 Parki Narodowe w kilku słowach
Park Narodowy Yosemite [joʊˈsɛmɨtiː] (ang. Yosemite National Park) – park narodowy położony w USA, w środkowej Kalifornii, na zachodnich zboczach gór Sierra Nevada. Park zarządzany jest przez National Park Service (Służba Parków Narodowych) i zajmuje powierzchnię ok. 3030 km² (747 956 akrów)[3]. Każdego roku jest odwiedzany przez przeszło 3,6 miliona turystów[2], przy czym większość z nich spędza swój czas na obszarze Doliny Yosemite o powierzchni ok. 18 km². W 1984 r. park został wpisany na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jest najbardziej znany ze względu na granitowe urwiska, wodospady, czyste potoki, skupiska mamutowców olbrzymich (sekwoi) oraz różnorodność biologiczną[4]. Ponad 95% powierzchni parku stanowią tereny nieprzekształcone w znacznym stopniu przez człowieka.
Widok z Glacier Point w Parku Narodowym Yosemite w Kalifornii, Stany Zjednoczone
Wysokości na terenie parku wahają się od 648 do 3997 m n.p.m. Wyróżnia się tutaj pięć stref roślinności (m.in.: chaparral oraz strefę alpejską). Spośród ok. 7000 gatunków roślin, występujących w Kalifornii, połowa pojawia się na terenie gór Sierra Nevada, a ok. 20% na obszarze Parku Narodowego Yosemite. Jest to siedlisko dla ok. 160 gatunków zagrożonych[4].
Podstawowe wiadomości
powierzchnia – ok. 3030 km²
najwyższy szczyt – Mount Lyell (3997 m n.p.m.)
główne jeziora – Eleanor, Tenaya, Mirror, Merced
główna rzeka – Merced
liczba turystów zwiedzających park – ponad 3 mln rocznie
lokalizacja – 3,5 godziny jazdy samochodem od San Francisco
Historia
Obszar dzisiejszego parku narodowego był według badań zamieszkany od 3500 lat. Mieli wtedy przybyć w to miejsce Indianie z ludu Miwok. Lokalne plemię zostało później nazwane Ahwahneechee. Plemię to prowadziło życie koczownicze, choć w dolinie Yosemite powstało kilka stałych osad. Sytuacja Indian w tym regionie pogorszyła się wraz z wybuchem gorączki złota w 1849 r. Zostali oni wtedy zmuszeni do rywalizacji o dobra naturalne ze znacznie lepiej uzbrojonymi amerykańskimi kolonizatorami. Rdzenna ludność starała się jednak stawiać opór górnikom, co spowodowało powstanie w 1851 r. Batalionu Mariposa, który miał zwalczać agresję ze strony Indian. Był on złożony z ochotników. Podczas pogoni za wycofującą się grupą Indian członkowie tej organizacji wkroczyli do Doliny Yosemite. Relację z tego miejsca opisał Lafayette Bunnell, co przyczyniło się do rozsławienia bogactw naturalnych tego miejsca[6].
W wyniku rozpowszechnienia informacji o istnieniu Doliny Yosemite, pojawiło się zagrożenie nadmiernego wykorzystania środowiska przyrodniczego przez prywatnych inwestorów. Dlatego też Kongres, po złożeniu wniosku przez tamtejszych osadników, podjął decyzję o utworzeniu rezerwatu na terenie doliny. Obszar był od tego czasu zarządzany przez władze stanu Kalifornia. W 1890 r. na miejscu tym założono Park Narodowy Yosemite, który obejmował nie tylko teren Doliny Yosemite, ale też okoliczne obszary, a w 1906 r. połączono go z rezerwatem[6].
Skały
Większość spośród form skalnych występujących w okolicy jest zbudowana z granitów. Powstały one w wyniku powstania intruzji magmowej o kształcie batolitu[7]. Około 5% form (głównie we wschodniej części parku) tworzą skały metamorficzne i osadowe[8]. Większość charakterystycznych form, występujących na tym terenie, ukształtowanych zostało w wyniku działania erozji. Nie występują tu również uskoki[7]. Początkowo dominowała w tym miejscu erozja rzeczna, która doprowadziła do powstania w tym miejscu dolin V-kształtnych. Działalność lodowców spowodowała natomiast ich przekształcenie w doliny U-kształtne. Charakterystycznymi formami parku są także liczne obiekty ostańcowe, takie jak Half Dome, czy North Dome[7].
Wody
W parku narodowym źródła swoje mają rzeki Tuolumne oraz Merced. Wyrzeźbiły one głębokie na kilkaset metrów kaniony. Tuolumne odwadnia całą północną część parku o powierzchni ok. 1800 km², podczas gdy Merced wypływa w okolicy południowych szczytów parku i odwadnia obszar o powierzchni 1320 km². Procesy hydrologiczne, w tym zlodowacenia i powodzie, były istotne podczas tworzenia rzeźby parku[9].
