Tomasz Dolabella był Włochem, w młodości malował w Wenecji i Perugii. Do Polski sprowadził go Zygmunt III Waza w 1598 roku. Został malarzem królewskim, później malował dla Władysława IV. W Krakowie ożenił się i spolonizował, w Polsce przeżył ponad 50 lat. Po przeniesieniu w 1609 roku stolicy do Warszawy pozostał w Krakowie, malując głównie na zamówienia kościołów i klasztorów. Wpływ Tomasza Dolabelli na polskie malarstwo był ogromny - przeniósł do Polski doświadczenia malarstwa weneckiego w sferze operowania kolorem i światłem, oddawania ruchu i kompozycji tłumnych scen. W latach późniejszych przystosowywał się coraz bardziej do miejscowych gustów.
Jako malarz królewski Dolabella malował głównie obrazy historyczne, batalistyczne i alegoryczne do dekoracji komnat na Wawelu. Wszystkie te obrazy spłonęły w roku 1702. Także obrazy z zamku królewskiego w Warszawie zginęły bezpowrotnie - częściowo wywieźli je Szwedzi podczas "potopu", a dokończył grabieży car Piotr I w 1707 roku. Utraciliśmy conajmniej kilkadziesiąt dzieł o wymiarach porównywalnych z olbrzymimi obrazami Jana Matejki, nie wspominając obrazów o mniejszych wymiarach. Zachowane obrazy pochodzą głównie z kościołów i klasztorów. Część z nich prezentujemy.