Washington Allston (ur. 5 listopada 1779 w Georgetown, zm. 9 lipca 1843 w Cambridge) – malarz, poeta i pisarz, czołowy przedstawiciel amerykańskiego romantyzmu.
Studiował malarstwo w Royal Academy w Londynie, w latach 1803–1808 podróżował po Francji i Włoszech poznając malarstwo europejskie. Po powrocie do Ameryki osiadł w Bostonie. W 1809 r. ożenił się z Ann Channing, siostrą Williama Ellery Channinga, w tym okresie namalował wiele portretów rodziny i przyjaciół, a także wiele pełnych humoru scen rodzajowych. W 1811 r. w towarzystwie żony i Samuela Morsea wypłynął do Londynu. Po niespodziewanej śmierci żony w 1815 r., artysta pozostał w Anglii trzy lata, by na stałe powrócić do Ameryki w 1818 r. i osiąść w Cambridge (Massachusetts).
Allston malował początkowo dramatyczne zjawiska przyrody, później poruszał tematykę klasyczną, historyczną i religijną. Przez całe życie był również twórcą portretów i pejzaży, przez wiele lat pracował nad nieukończoną Ucztą Baltazara (1817–1843). Jego prace odznaczają się pełnym zadumy i tajemnicy nastrojem. Był autorem wierszy i powieści, wywarł znaczny wpływ na malarstwo amerykańskie.
Uważany jest za prekursora romantyzmu w Stanach Zjednoczonych, ze względu na wyjątkową umiejętność operowania kolorem i światłem nazywano go amerykańskim Tycjanem[1].
Wybrane prace malarskie
Jacob’s dream (1827)
Elijah in the desert fed by the ravens (1818)
The angel releasing St. Peter from prison (1814-1816)
Dead man restored to life by touching the bones of the prophet Elisha (1811-1813)
Witch of Endor (1820)
Belshazzar’s feast (1817)
Spalatro’s vision of the bloody hand (1830)
Jason demanding to return to his father’s kingdom (1807)
Diana and her nymphsin the case (1805)
Coast scene on the Mediterranen (1811)
The valentine (1810)
Saul (1820)
Mirjam’s chant (1821)
Storm Rising at Sea (1804)