Farby na elewację
Nieco inne czynniki należy wziąć pod uwagę wybierając farbę do pomalowania elewacji zewnętrznej.
W tym wypadku decydujące będą warunki naturalne, w jakich znajduje się ściana przeznaczona do malowania. Należy więc sprawdzić:
- - Czy jest ona silnie nasłoneczniona (narażona na promieniowania UV).
- - Czy jest zacieniona wysokimi drzewami.
- - Czy po stronie północnej narażona jest na mchy i porosty.
- - Czy znajduje się nieopodal ruchliwej trasy (wówczas może być narażona na silne zabrudzenia np. kurz).
- - Czy budynek położony jest w specyficznym terenie (np. teren nadmorski lub górzysty), co pozwoli określić stopień narażenia go na częste i silne działanie wichur.
Bardzo często nasz dom nie wymaga od farby dodatkowych funkcji, a jedynie dekoracyjne. Jednak te właśnie specyficzne elementy powinny być uwzględnione i to one są decydujące przy wyborze farby elewacyjnej, ponieważ farba źle wybrana (nie odpowiadająca lokalnym uwarunkowaniom) może decydować o niepowodzeniu inwestycji i w konsekwencji generować niepotrzebne koszty.
W wypadku elewacji zewnętrznych stosuje się zazwyczaj:
- farby silikonowe - nazywane też siloksanowymi, silanowymi, lub krzemoorganicznymi). Wytwarzane na bazie silikonu - są hydrofobowe, co oznacza, że woda nie jest przez nie wchłaniana, tylko spływa, nie wnikając w głąb warstwy. Dzięki temu zwiększa się trwałość ścian, a zmniejsza tendencja do brudzenia. W przypadku farb silikonowych hydrofobowość nie oznacza, że nie są one paroprzepuszczalne. Dzięki mikroporowatej strukturze umożliwiają bowiem dyfuzję pary wodnej ze ścian. Cechuje je świetna przyczepność do podłoża. Zachowują także dużą odporność na zmiany temperatury. Tworzą mniej elastyczną powłokę niż farby akrylowe i są nieco mniej odporne na szorowanie. Farby silikonowe mogą mieć wyjątkowo intensywne kolory, ale te najintensywniejsze mogą później płowieć. Farby te posiadają szeroki wachlarz zastosowań. Znakomicie sprawdzają się zarówno wewnątrz (przede wszystkim w kuchniach i łazienkach), jak i na zewnątrz przy malowaniu elewacji budynków. W tym ostatnim wypadku warto używać ich zwłaszcza w rejonach o dużym zanieczyszczeniu środowiska, ponieważ mają znakomitą zdolność do samooczyszczania z wszelkich osadów. Można malować nimi tynki mineralne, cienkowarstwowe (zarówno nowe, jak i poddawane renowacji), a także beton, mury ceglane czy płyty włóknocementowe.. Uniwersalne możliwości ich stosowania skutkują jednak dość wysoką ceną.
- farby akrylowo-silikonowe – łączą zalety farb akrylowych i silikonowych. Są nieco mniej chłonne i nieco bardziej paroprzepuszczalne od akrylowych. W sprzedaży są też farby akrylowo-silikonowe rozpuszczalnikowe, cechujące się dużą odpornością na szorowanie.
Farby polikrzemianowe (zolo-silikatowe) – to ulepszony rodzaj farb silikatowych powstały przez wzbogacenie ich żywicami silikonowymi. Łatwiej się je nanosi. Mają wyższą odporność na wodę i dużą paroprzepuszczalność. Można nimi malować suche, ale niewysezonowane tynki cementowe i cementowo-wapienne, czyli takie, które ułożono kilka dni wcześniej. W przeciwieństwie do farb silikatowych można nimi malować podłoża z farb lub tynków organicznych, co może mieć znaczenie, jeśli odnawiamy stare wnętrze.
- farby silikatowe (krzemianowe) Spoiwem jest krzemian potasu. Przy malowaniu farbą silikatową potrzebna jest wprawa i doświadczenie, dlatego tę pracę lepiej powierzać specjaliście. W przeciwieństwie do pozostałych farb mają ograniczoną liczbę kolorów.
Farby krzemianowe nadają się do pokrywania powierzchni malowanych innymi farbami nieorganicznymi – wapiennymi, cementowymi. Nie nadają się natomiast do malowania istniejących już powłok z farb organicznych (akrylowych bądź silikonowych), nawet gdy są one w dobrym stanie. Farby krzemianowe można stosować na wilgotne podłoża. Tynki cienkowarstwowe na ociepleniu ze styropianu można malować już następnego dnia. Tradycyjne tynki muszą nieco przeschnąć – można je malować po siedmiu - dziesięciu dniach.
- farby wapienne. Choć stosuje się je rzadziej niż na przykład farby silikonowe, zdarzają się sytuacje, w których użycie tego typu farb jest konieczne. Dotyczy to zwłaszcza obiektów zabytkowych, w których tynk ma wartość historyczną. Na rynku dostępne są tradycyjne farby wapienne, których spoiwem jest wapno gaszone, twardniejące poprzez reakcję z dwutlenkiem węgla. Oferowane są one w postaci past, do których, już na budowie, dodaje się pigmenty nadające farbie kolor. Producenci oferują również gotową do użycia farbę wapienną, w której spoiwem jest wapno gaszone przemysłowo. Ważne jest, aby zarówno przed malowaniem, jak i po malowaniu powierzchnię zwilżać wodą.
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
