Piękny dom udekorowany roślinami
Ile wody potrzebuje roślina? Wbrew pozorom nie tak trudno na to pytanie odpowiedzieć. Wystarczy obserwować liście.
- Liście duże, cienkie i delikatne są charakterystyczne dla środowiska naturalnego boga-tego w wodę, dlatego również w warunkach domowych powinny mieć jej dostatek. Są to na przykład rośliny z rodzaju skrzydłokwiatów {Spatiphyllum), monster {Monstera), sto-płatów {Pothos) czy filodendronów {Philodendron). Ponadto duże rośliny o szerokich i delikatnych liściach tracą na skutek transpiracji więcej wilgoci niż rośliny mniejsze o liściach wąskich i twardych lub mięsistych.
- Ich przeciwieństwem są rośliny żyjące w środowiskach suchych. Wytworzyły one mechanizm przeciwdziałający utracie wilgoci na skutek transpiracji, co ma odzwierciedlenie w rodzaju liści - są one twarde i sztywne. Dotyczy to praktycznie wszystkich palmowców i wężownic {Sansevieria). Rośliny te lubią glebę piaszczystą i bardzo źle czują się w podłożu o dużej wilgotności.
- Rośliny żyjące naturalnie w glebie nie-urodzajnej również bronią się przed utratą wody. Zamiast zwyczajnych liści mają kolce, a ich napęczniałe łodygi są prawdziwymi magazynami wody. Mowa tu oczywiście o sukulentach, które preferują glebę piaszczystą o dobrej przepuszczalności i skąpe podlewanie.
Kiedy podlewać? Jak obficie?
Zapotrzebowanie na wodę w dużej mierze zależy od warunków panujących w danym środowisku. Czynnikami przyspieszającymi wymianę wody w otoczeniu są: suche powietrze, wentylacja oraz silne nasłonecznienie. Prowadzą one do spadku wilgotności również na skutek odparowywania wody z samej gleby.
Należy jednak zaznaczyć, że nadmiar wody, której roślina nie wykorzystała, czy to z powodu niekorzystnych warunków panujących w jej otoczeniu czy też dlatego, że znajdowała się w okresie spoczynku wegetacyjnego, może spowodować przelanie korzeni, co wcześniej czy później doprowadzi do ich gnicia.
- Wilgotność gleby sprawdza się za pomocą palca. Podłoże powinno być chłodne i miękkie do głębokości 2 cm, przy czym jego górna warstwa powinna nieco przeschnąć przed kolejnym podlewaniem.
- Żeby zapewnić właściwą ilość wody, należy podlewać niewielką ilością, ale często.
Aby nie dopuścić do niedoboru wody w glebie, możno umieścić w niej czujnik lub hydrometr nadający dźwiękowy sygnał alarmowy, który informuje, ze roślina wymaga podlania.
Z REZERWĄ ZAJDZIEMY DALEJ
Sposobem na utrzymanie wilgotności gleby przez dłuższy czas są doniczki ze zbiornikiem na rezerwę wody. Wyposażone są one w oddzielającą płytkę z otworami. Taka konstrukcja umożliwia pobieranie wody bez ryzyka jej zalegania.
Od chwilowego niedostatku wody groźniejszy jest bowiem dla roślin nadmiar wody zalegającej w doniczce i nieregularność podlewania - raz bardzo obfite, a potem przesuszenie podłoża. W następnej części książki będzie można zapoznać się z różnymi metodami podlewania roślin. Bez względu jednak na to, którą z nich wybierzemy, należy pamiętać o jednej wspólnej zasadzie. Zawsze używamy wody o temperaturze pokojowej (bądź nieznacznie wyższej, ale nigdy nie niższej).
Normalne podlewanie
Używając konewki, możemy albo podlewać na zasadzie deszczu, albo wąskim strumieniem, uważając jednak zawsze, żeby nie uszkodzić korzeni oraz żeby na powierzchni nie powstała skorupa utrudniająca przepływ powietrza w glebie i sprzyjająca parowaniu wody. Dla właściwego wzrostu korzeni gleba musi być równomiernie nawodniona.
Woda w podstawkach
Taki rodzaj podlewania nie jest odpowiedni dla wysokich pojemników. Włoskowatość umożliwia bowiem wchłonięcie wody do 20 cm w górę, wyżej woda przenika bardzo powoli i nie dociera dalej niż na odległość 30 cm. Woda nie powinna długo stać w podstawkach. Musi być szybko wchłaniana, dlatego zaleca się stosowanie nie-wielkich dawek.
Ten sposób podlewania szczególnie dobrze sprawdza się w przypadku cyklamenów (Cyclamen) czy sępolii (Saintpaulia).
Zanurzenie donicy w pojemniku z wodą
Donicę umieszcza się w misce z wodą lub w umywalce i pozostawia do momentu, aż gleba będzie dobrze nasączona. Po wyjęciu należy pozwolić, aby nadmiar wody uległ odsączeniu, a nie zalegał w pojemniku. Technika ta może być również stosowana jako „pierwsza pomoc", na przykład wtedy, kiedy doszło do przesuszenia podłoża.
Pierwsza pomoc dla roślin w stanie stresu wodnego
Więdnięcie liści, a następnie ich opadanie, może być spowodowane nie tylko brakiem wody, ale również jej nadmiarem.
BRAK WODY
Gleba staje się szarawa, zbita i zupełnie sucha, a liście suche jak papier. W takiej sytuacji trzeba przede wszystkim poprzycinać te części rośliny, które najbardziej ucierpiały. Następnie umieszczamy donicę w misce z wodą i pozwalamy glebie dobrze nasiąknąć. Gdy to nastąpi, nadmiar wody powinien spokojnie się odsączyć; nie można dopuścić do jej zalegania w donicy. Na koniec ustawiamy roślinę w miejscu umiarkowanie nasłonecznionym, osłoniętym od podmuchów powietrza. Regularnie spryskujemy liście wodą i ostrożnie podlewamy, kolejną niewielką dawkę wody wlewając dopiero, gdy poprzednia w całości zostanie wchłonięta, a stan rośliny zacznie się poprawiać. Gwoli przypomnienia - temperatura wody powinna być równa lub nieznacznie wyższa od temperatury otoczenia.
NADMIAR WODY
Podłoże jest przesiąknięte wodą, a liście zżółknięte i wiotkie. Jeśli objawy te nie są bardzo silne i pojawiły się niedawno, wystarczy umieścić roślinę w dobrze nasłonecznionym miejscu, pozwalając glebie na wysuszenie przed kolejnym podlaniem. W żadnym razie nie można dopuścić do tego, aby woda stała w podstawce.
Jeśli jednak podłoże jest zupełnie mokre, a korzenie są czarne i rozmięknięte, oznacza to, ze pojawiły się juz bakterie gnilne. Można ratować roślinę, przesadzając ją do nowego podłoża, usuwając wcześniej zgniłe fragmenty korzeni, a te, które zostawimy, można posypać węglem drzewnym, chociaż w zaawansowanym stadium gnicia nie zawsze jest to skuteczne. Podobnie jak wyżej, podlewać należy rzadko, a najlepiej jedynie ograniczyć się do spryskiwania liści wodą.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
