John White Alexander (ur. 7 października 1856 w Allegheny (Pittsburgh), zm. 31 maja 1915 w Nowym Jorku) – amerykański malarz symbolista, ilustrator.
Alexander urodził się w Allegheny City, w Pensylwanii (obecnie część Pittsburgha), jako syn Johna Alexandra i Fanny Smith. Osierocony w dzieciństwie (ojciec zmarł wkrótce po jego urodzeniu, a matka, gdy miał 5 lat), był wychowywany przez dziadka. W wieku 12 lat opuścił szkołę, aby pracować jako posłaniec dla Atlantic and Pacific Telegraph Company w Pittsburghu.
Mając 18 lat wyjechał do Nowego Jorku, gdzie pracował w biurze magazynu politycznego Harper’s Weekly jako karykaturzysta i ilustrator. Pułkownik Edward Jay Allen, urzędnik firmy, był pod wrażeniem szkicu wykonanego przez Aleksandra. Allen ostatecznie też adoptował Aleksandra. Po trzech latach wyjechał do Europy, przebywał w Monachium, Wenecji i Niderlandach. W 1881 r. powrócił do Nowego Jorku, gdzie zaczął odnosić sukcesy jako portrecista. Jego pierwsza wystawa w Paryżu miała miejsce w 1893. W 1901 r. został kawalerem Legii Honorowej, był członkiem National Academy of Design, Amerykańska Akademia Sztuki i Literatury oraz przewodniczącym National Society of Mural Painters.
Poślubił Elizabeth Swan Alexander, córkę Jamesa Waddella Alexandra. Ich syn James Waddel Alexander był matematykiem i topologiem.