Parki Narodowe

Polska położona niemal w samym środku Europy, w strefie klimatu umiarkowanego może poszczycić się bogatą fauną i florą. Występują u Nas gatunki roślin i zwierząt typowe dla Europy Środkowej, ale także i co ciekawe wybrzeży Atlantyku a nawet Alp. Również bogate ukształtowanie Polski sprzyja różnorodności. Polska posiada krajobraz morski, nizinny oraz górski.

Polska w dziejach historii Europy i Świata podlegała wolniej zmianom w zakresie gospodarki oraz przemysłu. Dzięki temu Polska obecnie staje się ewenementem w skali Europy. Zachowały się tutaj liczne gatunki roślin i zwierząt, które w innych krajach już dawno wyginęły. Polska, jako jeden z nielicznych krajów posiada wydzielone ekosystemy, zachowujące swój naturalny charakter, bliski pradawnym czasom, w których życie rozwija się w niezmienionej formie od setek lat.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na duże wsparcie natury przez Polskę. Mądra, zrównoważona polityka środowiskowa przyczynia się do utrzymania zasobów przyrodniczych. Występuje zjawisko zastępowalności i odnawialności. W ramach programów narodowych tworzone są różne formy o różnej randze ochrony. Wymienić tutaj możemy: Parki Narodowe, Rezerwaty przyrody, Parki Krajobrazowe, Obszary chronionego krajobrazu, Obszary Natura 2000, Pomniki Przyrody, Stanowiska Dokumentacyjne, Użytki Ekologiczne, Zespoły Przyrodniczo-Krajobrazowe, Ochrona Gatunkowa. Ponadto, co ważne buduje się świadomość ekologiczną. Wszystko to pozwala na budowanie pozytywnego klimatu wokół przyrody, która staje się integralną częścią społeczeństwa. Staje się ona ważną gałęzią gospodarczą, edukacyjną, promocyjną, rekreacyjną oraz zdrowotną.  

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Parki Narodowe w kilku słowach

Park Narodowy Cát Tiên (wiet. Vườn quốc gia Cát Tiên) – park narodowy leżący na terenie południowego Wietnamu. Utworzony został 7 lipca 1978[1] na obszarze 73 878 ha (738,78 km²)[2].

W 2006 roku park został wpisany na wietnamską listę informacyjnej UNESCO – listę obiektów, które Wietnam zamierza rozpatrzyć do zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa UNESCO[3].

Flora

Na terenie parku występuje wiele gatunków z rodziny dwuskrzydlcowatych (Dipterocarpaceae), w tym Dipterocarpus alatus i 6 innych przedstawicieli rodzaju, Hopea odorata oraz trzy gatunki z rodzaju Shorea. 41% powierzchni zalesionej parku stanowią lasy bambusowe; występują przedstawiciele Bambusa (w szczególności B. procera i B. balcoa) i Giagantochloa. 19% powierzchni to lasy mieszane. W ich podszycie występują przedstawiciele Mesua (kluzjowate), Lagerstroemia calyculata (krwawnicowate), Sindora siamensis oraz Xylia xylocarpa (bobowate). 24% powierzchni to lasy wiecznie zielone (23% podległo modyfikacji przez człowieka, 1% pozostaje w stanie nienaruszonym). W skład roślinnością wchodzą wymienione z początku dwuskrzydlcowate oraz inni przedstawiciele rodziny, np. Dalbergia, oraz Pterocarpus macrocarpus (bobowate) i Lagerstroemia (krwawnicowate). Prócz tego obecne są tereny trawiaste oraz bagienne, które pokrywają około 2500 ha[4].

Grzyby

Z charakterystycznie wyglądających grzybów obecni są przedstawiciele Cookeina (kustrzebkowce), o czerwonych kapeluszach; występują obficie w porze deszczowej. Spotykane są także gatunki z rodzaju Amanita oraz lakownicowate (Ganodermataceae), na przykład Amauroderma. Na liściach rosną pasożytnicze grzyby Aschersonia placenta[4].

Fauna

W parku narodowym Cát Tiên stwierdzono 77 gatunków ssaków. Są to m.in. słoń indyjski (Elephas maximus), sambar indyjski (Cervus unicolor), gaur (Bos gaurus), makak Pygathrix nigripes, lapunder (Macaca nemestrina) i gibon Hylobates gabriellae[1]. Ostatnia tu żyjąca kontynentalna populacja nosorożca jawajskiego (Rhinoceros sondaicus) wymarła w 2010 roku po tym, jak ostatni okaz został odstrzelony przez kłusownika[5].

W 2000 roku na teren parku reintrodukowano krokodyle syjamskie (Crocodylus siamensis). Z gadów wymienić można także żółwia Cyclemys pulchristriata, agamę niebieskogłową (Calotes mystaceus), Draco maculatus i toke (Gekko gecko). Z płazów spotykane są m.in. Microhyla fissipes i Polypedates leucomystax[4].

Na obszarze PN Cát Tiên stwierdzono występowanie 159 gatunków ryb, w tym sumokształtnego Hemibagrus nemurus (bagrowate) i węgorza ryżowego (Monopterus albus). Najlepiej poznanym rzędem owadów na terenie parku są motyle (Lepidoptera). Spotykani są m.in. przedstawiciele rodzajów Eurema i Ixias (bielinkowate), Cyrestis nivea, Vindula dejone oraz Lexias dirtea, łącznie 439 gatunków. Najpowszechniejszym gatunkiem termita w tym parku narodowym jest Macrotermes carbonarius[4]; stwierdzono 751 gatunków owadów[1].

Awifauna

W parku narodowym stwierdzono 318 gatunków ptaków[1]. Z obszarem PN częściowo pokrywa się obszar Important Bird Area o nazwie Nam Cat Tien, wytyczonego w roku 2002 przez BirdLife International. Do krytycznie zagrożonych gatunków należy ibis szarogłowy (Pseudibis davisoni), występuje także zagrożony paw złoty (Pavo muticus) oraz narażony marabut jawajski (Leptoptilos javanicus)[2]. Spotykane są także trzy gatunki kurtaczków – kurtaczek niebieskoskrzydły (Hydrornis soror), kurtaczek prążkowany (Hydrornis elliotii) oraz kurtaczek modroskrzydły (Pitta moluccensis). Do zasiedlających teren parku szerokodziobów należą szerokodziób różowodzioby (Corydon sumatranus), szerokodziób białoskrzydły (Cymbirhynchus macrorhynchos), szerokodziób purpurowy (Eurylaimus javanicus) i szerokodziób długosterny (Psarisomus dalhousiae). Występuje również turkuśnik indyjski (Irena puella), prinia śniada (Prinia hodgsonii), świerszczak nakrapiany (Locustella lanceolata), skowronek orientalny (Alauda gulgula) oraz nektarzyk czerwonouchy (Chalcoparia singalensis). Source: Wikipedia.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.