Hodowla zwierząt

Kozy, chów i hodowla

Kozy i Owce

Rolnictwo światowe wkroczyło w XXI wiek z intensywną produkcją płodów rolnych i zwierząt hodowlanych. Wiele procesów intensyfikujących produkcję rolną, wpływa destrukcyjnie na środowisko i na jakość otrzymanych produktów.

Wraz z hodowlą konwencjonalną pojawiło się wiele niepokojących zjawisk takich jak: skoncentrowana hodowla, marginalizacja ras miejscowych poprzez stopniowe zastępowanie ras miejscowych lub mniej wydajnych rasami wysoko selekcjonowanymi, wprowadzenie nowoczesnych technik automatyzacji hodowli i żywienia, rozpowszechnienie biotechnik takich jak sztuczna inseminacja, transwer zarodków, wprowadzanie do hodowli zwierząt transgenicznych, znaczne zmniejszenie liczby małych gospodarstw. Utworzenie gospodarstwa ekologicznego zajmującego się chowem i hodowlą kóz jest szansą zagospodarowania niszy produkcyjnej na rynku produktów pochodzenia zwierzęcego, rekultywacji użytków zielonych i gruntów rolnych poprzez wprowadzenie kompleksowych technik ekologicznych a także promocji obszarów o znikomym przemyśle i niewielkiej intensywnej hodowli, dając możliwość rozwoju agroturystyki. Chów i hodowla kóz w Polsce ma wieloletnią tradycję. W Polsce przedwojennej koza dostarczała cennych produktów białkowych rodzinom drobnych rolników. Od wczesnych lat 80-tych nastąpiło ponowne zainteresowanie kozą jako zwierzęciem produkcyjnym, głównie dzięki prozdrowotnym właściwościom mleka koziego. Z uwagi na szczególnego konsumenta mleka koziego jakim są przeważnie dzieci z tak zwaną skazą białkową (nie tolerujące białka mleka krowiego a czasami, choć rzadko mleka matki) a także rekonwalescenci, produkt ten musiał być uzyskiwany w szczególnych warunkach. Skłoniło to hodowców-producentów do stosowania w chowie, hodowli i w prowadzeniu gospodarstw rolnych elementów rolnictwa ekologicznego. Kozy jako zwierzęta gospodarskie w najmniejszym stopniu poddawane były intensywnej produkcji rolnej. W przeważającej liczbie chowane były one w małych grupach. Tylko niewielki procent populacji kóz w Polsce zgromadzony był i jest w dużych stadach produkcyjnych. Dlatego też koza najlepiej spośród zwierząt hodowlanych nadaje się do chowu w gospodarstwie ekologicznym. Założenia gospodarstwa ekologicznego wymagają od producenta zwiększenia wrażliwości na ochronę środowiska i zdrowie konsumentów, lepszego wykorzystania zasobów gospodarstwa, zmniejszenie zużycia substancji chemicznych, lepszego wykorzystania gleby i terenu. Wszystkie te założenie spełniane są przez koziarskie gospodarstwo ekologiczne. Z uwagi na produkcję mleka dla osób z dysfunkcją pokarmową o czym wspomniane było wyżej w gospodarstwie kozim szczególną uwagę przywiązuje się do jakości produktu. Pociąga to za sobą wykorzystywanie naturalnych środków w produkcji roślinnej takich jak obornik, niestosowanie chemicznych nawozów i środków ochrony roślin.

Kozioł

Aby chów kóz miał odbywać się w warunkach ekologicznych gospodarstwo musi spełnić parę podstawowych warunków:
gospodarstwo musi być oddalone od wszelkich emitorów pyłów, zwałowisk odpadów metalonośnych i od dużych ferm produkujących gnojowicę na odleg łość gwarantującą wykluczenie stałego wpływy zanieczyszczeń,
gospodarstwo nie może być położone w strefie ochronnej zakładu przemys łowego, ciepłowni, elektrociepłowni,
odległośćod drogi o dużym natężeniu ruchu (ponad 500 pojazdów na godzinę) powinna wynosić co najmniej 100 m;
obiekty gospodarstwa zaleca się ogrodzić od strony drogi gęstym żywopłotem,
gospodarstwo powinno być położone w takiej odległości od cieków z wodą pozaklasową aby wykluczyć jej wpływ,
na terenie gospodarstwa nie występują przekroczenia dopuszczalnych stężeń szkodliwych substancji zanieczyszczających powietrze i wodę,
zawartość metali ciężkich w glebie nie przekracza dopuszczalnych stężeń.

Rasy kóz

Jeżeli gospodarstwo spełni warunki środowiskowe trzeba się zastanowić nad doborem ras i obsadą zwierząt. Przy wyborze ras należy brać pod uwagę zdolność zwierząt do przystosowania się do miejscowych warunków środowiskowych, ich witalność i odporność na choroby. Pierwszeństwo należy dać rasom rodzimym. Zwierzęta muszą pochodzić tylko z gospodarstw ekologicznych a koźlęta muszą być hodowane zgodnie z zasadami rolnictwa ekologicznego od czasu odstawienia od matki (około 45 dni życia).

Do stada można wprowadzić samice z nieekologicznego gospodarstwa w ilości nie przekraczającej 20% stanu stada, a jeżeli stado liczy mniej niż 5 kóz rocznie można wprowadzić do niego tylko 1 zwierze. Do stada można wprowadzać kozły z nieekologicznych gospodarstw z zastrzeżeniem, że od tego czasu zwierzęta będą chowane i zawsze karmione zgodnie z zasadami gospodarstwa ekologicznego. W populacji kóz w Polsce dominującą grupą są kozy bezrasowe nazywane też użytkowymi. Są to zwierzęta bardzo różnorodne pod względem wyglądu i cech użytkowości produkcyjnej a chowane są w niewielkich stadach, po kilka sztuk, przez drobnych rolników. Ich główną zaletą jest przystosowanie do istniejącego środowiska i odporność na niekorzystne warunki bytowe (KopaŇski 1985). Użytkowane mlecznie dają rocznie około 300 kg mleka o średniej zawartości białka 2,8% i średniej zawartości tłuszczu nierzadko powyżej 4%. Do ras lokalnych, które miały wpływ na kształtowanie się populacji kóz na terenie Polski należały, obecnie już nieistniejące, rasy: koza karpacka, koza sandomierska, koza kazimierzowska. Najbardziej rozpowszechnione rasy kóz to: koza biała uszlachetniona, koza barwna uszlachetniona, koza saaneńska i koza alpejska. Występują także niewielkie ilości kóz reprezentujące takie rasy jak: anglo-nubijska i burska.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Rolnictwo - jedna z najstarszych dziedzin gospodarczej dzialalnoci czlowieka, ktorej celem jest wytworzenie zywnosci oraz surowcow dla niektorych przemyslow, zwlaszcza spozywczego, skorzanego oraz wlokienniczego.

Rolnictwo - jedna z najstarszych dziedzin gospodarczej dzialalnoci czlowieka, ktorej celem jest wytworzenie zywnosci oraz surowcow dla niektorych przemyslow, zwlaszcza spozywczego, skorzanego oraz wlokienniczego.

Rolnictwo - jedna z najstarszych dziedzin gospodarczej dzialalnoci czlowieka, ktorej celem jest wytworzenie zywnosci oraz surowcow dla niektorych przemyslow, zwlaszcza spozywczego, skorzanego oraz wlokienniczego.