Był synem plenipotenta hrabiego T. Mostowskiego, otrzymał staranne domowe wykształcenie i przygotowywał się do zawodu geometry - uczył się rysunku. Po śmierci ojca w 1805 roku pojechał z hrabią do Paryża, gdzie rozpoczął edukację malarską. Powtórnie udało mu się wyjechać do Paryża w 1809 roku dzięki stypendium Izby Edukacji Publicznej Księstwa Warszawskiego. Uczył się u czołowych malarzy francuskiego neoklasycyzmu F. Gérarda i J. L. Davida. Po powrocie do Polski (w 1814) pracował jako urzędnik w Ministerstwie Sprawiedliwości, ale sukcesy artystyczne sprawiły, że w 1820 roku objął profesurę malarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego, prowadził też wykłady z mitologii. Był najwybitniejszym przedstawicielem neoklasycyzmu w Polsce.
Był wybitnym portrecistą. Malował także obrazy o tematyce biblijnej i mitologicznej.