Wisłoka
Wisłoka, w górnym biegu Dębówka to prawy dopływ Wisły, płynie z Beskidu Niskiego przez Pogórze Jasielskie, Kotlinę Jasielsko-Krośnieńską, Pogórze Strzyżowskie (na pograniczu z Pogórzem Ciężkowickim), Dolinę Dolnej Wisłoki, na Nizinę Nadwiślańską; długość 164 km, powierzchnia dorzecza 4110 km2; wypływa kilkoma potokami źródłowymi, najważniejsze: Radocina, na wysokości ok. 600 m n.p.m. na południowym stoku Dębiego Wierchu, w pobliżu granicy polsko-słowackiej, oraz Zawoja, powyżej 600 m n.p.m., między Popowymi Wierchami a Kamiennym Wierchem; zasadniczy kierunek biegu na północ; krajobrazowo najbardziej interesujący jest górny odcinek biegu, w obrębie Karpat, między Nieznajową a Nowym Żmigrodem; Wisłoka płynie szerokimi łukami i zakolami, zmieniając kierunek biegu z południkowego na równoleżnikowy i znowu na południkowy. Poniżej Nowego Żmigrodu, na obszarze Kotliny Jasielsko-Krośnieńskiej, dolina Wisłoki rozszerza się — w dnie łąki, pola uprawne, tu i ówdzie przewężenia albo rozszerzenia dolin, największe przy ujściu Jasiołki i Ropy; poniżej Jasła, w rejonie Kołaczyc, drugi interesujący krajobrazowo odcinek - do doliny Wisłoki, nad pierwszy brzeg schodzi lesiste, długie pasmo Lewoczy, a następny - przy krawędzi pogórza, u ujścia Dulczy (Pilzno); począwszy od Dębicy wyraźnie zmienia się charakter doliny: meandry mają coraz mniejsze krzywizny, maleje spadek; w dolnym biegu Wisłoka jest obwałowana; ujście na wysokości ok. 154 m n.p.m., przy ujściu Ostrówek i Gawłuszowice. Średni spadek doliny Wisłoki w górnym biegu 6,0%o, w dolnym 0,6%o; średni roczny przepływ (1951-90) przy ujściu 34,5 m3/s.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
