Studiował w latach 1891-1900 u Leona Wyczółkowskiego, Jacka Malczewskiego i Jana Stanisławskiego w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W 1901-1902 przebywał w Paryżu, w latach 1904-05, 1911 i 1924 podróżował do Włoch, Niemiec i Szwajcarii. Był jednym z najwybitniejszych uczniów pejzażowej szkoły Jana Stanisławskiego. W latach 1906-08 związany był ze środowiskiem krakowskiego kabaretu "Zielony balonik". W czasie I wojny światowej slużył w I Brygadzie Legionów Polskich (1915-18). Od 1920 był profesorem krajobrazu w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W czasie okupacji uczył w szkołach artystycznych w Krakowie i Zakopanem.
Malował, zwykle w plenerze, pejzaże z Podola, Wołynia, Spiszu, Orawy, a przede wszystkim z Podhala i okolic Krakowa. Jego postawę twórczą charakteryzuje pokora wobec piękna, objawiającego się w najskromniejszych z pozoru fragmentach przyrody rodzimej, takich jak pole ziemniaków, łan zboża. Zajmował sie również litografią.