Parki Narodowe

Polska położona niemal w samym środku Europy, w strefie klimatu umiarkowanego może poszczycić się bogatą fauną i florą. Występują u Nas gatunki roślin i zwierząt typowe dla Europy Środkowej, ale także i co ciekawe wybrzeży Atlantyku a nawet Alp. Również bogate ukształtowanie Polski sprzyja różnorodności. Polska posiada krajobraz morski, nizinny oraz górski.

Polska w dziejach historii Europy i Świata podlegała wolniej zmianom w zakresie gospodarki oraz przemysłu. Dzięki temu Polska obecnie staje się ewenementem w skali Europy. Zachowały się tutaj liczne gatunki roślin i zwierząt, które w innych krajach już dawno wyginęły. Polska, jako jeden z nielicznych krajów posiada wydzielone ekosystemy, zachowujące swój naturalny charakter, bliski pradawnym czasom, w których życie rozwija się w niezmienionej formie od setek lat.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na duże wsparcie natury przez Polskę. Mądra, zrównoważona polityka środowiskowa przyczynia się do utrzymania zasobów przyrodniczych. Występuje zjawisko zastępowalności i odnawialności. W ramach programów narodowych tworzone są różne formy o różnej randze ochrony. Wymienić tutaj możemy: Parki Narodowe, Rezerwaty przyrody, Parki Krajobrazowe, Obszary chronionego krajobrazu, Obszary Natura 2000, Pomniki Przyrody, Stanowiska Dokumentacyjne, Użytki Ekologiczne, Zespoły Przyrodniczo-Krajobrazowe, Ochrona Gatunkowa. Ponadto, co ważne buduje się świadomość ekologiczną. Wszystko to pozwala na budowanie pozytywnego klimatu wokół przyrody, która staje się integralną częścią społeczeństwa. Staje się ona ważną gałęzią gospodarczą, edukacyjną, promocyjną, rekreacyjną oraz zdrowotną.  

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Parki Narodowe w kilku słowach

Park Narodowy Ahaggaru (arab. الحديقة الوطنية جبال الهقار, fr. Parc National de l'Ahaggar) – park narodowy w południowej Algierii.

Warunki naturalne

Założony w 1987 roku park znajduje się w prowincji Tamanrasset w południowej Algierii. Park obejmuje zbudowany głównie ze skał wulkanicznych masyw górski Ahaggar w środkowej Saharze z najwyższym szczytem Tahat (3003 m n.p.m.). Drugim w kolejności szczytem parku jest Assekrem (2728 m n.p.m.), kilka przekracza 2300 m n.p.m. W porównaniu do otaczających park nizin klimat bardziej umiarkowany; średnia roczna temperatura w czerwcu wynosi 29 °C, w styczniu 12 °C. Na terenie znajduje się mokradło Les Gueltates d'Issakarassene objęte konwencją ramsarską

Habitat wielu gatunków flory śródziemnomorskiej (oliwka, mirt, lawenda i bylice), tropikalnej (mleczara i akacja) i pustynnej (palmy i tamaryszki) oraz fauny pustynnej.

Na terenie parku znajdują się liczne prehistoryczne malowidła naskalne przedstawiające zwierzęta: słonie, żyrafy, lwy, strusie czy hipopotamy.

Fauna

Występują tu narażone na wyginięcie gepard, owca grzywiasta i gazela dorkas, a także lis piaskowy i góralek przylądkowy[1] oraz niezagrożony chaus. W parku stwierdzono 91 gatunków ptaków, są to m.in. orzeł stepowy, błotniak zbożowy, bocian czarny i biały, synogarlica senegalska, rożeniec zwyczajny czy gadożer zwyczajny. Na mokradle Les Gueltates d’Issakarassene objętym konwencją ramsarską stwierdzono liczne gatunki ryb, głównie z rodzajów Barbus i Tilapia (w tym Tilapia zillii).

Od 2001 roku park jest uznawany przez BirdLife International za ostoję ptaków IBA. Wymienia 14 gatunków, które zaważyły na decyzji. Należy do nich bliski zagrożenia błotniak stepowy (Circus macrourus); pozostałe 13 to gatunki najmniejszej troski. Pośród nich są trzy gatunki stepówek: rudogardła (Pterocles senegallus), piaskowa (P. coronatus) i prążkowana (P.lichtensteinii). Poza puchaczem pustynnym (Bubo ascalaphus) pozostałe gatunki uznane za „trigger species” należą do wróblowych. Są to: jaskółka płowa (Ptyonoprogne obsoleta), skowron pustynny (Alaemon alaudipes), skowronik rudawy (Ammomanes cinctura) i piaskowy (A. deserti), dżunglotymal saharyjski (Turdoides fulva), białorzytka srokata (Oenanthe lugens), białorzytka saharyjska (Oenanthe leucopyga), wróbel pustynny (Passer simplex) oraz gilak pustynny (Bucanetes githagineus). Source: Wikipedia.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.

Dolina Pięciu Stawów Polskich jest najrozleglejszą spośród polskich wysokogórskich dolin. Jest to miejsce wyjątkowo malownicze. Piękno otaczających dolinę szczytów wzmacniane jest przez urok znajdujących się w dolinie olbrzymich stawów, z których największy - Wielki Staw - ma powierzchnię 34,1 ha i głębokość dochodzącą do 79,3 m.