pestkowców, ciesząca się corocznie niesłabnącym zainteresowaniem. Co prawda jest to gatunek ciepłolubny, który w naszych warunkach klimatycznych nie w każdym rejonie dobrze się czuje. Nie mniej jednak na terenach cieplejszych, w miejscu słonecznym i osłoniętym od wiatrów można próbować uprawę tego gatunku. Zaletą drzew owocowych brzoskwini jest dobra zdolność regeneracji nawet po ostrej zimie i po ewentualnych uszkodzeniach mrozowych. Z uwagi na to, iż jest dość podatna na kędzierzawość liści, wymagane są co najmniej 2-3 zabiegi w ciągu roku (począwszy od wczesnej wiosny, przed kwitnieniem) środkami miedziowymi, typu Miedzian lub Topsin.
Kilka wartościowych i smacznych odmian poniżej:
- Inka – to bardzo znana, polska brzoskwinia o średnio wczesnej porze dojrzewania. Pyszne, lekko omszone i ciemnożółte owoce z czerwonym rumieńcem można zbierać pod koniec sierpnia. Ich wielkość uzależniona jest od tego, czy zawiązki były przerzedzane, gdyż te poddane temu procesowi mogą osiągnąć spore rozmiary. Miąższ w kolorze żółto-kremowym cechuje soczystość oraz doskonały smak słodyczy z nutą kwaskowatości. Brzoskwinie te doskonale smakują zjadane prosto z drzewa, jak również jako dodatek do ciast, deserów lub dżemów. Jest średnio podatna na mrozy, dosyć dobrze się regeneruje, jeśli podmarznie. Jest samopylna, nie wymaga zapylaczy w pobliżu. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym i osłoniętym.
- Harnaś – jest w czołówce najchętniej kupowanych i uprawianych odmian. Jest niezawodną i wciąż bardzo dochodową wczesną odmianą. Ta kanadyjska brzoskwinia dobrze sprawdza się w naszych krajowych warunkach (może być uprawiana we wszystkich regionach) jednak trzeba jej zapewnić stanowisko słoneczne i osłonięte, np. przy ścianach budynków. Owoce średniej wielkości pokrywa meszek, a skórka jest żółta z czerwonym paskowanym rumieńcem. Brzoskwinia ta dobrze będzie się czuła posadzona w glebie żyznej, piaszczysto-gliniastej o pH lekko kwaśnym. Ziemia musi być umiarkowanie wilgotna. Nie wymaga sadzenia dodatkowych zapylaczy, ponieważ jest samopylna.
- Redhaven – drzewa tej amerykańskiej odmiany są chętnie uprawiane zarówno w sadach towarowych, jak i w przydomowych ogrodach. Jest niezawodną odmianą rodzącą corocznie mnogość dużych i kulistych brzoskwiń o skórce żółtej z marmurkowym i kropkowanym rumieńcem. Miąższe tych brzoskwiń są żółto-pomarańczowe z czerwonymi smugami przy pestce. Wyróżnia je duża soczystość oraz pyszny, orzeźwiający oraz aromatyczny słodko-kwaskowy smak. Są nie tylko typowo deserowe, ale również możliwe do wykorzystania na przerób w postaci kompotów, dżemów lub jako dodatek do ciast. Redhaven rośnie silnie i tworzy mocno zagęszczoną koronę o kulistym kształcie.
- Płaskoowocowa Saturn, Ufo – zwana również brzoskwinią ciasteczkową, to ciekawa propozycja, która podbiła nasz krajowy rynek i zainteresowanie nią wciąż nie słabnie. Jest to brzoskwinia, która jest smaczna i jednocześnie atrakcyjna wizualnie, ponieważ jest płaska. Brzoskwinia ta bardzo wcześnie wchodzi w okres owocowania, dając obfity plon. Rośnie średnio silnie i tworzy rozłożystą koronę. Często przy obfitym kwitnieniu dobrze jest przerzedzić zawiązki, aby poprawić wielkość owoców. Skórka jest kremowa z czerwonym rumieńcem, a miąższ kremowo-biały, słodki, soczysty i bardzo smaczny. Jej brzoskwinie nadają się do zjadania bezpośrednio z krzaka, jak również na kompoty lub jako dodatek do deserów, ciast. Dobrze znosi nasze krajowe warunki klimatyczne, jednak młode drzewko dobrze jest zabezpieczyć na pierwsze dwie zimy. Najlepszym stanowiskiem będzie miejsce słoneczne i w miarę możliwości zaciszne. W kwestii chorób brzoskwinia płaska zachowuje się jak pozostałe przedstawicielki jej gatunku i może chorować na kędzierzawość liści. Jest samopylna – wystarczy posadzić pojedyncze drzewko owocowe.
