Vincent Willem van Gogh, urodził się w Groot Zundert, wiosce położonej blisko Bredy w Holandii w marcu 1853 roku. Jego ojciec od 1849 roku był tam pastorem. Vincent miał pięcioro rodzeństwa: Annę, Theo, Elisabeth, Wilhelmien i Cornelisa. W rodzinnym domu spędził pierwsze 16 lat życia, zanim przeniósł się do Hagi, gdzie podjął pracę w galerii marszandów Goupil & Co..W 1873 roku van Gogh zostaje przeniesiony do filii galerii w Londynie. Tam zakochuje się w córce swoich gopodarzy Eugenie Loyer. Jednak ona, będąc już zaręczona odrzuca propozycję małżeństwa ze strony Vincenta. Van Gogh zostaje przez ojca i wujka wysłany do Paryża. Alienacja i załamanie doprowadziły do utraty pracy w galerii w 1876.Po krótkim okresie pracy w księgarni, czując powołanie religijne van Gogh zostaje pomocnikiem nauczyciela w anglikańskiej szkole w Ramsgate (hrabstwo Kent) w Anglii, a następnie przenosi się na przedmieście Londynu do Isleworth. Coraz bardziej opanowany religijnymi wyobrażeniami mającymi swe źródła w miłości bliźniego pierwszych wyznawców, a nie w praktycznej wersji chrześcijaństwa mieszczańskiego, przygotowuje się do studiów teologicznych w Amsterdamie. Podjęte studia szybko okazały się ponad jego siły. Niefortunne związki z kobietami kończyły się kryzysami i depresjami.

W latach 1878-80 pracuje jako kaznodzieja w belgijskim zagłębiu górniczym. Jednak jego zainteresowanie religią słabnie, powiększa się za to fascynacja rysunkiem. Vincent van Gogh rozdaje wszystko co posiada ubogim rodzinom górniczym i przenosi się do Brukseli, gdzie postanawia zostać artystą. Zamierza studiować anatomię i zagadnienia perspektywy. Jednak ustawiczne problemy finansowe zmuszają go do powrotu do rodziny w Etten. Powstają pierwsze, szerzej znane dzieła jego autorstwa, inspirowane twórczoscią Jeana-Francoisa Milleta. Sukcesy przerywa następna nieszczęśliwa miłość. Van Gogh zakochuje się w owdowiałej kuzynce, która odtrąca jego zaloty. Jest zrozpaczony i rozczarowany. Ostatecznie po ostrej kłótni z ojcem na temat planów na przyszłość wyjeżdża do Hagi.Tam uczy się u malarza Antona Mauve. W 1882 roku, w życiu Vincenta van Gogha pojawia się kolejna kobieta - była prostytutka Sien Hoornik, z którą żyje podczas pobytu w Hadze. W tym samym roku powstają pierwsze płótna olejne. Nieporozumienia z kochanką, zerwanie znajomości z Mauvem i samotność były prawdopodobnymi przyczynami opuszczenia przez Vincenta Hagi. We wrześniu 1883 r. van Gogh udaje się do Drenthe. Odbywa wędrówki po wrzosowiskach, odpręża się, maluje chłopskie chaty i ludzi. Braki finansowe zmuszają go do powrotu do rodziców, którzy aktualnie mieszkają w Nuenen. Pracuje tu intensywnie, malując 200 obrazów i ok.250 rysunków i szkiców. Wtedy też powstaje kilka wersji "Jedzących kartofle" i serie rysunków przedstawiające tkaczy przy pracy i chłopów na polu. Po śmierci ojca i nieporozumieniach z rodziną, w listopadzie 1885 r. Vincent van Gogh dociera do Antwerpii. Uczęszcza do Antwerpskiej Akademii Sztuk Pięknych. Po miesiącu studiowania z powodu przepracowania i nieporozumień z profesorami opuszcza Akademię i przenosi się do brata do Paryża. Dzięki bratu van Gogh zaprzyjaznił się z Gauguinem i Pissarro.Poznaje też Toulouse - Lautrec'a i Johna Russella.

Powstaje w tym okresie przeszło dwieście obrazów, w których widać pewne wpływy impresjonizmu.Prawie dwuletni pobyt w Paryżu ,ostentacyjność paryskiego ruchu artystycznego męczy go.W lutym 1888 roku wyjeżdża na południe Francji, do Arles aby, jak napisał do Theo "widzieć inne światło (...) widzieć silniej świecące słońce". Obrazy powstają tu w kilka dni, a nawet godzin. Van Gogh maluje niezwykle intensywnie, przede wszystkim proste motywy -okoliczne krajobrazy, własny pokój, nocną kawiarnię,kwiaty w tym słynne słoneczniki. W ciągu tych kilku najbardziej twórczych lat namalował też około trzydziestu autoportretów. Jednocześnie odżywa w van Gogh'u zamysł o wspólnej pracy z innymi malarzami. Wynajmuje Żółty Dom, który chce przekształcić w raj dla malarzy. Paul Gauguin po namowach van Gogha przyjeżdża do Arles 23 października 1888. Wspólne malowanie trwał jednak tylko dwa miesiące. Przeciwieństwa obydwu wielkich indywidualności stają się przyczyną niesamowitych napięć. 23 grudnia po kolejnej gwałtownej kłótni, Vincent grozi przyjacielowi brzytwą i w stanie najwyższego wzburzenia sam sobie obcina ucho i zanosi je do miejscowego burdelu. W wyniku upływu krwi i niepoczytalności umysłowej van Gogh zostaje umieszczony w szpitalu w Arles (Hotel - Dieu),gdzie spędza 14 dni. W marcu 1889 r. mer Arles otrzymuje petycje od mieszkańców miasta z żądaniem odosobnienia Vincenta i zaryglowania "żółtego domu" - tak też się dzieje. Artysta przenosi się 8 maja 1889 do Szpitala dla obłąkanych Saint - Paul - de - Mausole koło Saint - Remy.Początek roku 1890 przyniósł Vincentowi lepsze samopoczucie. Opublikowana zostaje również pierwsza pozytywna ocena jego prac, pióra paryskiego krytyka Alberta Auriera. Jednak w marcu przechodzi najostrzejszy jak dotąd kryzys, który wyłącza go z pracy na blisko dwa miesiące. Pod koniec maja van Gogh przyjeżdża do Auvers na północy Francji, gdzie opiekę zaofiarował mu dr Gachet, przyjaciel Camille'a Pissarra, lekarz będący jednoczeąnie mecenasem artystów. Tam powstaje około siedemdziesięciu dzieł van Gogha: m.in. "Pole ze stadem wron", obraz uznawany często za ostatnie dzieło malarza.  27 lipca 1890, w czasie kolejnego załamania nerwowego Vincent van Gogh próbuje popełnić samobójstwo. Pożycza rewolwer i na polu strzela do siebie. Próba samobójcza nie powiodła się. Zmarł po dwóch dniach 29 lipca 1890 roku.