Wznoszenie ścian zewnętrznych powinno odbywać się z wykorzystaniem odpowiednio dobranej technologii, która połączona z właściwą termoizolacją zapewni odpowiednie parametry.

Technologie budowy ścian

Podczas planowania budowy własnego domu, dużo uwagi poświęca się ścianom zewnętrznym. Oczekuje się od nich bardzo wiele, ponieważ to właśnie ściany przesądzają o wyglądzie, trwałości oraz izolacji cieplnej i akustycznej budynku. Dlatego też, wybór technologii budowy powinien być dokładnie przemyślany.

Ściany budynku jednorodzinnego mogą być wznoszone w technologii murowanej, szkieletu lub prefabrykacji.

Najstarszym typem ścian stosowanych w budownictwie jest ściana jednowarstwowa. Początkowo budowano je z gliny, drewna, kamienia, później z cegły. Główną funkcją tych ścian była funkcja nośna.

Współczesne ściany jednowarstwowe posiadają zarówno własności konstrukcyjne, jak również termoizolacyjne. Aktualnie przyjmuje się, iż współczynnik izolacyjności cieplnej (k) dla tego rodzaju przegród zewnętrznych powinien oscylować wokół wielkości 0,3 W/(m2K). Ściany jednowarstwowe charakteryzuje stosunkowo mały ciężar, niskie zużycie materiału i dość szybki czas realizacji. Należy jednak pamiętać o potrzebie precyzyjnego wykonania tego rodzaju ściany, gdyż każde niedociągnięcie będzie widoczne i nie da się ukryć błędów wykonawczych.

Następnym rodzajem ścian są ściany dwuwarstwowe, które składają się z warstwy nośnej oraz warstwy ociepleniowej pokrytej jeszcze zewnętrzną warstwą tynku. Obowiązujące przepisy określają, iż współczynnik izolacyjności cieplnej (k) nie powinien być większy niż 0,3 W/(m2K). Ściany dwuwarstwowe są najbardziej popularnym typem ścian. Dzięki warstwie typowo konstrukcyjnej (wypełniającej funkcje nośne) oraz izolacyjnej (wypełniającej funkcje cieplne) ten rodzaj przegród zapewnia optymalne utrzymanie mikroklimatu wewnątrz budynku (w zakresie cieplnym, akustycznym i wilgotnościowym).

Kolejnym rodzajem ścian są ściany trójwarstwowe, zbudowane z wewnętrznej warstwy konstrukcyjnej, warstwy ociepleniowej oraz osłonowej. Dwie ostanie łączone są ze sobą za pomocą kotew. Wymagania dotyczące izolacyjności cieplnej są takie same, jak w przypadku ściany dwuwarstwowej. Technologia trójwarstwowa daje większe możliwości kształtowania wyglądu elewacji np. z kamienia lub klinkieru. Jest to najdroższe rozwiązanie.

Technologia szkieletowa najpopularniejsza jest w krajach skandynawskich oraz północnej ameryki. W Polsce zainteresowanie nią wciąż rośnie, jednak ilość domów szkieletowych to nadal niewielki odsetek. Gotowy dom powstaje w czasie maksymalnie 3 m-cy, jest to więc najszybsza technologia stawiania gotowych budynków. Dodatkowymi atutami są dobra izolacja oraz niewielkie koszty użytkowania. Trwałość takich budynków szacowana jest na okres do 80 lat.

Ściany szkieletowe są cieńsze i dużo lżejsze od murowanych, ale mimo to dobrze tłumią dźwięki. Dużą zaletą tej technologii jest także łatwość rozprowadzania instalacji elektrycznej oraz centralnego ogrzewania, a także możliwość niemal natychmiastowego malowania lub tapetowania. Wadą jest konieczność montowania dodatkowych wzmocnień w miejscach, w których mają być powieszone ciężkie przedmioty.

Lekki szkielet drewniany stawiany jest na tradycyjnym fundamencie lub na płytach fundamentowych. Do budowy trzeba użyć dobrej jakości drewna iglastego, bez śladów pleśni, grzybów i żerujących na drewnie szkodników. Konstrukcję montuje się z belek z drewna suszonego komorowo (o wilgotności nie większej niż 19%), czterostronnie struganego, ze sfazowanymi krawędziami.

Typowy układ wszystkich warstw wygląda następująco:

• poszycie wewnętrzne z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych;
• paroizolacja - ogranicza przepływ wilgoci do wnętrza ściany, jednocześnie chroniąc izolację cieplną i konstrukcję domu przed zawilgoceniem;
• izolacja cieplna z wełny mineralnej lub włókien celulozowych (minimalna grubość 140 mm), wypełniająca całą przestrzeń ramy;
• poszycie zewnętrzne z drewnopochodnych płyt o wysokiej odporności na wilgoć, będące przede wszystkim usztywnieniem szkieletu, ale także izolacją akustyczną i podkładem pod materiały elewacyjne;
• wiatroizolacja - chroniąca płyty poszycia przed wychładzaniem przez wiatr oraz zawilgoceniem z zewnątrz, zapewniająca jednocześnie odprowadzenie na zewnątrz pary wodnej zbierającej się wewnątrz ściany;
• wykończenie zewnętrzne ściany - można być to oblicówka drewniana, siding winylowy, płytki elewacyjne lub cegły (klinkierowe lub silikatowe).

Każda z warstw pełni właściwą jej funkcję i pominięcie którejkolwiek może pozbawić ścianę wymaganych właściwości.

