 Hodowla zwierząt
Hodowla indyków
Indyk - dorodny samiec
Indyk dziki (Meleagris gallopavo) cały czas wystepuje w formie dzikiej, zamieszkuje okolice olbrzymich lasów Ameryki Północnej, gdzie przebywa zwykle w większych stadach. Udomowienie sięga kilkuset lat, lecz dopiero około 50 lat temu zajęto się selekcją indyka w kierunku produkcyjnym; tworząc typy użytkowe, rasy i rody szybko przyrastające o dużej wydajności rzeźnej.
Użytkowanie mięsne drobiu w sczególności indyków do niedawna polegało u nas niemal wyłącznie na wykorzystaniu drobiu dopiero po jego wyrośnięciu ( także gęsi ikaczki), a w zakresie produkcji jaj konsumpcyjnych na zużytkowaniu rzeźnym nadliczbowych kogutków z odchowu przyszłych niosek oraz brakowanych kogutów i wyniesionych kur.
Jednak obecna ekonomicznie ujęta produkcja drobiu rzeźnego opiera się przede wszystkim na naturalnej zdolności organizmu drobiu do uzyskania pełnego umięśnienia we wczesnym stadium wzrostu. Metoda ta, udoskonalona w okresie powojennym do nieprawdopodobnych granic, stwarza możliwości kilkakrotnego obrotu w ciągu roku, dąie duże oszczędności paszy, a przy tym lepszy i tańszy produkt, aniżeli przy użytkowaniu drobiu wyrośniętego.
Chów indyków prowadzi się dla uzyskania mięsa. Produkcja jaj konsumpcyjnych praktycznie nie istnieje, a tylko produkcja jaj wylęgowych jako niezbędna gałąź produkcji rzeźnej.
Hodowla indyków w systemie otwartym
WIększość hodowli indyków to chów zamkniety w budynkach inwentarskich, są jeszcze jednak cały czas zwolennicy iodowli w systemie otwartym.
Jednodniowe pisklę indycze waży około 55 g. Rozwój poszczególnych narządów, mięśni i kości nie jest równomierny. Niektóre narządy to/w iają się szybciej, aby sprostać potrzebom życiowym najmłodszego wieku. Czaszka, serce, nogi sa juz u jednodniowego pisklęcia stosunkowo duże i rozwinięte, bardzo szybko zwiększa się rozpiętość skrzydeł w wyniku wydatnego rozwoju kości skrzydeł oraz rozwoju lotek. W warunkach naturalnych indyczęta w wieku dwóch tygodni nocują już na gałęzi pod rozpostartymi skrzydłami matki. Najniższe proporcjonalnie tempo rozwoju wykazują noczątkowo głębokość i szerokość piersi.
Indory niektórych ras dochodzą do 18 kg ciężaru ciała. Przyrost c ala trwa do trzeciego roku życia, co dla selekcji i dla cyklu produkcyjnego jest niedogodne W odniesieniu do wzrostu istnieje znaczny dymorfizm płciowy. Ciężar samic wynosi zaledwie 3/5 ciężaru indora.
Ponad 95% indyków odstawionych w jesieni do punktów skupu pochodziło u nas do niedawna z odchowu pod indyczką lub kurą. Przy niewielkiej liczbie indycząt odchów taki jest uzasadniony szczególnie dlatego, że indyczęta pod opieką wodzicielki wykazują później lepszą umiejętność żerowania. Jednak u dobrych niosek wysiadywanie i wodzenie powoduje stratę kilkunastu do kilkudziesięciu jaj wylęgowych i obniża dochodowość stadka.
Indyczka jest zwykle bardzo troskliwą wodzicielką, która nie zatraciła jeszcze instynktów macierzyńskich swych praprzodków. Obserwować można, że indyczka, która od młodości jest przyzwyczajana do swobody, nigdy nie prowadzi piskląt na rosę, a w razie deszczu ukryje je starannie.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
