Parki Narodowe

Polska położona niemal w samym środku Europy, w strefie klimatu umiarkowanego może poszczycić się bogatą fauną i florą. Występują u Nas gatunki roślin i zwierząt typowe dla Europy Środkowej, ale także i co ciekawe wybrzeży Atlantyku a nawet Alp. Również bogate ukształtowanie Polski sprzyja różnorodności. Polska posiada krajobraz morski, nizinny oraz górski.

Polska w dziejach historii Europy i Świata podlegała wolniej zmianom w zakresie gospodarki oraz przemysłu. Dzięki temu Polska obecnie staje się ewenementem w skali Europy. Zachowały się tutaj liczne gatunki roślin i zwierząt, które w innych krajach już dawno wyginęły. Polska, jako jeden z nielicznych krajów posiada wydzielone ekosystemy, zachowujące swój naturalny charakter, bliski pradawnym czasom, w których życie rozwija się w niezmienionej formie od setek lat.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na duże wsparcie natury przez Polskę. Mądra, zrównoważona polityka środowiskowa przyczynia się do utrzymania zasobów przyrodniczych. Występuje zjawisko zastępowalności i odnawialności. W ramach programów narodowych tworzone są różne formy o różnej randze ochrony. Wymienić tutaj możemy: Parki Narodowe, Rezerwaty przyrody, Parki Krajobrazowe, Obszary chronionego krajobrazu, Obszary Natura 2000, Pomniki Przyrody, Stanowiska Dokumentacyjne, Użytki Ekologiczne, Zespoły Przyrodniczo-Krajobrazowe, Ochrona Gatunkowa. Ponadto, co ważne buduje się świadomość ekologiczną. Wszystko to pozwala na budowanie pozytywnego klimatu wokół przyrody, która staje się integralną częścią społeczeństwa. Staje się ona ważną gałęzią gospodarczą, edukacyjną, promocyjną, rekreacyjną oraz zdrowotną.  

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Parki Narodowe w kilku słowach

Park Narodowy Henri Pittier (hiszp. Parque nacional Henri Pittier) – park narodowy w północnej części Wenezueli położony w stanach Aragua i Carabobo. Został utworzony 13 lutego 1937 roku i zajmuje obszar 1078 km². W 2005 roku został zakwalifikowany przez BirdLife International jako ostoja ptaków IBA. Od zachodu graniczy z Parkiem Narodowym San Esteban.

Wybrzeże Morza Karaibskiego

Opis

Park znajduje się nad Morzem Karaibskim i obejmuje silnie rozczłonkowane, północne stoki pasma górskiego Cordillera de la Costa stromo opadające w kierunku wybrzeża. Najwyższym szczytem jest Pico Cenizo (2436 m n.p.m.). Na południe od parku znajduje się jezioro Lago de Valencia. Występuje tu wiele rzek z których San Miguel, Turiamo, Ocumare, Cata, Cuyagua, Aroa, Cepe, Choroní i Chuao wpływają do Morza Karaibskiego, a Guayabita, Colorado, Güey i Limón do jeziora Lago de Valencia. W najniżej położonej części parku (na wybrzeżu) występują głównie lasy namorzynowe i sawanny. Wyżej  rosną lasy monsunowe i lasy mgliste.

Średnia roczna temperatura w parku wynosi w zależności od wysokości od +12 °C do +28 °C, a średnie roczne opady od 690 mm do 4000 mm.

Flora

W lasach namorzynowych dominuje Rhizophora mangle, a na sawannach Melinis minutiflora i Neurolepis pittieri.

W lasach rośnie narażony na wyginięcie (VU) Gyranthera caribensis, a także m.in.: Curatella americana, Bowdichia virgilioides, Bactris setulosa, Chamaedorea pinnatifrons, Wettinia praemorsa, Capparis verrucosa, Aspidosperma cuspa, Coursetia ferruginea, Croton choristolepis i Machaonia ottonis. Z epifitów występują tu m.in.: rośliny z rodzin bromeliowate, pieprzowate i storczykowate.

Fauna
W parku odnotowano aż 582 gatunki ptaków, z czego 22 to gatunki endemiczne. Są to zagrożone wyginięciem (EN) czyż czerwony i wodnik wenezuelski, narażone na wyginięcie (VU) czubacz hełmiasty, harpia wielka, ara zielona i czyż żółtolicy, a także m.in.:  kusaczka wenezuelska, sokół wędrowny, urubitinga czarna, urubitinga górska, tukan tęczodzioby, harpia gujańska i tłuszczak.

Występuje tu 140 gatunków ssaków. Są to krytycznie zagrożony wyginięciem (CR) czepiak brązowy, narażony na wyginięcie (VU) tapir amerykański, a także m.in.: wyjec rudy, japok wodny, kinkażu żółty, hirara amerykańska, ocelot wielki, ocelot nadrzewny, pakożer leśny, jaguar amerykański, puma płowa i endemiczny dla tego pasma górskiego krabojadek ziemnowodny.

Z płazów (38 gatunków)  i gadów (97 gatunków) w parku żyją m.in.: krytycznie zagrożony wyginięciem (CR) Atelopus cruciger oraz narażone na wyginięcie (VU) krokodyl amerykański i Bolitoglossa borburata. Source: Wikipedia.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.