Ponadto, na terenie parku rozmieszczonych jest ok. 3200 jezior o powierzchni większej niż 100 m², dwa zbiorniki retencyjne i około 2700 km cieków wodnych, należących do dorzeczy rzek Tuolumne i Merced[10]. Mokradła występują tutaj głównie w dolinach i są powiązane z okresowym wylewaniem okolicznych rzek i jezior oraz ruchami wód podziemnych. Łąki pojawiają się na wysokościach od 910 do 3350 m n.p.m. i pojawiają się na brzegach potoków[11].
Park Narodowy Yosemite jest znany z dużej koncentracji wodospadów na stosunkowo małej powierzchni. Liczne progi skalne i wiszące doliny umożliwiają ich powstawanie, głównie w okresie wiosennych roztopów (od kwietnia do czerwca). Znajduje się tutaj m.in.: wodospad Yosemite o wysokości 739 m, co czyni go najwyższym wodospadem Ameryki Północnej. Ribbon jest natomiast najwyższym wodospadem o jednym progu. Innymi znanymi wodospadami są: Bridalveil Fall oraz Wapama[12].
Geologia
Jezioro Tenaya w Parku Narodowym Yosemite
Half Dome
W okresie prekambru oraz wczesnego paleozoiku obszar współczesnego parku stanowił fragment szelfu kontynentalnego. Osady były stopniowo odkładane w płytkiej wodzie, a następnie uległy metamorfozie. W wyniku podsuwania się oceanicznej płyty Farallon pod płytę północnoamerykańską na przełomie późnego dewonu i permu, powstał łuk wysp na zachodnim wybrzeżu Protoameryki. W jurze działalność wulkaniczna przykryła ten teren kolejną warstwą skał magmowych, co mogło być powiązane z powstaniem batolitu Sierra Nevada. 95% z tych skał zostało ostatecznie usuniętych w wyniku erozji[7].
Pierwsza faza regionalnego plutonizmu rozpoczęła się w późnym triasie, ok. 210 milionów lat temu i trwała do okresu jurajskiego (zakończyła się ok. 150 milionów lat temu). W tym samym okresie ruchy górotwórcze uformowały łańcuch górski o wysokości do ok. 4600 m n.p.m. Druga faza zjawisk plutonicznych miała miejsce od 120 milionów do 80 milionów lat temu[7].
Po wypiętrzeniu gór Sierra Nevada (od ok. 10 milionów lat temu) rozpoczęła się działalność erozyjna rzek, która poskutkowała powstaniem licznych dolin V-kształtnych. Teren został ponownie poddany modyfikacjom w okresie od 2-3 milionów do ok. 10 000 lat temu, kiedy to pojawiały się tu wielokrotnie lodowce górskie. Wystąpiły tu co najmniej cztery zlodowacenia o lokalnych nazwach Sherwin, Tahoe, Tenaya oraz Tioga, przy czym pierwsze z nich było największe i pokryło znaczny obszar dzisiejszego parku. W wyniku działalności lodowców w miejscu tym ukształtowały się liczne doliny U-kształtne[7].
Flora Parku Narodowego Yosemite
Na południu parku znajduje się Mariposa Grove słynący z mamutowców olbrzymich, zwanych potocznie sekwojami. Najsłynniejszy okaz sekwoi w Yosemite to "Grizzly Giant", liczący 2700 lat. Jest on wysoki na 65 metrów, a jego średnica u podstawy liczy 9 metrów. W parku występuje osiem gatunków sosny, w tym
sosna żółta
sosna Jeffreya
sosna Lamberta
sosna zachodnia
a także inne drzewa, z których warto wymienić:
cedrzyniec kalifornijski
dąb czarny
Fauna Parku Narodowego Yosemite
Na terenie parku narodowego żyje przeszło 400 gatunków kręgowców. Duża różnorodność w świecie fauny jest spowodowana występowaniem w tym miejscu wielu siedlisk: od wysokogórskich łąk po gęste lasy. Wiele zwierząt zaaklimatyzowało się również do większej liczby habitatów. Przykładem jest lis rudy, który poluje na otwartych obszarach trawiastych, podczas gdy nocuje w lasach[13]. Szeroko reprezentowana jest między innymi gromada ptaków. Powszechnie występują na tym terenie m.in.: przepióry, szpak zwyczajny, puzik, lasówka pstra, junko zwyczajny, modrosójka czarnogłowa, modrowronka kalifornijska, sikora górska, orzechówka popielata oraz mysikrólik złotogłowy[14]. Spośród ssaków należy natomiast wymienić m.in.: baribala, rysia rudego, a także wiele gatunków nietoperzy i gryzoni. Source: Wikipedia.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
