 Podłogi podłogi podłogi
Posadzka to jeden z najistotniejszych elementów decydujących o wyglądzie wnętrza. Ponieważ służy przez lata, musi być estetyczna, ale też trwała, praktyczna i niekłopotliwa w konserwacji. Pobiera się ją w zależności od przeznaczenia pomieszczeń - tego, jak intensywnie będzie użytkowane i jaki będzie stopień jego zawilgocenia, najpowszechniejsze są posadzki z drewna lub imitujących je paneli, oraz płytki ceramiczne i wykładziny.
Z jakich gatunków drewna ułoży* parkiet w salonie?
Drewno miękkie (sosna, świerk, jodła) nadaje się na posadzki w pomieszczeniach o niewielkim nasileniu ruchu, np. w sypialniach. Średnio twarde (modrzew, brzoza, olcha, wiśnia) można stosować np. w pokojach dziennych, a twarde (wiąz, jawor, dąb, orzech, klon, jatoba, ipe, merbau, badi, kem-pas) wszędzie tam, gdzie powierzchnie podłóg poddane są znacznym obciążeniom, np. na korytarzu, w pokoju dziecięcym czy na schodach.
Czy parkiety drewniane wykonywane są tylko z litego drewna?
Podłogi drewniane mogą być wykonane z elementów z litego drewna oraz z elementów z drewna klejonego warstwowo. Lite deski podłogowe, klepki parkietowe oraz mozaika lub parkiet przemysłowy to tradycyjne materiały podłogowe. Dołączyły do nich ostatnio elementy z drewna warstwowego, wśród których najbardziej rozpowszechnione są panele podłogowe. Są one fabrycznie wykończone wielowarstwowymi powłokami lakierowymi utwardzanymi promieniami UV lub termicznie. Łatwo i szybko sieje montuje, a po ułożeniu nie trzeba ich już niczym wykańczać.
Kiedy jest pora na układanie drewnianej posadzki
Z układaniem drewnianej podłogi w nowym domu nie warto się spieszyć. Wcześniej trzeba zakończyć wszystkie mokre prace, łącznie z ułożeniem glazury i terakoty. Dom powinien być już ogrzewany, a ściany, stropy i tynki suche - inaczej parkiet, wysuszony do wilgotności w granicach 10%, będzie chłonął wilgoć z powietrza jak gąbka. Najlepsze efekty osiąga się, kiedy dobrze wysuszony parkiet układa się w pomieszczeniu o wilgotności powietrza wynoszącej około 60%. Jeśli deszczułki zostaną ułożone na zbyt wilgotnym podłożu, mogą się odkształcać.
Czy lakiery do parkietów są szkodliwe dla zdrowia?
Popularne dawniej powłoki wykonywane z użyciem dwuskładnikowych lakierów epoksydowych, mimo wysokiej trwałości zostały praktycznie wyeliminowane przez nowe, bardziej przyjazne środowisku lakiery wodorozcieńczalne - np. poli-uretanowoakrylowe. Są praktycznie bezwonne, nie wydzielają szkodliwych oparów ani podczas malowania, ani po jego zakończeniu, a utworzona z nich elastyczna powłoka, choć mniej odporna na ścieranie, nie łuszczy się i nie pęka.
Jaką wykładzinę dywanową ułożyć w przedpokoju?
Wykładziny dywanowe różnią się wytrzymałością, odpornością na plamy oraz odkształcenia, dlatego przy wyborze powinno się uwzględnić specyfikę pomieszczenia, w którym mają się znaleźć. W sypialni można ułożyć dekoracyjną wykładzinę welurową lub pętelkową ciętą o długim i gęstym runie. Obie są miękkie, ciepłe w dotyku, dają poczucie komfortu. Do pokoju dziecięcego warto wybrać wykładzinę na ocieplającym podłogę podkładzie filcowym. Taką wykładzinę warto również ułożyć w pomieszczeniach na parterze, znajdujących się nad zimnymi piwnicami. W przedpokoju najodpowiedniejsza będzie wykładzina pętelkowa z łatwego do czyszczenia i odkurzania polipropylenu.
Czy należy przyklejać wykładziny dywanowe?
Wykładzinę można przykleić do podłoża klejem lub taśmą dwustronnie klejącą lub układać na kauczukowym podkładzie i nie przyklejając do pod-łoża mocować za pomocą listew przyściennych. Arkusze wykładziny układa się prostopadle do okna, czyli kierunku padania światła tak, by linie połączeń były mniej widoczne. Zamiast listew można zastosować, zrobiony z resztek wykładziny, obrębiony cokół.
