Pieter de Hooch (albo Hoogh) (ur. 1629 w Rotterdamie, zm. 1684) – holenderski malarz. Jeden z głównych przedstawicieli nurtu rodzajowego w malarstwie holenderskim XVII wieku. Malował osoby zajęte codziennymi czynnościami, znajdujące się w mieszczańskich wnętrzach, na uliczkach i podwórkach.
Prawdopodobnie uczył się u Nicolaesa Berchema w Haarlemie. W 1652 został wzmiankowany jako malarz i służący Justusa de la Grande, który zajmował się handlem suknem. W 1652 przeniósł się z rodzinnego Rotterdamu do Delftu, zaś dwa lata później ożenił się z Jannetge de la Burgh, przypuszczalnie siostrą malarza Hendricka van der Burgha. W 1655 Pieter de Hooch wstąpił co cechu malarzy. Około 1660/61 przeniósł się do Amsterdamu, gdzie spędził resztę życia. Zamieszkał w Jordaan, jednej z najuboższych dzielnic stolicy Holandii. Zmarł w Dolhuis – domu dla obłąkanych, przy kanale Kloveniersburgwal, pochowany został w Sint-Anthonis-Kerkhof.