Zacznijmy o podstaw, bo to grunt, albo może odwrotnie od gruntu, bo to podstawa. Jak by na to nie patrzeć chodzi o podłogę.

Na rynku mamy wiele podłóg do wyboru; podłoga drewniana – lita, bambusowa, tek wielowarstwowe, podłoga winylowa, panele, wykładziny obiektowe, kamień, ceramika podłogowa.

Najbardziej popularne są oczywiście panele drewniane lub laminowane, przemawia za nimi dostępność szerokiej gamy kolorystycznej oraz co istotne, cena. I tu już należy wspomnieć, że sam panel to nie wszystko, bo pod nim musi znaleźć się mata izolująca, co też nas trochę kosztuje.

Panele są szeroko dostępne, więc jak wybrać te najlepsze? Należy ustalić; odporność na ścieranie i odkształcanie. Powie nam o tym jedna mała cyfra na opakowaniu, która określana jest mianem klasy paneli. Czym wyższa cyfra określająca klasę, tym lepiej. Trójka, czwórka idealnie nadaje się do pomieszczeń mieszkalnych, ale jeśli chcesz mieć pewność to zwróć uwagę nawet na klasę 5, 6 – te podłogi można kłaść nawet w sklepach. Ważna jest informacja o gwarancji udzielanej przez producenta. Panele mogą mieć nawet 25 lat gwarancji, co oznacza, że producent nie boi się o swój produkt, bo wie, że spełni on wszystkie oczekiwania.

Należy pamiętać o tym, iż panele nie są w pełni odporne na wodę, dlatego wodę należy w miarę szybko wytrzeć, jeśli się rozleje, bo w innym przypadku może dojść do zniszczenia podłogi.

Podłogi drewniane to klasa sama w sobie. Drewno jest trwałe, naturalne i bardzo dekoracyjne, przy tym ładnie się starzeje. Jest też dobrym izolatorem termicznym, co w przypadku planowania ogrzewania podłogowego stanowi pewną przeszkodę. Jednak drewnianą podłogę można wielokrotnie cyklinować i lakierować, a po każdym takim zabiegu wygląda jak nowa. Drewno nadaje się także do łazienki, olejowane sprawdzi się w jej wilgotnym klimacie. Trzeba jednak wybrać odpowiednie gatunki drewna, które mają gęstą i oleistą strukturę; tek, wenge, merbau, lapacho, modrzew.

Taka podłoga pięknie będzie się prezentować zarówno w nowoczesnych wnętrzach, jak i stylowych salonach. Niestety posiadają jedną wadę wysoka cena.

Podłoga winylowa to panele, które mogą nam kojarzyć się z płytkami PCF, ale nic podobnego. To zupełnie inna liga. Jestem użytkownikiem takiej podłogi od półtorej roku, jak na razie widzę same plusy; nie elektryzuje się jak panele, wystarczy myć płynem ludwik z wodą. Wygląda jak deska drewniana, co już nie raz zmyliło moich gości, bo daje poczucie ciepła pod stopami, do tego usłojenie i odwzorowanie struktury nawet w dotyku sugeruje drewno. Podłoga jest bardzo odporna na ścieranie, nawet przy intensywnej eksploatacji. Dodatkowym atutem jest jej łatwość montażu i możliwość układania jej na istniejących podłożach użytkowych jak płytki ceramiczne czy panele, tylko, jeśli są one równe i stabilne. Można zastosować ten rodzaj podłogi na ogrzewanie podłogowe.

Innego rodzaju materiałem jest wykładzina podłogowa, tu wszystko jest uzależnione od jej składu, struktury i jakości impregnowania. Nie mówimy tu o wykładzinach dywanowych, które w większości w swoim składzie posiadają bawełnę lub wełnę. Wykładziny te nazywane obiektowymi, są praktyczne i wygodniejsze w użytkowaniu, odpowiednio zaimpregnowane nie ulegają zbyt szybkiemu zabrudzeniu, a struktura zwarta i nieposiadająca długiego włosa pozwala na łatwe jej wyczyszczenie.