Jakie panele laminowane wybrać?
Oba rodzaje połączenia są dobre i szczelne, oczywiście pod warunkiem, że wykona się je właściwie. Bez względu na sposób łączenia, panele układa się na podkładzie z pianki polietylenowej (który stanowi izolację dźwiękową) i folii izolacyjnej (chroniącej spód paneli przed zawilgoceniem). Paneli laminowanych nie wolno przyklejać ani przybijać do podłoża - układa się z nich tylko tzw. podłogi pływające, czyli niezwiązane z podłożem.
- Klejenie - polega na łączeniu klejem tylko piór i wpustów poszczególnych paneli, które są zwykle tańsze, ale ich montaż jest bardziej czaso- i pracochłonny. Z drugiej strony klej uszczelnia połączenia i zabezpiecza je przed wnikaniem wilgoci.
- Łączenie bezklejowe - polega na wzajemnym zatrzaskiwaniu paneli, możliwym dzięki wyfrezowanym w każdym elemencie specjalnym piórom i wpustom. Zaletą łączenia bezklejowego jest możliwość użytkowania podłogi zaraz po ułożeniu. Tak połączone panele można też zdemontować i ułożyć w innym pomieszczeniu, oczywiście, jeżeli nie zniszczymy przy tym zatrzasków.
W jakich pomieszczeniach sprawdzą się panele laminowane?
To doskonały materiał dla osób, które chcą mieć tanią posadzkę, doskonale imitującą drewno. Warstwa wierzchnia (dekoracyjna) paneli to laminat lub papier z nadrukowanym wzorem pokryty warstwą żywicy melaminowej, która chroni laminat przed działaniem wody i zabezpiecza przed ścieraniem. Rdzeń panelu tworzy płyta HDF, MDF lub płyta wiórowa grubości 7-8 mm. Warstwa spodnia wykonana jest najczęściej z melaminy. Zabezpiecza ona panele przed wilgocią i zapewnia im stabilność kształtu. Panele laminowane mają określoną klasę ścieralności, oznaczaną symbolami od AC 1 do AC 4 (im wyższa liczba, tym lepsza odporność na ścieranie). Na przykład do pomieszczeń intensywnie użytkowanych (hol, kuchnia) należy wybierać panele klasy AC 3 i AC 4.
Czym należy się kierować przy wyborze płytek ceramicznych?
Względy estetyczne są sprawą indywidualną. Trzeba natomiast zadbać, by płytki spełniały wymagania techniczne. Ścieralność należy dobrać do intensywności użytkowania podłogi. Do sypialni, po której się chodzi boso lub w miękkich pantoflach, wystarczy klasa I. W łazience przyda się klasa II, w przedsionku - III. W pomieszczeniu, w którym podłoga może być mokra (zwłaszcza w łazience) płytki powinny mieć właściwości przeciwpoślizgowe. W kuchni z kolei warto wziąć pod uwagę odporność na szok cieplny, czyli szybkie podgrzanie (np. od gorącej kropli tłuszczu) i nagłe ostudzenie. W obu tych pomieszczeniach, a także w garażu istotna jest odporność na plamienie, ponieważ środki czyszczące bywają aktywne chemicznie. Istotna jest też nasiąkliwość - tym mniejsza, im mniejsza jest porowatość materiału płytek. Zazwyczaj wystarcza, jeśli nie przekracza ona 6%.
W mokrej strefie łazienki lepiej jednak, żeby była mniejsza niż 3%. I wreszcie twardość, określana liczbami od 1 do 10. W domu mieszkalnym wystarcza wartość 5-6.
Uwaga na błędy
Nieusunięcie ziemi urodzajnej pod podłogą na gruncie.
Warstwa humusu powinna być usunięta, ponieważ rozkładające się substancje organiczne mogłyby wpływać niszcząco na podłogę. Ponadto gleba nie zapewni odpowiedniej stabilności pozostałym warstwom podłogi. Usuniętą ziemię urodzajną warto wykorzystać przy urządzaniu ogrodu.
Niedostatecznie zagęszczona podsypka.