- Iskra– to polska brzoskwinia, którą można uprawiać w przydomowym ogrodzie, jak również w sadach towarowych. Rośnie dość silnie, tworząc wzniosłą i mocno zagęszczoną koronę. Gałęzie odchodzą od przewodnika pod dość ostrym kątem, więc należałoby odginać młode pędy, aby utworzyć mocną i stabilną konstrukcję. Nie będą się wtedy w przyszłości wyłamywały pod ciężarem owoców. Jest odmianą o wysokiej odporności mrozowej i średniej podatności na infekcje chorobowe. Owoce tej brzoskwini są zazwyczaj średnie lub stosunkowo wielkie, kulisto-wydłużone z bruzdą dzielącą owoc na dwie nierówne części. Pod skórką w kolorze żółto-pomarańczowym z dużym rumieńcem, która jest silnie omszona, kryje się soczysty miąższ. W smaku jest on nietypowy, orzeźwiający i słodko-kwaśny. Zbiory rozpoczynają się w drugiej połowie sierpnia. Iskra nie potrzebuje w pobliżu drugiej odmiany, ponieważ jest samopylna.
Morela
Morela (Prunus armeniaca) to gatunek pochodzący z Azji, który w naszych polskich warunkach czuje się również całkiem dobrze, ale raczej w cieplejszych rejonach kraju. Owoce tego gatunku są niezwykle cenione za właściwości zdrowotne i smakowe. Drzewa owocowe moreli tworzą rozłożyste korony, dając sporo cienia w ogrodzie w upalne dni. Ponadto pojawiające się na wiosnę kwiaty w okresie kwitnienia pięknie zdobią przestrzeń dookoła. Niektóre odmiany są obcopylne, o czym trzeba pamiętać przy ich wyborze. Jeśli miejsca jest mało i może rosnąć jedno drzewko, wówczas należy wybrać odmianę samopylną.
Najpopularniejsze odmiany drzewek owocowych moreli to:
- Early Orange – to amerykańska morela, plonująca obficie, która dojrzałość zbiorczą osiąga pod koniec VII. Drzewo wraz z pąkami kwiatowymi jest dość odporne na mrozy, należy jednak wybrać dla moreli miejsce ciepłe i w miarę osłonięte. Preferuje ziemię żyzną, ciepłą, piaszczysto-gliniastą w zakresie pH 6,5-7. Owoce są lekko omszone, kulisto-owalne, średniej wielkości w kolorze ciemnopomarańczowym z czerwonym rumieńcem. W środku kryje się aromatyczny, słodko-kwaskowy, średnio soczysty miąższ, który łatwo odchodzi od pestki. Jest samopylna. Mało podatna na szarkę.
- Wczesna z Morden – jest odmianą dość dobrze sprawdzającą się w naszym krajowym klimacie, dobrze znosi mrozy oraz wiosenne przymrozki (pąki kwiatowe). Niemniej jednak wymaga stanowiska ciepłego, słonecznego i osłoniętego np. przy murze lub ścianie budynku. Pojawiające się pod koniec VII owoce są średnie lub nieco większe, owalne z lekkim czubkiem w kolorze pomarańczowym, niekiedy lekko nakrapiane. Skórka ich jest lekko omszona. Miąższ zwarty, pomarańczowy, słodki, aromatyczny, średnio soczysty oraz dobrze odchodzący od pestki. Jest samopylna- nie wymaga zapylacza.
- Harcot – w przeciwieństwie do wyżej wymienionych odmian jest to morela obcopylna, zatem potrzebuje w pobliżu sąsiedztwa innej odmiany o zbliżonym terminie kwitnienia. Tworzy dość wielkie, rozłożyste korony. Jest odmianą wytrzymałą na mróz, lecz niekoniecznie dotyczy to pąków kwiatowych (wiosenne przymrozki). Jest to morela deserowa, ale również z przeznaczeniem na przetwórstwo. Jest średnio plenna. Jej morele są dość spore, pomarańczowe z jaskrawo-czerwonym rumieńcem. W środku słodkie, smaczne, soczyste i aromatyczne, z pestką łatwo odchodzącą od miąższu. Zbierać je można na przełomie lipca i sierpnia.
- Somo – to polska, wartościowa odmiana o dobrej wytrzymałości mrozowej, lepszej od innych odmian. Drzewa rosną dość wielkie i tworzą kuliste korony. Owocuje średnimi lub małymi, ciemnopomarańczowymi morelami z czerwonym kropkowanym rumieńcem, o słodkim, lekko włóknistym i smacznym miąższu. Warto przerzedzać zawiązki, aby zwiększyć rozmiar owoców. Można je spożywać na surowo lub przetwarzać. Jest to plenna i mało podatna na Infekcje oraz szkodniki na choroby. Zbiory zaczynają się późno, bo w drugiej połowie sierpnia (ok 3-4 tyg. po Early Orange). Somo jest odmianą samopylną.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
