Teofil Kwiatkowski w latach 1825-1830 studiował na Uniwersytecie Warszawskim - uczył się u Antoniego Brodowskiego i Antoniego Blanka. Od 1827 był też studentem i stypendystą Instytutu Pedagogicznego. W stopniu podporucznika walczył w powstaniu listopadowym, a po jego upadku przebywał na wygnaniu.. W 1932 roku przebywał w Avignionie, następnie osiadł w Paryżu, gdzie kontynuował studia w prywatnych pracowniach malarskich. Od 1839 wystawiał w Salonach paryskich.  Związany z emigracją polską malował dla niej akwarele poświęcone powstaniu, sceny przypominające szlachecką i rycerską przeszłość Polski, a także liczne portrety jej przedstawicieli, jak Adama Mickiewicza i Fryderyka Chopina.
Teofil Kwiatkowski był wybitnym pejzażystą. Przez cały czas pobytu we Francji szukał motywów pejzaży w różnych częściach kraju. W latach 30-tych malował widoki Normandii, 1840-45  - Prowansji i wybrzeża Morza Śródziemnego, od 1860 okolic Avallon w Burgundii.
Malarstwo T. Kwiatkowskiego cechuje oryginalna faktura, nastrojowość wynikająca z subtelnego operowania kolorem i światłem, poetyka i romantyzm.