Warstwa piasku lub pospółki wymaga dokładnego zagęszczenia. Ubija sieją maszyną wibracyjną, najczęściej na mokro, zagęszczając kolejne warstwy. Zbyt słabe ubicie podsypki może powodować osiadanie i pękanie kolejnych warstw podłogi, zbyt mocne natomiast - pękanie fundamentu w narożach.
Użycie na podsypkę gruzu w dużych kawałkach.
Taki gruz trudno ubić, ponieważ przestrzeń między większymi kawałkami pozostaje niewypełniona. Na skutek użycia takiego materiału, podbudowa będzie niestabilna, co prowadzi do nierównomiernego osiadania i pękania podłogi.
Szczeliny pomiędzy płytami termoizolacyjnymi umożliwiają ucieczkę ciepła, dlatego należy układać je w dwóch warstwach z przesunięciem tak, aby łączenia płyt się nie pokrywały.
Jak układać wykładziny z PVC?
Jeśli powierzchnia pomieszczenia nie przekracza 20 m2, wykładzinę można przymocować do podłoża taśmą dwustronnie klejącą. Przy większych powierzchniach należy przykleić wykładzinę na całej jej powierzchni. Linie łączenia arkuszy będą mniej widoczne, gdy będą przebiegały prostopadle do kierunku światła, czyli od okna. Wykładzinę warto wykończyć listwami przypodłogowymi, które najłatwiej przykleić silikonem.
W jaki sposób przykleja się płytki ceramiczne?
Przed przystąpieniem do prac należy rozplanować ułożenie wzorów płytek. Na początku należy przygotować zaprawę klejącą mieszając, najlepiej za pomocą wiertarki z mieszadłem, suchą mieszankę z odpowiednią ilością wody. Następnie za pomocą pacy zębatej należy nanieść klej na powierzchnię podłogi. Do zachowania równych odstępów między płytkami służą krzyżyki dystansowe.
Po utwardzeniu się kleju, min. po 24-36 h za pomocą gumowej packi należy nanieść na szczeliny pomiędzy płytkami masę do spoinowania. Gdy spoiny przeschną, powierzchnię płytek należy oczyścić wilgotną gąbką, a po jej całkowitym wyschnięciu usunąć proszkowy nalot suchą szmatką. Przez kilka pierwszych dni fugi powinno się spryskiwać wodą, aby zaprawa lepiej związała.
Jak dobrać klej do płytek?
Rodzaj zaprawy klejowej zależy od typu podłoża i od rodzaju płytek. Do przyklejania płytek na podłożu stabilnym (nieodkształcającym się) takimi jak: beton (najlepiej starszy niż 6 miesięcy), jastrych wystarczy użyć zwykłej zaprawy. Na ogrzewanych podłogach, które pod wpływem zmian temperatury mogą się minimalnie odkształcać, konieczne jest zastosowanie elastycznej zaprawy klejącej, która będzie „pracować" razem z mniej stabilną podłogą oraz nie dopuści do pękania płytek.
Mocnych, elastycznych zapraw wymagają także tzw. podłoża krytyczne, takie jak stare farby, istniejące już płytki i płyty drewnopochodne.
A może wybrać podłogę z korka?
Korek to naturalny surowiec. Nie pochłania wody, jest odporny na działanie grzybów i pleśni. Panele korkowe są gotowe do eksploatacji bezpośrednio po montażu. Mogą być łączone na zatrzask lub przyklejane bezpośrednio do podłoża. Podłoga z korka jest elastyczna i trwała, odporna na naprężenia i miejscowy nacisk, a zintegrowany podkład korkowy skutecznie wygłusza odgłos kroków.
Linoleum lub kauczuk?
Linoleum to mieszanka mączki drzewnej, oleju lnianego, żywic, wapieni oraz pigmentów sprasowanych z podkładem z juty naturalnej. Wykładziny uznawane są za najzdrowsze i najbardziej higieniczne. Są bardzo trwałe, odporne na uszkodzenia i zarysowania. Nie zniszczy ich nawet żar z papierosa. Linoleum w dotyku jest zawsze ciepłe, dlatego poleca się je do pomieszczeń użytkowanych przez dzieci, które najchętniej bawią się na podłodze. Alternatywą dla PVC i linoleum, mogą być wykładziny kauczukowe. Ze względu na wyjątkową trwałość, odporność na ścieranie, uszkodzenia i zabrudzenia, idealnie nadają się do pomieszczeń gospodarczych, garażu, kotłowni, domowej siłowni czy warsztatu. Wykładziny kauczukowe wykonane są z kauczuku z wypełniaczami mineralnymi i pigmentami kolorystycznymi, nie zawierają szkodliwych substancji. Kauczuk bardzo dobrze tłumi dźwięki, a wykładziny z niego wykonane mogą być stosowane na ogrzewanie podłogowe.
