Georges de La Tour (ur. przed 14 marca 1593 w Vic-sur-Seille, zm. 30 stycznia 1652 w Lunéville) – malarz francuski okresu baroku.
Przez długi czas zapomniany, został ponownie odkryty na początku XX wieku. Znany jest przede wszystkim z obrazów nocnych, takich jak Maria Magdalena, Nowo narodzony, Hiob czy Święty Sebastian, utrzymanych w charakterystycznej kolorystyce i oświetlanych jedynie światłem świecy. Tworzył także sceny dzienne, z żebrakami, starcami i scenami gry w karty.
O jego życiu wiadomo niewiele. Kwestia edukacji pozostaje niewyjaśniona, podobnie jak ewentualna podróż do Włoch lub Holandii. Mieszkał w Lotaryngii wraz z liczną rodziną, zmarł podczas epidemii.
O życiu prywatnym artysty wiadomo niewiele, podobnie jest z jego wykształceniem. Był synem piekarza Jeana de La Toura i Sybille (Isabelle) Melian, córki i siostry piekarzy. Jego rodzice należeli do warstwy rzemieślników i drobnych właścicieli. Georges miał starszego brata Jacoba oraz młodsze rodzeństwo. Brak jest informacji o jego dzieciństwie i wczesnej młodości, w tym także o edukacji. Być może najpierw uczył się w rodzinnym Vic, w którym w 1611 roku malarz nazwiskiem Dogoz miał jakiegoś ucznia. Nie wiadomo jednak, czy on albo inny malarz działał w Vic przed ta datą, gdy Georges musiał zacząć swoją naukę (a o zawodzie i miejscu nauki decydowano zazwyczaj w wieku 12-13 lat)[1]. Może więc uczył się w pobliskim Nantes, gdzie działali m.in. Jacques Bellange i Claude Israël.
Około 1610 roku pierwszy etap edukacji powinien był mieć za sobą. Jeśli zatem wyjechał do Włoch, Paryża czy Holandii, jak przypuszcza część badaczy, to musiało to mieć miejsce między 1610 a 1616 rokiem. Z 1616 roku pochodzi bowiem wzmianka, z której wynika, że malarz był wówczas w Vic. Od 1616 roku w źródłach pojawia się często – nieobecność wzmianek z wcześniejszego okresu mogła być spowodowana właśnie owym wyjazdem, po którym wrócił do kraju, kończąc swoją edukację. Malarze lotaryńscy z tego samego pokolenia, co La Tour, niemal bez wyjątku odbywali zagraniczne podróże. Byłoby więc szczególnym odstępstwem od przyjętego zwyczaju, gdyby La Tour tego nie zrobił[2]. Część badaczy sugeruje, że faktycznie odbył podróż do Włoch, inni przypuszczają, że styl Caravaggia, którego wpływ widać w jego dziełach, mógł poznać za pośrednictwem twórczości holenderskich caravaggionistów, np. Hendricka Terbrugghena.
W 1617 młody malarz ożenił się z Dianą Le Nerf (ur. 1591), córką urzędnika książęcego, miejscowego bogacza. W 1619 urodził się ich pierwszy syn Philippe; nazwiska jego rodziców chrzestnych wskazują, że La Tour zaczął się obracać w środowisku najzacniejszych mieszkańców. Rok później rodzina przeniosła się do Lunéville, rodzinnego miasta Diany, gdzie La Tour przyjął ucznia. Zapiski z kolejnych lat podają nazwiska jego kolejnych uczniów. W 1619 na świat przyszedł ich syn, Philippe, a w 1621 drugi syn - Étienne, który tak jak ojciec został malarzem. Do 1636 roku urodziło się jeszcze ośmioro dzieci La Tourów, łącznie dziesięcioro – pięciu synów i pięć córek, z których malarza przeżył najprawdopodobniej tylko wspomniany już syn Étienne i dwie córki[3].
W latach 1623-24 dwa obrazy La Tour kupił książę Lotaryngii. W 1631 Lotaryngia stała się miejscem walk wojny trzydziestoletniej, podczas której znacząco ucierpiała. W 1636 Lunéville nawiedziła epidemia dżumy. Na temat tego okresu działalności artysty wiadomo niewiele; wzmianki w dokumentach z tego czasu są nieliczne (być może opuścił miasto). Jedna z hipotez głosi, że La Tour wyjechał wówczas do Paryża, gdyż począwszy od 1639 r. posługiwał się tytułem peintre ordinaire du roi (malarz królewski), który mógł zdobyć właśnie w trakcie pobytu w Paryżu[4]. Bez wątpienia w Lunéville był w 1643 r., co poświadczają źródła. Okres kolejnych dziesięciu lat to dla malarza czas prosperity i powodzenia; La Tour jest zamożny i poważany, wykonuje kilka obrazów dla gubernatora Lotaryngii.
15 stycznia, zapewne podczas epidemii, zmarła żona artysty, a 30 stycznia 1652 roku i on sam.