Parki Narodowe

Polska położona niemal w samym środku Europy, w strefie klimatu umiarkowanego może poszczycić się bogatą fauną i florą. Występują u Nas gatunki roślin i zwierząt typowe dla Europy Środkowej, ale także i co ciekawe wybrzeży Atlantyku a nawet Alp. Również bogate ukształtowanie Polski sprzyja różnorodności. Polska posiada krajobraz morski, nizinny oraz górski.

Polska w dziejach historii Europy i Świata podlegała wolniej zmianom w zakresie gospodarki oraz przemysłu. Dzięki temu Polska obecnie staje się ewenementem w skali Europy. Zachowały się tutaj liczne gatunki roślin i zwierząt, które w innych krajach już dawno wyginęły. Polska, jako jeden z nielicznych krajów posiada wydzielone ekosystemy, zachowujące swój naturalny charakter, bliski pradawnym czasom, w których życie rozwija się w niezmienionej formie od setek lat.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na duże wsparcie natury przez Polskę. Mądra, zrównoważona polityka środowiskowa przyczynia się do utrzymania zasobów przyrodniczych. Występuje zjawisko zastępowalności i odnawialności. W ramach programów narodowych tworzone są różne formy o różnej randze ochrony. Wymienić tutaj możemy: Parki Narodowe, Rezerwaty przyrody, Parki Krajobrazowe, Obszary chronionego krajobrazu, Obszary Natura 2000, Pomniki Przyrody, Stanowiska Dokumentacyjne, Użytki Ekologiczne, Zespoły Przyrodniczo-Krajobrazowe, Ochrona Gatunkowa. Ponadto, co ważne buduje się świadomość ekologiczną. Wszystko to pozwala na budowanie pozytywnego klimatu wokół przyrody, która staje się integralną częścią społeczeństwa. Staje się ona ważną gałęzią gospodarczą, edukacyjną, promocyjną, rekreacyjną oraz zdrowotną.  

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Parki Narodowe w kilku słowach

Park Narodowy Erawan – park narodowy położony w zachodniej Tajlandii[2], w prowincji Kanchanaburi. Został założony w 1975 roku jako 12. park narodowy w Tajlandii. Jest jednym z najczęściej odwiedzanych parków narodowych tego państwa[1]. Zajmuje powierzchnię 550 km²[3].

Położenie

Park znajduje się w zachodniej Tajlandii, około 200 km na północny zachód od stolicy kraju, Bangkoku. Ograniczony jest rzekami Khwae Noi od zachodu i Khwae Yai od wschodu. Na zachód od parku położony jest Park Narodowy Sai Yok. Na północ usytuowane jest jezioro Sinakharin[2].

Charakterystyka

Park obejmuje wapienne wzgórza Tenasserim położone na wysokości od 165 do 996 m n.p.m. Przepływa przez niego wiele strumieni mających źródła na wzgórzach. W zachodniej części parku płyną strumienie Mong Lai oraz Omtala, które łączą się ze sobą powyżej wodospadu Erawan. Potok Sadae przepływa przez północną partię parku uchodząc w pobliżu tamy Sinakharindra. Po wschodniej stronie parku strumień Nong Kop dołącza do rzeki Sai Yok, po czym ich wody tworzą wodospad Sai Yok. Wiele małych strumieni przepływa przez południową część parku, w tym potok Khao Phang, który po drodze przepływa przez wodospad o tej samej nazwie[1][4].

Flora

W parku największy areał zajmuje las mieszany zrzucający liście, który porasta 81% parku. Najbardziej rozpowszechnionymi gatunkami drzew są: Afzelia xylocarpa, Hopea odorata, Pterocarpus macrocarpus, Spondias pinnata, Thyrsostachys siamensis, Bambusa bambos oraz przedstawiciele rodzaju Lagerstroemia. Innymi, mniej powszechnymi lasami są: suchy las z przewagą dwuskrzydli (Dipterocarpus) oraz suchy i wiecznie zielony las zdominowany przez takie gatunki jak: Shorea obtusa, Shorea siamensis, Quercus kerrii, Sindora siamensis, Chukrasia tubularis, Polyalthia viridis, Fagraea fragrans oraz kilka gatunków bambusów (Bambusa)[4].

Fauna

W parku wyróżniono pięć podstawowych typów siedlisk dla ssaków, gadów, płazów, ptaków i zwierząt słodkowodnych. Typowymi dla parku zwierzętami są: słoń indyjski (Elephas maximus), tygrys (Panthera tigris), serau (Capricornis), mundżak indyjski (Muntiacus muntjak), sambar jednobarwny (Rusa unicolor), dzik (Sus scrofa), gibon białoręki (Hylobates lar), lutung orientalny (Trachypithecus phayrei), zając birmański (Lepus peguensis), kiściec nepalski (Lophura leucomelanos), wieloszpon szary (Polyplectron bicalcaratum), czajka indyjska (Vanellus indicus), wężojad czubaty (Spilornis cheela), kobra królewska (Ophiophagus hannah), niemrawiec pospolity (Bungarus fasciatus) oraz pyton tygrysi (Python molurus)[4].

Klimat

Góry znajdujące się po zachodniej stronie parku chronią go przed monsunami, w wyniku czego występują tutaj relatywnie małe ilości opadów. Pora deszczowa rozpoczyna się od maja do października, a burze najczęściej nadciągają z kierunków południowo-zachodniego i północno-wschodniego. Zimny sezon trwa od listopada do stycznia, kiedy jest chłodno i przyjemnie. Od lutego do kwietnia temperatury są bardzo wysokie[4].

Turystyka

Park jest otwarty dla turystów przez cały rok[4]. Source: Wikipedia.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.