Był jednym z największych poetów polskich. Od wczesnej młodości interesował się także grafiką. W wieku 4 lat został osierocony przez matkę, a gdy miał lat 10 jego ojciec przeniósł się do Warszawy. Tam uczył się w Gimnazjum Gubernialnym, następnie w malarskiej szkole Aleksandra Kokulara, później u Jana Klemensa Minasowicza. W 1842 roku wyjechał do  Florencji z zamiarem studiowania rzeźby, zwiedzał muzea i kościoły. Oskarżony przez cara o patriotyczne spiskowanie został w 1846 r. osadzony w berlińskim więzieniu. W latach 1847-1849 mieszkał Rzymie, do 1852 w Paryżu. Jego poezja nie była rozumiana, wyjechał więc do Nowego Jorku, gdzie jako rysownik współpracował przy opracowywaniu albumu o Wystawie Światowej. W 1854 roku wrócił do Paryża i spędził tam resztę życia.
Żył w biedzie, zmarł w Domu św. Kazimierza, przytułku dla polskich emigrantów w Ivry pod Paryżem.