Wyciszają podłogę, a co istotne mają szereg wzorów i bogatą kolorystykę. Jeśli w ich składzie znajdzie się wełna niestety nie będą nadawały się do wnętrz gdzie ma funkcjonować alergik. Cóż niewiele osób decyduje się obecnie na wykładziny, nie zmyjemy ich powierzchni mopem, trzeba je odkurzać i prać. Nie oddamy ich do pralni, bo to nie dywan, który można zwinąć, co prawda zawsze możemy „pralnie” zaprosić do domu. Nie jestem wielkim zwolennikiem wykładzin, mimo, że w obiektach takich jak sale konferencyjne, kinowe nie wyobrażam sobie paneli lub płytek ceramicznych.

Jednym ze szlachetniejszych materiałów na podłogę jest kamień, który jest materiałem, który gościł w salach pałacowych. Piękna kolorystyka, niepowtarzalność wzorów czynią z niego atrakcyjną alternatywę do innych propozycji. Jest twardy, wytrzymały na ścieralność. Można położyć go na ogrzewanie podłogowe. Kamień na dużych otwartych płaszczyznach nada wnętrzu elegancji.

Płytki ceramiczne i kamienne należą do bardzo trwałych pokryć podłogowych. A ponieważ nie jest to ich jedyna zaleta, pytanie - kłaść je, czy nie kłaść - jest czysto retoryczne.

Istnieją w domu miejsca, w których podłogę tradycyjnie wykańcza się płytkami z powodu ich odporności na czynniki, z którymi inne pokrycia radzą sobie słabo lub wcale. Jest ona tam narażona na wilgoć, zabrudzenia i ma styczność z silnie działającymi detergentami, jak w kuchniach, łazienkach czy pralniach. Bywa też intensywnie użytkowana - w wiatrołapach czy korytarzach. Ale płytki trafiły też na salony, tam jednak bardziej oczekujemy od nich atrakcyjnego wzornictwa niż odporności, chyba że rzecz dotyczy ogrzewania podłogowego.

Jeśli już o oczekiwaniach mowa, pierwszym zadaniem, przed którym stajemy, decydując się na podłogę z kafelków, jest wybór ich rodzaju.

Płytki ceramiczne

Są twarde, wytrzymałe, higieniczne, łatwe do czyszczenia, ognioodporne i niepalne. Tyle że ogólne określenie "płytki ceramiczne" odnosi się do wyrobów bardzo różniących się zarówno metodą wytwarzania, jak i specyficznymi właściwościami.

Terakota

Dosłownie oznacza "spieczoną ziemię". Słowem tym obecnie mylnie określa się wszystkie płytki przeznaczone na posadzki. Terakotę produkuje się z glin ceramicznych z dodatkiem szamotu czy piasku kwarcowego. Kamionka jest materiałem o wysokiej wytrzymałości, odporności na ścieranie i mycie środkami chemicznymi. Do wyrobów kamionkowych zaliczamy poza terakotą także klinkier czy cotto.

Gres

Jest jeszcze trwalszy od terakoty i obecnie najpopularniejszy wśród przeznaczonych na podłogi płytek. Produkuje się go z wyselekcjonowanych gatunków gliny mieszanej z kaolinem, kwarcem i skaleniem. Dzięki dużo mocniejszemu prasowaniu płytek gres może być spiekany w wyższej niż terakota temperaturze (prawie 1300°C), przez co zyskuje porównywalną z granitem odporność na ścieranie i znikomą nasiąkliwość (0,2%). Gres ma najwyższą ze wszystkich materiałów ceramicznych odporność chemiczną.

Gres nieszkliwiony

Zwany bywa także naturalnym. Kolor gresu to beż, lecz dodając do gliny barwników, można nadać mu dowolną barwę. Płytki barwione są w masie, więc mają jednorodną budowę. To wielka zaleta gresu nieszkliwionego, bo nawet jeśli płytka zarysuje się lub odpryśnie, jej kolor pozostanie niezmienny.

Gres szkliwiony

Powstaje po nałożeniu i zapieczeniu na płytce z gresu naturalnego warstwy szkliwa. Szkliwo nadaje mu wysoką odporność na ścieranie, ale jeśli płytka odpryśnie, uszkodzenie jest bardzo widoczne.

Gres polerowany

Często bywa mylony ze szkliwionym, gdyż oba mają gładką, śliską powierzchnię. Tymczasem płytki te swój silny połysk zawdzięczają polerowaniu powierzchni licowej diamentową tarczą.

