Parki Narodowe

Polska położona niemal w samym środku Europy, w strefie klimatu umiarkowanego może poszczycić się bogatą fauną i florą. Występują u Nas gatunki roślin i zwierząt typowe dla Europy Środkowej, ale także i co ciekawe wybrzeży Atlantyku a nawet Alp. Również bogate ukształtowanie Polski sprzyja różnorodności. Polska posiada krajobraz morski, nizinny oraz górski.

Polska w dziejach historii Europy i Świata podlegała wolniej zmianom w zakresie gospodarki oraz przemysłu. Dzięki temu Polska obecnie staje się ewenementem w skali Europy. Zachowały się tutaj liczne gatunki roślin i zwierząt, które w innych krajach już dawno wyginęły. Polska, jako jeden z nielicznych krajów posiada wydzielone ekosystemy, zachowujące swój naturalny charakter, bliski pradawnym czasom, w których życie rozwija się w niezmienionej formie od setek lat.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na duże wsparcie natury przez Polskę. Mądra, zrównoważona polityka środowiskowa przyczynia się do utrzymania zasobów przyrodniczych. Występuje zjawisko zastępowalności i odnawialności. W ramach programów narodowych tworzone są różne formy o różnej randze ochrony. Wymienić tutaj możemy: Parki Narodowe, Rezerwaty przyrody, Parki Krajobrazowe, Obszary chronionego krajobrazu, Obszary Natura 2000, Pomniki Przyrody, Stanowiska Dokumentacyjne, Użytki Ekologiczne, Zespoły Przyrodniczo-Krajobrazowe, Ochrona Gatunkowa. Ponadto, co ważne buduje się świadomość ekologiczną. Wszystko to pozwala na budowanie pozytywnego klimatu wokół przyrody, która staje się integralną częścią społeczeństwa. Staje się ona ważną gałęzią gospodarczą, edukacyjną, promocyjną, rekreacyjną oraz zdrowotną.  

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Parki Narodowe w kilku słowach

Park Narodowy Puracé (hiszp. Parque nacional natural Puracé) – park narodowy w Kolumbii położony w departamentach Huila i Cauca. Został utworzony 17 grudnia 1975 roku i zajmuje obszar 919,42 km². Od 1979 roku wraz z Parkiem Narodowym Nevado del Huila i Parkiem Narodowym Cueva de los Guácharos tworzy rezerwat biosfery UNESCO o nazwie „Cinturón Andino”. W 2008 roku park został zakwalifikowany przez BirdLife International jako ostoja ptaków IBA.

Opis

Park obejmuje fragment Kordyliery Środkowej na wysokościach od 2500 do 5000 m n.p.m. Znajduje się tu pasmo wulkaniczne Serranía de los Coconucos złożone z 11 wulkanów. Są to m.in.: Pan de Azúcar (około 5000 m n.p.m.), jedyny wulkan czynny Puracé (4650 m), Curiquinga (4440 m) oraz Coconuco (4600 m). W parku znajduje się 30 jezior (m.in. Buey i La Magdalena) oraz źródła najważniejszych rzek w Kolumbii takich jak Magdalena, Cauca, Patía i Caquetá. Występują też liczne gorące źródła siarkowe. Na niżej położonej części parku rośnie tropikalny wilgotny las górski. Wyżej występuje paramo. Jeszcze na początku XX wieku pasmo przykrywały lodowce. Obecnie całkowicie zanikły.

Średnia roczna temperatura w parku wynosi w zależności od wysokości od -2 °C do +12 °C, a średnie roczne opady 2500 mm.

Flora

W parku rosną narażone na wyginięcie (VU, ang. Vulnerable) Ceroxylon quindiuense i Aniba perutilis, a także m.in. Podocarpus oleifolius, Quercus humboldtii, Nectandra acutifolia, Weinmannia pubescens, rośliny z rodzajów Espeletia i olbrzymka, a także ponad 200 gatunków storczyków.

Fauna

W parku występuje 26 gatunków ssaków i 190 gatunków ptaków.

Z ssaków żyje tu zagrożony wyginięciem (EN, ang. Endangered) tapir górski, narażone na wyginięcie (VU) andoniedźwiedź okularowy, mazama karłowata, wełniak brunatny i ocelot tygrysi, a także m.in.: puma płowa, wydrak długoogonowy, ostronos rudy, ostronosek górski, mulak białoogonowy i pudu północny.

Ptaki to zagrożony wyginięciem (EN) andowik, narażone na wyginięcie (VU) kondor wielki, kusaczka wielka, żółtoliczka, stokówka rdzawoczelna i andagra maskowa, a także m.in.: puchatek czarnonogi, bekas długodzioby, zaroślak oliwkowy, zaroślak ciemnogłowy, lordzik fioletowogardły, andotukan czarnodzioby, andotukan niebieski, rożeniec żółtodzioby, grdacz soplowaty, złotopiórka i amazoneczka ognistogłowa. Source: Wikipedia.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.