Marcin Kober, z pochodzenia Ślązak, w 1579 roku był wzmiankowany jako malarz wrocławskiego cechu malarzy. W latach 1580-1583 odbył (jak każdy malarz cechowy) artystyczną wędrówkę czeladniczą po Niemczech. Wiemy, że był w Magdeburgu. W 1583 roku trafił na dwór Stefana Batorego, który nadał mu przywilej serwitoratu (wyłączenia spod jurysdykcji miejskiej). Marcin Kober pracował dla królewskiego dworu (Portret króla Stefana Batorego - 1583). Na dworze królewskim poznał swoją żonę - Dorotę. W 1586 roku po śmierci Stefana Batorego wrócił na krótko do Wrocławia, następnie udał się do Pragi, gdzie od cesarza Rudolfa II uzyskał tytuł "malarza cesarza rzymskiego" i zwolnienie od zależności cechowej. W 1590 roku wrócił do Polski i został nadwornym portrecistą Zygmunta III Wazy, malując głównie portrety króla i członków rodziny królewskiej.
Jego całopostaciowe portrety o realistycznie pokazanych twarzach i dokładnie oddanych szczegółach ubiorów, wywarły wpływ na ikonografię królewską i uważane są za jedno ze źródeł portretu sarmackiego.