Przy zastosowaniu szkieletu stalowego (mniej popularnego niż drewniany), podstawą konstrukcji są metalowe słupy i belki wzmocnione prętami. Szkielet wykonany z ocynkowanych profili stalowych wypełnia się izolacją termiczną i zabezpiecza materiałami hydroizolacyjnymi. Elewację można obmurować, pokryć deskami, płytami wiórowymi lub sidingiem. Konstrukcje dostarczane są na plac budowy jako pojedyncze elementy docięte na odpowiednią długość, lub w postaci gotowych paneli (ścian i wiązarów dachowych). Prace montażowe mogą być prowadzone niezależnie od warunków atmosferycznych.

Wadą konstrukcji szkieletowej stalowej jest jej niska odporność na ogień oraz duża zdolność do przenoszenia hałasów.

Cena metra kwadratowego domu wybudowanego w technologii szkieletowej jest zazwyczaj o kilkaset złotych niższa, niż cena metra kwadratowego domu murowanego.

Montaż domu szkieletowego trwa krótko, ale wymaga wiedzy, doświadczenia i dużej staranności wykonania poszczególnych elementów. Bardzo popularna jest więc budowa z gotowych elementów prefabrykowanych, które przygotowuje się wcześniej w fabrycznej hali.

Domy prefabrykowane zyskują w naszym kraju coraz większe rzesze zwolenników. Tego typu budynki cechuje energooszczędność, niskie koszty eksploatacji, a także szybki montaż i ekologiczne materiały użyte do ich produkcji.

Domy prefabrykowane budowane są w różnych technologiach – prefabrykatów małowymiarowych lub wielkowymiarowych.

Prefabrykaty małowymiarowe (małoblokowe) są najprostszą formą budowy. Płyt szalunkowe lub panele o wysokości jednej kondygnacji, nie wymagają użycia ciężkiego sprzętu. Ponieważ ich wymiary są standardowe, w razie potrzeby można dociąć je na budowie. Również otwory na okna i drzwi wycinane są dopiero podczas wznoszenia ścian.

Elementy małowymiarowe wyprodukowane mogą być z różnych materiałów:

• płyty zrębkocementowe wytwarzane są z drewnianych zrębków wymieszanych z masą cementową i szkłem wodnym sprasowanych pod wysokim ciśnieniem. Z płyt zespolonych z materiałem termoizolacyjnym (wełną mineralną, styropianem lub korkiem), buduje się ściany zewnętrzne, z nieocieplonych - ściany działowe i ściany wewnętrzne konstrukcyjne.
• panele z PCW produkowane są w trzech grubościach: 10, 15 i 20 cm. Najgrubsze (15 i 20 cm) wykorzystuje się do budowy ścian zewnętrznych, z cieńszych buduje się ściany działowe. Panele mają postać pionowych, połączonych ze sobą komór, które należy wypełnić betonem oraz obłożyć od zewnątrz styropianem.
• panele styropianowe z wtopionym co 30 cm wzmocnieniom z kątowników stalowych mają odpowiednią sztywność i nośność. Panele nie wymagają dodatkowego ocieplenia ani wypełnienia betonem. Trzeba je jedynie wykończyć od zewnątrz i od wewnątrz.

Elementy wielkowymiarowe (wielkoblokowe) to całe ściany lub przestrzenne moduły, z już wyciętymi otworami na okna i drzwi, z bruzdami i gniazdami przygotowanymi do ułożenia w nich instalacji, a często nawet z wykończoną elewacją. Z takich elementów szybko wznosi się dom, jednak dłużej trwa ich przygotowanie, a do montażu niezbędny jest dźwig.

Takie prefabrykaty mogą być wykonywane w następujących technologiach:

• prefabrykanty z keramzytobetonu, czyli gotowe płyty złożone z trzech warstw: konstrukcyjnej, termoizolacyjnej oraz elewacyjnej.
• mur pruski składający się z dwóch warstw. Warstwa zewnętrzna imituje mur pruski. Szkielet wykonany jest z belek z klejonego i zaimpregnowanego drewna, a przestrzenie pomiędzy nimi wypełnione są styropianem klejonym płytkami klinkierowymi. Warstwa wewnętrzna to także szkielet drewniany wypełniony wełną mineralną i obłożony usztywniającymi całą konstrukcję płytami drewnopochodnymi.
• beton zbrojony siatką, posiadający ocieplenie ze styropianu oraz deskowanie, które można wykorzystać jako ruszt do wykończenia od wewnątrz płytami gipsowo-kartonowymi. Od strony zewnętrznej prefabrykaty mogą być otynkowane.

©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Remont domu często sprawia więcej kłopotu niż budowa. Nic dziwnego, trzeba uwzględnić wiele elementów oraz dopasować nasz projekt do istniejącego domu. Podpowiemy, jak fachowo zabrać się do remontu domu oraz jakich zasad przestrzegać podczas poszczególnych prac remontowych.

Remont domu często sprawia więcej kłopotu niż budowa. Nic dziwnego, trzeba uwzględnić wiele elementów oraz dopasować nasz projekt do istniejącego domu. Podpowiemy, jak fachowo zabrać się do remontu domu oraz jakich zasad przestrzegać podczas poszczególnych prac remontowych.

Remont domu często sprawia więcej kłopotu niż budowa. Nic dziwnego, trzeba uwzględnić wiele elementów oraz dopasować nasz projekt do istniejącego domu. Podpowiemy, jak fachowo zabrać się do remontu domu oraz jakich zasad przestrzegać podczas poszczególnych prac remontowych.