Jaki komin do kominka powinniśmy wybrać?
Dla naszego bezpieczeństwa komin do kominka powinien być szczelny. Musi też być odporny na wysoką temperaturę i substancje wydzielane w trakcie spalania drewna. Jakie jeszcze zasady musi spełniać takie urządzenie? Jaki komin wybrać do kominka? Zapraszamy do naszego przeglądu systemów kominowych.
Bezpieczeństwo przede wszystkim
Komin do kominka powinien posiadać atest dla pieców na paliwa stałe. Jego średnica powinna odpowiadać średnicy wylotu spalin wkładu kominkowego. Minimalna średnica okrągłego przewodu dymowego wynosi 15 cm, a minimalny wymiar prostokątnego przewodu to 14 na 14 cm. Ta minimalna wielkość przewodu wystarczy tylko, jeśli nasz kominek ma moc poniżej 10 kW. Wymaganą średnicę przewodu dymowego należy obliczyć, uwzględniając moc kominka oraz wysokość komina.
Kanał dymowy powinien wytwarzać ciąg z przedziału 10 - 30 Pa. Minimalna wysokość komina to 4 metry liczone od paleniska kominka. Trzeba pamiętać o tym, aby wylot komina był wyprowadzony ponad dach na odpowiednią wysokość (co najmniej 60 cm powyżej kalenicy, jeśli dach ma kąt nachylenia mniejszy niż 12 stopni lub gdy jest stromy, ale pokryty łatwopalnym materiałem i co najmniej 30 cm od powierzchni dachu stromego z pokryciem niepalnym). Przekrój poprzeczny komina powinien być zbliżony do koła lub kwadratu (minimalny stosunek boków to 2/3). Komin powinien być prowadzony pionowo, choć dopuszczalna jest jedno odchylenie 30 stopni na odcinku 2 metrów bieżących.
Kanał dymowy powinien zachowywać bezpieczną odległość od łatwopalnych elementów - co najmniej 16 cm licząc od wnętrza kanału dymowego. Komin musi być wyposażony w wyczystkę, trójnik do podłączenia wkładu oraz nasadę kominową lub daszek. Przewody spalinowe i dymowe muszą być wyposażone w zamykane szczelnie otwory wyciorowe lub rewizyjne, a w przypadku występowania spalin mokrych, również w układ odprowadzania skroplin.
Trzeba też pamiętać o tym, że właściciel budynku musi posiadać aktualne zaświadczenie kominiarskie, które stwierdza, iż wskazany kanał dymowy wytwarza wymagany ciąg, jest drożny, szczelny oraz spełnia wszelkie wymogi do odprowadzania spalin z pieców na paliwa stałe.
Jaki komin wybrać?
Komin murowany z cegły pełnej, palonej ma tę główną zaletę, że posiada dużą pojemność cieplną, co oznacza, że wolno stygnie. Można też nieznacznie odchylić komin od pionu w celu ominięcia przeszkody. Jednak komin taki jest mało odporny na wilgoć i agresywne kwasy. Komin ten nie jest z reguły wystarczająco szczelny, więc istnieje ryzyko zatrucia tlenkiem węgla. Przy takim przewodzie kominowym może wystąpić przesiąkanie kondensatu i sadzy przez spoiny do pomieszczeń mieszkalnych. Wówczas na ścianach pojawią się widoczne brązowe plamy i będzie odczuwalny zapach spalenizny. Komin murowany z cegieł powinien być więc uszczelniony wkładką z rur żaroodpornych i kwasoodpornych. Komin taki ma duże wymiary zewnętrzne i bardzo duży ciężar, w związku z czym konieczny jest nie tylko solidny fundament, ale też kotwienie w ścianie budynku. Taki komin w niekorzystnych warunkach wymaga naprawy nawet co kilka lat. Ale przede wszystkim – komin murowany jest ciężki w eksploatacji, ponieważ jest trudny w czyszczeniu.
