Papugi introdukowane w Europie
Papugi to jedne z pierwszych zwierząt, które przychodzą nam na myśl,
gdy mowa o tym, co egzotyczne. Obłędnie kolorowe, latające wśród
wiecznie zielonych drzew w dziewiczych lasach deszczowych, w naszych
wyobrażeniach stanowią przeciwny biegun do znanych nam z życia
codziennego stad wron na drzewach, przez solidną część roku bezlistnych,
na tle szarego krajobrazu. Zamykamy oczy i marzymy sobie o stadach
barwnych papug wśród szarych wron…
Dla takich marzycieli mamy dwie wiadomości, dobrą i złą. Zaczynamy od
dobrej: dzikie papugi żyją w Europie. Według danych DAISIE (Delivering
Alien Invasive Species Inventories for Europe) na 2009 r. na naszym
kontynencie żyje 375 introdukowanych gatunków kręgowców lądowych, z
czego prawie połowa to ptaki, a 18% z nich to… papugi.
Oto lista gatunków papug introdukowanych w Europie wraz z obszarami,
gdzie zostało potwierdzone występowanie rozmnażających się na wolności
par (stan na 2010 r.):
nierozłączka rudogłowa (fiszera) (Agapornis fisheri) - Francja, Hiszpania, Baleary, Wyspy Kanaryjskie, Austria (populacje nieustabilizowane);
nierozłączka czarnogłowa (Agapornis personatus) - Francja, Hiszpania (populacje ustabilizowane), Baleary, Wyspy Kanaryjskie, Izrael (populacje nieustabilizowane);
nierozłączka czerwonoczelna (Agapornis roseicollis) - Wielka Brytania (populacje nieustabilizowane);
amazonka niebieskoczelna (Amazona aestiva) - Niemcy, Hiszpania, Baleary (populacje nieustabilizowane), Włochy (populacje ustabilizowane);
amazonka modrobrewa (kurika) (Amazona amazonica) - Niemcy (populacje nieustabilizowane);
amazonka kubańska (Amazona leucocephala) - Wyspy Kanaryjskie (populacje nieustabilizowane);
amazonka żółtogłowa (Amazona ochrocephala) - Wyspy Kanaryjskie, Niemcy (populacje nieustabilizowane);
amazonka żółtogardła (Amazona oratrix) - Niemcy (populacje nieustabilizowane);
konura niebieskoczelna (Aratinga acuticaudata) - Wielka Brytania, Hiszpania (populacje ustabilizowane);
konura krasnolica (Aratinga erythrogenys) - Hiszpania (populacje ustabilizowane), Baleary (populacje nieustabilizowane);
konura maskowa (Aratinga mitrata) - Hiszpania (populacje ustabilizowane);
stadniczka siwolica (Brotogeris pyrrhopterus) - Niemcy (notowana w przeszłości, obecnie uznana za wygasłą na tym terenie);
stadniczka spiżowa (Brotogeris tirica) - jw.;
patagonka (Cyanoliseus patagonus) - Hiszpania, Baleary, Wyspy Kanaryjskie (populacje nieustabilizowane);
papużka falista (Melopsittacus undulatus) - Niemcy, Wyspy
Kanaryjskie, Turcja (populacje nieustabilizowane), Grecja (populacje
ustabilizowane), Austria, Belgia (notowane w przeszłości, obecnie uznae
za wygasłe na tym terenie);
mnicha nizinna (Myiopsitta monachus) - Holandia,
Portugalia, Wielka Brytania (populacje nieustabilizowane), Baleary,
Belgia, Czechy, Dania, Francja, Izrael, Włochy, Sycylia, Słowacja,
Hiszpania, Wyspy Kanaryjskie (populacje ustabilizowane), Niemcy, Austria
(notowane w przeszłości, obecnie uznane za wygasłe na tym terenie);
konura czarnogłowa (Nandayus nenday) - Hiszpania (populacje nieustabilizowane), Wyspy Kanaryjskie, Izrael (populacje nieustabilizowane);
stokóweczka żółtooka (Nannopsittaca panychlora) - Niemcy (notowana w przeszłości, obecnie uznana za wygasłą na tym terenie);
nimfa (Nymphicus hollandicus) - Francja, Hiszpania (populacje nieustabilizowane),
afrykanka ognistobrzucha (Poicephalus senegalus) - Hiszpania, Baleary, Niemcy (populacje nieustabilizowane), Wyspy Kanaryjskie, Francja (populacje ustabilizowane);
aleksandretta większa (Psittacula eupatria) - Wielka Brytania, Holandia, Izrael (populacje nieustabilizowane), Belgia, Niemcy, Włochy, Turcja (populacje ustabilizowane);
aleksandretta obrożna (Psittacula krameri) - Austria,
Chorwacja, Szwajcaria (populacje nieustabilizowane), Azory, Baleary,
Belgia, Wyspy Kanaryjskie, Francja, Grecja, Wielka Brytania, Niemcy,
Izrael, Włochy, Kreta, Holandia, Portugalia, Sycylia, Słowacja,
Hiszpania, Turcja (populacje ustabilizowane).
