Parki Narodowe

Polska położona niemal w samym środku Europy, w strefie klimatu umiarkowanego może poszczycić się bogatą fauną i florą. Występują u Nas gatunki roślin i zwierząt typowe dla Europy Środkowej, ale także i co ciekawe wybrzeży Atlantyku a nawet Alp. Również bogate ukształtowanie Polski sprzyja różnorodności. Polska posiada krajobraz morski, nizinny oraz górski.

Polska w dziejach historii Europy i Świata podlegała wolniej zmianom w zakresie gospodarki oraz przemysłu. Dzięki temu Polska obecnie staje się ewenementem w skali Europy. Zachowały się tutaj liczne gatunki roślin i zwierząt, które w innych krajach już dawno wyginęły. Polska, jako jeden z nielicznych krajów posiada wydzielone ekosystemy, zachowujące swój naturalny charakter, bliski pradawnym czasom, w których życie rozwija się w niezmienionej formie od setek lat.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na duże wsparcie natury przez Polskę. Mądra, zrównoważona polityka środowiskowa przyczynia się do utrzymania zasobów przyrodniczych. Występuje zjawisko zastępowalności i odnawialności. W ramach programów narodowych tworzone są różne formy o różnej randze ochrony. Wymienić tutaj możemy: Parki Narodowe, Rezerwaty przyrody, Parki Krajobrazowe, Obszary chronionego krajobrazu, Obszary Natura 2000, Pomniki Przyrody, Stanowiska Dokumentacyjne, Użytki Ekologiczne, Zespoły Przyrodniczo-Krajobrazowe, Ochrona Gatunkowa. Ponadto, co ważne buduje się świadomość ekologiczną. Wszystko to pozwala na budowanie pozytywnego klimatu wokół przyrody, która staje się integralną częścią społeczeństwa. Staje się ona ważną gałęzią gospodarczą, edukacyjną, promocyjną, rekreacyjną oraz zdrowotną.  

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Parki Narodowe w kilku słowach

Park Narodowy Noel Kempff Mercado (hiszp. Parque nacional Noel Kempff Mercado) – park narodowy położony we wschodniej Boliwii, w departamentach Santa Cruz (prowincja José Miguel de Velasco) i Beni (prowincja Itenez). Powstał 28 czerwca 1979 roku i zajmuje obszar 15 234,46 km². W 2000 roku park został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W 2008 roku został zakwalifikowany przez BirdLife International jako ostoja ptaków IBA.

Opis

Park znajduje się przy granicy z Brazylią i chroni obszar puszczy amazońskiej w górnym biegu rzeki Guapore, o bardzo urozmaiconym krajobrazie. Obejmuje dużą część płaskowyżu Huanchaca (200– 1000 m n.p.m.) i okoliczne niziny. Największą rzeką jest Iténez, która wyznacza granicę z Brazylią, na północ od parku. W parku znajduje się kilkanaście wodospadów. Ostatni odkryto w kwietniu 2022 roku. Teren parku to trudno dostępny obszar pozostający w prawie pierwotnym stanie. Niezbyt liczni turyści przybywają tu głównie drogą lotniczą. Chronione są tu różne gatunki flory i fauny ginące, lub zagrożone wyginięciem. Park obejmuje pięć różnych formacji roślinnych: wilgotny las równikowy, sawannę, tropikalne lasy suche (cerrado i chiquitano), cierniste zarośla i tereny bagienne. Średnia roczna temperatura w parku wynosi około 25 °C, średnie opady od 1400 do 1500 mm rocznie.

Historia

Park został utworzony w 1979 roku pod nazwą Park Narodowy Huanchaca i zajmował mniej niż połowę swojej obecnej powierzchni. Istniał tylko teoretycznie. Nie było strażników, nie prowadzono żadnej działalności. Ten trudno dostępny obszar upodobali sobie za to handlarze narkotyków. Zaczęły działać laboratoria produkujące kokainę, zbudowano tajne lądowiska. We wrześniu 1986 roku handlarze narkotyków zabili tam jednego z najbardziej znanych w Boliwii przyrodników – Noela Kempff Mercado. Wstrząsnęło to boliwijskim społeczeństwem. Utworzono ośrodek, którego zadaniem było zaplanowanie i zagospodarowanie terenu, powiększono obszar parku, zatrudniono strażników, powstały punkty kontrolne, zainwestowano w pojazdy, transport lądowy i rzeczny. Kilka lat później zmieniono nazwę parku na cześć zamordowanego naukowca.

Flora

W parku odnotowano do tej pory około 2700 gatunków roślin wyższych, jednak szacuje się, że może istnieć ich blisko 4000. Rośnie tu ponad sto odmian storczyków, a także m.in.: Swietenia macrophylla, zagrożona wyginięciem (EN) Amburana cearensis, narażony na wyginięcie (VU) cedrzyk wonny, kauczukowiec brazylijski i kilka gatunków palm, takich jak Euterpe precatoria, Syagrus petraea, Maximiliana maripa, Socratea exorrhiza i Mauritia flexuosa.

Fauna

W parku występuje 1142 gatunki kręgowców, w tym 139 gatunków ssaków, 617 gatunków ptaków (21% gatunków występujących w Ameryce Południowej), 250 gatunków ryb, 74 gatunki gadów i 62 gatunki płazów. Kilkadziesiąt gatunków jest  zagrożonych, w tym 33 gatunki ssaków i 29 gatunki ptaków.

Z ssaków żyją tu zagrożone wyginięciem (EN) arirania amazońska i inia amazońska (Inia boliviensis), narażone na wyginięcie (VU) mrówkojad wielki, tapir amerykański i pekari białobrody, a także m.in.: jaguar amerykański, puma płowa, pampasowiec grzywiasty, ocelot wielki, sarniak pampasowy, kapibara wielka, czepiak, wyjec, uistiti czarnogoonowa, uistiti srebrzysta.

Ptaki to m.in.: zagrożony wyginięciem (EN) andowik, narażona na wyginięcie (VU) modroara hiacyntowa oraz ponad 20 gatunków papug, drozd jednobarwny, tukan wielki, harpia gujańska, hoacyn, hełmogłowik czarny.

Gady to m.in.: narażone na wyginięcie (VU) groźnica niema i żabuti czarny, a także arrau, kajman czarny, kajman okularowy, anakonda zielona, grzechotnik straszliwy, teju brazylijski. Source: Wikipedia.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.