 Dąb czerwony
Nazwa łacińska: Quercus rubra
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Klad – rośliny naczyniowe, rośliny nasienne
Klasa – okrytonasienne
Klad – klad różowych
Rząd – bukowce
Rodzina – bukowate
Rodzaj – dąb
Gatunek – dąb czerwony
Występowanie: Dąb czerwony pochodzi ze wschodniej części Ameryki Północnej, gdzie jest najczęściej spotykanym gatunkiem dębu. Do Polski został sprowadzony w XIX wieku, od tego czasu samorzutnie rozprzestrzenił się na terenach nizinnych oraz niżej położonych obszarach górskich.
Opis ogólny: Dąb czerwony jest dużym drzewem, dorasta do 25m wysokości. Młode drzewa rosną bardzo szybko, później wzrost znacznie zwalnia.
Zastosowanie: Jest to roślina ozdobna, często sadzona w parkach i ogrodach. Drewno dębu czerwonego wykorzystywane jest jako drewno budowlane, w przemyśle drzewnym, do produkcji podłóg, mebli, boazerii a także do wyrobu trumien.
Cechy morficzne: Gałązki dębu czerwonego są ciemnoczerwone lub brązowo-oliwkowe, cienkie i błyszczące. Kora ma barwę ciemnoszarą, u młodych drzew jest gładka, u starszych zaczyna pękać. Dość nisko nad ziemią występują u tego gatunku grube konary. Liście są duże, o długości 25cm i szerokości 15cm. Mają kolor ciemnozielony na wierzchu, jasnozielony od spodu a jesienią przebarwiają się na kolor jaskrawoczerwony. Dąb czerwony kwitnie pod koniec maja. Wytwarza kwiaty męskie i żeńskie. Jest rośliną wiatropylną. Wytwarza owoce w postaci żołędzi.
Drewno: Jest twarde i ciężkie, średnio wytrzymałe i sprężyste.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA
|