Do czego służą masy samopoziomujące?
Masy samopoziomujące stosuje się jako warstwy wyrównawcze, które wzmacniają, wygładzają i poziomują powierzchnię podłoża przed położeniem właściwej posadzki (jest to szczególnie celowe przy posadzkach wymagających bardzo równej powierzchni, takich jak panele czy wykładziny) lub jako ostateczne pokrycia podłogowe. Nie wymagają dodatkowych zabiegów: zacierania, zagęszczania i poziomowania, rozlewają się w płaszczyźnie poziomej pod działaniem siły ciężkości. Masę wylewa się pasami i rozprowadza pacą. Powietrze można usunąć specjalnym kolczastym wałkiem odpowietrzającym. W większości przypadków po podkładzie można chodzić po ok. 3 godzinach, a po 24 godzinach można przyklejać płytki.
Uwaga na błędy
Zbyt mała wytrzymałość styropianu.
Płyty z materiału izolacyjnego ułożone w podłodze muszą być odporne na ściskanie, bo obciążają je podkład podłogowy, posadzka i ustawione na niej meble. Najczęściej do termoizolacji podłóg stosuje się styropian typu dach/podłoga lub droższy, ale twardszy polistyren ekstrudowany. Inne odmiany styropianu mają zbyt małą wytrzymałość na obciążenia i nie nadają się do termoizolacji podłóg.
Brak dylatacji obwodowych.
Podkład podłogowy narażony jest na wahania temperatury i wilgotności - na przemian rozszerza się i kurczy. Niezbędna jest zatem dylatacja obwodowa, która oddzieli go od ścian budynku. W przypadku braku takiego odseparowania, podkład mógłby nadmiernie napierać na ściany i pękać. Dylatacje trzeba zrealizować i w warstwie posadzki - przy ścianach, słupach lub pionach przechodzących przez strop tworzy się 1,5-2 cm szczeliny, które wypełnia się specjalną taśmą, paskami styropianu lub innym elastycznym materiałem. Jeśli szczelin nie będzie, to podkład podłogowy może popękać, a panele lub parkiet się wybrzuszyć.
Niewłaściwie wykonana izolacja przeciwwilgociowa.
Folię izolacyjną należy układać z co najmniej 15 cm zakładem. Liczbę połączeń można zmniejszyć, stosując folię w dużych kawałkach, a nie standardowe rolki szerokości 1,5 m. Niestaranne ułożona folia nie będzie dobrze chronić podłogi przed wilgocią, może dojść do wnikania płynnego jastrychu (tworzącego podkład podposadzkowy) między płyty ocieplenia, co znacznie pogorszy jej izolacyjność cieplną.
Brak izolacji przeciwwilgociowej i paroszczelnej w pomieszczeniach mokrych.
Podłoga musi być zabezpieczona przed podciąganiem wilgoci grun¬towej; wnikaniem pary wodnej z położonych na niższej kondygnacji pomieszczeń, szczególnie wilgotnych, takich jak łazienki i pralnie, oraz wnikaniem wody od góry, np. po rozlaniu jej na podłodze łazienki. Izolację przygotowuje się od strony, od której wnika wilgoć. W łazienkach i pralniach konieczne jest więc ułożenie izolacji z płynnej folii (masy, którą nakłada się bezspoinowo, podobnie jak powłoki malarskie). Taka folia sprawdzi się zwłaszcza w narożnikach, gdzie szczelne ułożenie zwykłej folii jest trudne. Brak izolacji grozi zagrzybieniem podłogi. W pomieszczeniach mokrych ważne jest także ułożenie w stropie izolacji paroszczelnej, która chroni wyżej usytuowane pomieszczenia.
Brak warstwy spadkowej w garażu, kotłowni i pralni.
W pomieszczeniach, w których znajdują się wpusty kanalizacyjne, konieczne jest ukształtowanie spadku podłogi w jego kierunku. W przeciwnym razie - w przypadku zalania - woda, zanim trafi do wpustu, będzie gromadzić się na posadzce.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
