W latach 1886-1898 studiował na Wydziale Architektury Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. W 1895 roku jako stypendysta Akademii odbył podróż po Europie. Po otrzymaniu dyplomu w 1898 roku starał się o stanowisko wykładowcy na Politechnice Warszawskiej, niestety bezskutecznie. W 1899 roku przeniósł się do Moskwy, gdzie wykładał w Szkole Strogonowskiej Przemysłu Artystycznego, a od 1907 w Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury. W 1915 został członkiem rzeczywistym petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1919 roku wrócił do Polski i został mianowany profesorem zwyczajnym historii architektury nowożytnej na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Od 1923 wykładał historię sztuki na w SSP.
Rysunki i akwarele z motywami architektonicznymi tworzył od początków swoich studiów. Później tworzył je dla celów dydaktycznych, ale od 1904 roku powstawały także fantazje na temat dawnej architektury rosyjskiej i polskiej, a również włoskiej i francuskiej. Jego dzieła mają najlepsze cechy rysunków tworzonych przez architektów: bezbłędne rozplanowanie, umiejętność skrótu i syntezy, nie gubiąca jednak detalu, jeśli jest on istotny dla obiektu.