Płytki polerowane są wyjątkiem w rodzinie nienasiąkliwych gresów. Polerowanie sprawia, że ich powierzchnia staje się mikropo-rowata, są więc bardziej higroskopijne, co oznacza, że łatwiej o powstanie trudnych do usunięcia plam.

Gres lappato

Powstaje przy użyciu nieco zmodyfikowanej techniki produkcji gresu polerowanego. Płytki lappato polerowane są elastycznie osadzonymi tarczami. Dzięki temu zyskują połysk, a jednocześnie mają nieco nierówną, pofalowaną powierzchnię. Są równie efektowne, a przy tym nieco mniej śliskie od polerowanych.

Płytki kamienne

Kafelki i mozaiki z kamienia naturalnego wykorzystywano na posadzkach niemal od tysiącleci. Obecnie dostępne są w postaci płytek o grubości ok. 1-2 cm i wymiarach od 20×20 cm po wielkoformatowe kafelki na zamówienie. Najpopularniejsze kamienie wykorzystywane do produkcji płytek na szerszą skalę to marmur, trawertyn, granit, bazalt, wapień i piaskowiec.

Marmur

Kamień łatwy w obróbce, ale też delikatny - chłonie wodę i tłuszcze, więc trzeba go zaimpregnować. Płytki powlekane woskiem nie wymagają tego zabiegu. Marmur i wapień jest wrażliwy na kwasy, które znajdują się np. w środkach do usuwania rdzy i kamienia czy dezynfekcji toalet.

Trawertyn

Równie elegancki co marmur i podobnie wrażliwy na wilgoć oraz zaplamienia.

Granit

Niezwykle odporny na zarysowanie, pękanie, skoki temperatury, wilgoć, zaplamienie i agresywne środki czyszczące. Niemal nie chłonie wilgoci ani tłuszczów.

Bazalt

Ma charakterystyczną, czarną lub ciemnoszarą barwę. Jest bardzo twardy, niemal nieścieralny i nienasiąkliwy. Płytki podłogowe głównie wytwarza się z bazaltu topionego (skałę roztapia się, wlewa do form i wypala jak płytki ceramiczne).

Wapień i piaskowiec

Są dość tanie, ale niezbyt odporne mechanicznie. Do tego bardzo łatwo się brudzą oraz plamią.

Każdy rodzaj kamienia występuje w wielu odmianach kolorystycznych (zależnie od miejsca wydobycia). Możliwe są także różne wykończenia powierzchni płytek: naturalna, szlifowana, łupana, groszkowana czy ogniowana.

Płytki z konglomeratu

Czyli ze zmielonego kamienia o różnej granulacji (mączki, piasku, grysu), żywicy poliestrowej i włókien szklanych. Konglomerat jest tańszy od kamienia, ma jego właściwości, a dzięki syntetycznym dodatkom staje się nienasiąkliwy, lecz wrażliwy na środki silnie zasadowe (np. do usuwania tłuszczu). Odmianą "sztucznych kamieni" są też konglomeraty cementu z mączką marmurową i pigmentami.

Jak dobrać płytki do wnętrz?

Jeśli podjęliśmy decyzję, jakie płytki położymy na podłodze, warto dokładniej przyjrzeć się ich parametrom technicznym i cechom fizycznym. Powinny być odpowiednie do obciążenia, któremu będą poddane w konkretnym pomieszczeniu.

Przedpokój i hol wejściowy to miejsca, w których posadzka musi sporo znieść. Ruch jest w nich intensywny, a dodatkowo wnosimy na butach piasek, błoto czy sól, którą zimą posypuje się ulice. Ograniczmy tu wybór do kafelków w 4 klasie odporności na ścieranie (PEI). Jeśli nie chcemy po każdym wejściu do domu ścierać podłogi, nie kupujmy bardzo jasnych płytek o jednolitym odcieniu. Każdy pyłek jest na nich bardziej widoczny niż na ciemnych o nieregularnym wzorze. Lepiej też unikać płytek ceramicznych o błyszczącym wykończeniu, bo szybciej będzie widać zarysowania. Nie dotyczy to płytek granitowych i konglomeratów.

Pokoje i salony. to Najczęściej układa się tu gresy, zarówno szkliwione jak i nieszkliwione, powyżej 3 klasy PEI. Można jednak pokusić się o posadzkę marmurową.

