Malarz włoski. Studia odbył w Rzymie. W 1750 przebywał w Dreźnie. W 1756-1763 działał w Warszawie; 1764-1765 na dworze cesarskim w Wiedniu. W 1764 mianuwany profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie. Od 1766 na stałe w Polsce; otrzymał indygenat polski i tytuł "pierwszego malarza nadwornego", został kierownikiem "Malarni" na Zamku Królewskim, generalnym dyrektorem budowli królewskich i głównym realizatorem polityki artystycznej Stanisława Augusta. Członek akademii włoskiej, austriackiej i niemieckiej; od 1808 członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie: od 1817 profesor Oddziału Sztuk Pięknych Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Wszechstronnie wykształcony, reprezentował swą twórczością, dekoracyjną i portretową, typową sztukę dworską. Malarstwo Bacciarelliego opierało się na tradycjach baroku i rokoka z pewnymi wpływami klasycyzmu. Bacciarelli malował liczne reprezentacyjne portrety króla (Portret Stanisława Augusta w stroju koronacyjnym, ok. 1770) i osób z jego otoczenia oraz wielkie kompozycje alegoryczne zdobiące plafony sal Zamku Królewskiego i pałacu w Łazienkach (Sala Salomona) a także nieliczne obrazy religijne. Na zlecenie króla malował też obrazy historyczne (cykl 6 obrazów do Sali Rycerskiej, 22 portrety królów polskich do Sali Marmurowej na Zamku Królewskim) i o tematyce współczesnej (Posłuchanie młynarza u króla).
Do uczniów Bacciarelliego należeli m.in. K. Wojniakowski, A. Rajecka, W. Lesseur-Lesserowicz, J. Kosiński, J Wall, S. Marszałkiewicz.