Pochodził z rodziny kupieckiej. Uczył się w warszawskiej szkole ojców Pijarów. Sposobił się do zawodu kupca i zgodnie z wolą ojca w 1820 roku wyjechał do Berlina, by tam pobierać odpowiednie nauki. Wkrótce jednak zarzucił nauki kupiectwa i znalazł się w berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych. W tym czasie zmarł ojciec artysty, a on znalazł się w trudnym położeniu finansowym. Dzięki uzyskanemu stypendium mógł kontynuować studia. W 1829 roku osiadł w Düsseldorfie, gdzie kontynuował studia na Akademii będącej jedną z najlepszych szkół malarstwa pejzażowego. Był uczniem wybitnego niemieckiego pejzażysty Johanna Wilhelma Schirmera. Po skończeniu studiów w 1836 roku dużo podróżował - jeździł do Tyrolu, do Włoch, a także do Skandynawii. Jego obrazy chętnie kupowano, m.in. do Danii, Norwegii, Anglii i Ameryki. Pracował także dla króla pruskiego, malując obrazy do wnętrz zamkowych.
W Polsce swoje prace zaczął wystawiać w 1841 roku (nie licząc prac studenckich w 1828). Po dalszych podróżach (Litwa, Włochy) w 1848 roku osiadł w Warszawie, gdzie został nauczycielem "rysunku pejzażu" w Szkole Sztuk Pięknych. W 1856 r. po złożeniu egzaminu uzyskał nominację na starszego nauczyciela. Był świetnym pedagogiem, do jego uczniów należeli Wojciech Gerson, Franciszek Kostrzewski, Józef Szermentowski, Władysław Malecki. Wprowasził studia plenerowe, wyjeżdżając ze studentami w okolice podwarszawskie, a także dalej np. do Ojcowa.
Malował wyłącznie krajobrazy - góry, lasy, strumienie, jeziora widziane podczas licznych podróży.