Łazienki i toalety. Posadzkę często czyścimy w nich aktywnymi chemicznie detergentami, więc płytki muszą mieć wysoką odporność na kwasy i zasady. Natomiast wymogi co do ścieralności zależą od usytuowania pomieszczenia. W łazienkach na piętrze, gdzie zwykle chodzimy w miękkim obuwiu, do wyłożenia podłogi wystarczą płytki ceramiczne z I klasy ścieralności. Natomiast do tych znajdujących się na parterze, gdzie często wchodzi się w butach o brudnych i szorstkich podeszwach, lepiej wybrać płytki oznaczone klasami 3-5 w skali PEI. Istotnym parametrem jest stopień antypoślizgowości płytek - na łazienkowych posadzkach, zwłaszcza w miejscach narażonych na zachlapanie wodą, nie powinno się układać na przykład gresów polerowanych czy lappato, ani kamiennych płytek o gładkim wykończeniu.

Kuchnia. Łatwo tu o uszkodzenia mechaniczne, dlatego płytki powinny mieć wysoki stopień twardości (4-5 w skali od 1 do 9). Ważna jest też odporność na chemikalia i zaplamienia. Płytki na posadzkę w kuchni powinny mieć odporność na ścieranie PEI 4-5. Lepiej, by nie były porowate, gdyż takie łatwiej się brudzą i trudniej je wyczyścić. Tę samą wadę mają płytki matowe z powierzchniowymi wgłębieniami.

Schody. Na stopniach układa się płytki o bardzo dużej wytrzymałości na ścieranie (PEI 4-5). Nie powinny one też być śliskie. Jeśli chcemy pokryć stopnie płytkami kamiennymi, zamówmy specjalne kafelki przeznaczone na schody. Nawet jeśli są polerowane, mają chropowate (młotkowane) paski wykonane maszynowo.

Pomieszczenia gospodarcze. Płytki mają być trwałe i łatwe do czyszczenia, dlatego najlepszy będzie gres nieszkliwiony, zwany technicznym - gdyż pierwotnie produkowany był do obiektów użyteczności publicznej. Nie jest on może specjalnie wyszukany wzorniczo, ale dość tani.

Podsumowując kwestie wyboru materiału na podłogę; podłoga drewniana wydaje się być najlepszym wyborem, mimo, że nie można zastosować jej na podłogowe ogrzewanie (z pewnymi wyjątkami), to sama w sobie jest ciepłym materiałem, da się ja odnawiać, a gdyby brakowało nam poczucia miękkości pod stopami zawsze można położyć na niej dywan. Kamień i płytki ceramiczne to praktyczne rozwiązanie do łazienki i kuchni, czy korytarza.

Co do kolorystyki to praktyczniejszym jest wybór jasnych podłóg mniej jest widoczny kurz na nich, ale przede wszystkim rozjaśniają wnętrze i czynią przestrzeń większą. W wypadku, gdy wnętrze jest duże i chcemy, aby nabrało kameralności możemy zastosować ciemniejszą i cieplejszą kolorystkę.

Większość wnętrz mieszkalnych obecnie jest w palecie barw jasnych, pastelowych. Drewno w takich wnętrzach to bardzo dobry dodatek uatrakcyjniający je i wtedy elementy drewniane stają się akcentami przełamującymi dla wnętrza, nadając mu charakteru.

To krótkie i ogólne informację, ale może choć trochę ułatwią Wam podjęcie kroków w poszukiwaniu właściwej dla siebie podłogi. Producenci zapewne udzielą Wam dokładniejszych danych, ale to Wy znacie swoje wymagania i budżet.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Wybór podłogi do mieszkania to istotna sprawa, która spędzą nam sen z powiek, bo oprócz tego, jaką podłogę położyć zastanawiamy się, w jakim kolorze; jasną czy ciemną?

Wybór podłogi do mieszkania to istotna sprawa, która spędzą nam sen z powiek, bo oprócz tego, jaką podłogę położyć zastanawiamy się, w jakim kolorze; jasną czy ciemną?

Wybór podłogi do mieszkania to istotna sprawa, która spędzą nam sen z powiek, bo oprócz tego, jaką podłogę położyć zastanawiamy się, w jakim kolorze; jasną czy ciemną?