Parki Narodowe

Polska położona niemal w samym środku Europy, w strefie klimatu umiarkowanego może poszczycić się bogatą fauną i florą. Występują u Nas gatunki roślin i zwierząt typowe dla Europy Środkowej, ale także i co ciekawe wybrzeży Atlantyku a nawet Alp. Również bogate ukształtowanie Polski sprzyja różnorodności. Polska posiada krajobraz morski, nizinny oraz górski.

Polska w dziejach historii Europy i Świata podlegała wolniej zmianom w zakresie gospodarki oraz przemysłu. Dzięki temu Polska obecnie staje się ewenementem w skali Europy. Zachowały się tutaj liczne gatunki roślin i zwierząt, które w innych krajach już dawno wyginęły. Polska, jako jeden z nielicznych krajów posiada wydzielone ekosystemy, zachowujące swój naturalny charakter, bliski pradawnym czasom, w których życie rozwija się w niezmienionej formie od setek lat.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na duże wsparcie natury przez Polskę. Mądra, zrównoważona polityka środowiskowa przyczynia się do utrzymania zasobów przyrodniczych. Występuje zjawisko zastępowalności i odnawialności. W ramach programów narodowych tworzone są różne formy o różnej randze ochrony. Wymienić tutaj możemy: Parki Narodowe, Rezerwaty przyrody, Parki Krajobrazowe, Obszary chronionego krajobrazu, Obszary Natura 2000, Pomniki Przyrody, Stanowiska Dokumentacyjne, Użytki Ekologiczne, Zespoły Przyrodniczo-Krajobrazowe, Ochrona Gatunkowa. Ponadto, co ważne buduje się świadomość ekologiczną. Wszystko to pozwala na budowanie pozytywnego klimatu wokół przyrody, która staje się integralną częścią społeczeństwa. Staje się ona ważną gałęzią gospodarczą, edukacyjną, promocyjną, rekreacyjną oraz zdrowotną.  

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Parki Narodowe w kilku słowach

Park Narodowy Manu (hiszp. Parque nacional del Manu) – park narodowy w Peru położony w regionach Madre de Dios (prowincja Manú) i Cuzco (prowincja Paucartambo). Został utworzony 29 maja 1973 roku i zajmuje obszar 17 162,95 km². Od 1977 roku stanowi rezerwat biosfery UNESCO. W 1987 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a w 2008 roku został zakwalifikowany przez BirdLife International jako ostoja ptaków IBA. Na zachód od niego znajduje się Park Narodowy Otishi.

Opis

Park znajduje się na pograniczu Andów Północnych i Niziny Amazonki, na wysokościach od 200 do 4300 m n.p.m., i obejmuje całe dorzecze rzeki Manu. Jest jednym z obszarów o największej różnorodności biologicznej na świecie.

Klimat równikowy. Na terenach nizinnych temperatura wynosi średnio +35 °C w dzień i +25 °C w nocy. Pora deszczowa trwa od stycznia do marca. Wysoko w górach średnia roczna temperatura to +8 °C.

Flora

Niżej położoną część parku pokrywa wilgotny las równikowy, wyżej występuje tropikalny wilgotny las górski i las mglisty. Szczyty powyżej 4000 m n.p.m. pokrywa puna.

W parku odnotowano 4385 gatunków flory należących do 162 rodzin i 1191 rodzajów. Na jednym hektarze znaleziono aż 250 odmian drzew.

Rośnie tu narażona na wyginięcie (VU) orzesznica wyniosła, a także m.in.: Mauritia flexuosa, Euterpe precatoria, Cedrelinga catenaeformis, kauczukowiec brazylijski i drzewa z rodzajów Cedrela, Cekropka i Chorisia.

Fauna

W parku zarejestrowano m.in.:

- Ssaki: blisko 160 gatunków
- Ptaki: 1000 gatunków
- Płazy: 140 gatunków
- Węże: 50 gatunków
- Jaszczurki: 40 gatunków
- Żółwie: 6 gatunków
- Aligatory: 3 gatunki
- Ryby: 210 gatunków
- Owady (około 30 milionów gatunków), w tym:
-- Motyle: ponad 1300 gatunków
-- Mrówki: co najmniej 300 gatunków
-- Ważki różnoskrzydłe: 136 gatunków
-- Chrząszcze: 650 gatunków.

Spośród dużych ssaków w parku żyje zagrożone wyginięciem (EN) arirania amazońska i ocelot andyjski, narażone na wyginięcie (VU) zębolita olbrzymia, andoniedźwiedź okularowy, pekari białobrody, czepiak czarny i tapir amerykański, a także m.in.: jaguar amerykański, jaguarundi amerykański, puma płowa, pekariowiec obrożny, mazama ruda, mulak białoogonowy, kapibara wielka, leniwiec pstry, wyjec rudy, wełniak brunatny, kapucynka białoczelna, kapucynka czubata.

Ptaki tu występujące to zagrożony wyginięciem (EN) mrówkowiec złotorzytny (Terenura sharpei), narażone na wyginięcie (VU) oliwiaczek czerwonodzioby (Zimmerius cinereicapilla), ara niebieskogłowa (Primolius couloni), kusacz Taczanowskiego (Nothoprocta taczanowskii) i  kusacz czarny (Tinamus osgoodi), a także m.in.: kusacz ciemnogłowy (Nothocercus nigrocapillus), kusacz kapturowy (Crypturellus atrocapillus), gęsiówka grzywiasta (Neochen jubata), białostrząb białobrewy (Leucopternis kuhli), harpia gujańska (Morphnus guianensis), złotopiórka (Leptosittaca branickii), stokóweczka szmaragdowa (Nannopsittaca dachilleae), srokaczek płowy (Phlogophilus harterti) i kacyk żółtorzytny (Cacicus koepckeae).

Z gadów żyje tu m.in. narażony na wyginięcie (VU) Podocnemis unifilis. Source: Wikipedia.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.