Nowoczesne kominy stalowe wykonane są z żaroodpornych rur stalowych wewnątrz i ze stali szlachetnej na zewnątrz, a powstałą przestrzeń wypełnia specjalna izolacja techniczna. Zalety takich kominów to przede wszystkim lekka konstrukcja niewymagająca fundamentu, a także możliwości montażu: bezpośrednio nad kominkiem i na zewnątrz budynku bez dodatkowej izolacji. Komin stalowy zajmuje najmniej miejsca i jest odporny na wilgoć i kwasoodporny. Jest też odporny na wysoką temperaturę (do 750 stopni Celsjusza i ponad 1000 stopni Celsjusza w wypadku pożaru sadzy). Taki komin można łatwo odchylić od pionu w celu ominięcia przeszkody. Inne jego zalety to: szybkie nagrzewanie, gładka powierzchnia wewnętrzna, szybki i łatwy montaż. Jednak taki komin szybko stygnie, przez co następuje zwiększona kondensacja pary wodnej. Nie jest on odporny na chlorki, a więc nie może się stykać z zaprawą cementowo-wapienną. Trzeba pamiętać, że przy znacznych wysokościach wymagana jest konstrukcja nośna i że taki komin nie zawsze pasuje architektonicznie do każdego rodzaju dachu. W takim przypadku można wykonać obudowę zewnętrzną dopasowaną do architektury budynku.
Nowoczesne kominy ceramiczne posiadają trójwarstwową konstrukcję: rura ceramiczna, izolacja, pustak z lekkiego betonu, wszystko z prefabrykowanych elementów, dzięki czemu montaż jest uproszczony. Obudowa komina powinna zapewniać pełne bezpieczeństwo przeciwpożarowe. Komin ceramiczny jest odporny na wilgoć i agresywne kwasy oraz na temperaturę dochodzącą do 600 stopni Celsjusza, a nawet 1000 stopni Celsjusza podczas pożaru sadzy. Taki komin szybko się nagrzewa, a więc prędko osiąga temperaturę roboczą i wymagany ciąg. Jego gładka powierzchnia wewnętrzna powoduje wolniejsze osadzanie się sadzy i sprawia, że czyszczenie jest łatwe. Zaletami kominów ceramicznych są niewielkie wymiary obudowy, niewielkie wymiary kanałów wentylacyjnych i z zasady estetyczne wykonanie. Taki komin można wykończyć tynkiem, piaskowcem, klinkierem, czy też kamieniem elewacyjnym lub w inny ciekawy sposób. Wadą takiego komina może być to, że wymaga on posadowienia na fundamencie i może być prowadzony wyłącznie pionowo.
Jak podłączyć komin do kominka?
Czym przyłączyć kominek do komina? Za pomocą przyłącza kominowego. Może ono być sztywne lub elastyczne. Pierwsze może być wykonane z blachy żaroodpornej o grubości 1 mm lub z blachy czarnej o grubości 2 mm. Drugie – z podwójnej rury elastycznej o grubości taśmy 2 x 0,12 mm.
Pamiętajmy, że w kominku może dochodzić do pożaru sadzy, dlatego też najtrwalszymi materiałami na przyłącza kominowe są blachy żaroodporne odporne na przepalenie. Według obowiązujących przepisów długość przyłącza, powinna być jak najmniejsza, dostosowana do warunków pracy urządzenia. Minimalny spadek powinien wynosić 5% w kierunku urządzenia grzewczego. Otwór rewizyjny powinien być umieszczony poniżej podłączenia czopucha, w odległości 30 cm od podłogi w dostępnym miejscu. Zaleca się uszczelnienie elementu łączącego wkład kominkowy z pozostałymi elementami przyłącza – najlepiej przy użyciu żaroodpornych uszczelniaczy. Elementów samego przyłącza nie trzeba dodatkowo uszczelniać.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
