Adam Chmielowski urodził się w zbiedniałej rodzinie szlacheckiej. Uczestniczył w powstaniu styczniowym 1863, w którym stracił nogę i dostał się do niewoli. Uwolniony staraniem rodziny, odbył studia malarskie w Paryżu, Warszawie i Monachium. Po kilkuletniej działalności artystycznej rozpoczął w 1880 nowicjat u jezuitów, zakończony niepowodzeniem. Później związał się z tercjarstwem franciszkańskim, w 1888 składając śluby zakonne i powołując do istnienia zgromadzenie albertynów, a w 1891 także albertynek, których celem jest niesienie pomocy najuboższym (zwłaszcza bezdomnym). Prowadził ogrzewalnie miejskie, domy dla sierot, starców i kalek. Organizował zapomogi dla bezrobotnych i chorych. Fundusze na działalność charytatywną zyskiwał m.in. ze sprzedaży swoich obrazów (najsłynniejsze z nich to Ecce Homo 1881 i Ogród miłości 1876). Beatyfikowany w roku 1983, został kanonizowany w 1989 przez papieża Jana Pawła II.