 Topola włoska
Nazwa łacińska: Populus nigra Italica
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Klad – rośliny naczyniowe, rośliny nasienne
Klasa – okrytonasienne
Klad – klad różowych
Rząd – malpigiowce
Rodzina – wierzbowate
Rodzaj – topola
Gatunek – topola czarna
Występowanie: Jest to sztucznie wyhodowana w XVIII wieku we Włoszech odmiana topoli czarnej. Obecnie występuje w całej Europie.
Opis ogólny: Topola włoska to wysokie, smukłe drzewo, osiąga wysokość 38m. Jej gałęzie są ustawione niemal pionowo. Jest to roślina krótkowieczna, żyje maksymalnie 100 lat, ale już w wieku 20-30 lat zaczyna obumierać. Rośnie bardzo szybko.
Zastosowanie: Topola włoska to roślina ozdobna. Występuje przy drogach i w parkach. Jednak wiatry łatwo ją łamią, tworząc zagrożenie dla pojazdów i ludzi, w związku z tym usuwa się ją z nasadzeń przydrożnych.
Cechy morficzne: Pędy topoli włoskiej mają barwę od jasnożółtej do szarożółtawej. Kora jest ciemnobrunatna, a u starszych drzew prawie czarna i popękana. Roślina tworzy sercowate, zaostrzone liście o długości 5-10cm. Młode liście mają barwę zielonoczerwonawą, a starsze są ciemnozielone i mocno błyszczące. Topola włoska kwitnie od marca do kwietnia, przed rozwojem liści. Kwiaty topoli włoskiej podobne są do kwiatów topoli czarnej. Pojawiają się w połowie wiosny, nie posiadają puchu, zebrane są w kotki. Owoce topoli włoskiej to torebki, które pękają dwoma klapami. W ich wnętrzu znajdują się opatrzone puchem nasiona, które dojrzewają w maju i są przenoszone przez wiatr.
Drewno: Drewno topoli włoskiej jest jasne i delikatnie słojowane. Zawiera dużo wody, jest miękkie i kruche, a w związku z tym nie przedstawia sobą żadnej wartości dla przemysłu meblowego bądź budownictwa.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA
|