Czas na złą wiadomość. Brzmi ona: w Europie żyją dzikie papugi. A nie
powinny. Ekosystemy istnieją dzięki bardzo subtelnej równowadze
wchodzących w ich skład elementów, wprowadzenie obcego gatunku to
rewolucja, która może skończyć się katastrofą.
O ile w przypadku większości wymienionych wyżej gatunków mamy do
czynienia z niewielkimi grupami ptaków, których wpływ na środowisko ma
bardzo ograniczony zasięg, o tyle dwa gatunki - aleksandretta obrożna pochodząca z Azji i Afryki oraz mnicha nizinna z Ameryki Południowej - stanowią dla europejskiej fauny i flory poważny
problem. Ptaki te rozmnażają się w europejskich warunkach z ogromnym
sukcesem, ich populacje bardzo szybko zwiększają liczebność, rozszerza
się też ich zakres występowania. Jednym słowem - dla Europy są to obce
gatunki inwazyjne. Aleksandretta obrożna zajmuje nawet niechlubne
miejsce wśród stu obcych gatunków roślin, grzybów i zwierząt najbardziej
zagrażających europejskiemu środowisku naturalnemu.
Dlaczego akurat te dwa gatunki tak bardzo rozprzestrzeniły się w Europie?
Aleksandretta obrożna nie ma sobie równych wśród papug, jeśli chodzi o
zakres występowania na świecie. Stada ptaków tego gatunku zamieszkują
tereny od tropików Afryki północnej po wilgotne lasy południowej Azji,
spotkać je można nawet w surowych warunkach podnóży Himalajów. Świadczy
to o bardzo wysokiej tolerancji co do warunków klimatycznych i
środowiskowych, wyróżniającej ten gatunek spośród innych papug, i w tym
właśnie upatruje się wyjątkowy sukces introdukcyjny aleksandrett.
Również mnichy nie zamieszkują jednej strefy klimatycznej, ich
populacja rozciąga się od tropikalnych obszarów Boliwii i Brazylii po
umiarkowany klimat Argentyny. Tego zróżnicowania nie da się oczywiście
porównać do tego, który przypada w udziale aleksandrettom, jednak mnichy
stosują pewną "sztuczkę", która pomaga im przetrwać w niekorzystnych
warunkach. Mianowicie budują z gałęzi zbiorowe gniazda o grubych
ścianach, które służą im nie tylko jako miejsce lęgowe, ale również jako
całoroczne schronienie. Nocujące w ten sposób ptaki nie tylko są
osłonięte od wiatru i deszczu, ale też ogrzewają swoimi ciałami wnętrze
misternie splecionej kuli, a grube ściany stanowią izolację przed
chłodem na zewnątrz.
Mnichy i aleksandretty, choć wytrzymałe na niskie temperatury, nie są
jednak przystosowane do znoszenia mrozów. Dlatego ich introdukcja
powiodła się jedynie na tych obszarach, gdzie maksymalna liczba dni
mroźnych w roku nie przekracza pięćdziesięciu, a temperatura z reguły
nie spada poniżej kilku stopni mrozu. Wyjątkowo mroźne zimy zbierają
wśród papug o wiele większe śmiertelne żniwo niż wśród rodzimych ptaków.
Jako szczególnie katastrofalne dla populacji introdukowanych papug
odnotowano zimy z lat 1978/79 oraz 1984/85. Zauważono też, że osobniki z
chłodniejszych regionów cechują się gorszą kondycją, częste są też
wśród nich odmrożenia skutkujące utratą palców lub nawet całych nóg. Jak
można się było spodziewać na podstawie naturalnych obszarów
występowania omawianych gatunków, aleksandretty są bardziej wytrzymałe
od mnich i ich europejska populacja ma większy zasięg.
Zarówno aleksandretty, jak i mnichy są w Europie gatunkami typowo
miejskimi. Regularne rozmnażające się stada tych ptaków spotykane są
jedynie na terenach zurbanizowanych, głównie w parkach dużych miast. Ma
to na pewno związek z początkami introdukcji tych gatunków. Papugi były
luksusem, na który mogli sobie pozwolić bogaci "miastowi", środowiska
miejskie były też o wiele bardziej podatne na modne nowinki. Ale jest
też powód, dla którego papugi nigdy nie opuściły miast - obfitość
pożywienia związana z ludzką aktywnością. Gatunki ptaków, które
wyewoluowały w europejskim środowisku, są przystosowane do sezonowej
dostępności pożywienia i do jego zmienności, potrafią zdobywać je w
miesiącach zimowych. Papugi wyewoluowały w zupełnie innych warunkach i
nie są w stanie przetrwać zimy poza miastem, które uniezależnia je od
owej sezonowości. A uniezależnia je na trzy sposoby. Po pierwsze, miasto
jest pełne spożywczych odpadków na śmietnikach, wysypiskach i targach;
po drugie, w parkach i ogrodach rosną najrozmaitsze, także egzotyczne
rośliny, dające owoce i nasiona także poza sezonem właściwym dla danego
klimatu; po trzecie wreszcie, bardzo popularne w miastach jest
dokarmianie dzikiego ptactwa, z czego papugi chętnie korzystają.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |